Crónica de una muerte anunciada door Gabriel Garcia Márquez

Kroniek van een aangekondigde dood Gegevens: Geschreven door: Grabriel Barcia Marquez
Plaats van uitgave in Nederland: Amsterdam Jaar van uitgave in Nederland: 1981 Korte inhoud: Het verhaal speelt zich af in een klein dorpje in Colombia. Op een dag komt er een rijke man in het dorpje. Hij doet alsof hij alles is en alles kan bepalen omdat hij zoveel geld heeft. In het dorpje ziet hij een meisje lopen en besluit dat hij met haar wil trouwen, terwijl het meisje nog niet eens weet wie hij is. Door alle aanmoedigingen van haar vrij arme familie, met name haar moeder, trouwt zij inderdaad met hem. Er wordt een gigantisch groot feest gegeven en bijna het hele dorp is uitgenodigd. Tijdens de huwelijksnacht blijkt dat het meisje, ondanks de beschermende moeder, geen maagd meer is, wat heel erg belangrijk is. In alle vroegte wordt het meisje naar huis gebracht. Haar moeder is razend en eist van haar dat ze de naam noemt van de man die ervoor zorgde dat zij geen maagd meer is. Na veel ruzie noemt ze de naam. De broers van het meisje besluiten dat die man, Santiago Nasar, gedood moet worden, zodat de eer van het meisje en van de familie wordt gered. Voordat de broers Santiago Nasar werkelijk vermoorden is het hele dorp op de hoogte, want de broers steken dit voornemen absoluut niet onder stoelen of banken. Het nieuw gaat als een lopend vuurtje door het dorpje. Toch doet niemand iets om de moord te voorkomen. Nadat de moord heeft plaatsgevonden worden de broers berecht en het meisje verhuisd met haar familie uit het dorpje om de schande te ontvluchten. Achtergronden: Voor zover bekend bevat het boek geen autobiografische achtergronden. In het boek vind je geen literair-historische achtergronden terug. Dit komt waarschijnlijk omdat het geen heel oud boek is en de schrijvers van nu hebben meestal allemaal hun eigen steil.
Structuur: De structuur van het boek is vooral in het begin heel warrig. Dit komt vooral doordat het verhaal niet in chronologische volgorde wordt verteld. Zo begint het boek op de ochtend van de moord, en vervolgens gaat men verder over de bruiloft, die een dag voor die bepaalde ochtend begon, vervolgens wordt verteld wat er allemaal vooraf ging aan de bruiloft. De stijl: De stijl van de schrijver vind ik heel apart. In het begin wordt alles heel rommelig verteld, maar later snap je het wel. Misschien is dit wel bewust gedaan om de lezer door te laten lezen om te weten hoe de vork in de steel zit. Ook vind ik dat hij soms een moeilijke zinsopbouw heeft en hij gebruikt soms woorden die ik niet helemaal begreep. De zinnen waren vaak ook lang. Een voorbeeld: "Hij had weinig en slecht geslapen, met zijn kleren aan, en hij werd wakker met hoofdpijn en met de smaak van koperen stijgbeugels op zijn tong, maar hij beschouwde deze twee dingen als de logische overblijfselen van het bruiloftsfeest, dat tot na middernacht was doorgegaan". Verder besteed de schrijver veel aandacht aan 'kleine' dingetjes, zoals wat voor kleding een persoon aan had of werd de indeling van een huis beschreven. Een voorbeeld: "Hij kwam met de wekelijkse boot, met een paar zadeltassen met zilverbeslag die pasten bij de gespen van zijn koppel en de ringetjes aan zijn laarzen". Ook zijn de namen, zowel voor een persoon als voor een plaats, vaak moeilijk en onbekend voor een Nederlander, waardoor je moeilijk onthoud wie nou wie is. Een laatste voorbeeld: "Vlak nadat hij naar boven en naar bed was gegaan, ontving Victoria Guzman de boodschap van Clotilde Amenta". Eigen mening: In het begin vond ik het niet zo'n mooi boek, ik snapte het niet helemaal waar het nou over ging. Maar toch ben ik wel verder gaan lezen omdat het je op de een of andere manier wel nieuwsgierig maakt naar waarom die moord nou gepleegd moest worden. Halverwege begon ik het beter te snappen en vond ik het ook leuk. Ook dat er van die kleine dingen in zitten die de hele afloop bepalen. Dingen zoals: had de geruchten nou maar wel geloofd of had die brief nou maar wel even opgepakt en gelezen. Hierdoor merk je tijdens het lezen hoe simpel de moord eigenlijk voorkomen had kunnen worden. Twee citaten: "Toen zag Placida Linero het papier op de grond liggen maar ze vernam pas wat erin stond toen iemand het haar later, tijdens de verwarring van de tragedie liet zien".“Maar ook al herinnerde ik het me wel, dan zou ik hem toch niet geloofd hebben,' heeft hij vaak tegen mij gezegd".