Samenvatting:
Het boek gaat over een 14-jarig, knap, populair meisje genaamd Cindy. Haar echte naam is eigenlijk Signe Marie Solhaug. De naam Cindy had ze zelf verzonnen toen ze 6 was een een Cindy-pop had gekregen. Ze vindt het raar om haar naam nu nog te veranderen. Bovendien voelt ze zich ook geen Signe. Cindy heeft 3 vriendinnen: Lita, Lotte en Cathrine.
In de herfst toen ze in de tweede zat was Cindy verliefd geworden op Helge. Hij zit in de derde en was heel erg knap. Zo dachten haar vriendinnen er ook over. Helge had haar op een koude avond lang aangestaard. Voor die tijd boeiden jongens haar niet zo. Ze had liever een hond gewild.
Ze dag droomt vaak over haar en Helge samen. Op een dag belt Helge haar zomaar op om een afspraakje te maken. Die verloopt anders dan ze zich had voorgesteld. Ze wandelen en zoenen wel, maar ze praten niet en op school negeert hij haar; hun relatie is geheim. Helge belt vaker en vaker en ze spreken meer en meer af. Maar op een gegeven moment belde Helge een lange tijd niet meer. Ze kreeg het gevoel dat Helge haar probeerde te ontwijken. Het leek wel of ze onzichtbaar was geworden omdat niemand van haar vriendinnen meer met haar sprak en Helge al helemaal niet. Van Cathrine hoorde Cindy dat Helge met zijn moeder was vertrokken naar Oslo. Ze voelt zich verlaten, eenzaam, onhandig en vooral dik. En haar ouders maken het haar niet gemakkelijker. Haar vader haalt haar over om weer te gaan hardlopen en te gaan zwemmen bij haar oude zwemtrainer Petter net als vroeger. Cindy traint het duistere gevoel van binnen weg. Ze raakte het kleine beetje vet kwijt en word slank en afgetraind. Ze begon te overdrijven: ze eet veel te weinig en gebruikte de calorietabel, die haar moeder voor haar had gekocht, meer dan dat nodig was. Toen ze per ongeluk met een andere jongen had gezoend voelde ze zich nog erger. Ze vond zichzelf nog dikker en trainde nog meer. Totdat ze zichzelf weer dun vond. Ze had genoeg zelfvertrouwen. Als ze van haar moeder op de weegschaal moest gaan staan dronk ze eerst heel veel water zodat ze dikker leek. Toch komt haar moeder erachter. Ze sturen haar naar een arts en die verteld haar dat ze anorexia heeft. Als ze een maand later nóg 2 kilo is afgevallen wordt ze naar een psycholoog, Margrethe, gestuurd. En toen kwam Helge terug.. Via Cathrine wist Helge ook dat Cindy anorexia had.
Een lange tijd daarna gaat het steeds beter met Cindy. Ze volgt de adviesen van de dokter en haar psycholoog en ze voelt zich ook veel beter. Ook Helge belt haar op en ze ontmoeten elkaar op dezelfde plek als vroeger.
Margarethe geeft Cindy meer zelfvertrouwen en overtuigd Cindy ervan dat iedereen bij haar thuis voor zichzelf kunnen zorgen, dat zij dat niet hoeft te doen. Het gaat de goede kant op.
Helge heeft een liedje voor Cindy geschreven en tijdens het midzomerfeest, waar Helge met zijn band optreed, zingt hij het voor haar. Het liedje heet “het maanmeisje”.
Eigen mening:
1. Onderwerp
Het onderwerp van het verhaal spreekt me best aan. Het laat zien dat je niet te veel naar anderen moet luisteren en moet doen wat je zelf wilt. Het heeft me daarom ook best aan het denken gezet.
Ik verwachtte toen ik het boek had geleend bij de bibliotheek niet dat het over anorexia zou gaan. Ik had meer gedacht dat het een soort sprookje zou zijn. Dat komt denk ik door de naam. De naam Maanmeisje is namelijk niet bepaald iets waar je aan zou denken bij anorexia. Ik ben nu wel anders gaan denken over anorexia. Bijvoorbeeld hoe het is om bij een psycholoog te zitten of om gewoon de ziekte zelf te hébben. De mening over het onderwerp ben ik mee eens. Het wordt heel zielig beschreven en het is ook best een erge ziekte. Het wordt dan ook goed uitgewerkt, maar ook heel verrassend. Aan het begin van het boek had ik nooit gedacht dat Cindy en Helge iets zouden krijgen omdat ze heel afstandelijk tegen elkaar doen. Ik vind het wel jammer dat de vriendschap tussen Cindy en haar vriendinnen niet zo goed word besproken. Die gedragen zich soms erg verrassend. Soms hebben ze plotseling ruzie terwijl je dat helemaal niet verwacht had.
2. Gebeurtenissen
Ik vind de gebeurtenissen in het verhaal heel geloofwaardig en herkenbaar. Anorexia is een ziekte die echt bestaat, en je ziet ook op televisie en in de krant dat veel kinderen hun verhaal kwijt willen over deze ziekte. Toch vind ik het verhaal heel origineel omdat er weinig boeken zijn over anorexia en de kinderen die het hebben.
