Maanmeisje door Kjersti Scheen

Maanmeisje
Door Kjerdti Scheen

Helge vindt dat Cindy op een maanmeisje lijkt. Omdat ze heel dun en afwezig is. Helge schrijft een liedje over het maanmeisje. Cindy dus. Daarom heet het boek Maanmeisje.

Cindy: Cindy heet eigenlijk Signe Marie Solhaug, maar heeft zichzelf Cindy genoemd toen ze op haar zesde een Cindy-pop kreeg.
Ze is een populair meisje met aardige ouders en het lijkt allemaal goed met haar te gaan. Ze zit in de tweede klas en ze is heel sportief . Ze woont in een dorpje in Noorwegen.

Het verhaal speelt zich af in Noorwegen in de woonplaats van Cindy, Gyldendal, in de tijd van ongeveer drie jaar.


Het verhaal is in een ‘zij’ perspectief van Cindy geschreven.
Het is een gesloten einde maar toch kun je wel verder verzinnen hoe het tussen Helge en Cindy verder gaat.
Het verhaal wordt in de gewone tijd verteld (chronologische volgorde). Er zijn soms flashbacks naar bijvoorbeeld toen Cindy zes was en de Cindy-pop kreeg of hoe het was toen ze met Helge samen was, voordat hij wegging.

Het genre is liefde en problemen en het thema is eetstoornis en eenzaamheid.

Cindy heeft haar hele leven onder controle als Spoor 1, uit Oslo, komt optreden. Helge zit ook in de band en ze wordt verliefd. Ze let niet meer op in de les en zit de heletijd te dagdromen over hoe ze elkaar zoenen, samen lange gesprekken voeren en samen hand in hand over het schoolplein lopen. Maar ze weet ook dat ze geen kans bij hem maakt.
Op een dag belt hij en vraagt of ze ergens kunnen afspreken. Ze lopen het bos in en zeggen bijna geen woord. Ze zoenen een beetje en dat gaat zo een tijdje door. Op school negeert Helge haar volledig en op een gegeven moment belt Helge niet meer. Cindy komt erachter dat hij weer is terug verhuist naar Oslo.

Cindy doet alsof het haar niets doet terwijl er een donkere chaos in haar schuilt en begint weer te sporten omdat haar vader zegt dat ze dik is maar voor zichzelf is de reden om de donkere chaos weg te stoppen.
Ze gaat zwemmen en hardlopen en ze eet alleen nog gezonde dingen met (bijna) geen vet.
Als ze toch moét eten ziet ze geen andere uitweg dan het uit te kotsen in de wc.
Ze ziet haar vriendinnen nooit meer en haar leven ziet er zo uit: school, sport en slapen.
Dan moet ze naar de schoolarts en die verwijst haar door naar een arts in Olso. Die verteld dat ze waarschijnlijk aan anorexia lijdt. Ze moet over een maand terug komen en als ze dan niet is aangekomen moet ze in therapie. In plaats van aan te komen valt ze nog meer af.
Cindy moet naar een psychologe, genaamd Margarethe. Bij haar begint ze zich steeds meer op haar gemak te voelen.


Dan treed Spoor 1 weer op maar Cindy doet alsof het haar niks doet. Als hij ‘hoi’ zegt, doet ze haar arm door die van een andere jongen, neemt hem mee naar de dansvloer en begint met hem te zoenen… Om Helge te laten zien dat ze wel zonder hem kan en natuurlijk om hem jaloers te maken.
Ze komt er achter dat Helge voorgoed in Gyldenda komt wonen en na een tijdje belt hij haar weer op en vraagt of ze weer naar ‘hun’ plekje komt. Gek genoeg doet ze het en deze keer praten ze over alles en wat er allemaal was gebeurt en vanaf dat moment is hun ‘relatie’ geen geheim meer.
Het gaat ook erg goed bij de psychologe.

Helge is met zijn oude vrienden uit Gyldendal een bandje begonnen. Ze moeten spelen op het midzomerfeest, dat jaarlijks gehouden wordt. Maar vlak voordat deze dag aanbreekt besluit Helge dat ze toch niet mee kunnen doen, want ze zijn niet goed genoeg. Cindy gaat naar Helge om hem over te halen om toch te spelen. Helge probeert haar daar voor de zoveelste keer te zoenen, maar Cindy vlucht weer (zoals ze al een keer had gedaan). Ze kan het niet, ze is bang dat ze de controle over zichzelf weer verliest. Net wanneer ze wegloopt bij Helge, bedenkt ze zich. Ze loopt terug. Ze zegt dat ze niet meer bang wil zijn, ze zal beloven moedig te zijn. Maar daar staat tegenover dat Helge morgen wél gaat optreden.
Op de avond van het midzomerfeest treedt Helge inderdaad op. En aan het eind zingt hij een lied over het maanmeisje, een lied dat hij zelf geschreven heeft. Het lied gaat over Cindy.

De schrijver heeft als bedoeling om je te amuseren maar ook om te informeren over anorexia.

Ik heb het boek gekozen omdat we het in de les hebben behandeld en ik wilde weten hoe het afliep. Ik vind het boek aan het begin saai maar daarna wordt het erg leuk maar ook best zielig want je ziet hoe je langzaam anorexia kunt krijgen en dat eigenlijk iedereen het kan krijgen