Maanmeisje door Kjersti Scheen

De samenvatting: De veertienjarige Cindy is erg populair op school. Ze wordt verliefd op Helge en ze let nooit meer op op school. Ze zit altijd naar buiten te staren en begint te dagdromen over Helge. Dat ze verkering hebben en hand in hand lopen op het schoolplein en dat ze ellenlange gesprekken voeren. Op een dag belt hij haar zomaar op om een afspraakje te maken. Dan lopen ze naar het bos en blijven een tijd tegen elkaar aanstaan en zoenen. Maar zonder wat te zeggen, en zo gaat het een tijd door. Op een dag belt Helge niet meer en is hij ook niet meer op school. Hij is verhuisd naar Oslo. Haar vader zegt dat ze spekvet begint te krijgen en dat ze weer moet gaan zwemmen en desnoods moet gaan hardlopen samen met hem en haar broertje. Cindy besluit dat te doen. In het zwembad zegt haar trainer dat ze te dik is geworden, ze moet heel erg op haar eten gaan letten, en ze moet zorgen dat ze in korte tijd weer op haar oude conditie terug is. Haar moeder koopt een calorietabel voor haar. Daar houdt ze zich aan, en daarbij loopt ze iedere dag hard, zwemt ze heel fanatiek en doet ze iedere dag 400 sit-ups. Maar Cindy ovredrijft, haar leven bestaat alleen nog maar uit sporten, naar school gaan en slapen. En er vooral op letten dat ze niet te veel calorieën eet. Door honger lijden en trainen verdrijft ze haar duistere gevoelens, en heeft ze alles onder controle. Want daar draat het om. En als ze haar dwingen vet te eten, spuugt ze het uit in de wc. Maar Cindy wordt ook steeds listiger; als haar moeder haar wil wegen, drinkt ze van te voren eerst liters water, zodat het lijkt alsof ze niet afgevallen is. Als ze dit trucje weer toepast als ze naar de schooldokter moet, haalt het niets uit, ze is veel te licht. De dokter stuurt haar door naar een arts in Oslo. En dan breekt de hel los: Cindy heeft anorexia. Binnen een maand móet Cindy aangekomen zijn, anders moet ze naar een psycholoog. En dat moet ze, want ze komt niet bij, ze valt zelfs nog meer af. Maar daarna verstrijkt de winter zonder at cindy aankomt of afvalt. Helge is terug en komt bij ‘Spoor Een’ spelen. (Dat is een bekende band). Op het feest komt ze hem tegen, ze groet hem en loopt daarna resoluut weg met Jon Arne, een jongen die ze op een ander feest al eerder had ontmoet. Helge besluit bij zijn vader te komen wonen, hij blijft voorgoed. Na een tijdje belt hij Cindy op om te vragen of ze weer naar e afgesproken plek van vroeger wil komen, en dat doet Cindy. Helge praat opeens veel meer, en vanaf dan is hun ‘relatie’geen geheim meer. Cindy durft met niemand over haar duistere gevoelens te praten, behalve met Margrethe, haar psychologe. Daar gaat ze al een tijd naartoe, in het begin met het hele gezin, later alleen. Margrethe geeft Cindy weer zelfvertrouwen en leert haar dat zij niet degene is die voor het hele gezin moet zorgen. Dat idee had ze eerst, maar als Cindy zich ervan bewust wordt dat iedereen voor zichzelf kan zorgen, wordt ze al snel beter. Helge is verder gegaan met muziek maken, nu met zijn vrienden in Gyldendal. Ze moeten spelen bij het midzomerfeest, dat jaarlijks gehouden wordt. Maar vlak voordat deze dag aanbreekt besluit Helge dat ze toch niet mee kunnen doen, want ze zijn niet goed genoeg. Cindy gaat naar Helge om erover te praten. Helge probeert haar daar voor de zoveelste keer te zoenen, maar weer vlucht Cindy. Ze kan het niet, ze is bang dat ze de controle over zichzelf weer verliest. Neet wanneer ze wegloopt bij Helge, bedenkt ze zich. Ze loopt terug. Ze zegt dat ze niet meer bang wil zijn, ze zal beloven moedig te zijn. Maar daar staat tegenover dat Helge morgen wél gaat optreden. Op de avond van het midzomerfeest treedt Helge inderdaad op. En aan het eind zingt hij een lied over het maanmeisje, een lied dat hij zelf geschreven heeft. Het lied gaat over Cindy. Het gaat zo: ‘Er woonde eens een meisje op de maan, zo doorschijnend en bleek. Iedere avond kwam ze naar de aarde, naar de prins die haar liefhad. Maar zij verschool zich steeds voor hem, ze liet hem alleen staan in de donkere nacht. Hij probeerde haar vast te houden, maar slaagde er niet in. Toen de nacht op zijn donkerst was, ontdekte hij opeens in het noorden een maansikkel, die steeds groter werd. Het meisje liet zich daarvandaan aan een draad naar de aarde zakken en vertoonde zich eindelijk helemaal. En ze wilde het zelf.’ Dat wilde Cindy ook.