Het stuk dat cindy voor de spiegel staat en zichzelf ongelovelijk dik en lelijk vind heeft veel indruk op me gemaakt. Omdat ze eigenlijk heel knap en dun is, is het gewoon erg om zoiets over jezelf te denken.
Het verhaal gaat vooral om de gedachten en gevoelens van personen. Dat komt omdat er over Cindy word verteld hoe ze zich voelt tijdens alle gebeurtenissen in het boek. Ik vind het een goed idee om het op die manier te doen want dan past het meer bij het onderwerp. Als je alleen de gebeurtenissen zou kiezen dan zou het boek niet meer leuk zijn omdat je je dan niet meer zo goed kunt inleven in Cindy.
3. Personages
Ik zou best Cindy willen zijn. Ik vind het heel knap van haar dat ze anorexia heeft overwonnen en Helge nu als vriendje heeft. Op het eind gedraagt ze zich heel verrassend. Ze is opeens veel opener en minder verlegen tegen Helge. Ik denk dat dat de reden is waarom ze nu verkering hebben. Ze is dus wel erg veel veranderd: eerder in het verhaal was ze wel populair, maar durfde ze niks tegen Helge te zeggen. Wat wel weer jammer is, is dat je als lezer heel veel moet invullen over hoe de personages echt zijn. Als je aan het lezen bent kom je daar wel achter maar het zou leuker zijn als ze je iets meer informatie gaven.
Ik kan me erg goed verplaatsen in Cindy. Het moet heel moeilijk voor haar zijn geweest om anorexia te overwinnen. Toch heeft ze het gedaan en dat vind ik heel knap.
4. Bouw
Ik vond het moeilijk om het boek te lezen doordat er heel veel tijdssprongen zijn. Dat maakte het ook heel moeilijk om er een boekverslag over te maken. Al die tijdssprongen maakten het wel interessanter en spannender. Gelukkig zat er niet meer dan 1 verhaallijn in want anders was het boek nog ingewikkelder geworden. De gebeurtenissen volgen elkaar wel logisch op. Dat moet wel met al die tijdssprongen want anders zou het boek erg moeilijk te lezen zijn.
Ik vind het beste deel van het boek het slot. Hier blijkt dat alles toch helemaal goed is afgelopen: Cindy heeft geen anorexia meer en ze heeft nu eindelijk verkering met Helge.
5. Taalgebruik
In het boek gebruikten ze veel makkelijke woorden en er wordt veel in beschreven. Er zitten ook best weinig gesprekken in het verhaal. Ik vind dat niet zo erg want zo kun je je weer beter inleven in Cindy en de plek waar ze op dat moment is.
Het boek gaat over een 14-jarig, knap, populair meisje genaamd Cindy. Haar echte naam is eigenlijk Signe Marie Solhaug. De naam Cindy had ze zelf verzonnen toen ze 6 was een een Cindy-pop had gekregen. Ze vindt het raar om haar naam nu nog te veranderen. Bovendien voelt ze zich ook geen Signe. Cindy heeft 3 vriendinnen: Lita, Lotte en Cathrine.
In de herfst toen ze in de tweede zat was Cindy verliefd geworden op Helge. Hij zit in de derde en was heel erg knap. Zo dachten haar vriendinnen er ook over. Helge had haar op een koude avond lang aangestaard. Voor die tijd boeiden jongens haar niet zo. Ze had liever een hond gewild.
Ze dag droomt vaak over haar en Helge samen. Op een dag belt Helge haar zomaar op om een afspraakje te maken. Die verloopt anders dan ze zich had voorgesteld. Ze wandelen en zoenen wel, maar ze praten niet en op school negeert hij haar; hun relatie is geheim. Helge belt vaker en vaker en ze spreken meer en meer af. Maar op een gegeven moment belde Helge een lange tijd niet meer. Ze kreeg het gevoel dat Helge haar probeerde te ontwijken. Het leek wel of ze onzichtbaar was geworden omdat niemand van haar vriendinnen meer met haar sprak en Helge al helemaal niet. Van Cathrine hoorde Cindy dat Helge met zijn moeder was vertrokken naar Oslo. Ze voelt zich verlaten, eenzaam, onhandig en vooral dik. En haar ouders maken het haar niet gemakkelijker. Haar vader haalt haar over om weer te gaan hardlopen en te gaan zwemmen bij haar oude zwemtrainer Petter net als vroeger. Cindy traint het duistere gevoel van binnen weg. Ze raakte het kleine beetje vet kwijt en word slank en afgetraind. Ze begon te overdrijven: ze eet veel te weinig en gebruikte de calorietabel, die haar moeder voor haar had gekocht, meer dan dat nodig was. Toen ze per ongeluk met een andere jongen had gezoend voelde ze zich nog erger. Ze vond zichzelf nog dikker en trainde nog meer. Totdat ze zichzelf weer dun vond. Ze had genoeg zelfvertrouwen. Als ze van haar moeder op de weegschaal moest gaan staan dronk ze eerst heel veel water zodat ze dikker leek. Toch komt haar moeder erachter. Ze sturen haar naar een arts en die verteld haar dat ze anorexia heeft. Als ze een maand later nóg 2 kilo is afgevallen wordt ze naar een psycholoog, Margrethe, gestuurd. En toen kwam Helge terug.. Via Cathrine wist Helge ook dat Cindy anorexia had.
