Maanmeisje door Kjersti Scheen

Maanmeisje Titel: Maanmeisje
Auteur: Kjersti Scheen
Uitgever: Lemniscaat, 1996
Cindy woont in Noorwegen en is een hardloop- en sportfreak, ze loopt elke dag 4 uur hard. Ze wordt er rustig van om door het bos te rennen. Maar dan wordt ze plotseling verliefd op Helge, een jongen van haar school, uit de derde. Terwijl ze daarvoor nooit aan jongens dacht, maar aan honden en andere dieren. Cindy denkt dag en nacht aan hem. Op school gaat het ineens heel slecht, en dat terwijl ze daarvoor zo goed kon leren! Haar ouders snappen het niet, maar laten het voor wat het is. Ze kijkt alleen maar uit naar de pauze op school en rent dan ook zowat de klas uit bij het horen van de bel. Helge en Cindy kijken elkaar in de pauze vaak aan, maar ze zijn te verlegen om naar elkaar toe te gaan. Op een avond belt Helge Cindy op. Hij vraagt haar naar het kruispunt te komen. Cindy vertelt een smoesje aan haar moeder en rent de deur uit. Cindy had het zich alleen wat anders voorgesteld. Ze zoenen en knuffelen wel, al wordt er bijna geen woord gesproken, maar op school wisselen ze nooit één woord. Het lijkt alsof er nooit wat gebeurd is en dat vind Cindy niet prettig. Het zit haar niet echt lekker. Zo’n afspraak maken ze bijna elke avond en Cindy kijkt er altijd naar uit. Maar op een dag is Helge zomaar verdwenen, zonder iets van zich te laten horen. Het blijkt dat hij met z’n moeder naar Oslo is verhuisd, omdat z’n ouders zijn gescheiden. Cindy geeft zichzelf de schuld. Ze denkt dat Helge haar dik en lelijk vindt en geeft zichzelf er de schuld van dat Helge weg is naar Oslo. Cindy begint aan zichzelf te twijfelen. Om die reden gaat ze nóg meer sporten en nóg minder eten. Vroeger vond ze altijd dat ze er als een filmster uitzag, maar nú, ze was ineens één bonk wit vet! Ze schrikt er telkens weer van. Haar ouders beginnen zich steeds meer zorgen over haar te maken. En het wordt erger en erger. Cindy eet helemaal niets meer en dat wordt nog erger na de vakantie met Catherine, haar beste vriendin. Cindy’s moeder schrikt van Cindy’s postuur als ze weer thuis is en zegt tegen Cindy dat ze haar wil wegen. Maar Cindy is niet de domste en drinkt die dag líters water, en lijkt daardoor net zo zwaar te zijn als eerst, maar in feite is ze 6 kilo lichter. Als Cindy’s tante een weekend op bezoek komt, maakt het alles erger. Eerst schepte Cindy minder dan normaal op en at daarvan de helft op, het lijkt beter te gaan voor haar tante en haar ouders, omdat Cindy het vette vlees en het toetje ook opeet. Maar in werkelijkheid is dat niet zo, na het eten gaat ze naar de wc, steekt haar vinger in haar keel en kotst ze alles weer uit. Het hongergevoel lijkt haar de hele dag te hypnotiseren en Cindy beleeft elke dag in een roes van de honger. Cindy vindt dat heerlijk, zo gaat alles langs haar heen. Cindy heeft geen fut meer voor sporten en naar school lopen doet ze ook niet meer. Ze spreekt bijna niks meer af met haar beste vriendin Catherine en dat zorgt ervoor dat ze eigenlijk geen vriendinnen meer heeft. Nu zit ze elke pauze niks te doen, maar dat maakt Cindy niets uit, ze heeft haar lichaam en zichzelf onder totale controle, en dat is het enige dat haar iets doet. Cindy’s ouders zijn niet blij met de gang van zaken en gaan met Cindy naar een psycholoog, die vertelt dat Cindy aan anorexia lijdt en dat ze daarom een dieet moet gaan volgen. Margarethe (Cindy’s psychologe) vertelt Cindy ook dat ze overlijdt van hongersnood als ze zo doorgaat, Cindy snapt dat niet. Zij denkt: Ik voel me en stuk beter dan ooit, ik heb mezelf onder totale controle, dus wat kan er mis gaan? Cindy houdt zich er niet aan en het gaat steeds slechter, ze valt steeds vaker flauw als ze loopt of opstaat. Cindy krijgt een goed contact met Margarethe, die begrijpt haar tenminste, haar ouders niet, die denken alleen maar aan zichzelf en aan hun ruzies, ze hebben weinig aandacht voor Cindy. Na een tijdje hoort ze van Catherine en Lotte dat Punt Een op komt treden, een nieuwe band uit Oslo. Als ze daar heengaan, danst Cindy met een jongen die ze een keer daarvoor ook al op een feestje had gezien, Jorne genaamd. Dan staat Helge plotseling achter haar, hij speelt in Punt Een! Ze maakt hem jaloers met Jorne en hij voelt zich heel rot. Het blijkt dat hij voorgoed terugkomt, maar Cindy weet niet of ze blij of verdrietig moet zijn, hij heeft haar immers in de steek gelaten. Na een paar dagen staat Helge opeens voor de deur om te vertellen dat het hem spijt dat hij niks van zich heeft laten horen. Cindy is blij dat Helge weer terug is. Ze krijgen een betere relatie en ze eet weer iets meer, maar eigenlijk nog steeds te weinig, maar dat maakt volgens Margarethe maakt niet uit. Helge vertelt Cindy dat hij bezig is een nummer te schrijven, gebaseerd op een sprookje uit Oslo. Hij noemt het nummer “maanmeisje”, het doet hem denken aan Cindy. Het gaat over een meisje dat bijna elke avond met een jonge prins afspreekt. Telkens als er wat begint te bloeien tussen de twee, vlucht ze weg, altijd. Hij is tot over z’n oren verliefd, dus hij volgt haar, maar hij gelooft z’n ogen niet! Het is het meisje van de maan! Cindy vlucht ook altijd en als zijn nieuwe band gaat optreden op een feest, zingt hij het nummer speciaal voor Cindy. Cindy zegt aan het eind van de avond tegen Helge dat hij de prins is, hij vraagt wat zij is, en ze antwoordt dat ze zeker weten het maanmeisje niet is en dat doet ze lachen. Cindy legt hem ook uit dat anorexia een deel van haar is en blijft. Ze is bang de controle over haar lichaam te verliezen als ze verliefd wordt, ze kan er niks aan doen, maar ze is tot over haar oren verliefd! Ze zullen ermee moeten leven. Helge vertelt dat hij in de knoop zat met de scheiding en daarom zomaar wegging zonder iets te zeggen tegen Cindy. Het was niet dat hij nooit aan haar dacht en haar niet miste, want dat deed hij zeker weten wel! Personages: De hoofdpersoon is Cindy Solhaug, ze is 14 jaar. Ze is dun, heeft donker haar en een mooi postuur. Cindy is in het begin heel spontaan en open, ze is ook heel sportief en gelukkig . Later is ze heel erg in zichzelf gekeerd, gesloten, ongelukkig en depressief. Ze draagt in de winter slobbertruien met spijkerbroeken en in de zomer kort geknipte spijkerbroeken en t-shirts. Helge is ook 14 en woont bij Cindy in het dorp. Zijn ouders zijn gescheiden en hij gaat een tijdje in Oslo bij zijn moeder wonen, maar komt terug. Hij heeft zwart haar en draagt meestal een paardenstaart. Cindy en de andere meisjes vinden hem knap. Hij speelt in een rockband Spoor Een, maar als hij weer weggaat uit Oslo richt hij in hun dorp, meet een paar vrienden, een band op. Ze noemen de band: Hoor Het Bruisen Van De Rivier.
Waar en wanneer speelt het verhaal zich af? Het verhaal speelt zich af in Noorwegen en rond deze tijd. Wat voor boek is het? Ik zou het boek in de genres drama en liefde plaatsen, omdat er veel problemen zijn bij Cindy en haar omgeving. Ik zou het boek bij liefde plaatsen, omdat het grotendeels ook over haar liefde voor Helge gaat. Mijn mening over het boek: Ik vind het boek echt heel erg mooi, het wordt heel mooi beschreven! Je gaat het gevoel van Cindy ook begrijpen. En dat terwijl je normaal nooit zo op anorexia zou kijken. Je krijgt een heel ander beeld van anorexia dan dat je eerst had. Ik vind het een bijzonder boek, omdat het niet voor de hand liggend is. Het lijkt net of je het zelf allemaal voelt en meemaakt. Ik geef dit boek een dikke tien!