Margarethe geeft Cindy meer zelfvertrouwen en overtuigd Cindy ervan dat iedereen bij haar thuis voor zichzelf kunnen zorgen, dat zij dat niet hoeft te doen. Het gaat de goede kant op.
Helge heeft een liedje voor Cindy geschreven en tijdens het midzomerfeest, waar Helge met zijn band optreed, zingt hij het voor haar. Het liedje heet “het maanmeisje”.
Eigen mening:
1. Onderwerp
Het onderwerp van het verhaal spreekt me best aan. Het laat zien dat je niet te veel naar anderen moet luisteren en moet doen wat je zelf wilt. Het heeft me daarom ook best aan het denken gezet.
Ik verwachtte toen ik het boek had geleend bij de bibliotheek niet dat het over anorexia zou gaan. Ik had meer gedacht dat het een soort sprookje zou zijn. Dat komt denk ik door de naam. De naam Maanmeisje is namelijk niet bepaald iets waar je aan zou denken bij anorexia. Ik ben nu wel anders gaan denken over anorexia. Bijvoorbeeld hoe het is om bij een psycholoog te zitten of om gewoon de ziekte zelf te hébben. De mening over het onderwerp ben ik mee eens. Het wordt heel zielig beschreven en het is ook best een erge ziekte. Het wordt dan ook goed uitgewerkt, maar ook heel verrassend. Aan het begin van het boek had ik nooit gedacht dat Cindy en Helge iets zouden krijgen omdat ze heel afstandelijk tegen elkaar doen. Ik vind het wel jammer dat de vriendschap tussen Cindy en haar vriendinnen niet zo goed word besproken. Die gedragen zich soms erg verrassend. Soms hebben ze plotseling ruzie terwijl je dat helemaal niet verwacht had.
2. Gebeurtenissen
Ik vind de gebeurtenissen in het verhaal heel geloofwaardig en herkenbaar. Anorexia is een ziekte die echt bestaat, en je ziet ook op televisie en in de krant dat veel kinderen hun verhaal kwijt willen over deze ziekte. Toch vind ik het verhaal heel origineel omdat er weinig boeken zijn over anorexia en de kinderen die het hebben.
Het stuk dat cindy voor de spiegel staat en zichzelf ongelovelijk dik en lelijk vind heeft veel indruk op me gemaakt. Omdat ze eigenlijk heel knap en dun is, is het gewoon erg om zoiets over jezelf te denken.
Het verhaal gaat vooral om de gedachten en gevoelens van personen. Dat komt omdat er over Cindy word verteld hoe ze zich voelt tijdens alle gebeurtenissen in het boek. Ik vind het een goed idee om het op die manier te doen want dan past het meer bij het onderwerp. Als je alleen de gebeurtenissen zou kiezen dan zou het boek niet meer leuk zijn omdat je je dan niet meer zo goed kunt inleven in Cindy.
Ik zou best Cindy willen zijn. Ik vind het heel knap van haar dat ze anorexia heeft overwonnen en Helge nu als vriendje heeft. Op het eind gedraagt ze zich heel verrassend. Ze is opeens veel opener en minder verlegen tegen Helge. Ik denk dat dat de reden is waarom ze nu verkering hebben. Ze is dus wel erg veel veranderd: eerder in het verhaal was ze wel populair, maar durfde ze niks tegen Helge te zeggen. Wat wel weer jammer is, is dat je als lezer heel veel moet invullen over hoe de personages echt zijn. Als je aan het lezen bent kom je daar wel achter maar het zou leuker zijn als ze je iets meer informatie gaven.
Ik kan me erg goed verplaatsen in Cindy. Het moet heel moeilijk voor haar zijn geweest om anorexia te overwinnen. Toch heeft ze het gedaan en dat vind ik heel knap.
4. Bouw
Ik vond het moeilijk om het boek te lezen doordat er heel veel tijdssprongen zijn. Dat maakte het ook heel moeilijk om er een boekverslag over te maken. Al die tijdssprongen maakten het wel interessanter en spannender. Gelukkig zat er niet meer dan 1 verhaallijn in want anders was het boek nog ingewikkelder geworden. De gebeurtenissen volgen elkaar wel logisch op. Dat moet wel met al die tijdssprongen want anders zou het boek erg moeilijk te lezen zijn.
Ik vind het beste deel van het boek het slot. Hier blijkt dat alles toch helemaal goed is afgelopen: Cindy heeft geen anorexia meer en ze heeft nu eindelijk verkering met Helge.
5. Taalgebruik
In het boek gebruikten ze veel makkelijke woorden en er wordt veel in beschreven. Er zitten ook best weinig gesprekken in het verhaal. Ik vind dat niet zo erg want zo kun je je weer beter inleven in Cindy en de plek waar ze op dat moment is.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden