Maanmeisje door Kjersti Scheen

Hoofdstuk 1
De schrijfster: Kjersti Scheen
Omslag tekening: Irene Goede
Vertaling: Emmy Weehuizen-Deelder
Kjersti Scheen is geboren in Oslo in 1943. Ze is begonnen als illustrat-rice van kinderboeken. Nu wijdt ze al haar tijd aan het schrijven van kinderboeken. Voor veel boeken heeft ze al prijzen gehad. Voor Maanmeisje kreeg ze de Literatuurprijs van het Ministerie van Cultuur. Hoofdstuk 2
De hoofdpersonen: Cindy: Is de hoofdpersoon in het verhaal. Een knap meisje dat best koppig kan zijn. Aan de buitenkant is ze zo maar aan de binnenkant is ze een onzeker en verlegen meisje. Helge: Een aardige jongen waar Cindy verliefd op is. Hij kan niet goed over zijn gevoelens praten. En dat is jammer voor Cindy, die dat ook niet kan. Mevr. Solhaug: Moeder van Cindy. Soms kan ze erg koppig zijn, maar ze geeft toch veel om haar dochter. Dhr. Solhaug: Vader van Cindy. Aardige man die zijn gevoelens niet goed kan uiten. Hij rent veel met Cindy’s broertje. Stian: Broertje van Cindy Aardig Cindy houd erg veel van hem, meer dan ze zelf eerst verwacht. Speelt veel buiten met zijn vriendjes. Margrethe: Dat is Cindy’s psychotherapeute. Zij helpt haar van de anorexia af te komen. Ze kan goed luisteren. Hoofdstuk 3
Titelverklaring

De naam Maanmeisje komt uit een oud Chinees sprookje. Het gaat over een prinses, de dochter van de keizer van de maan. Ze ontmoet een prins in het bos. Ze worden verliefd. Elke nacht ontmoeten ze elkaar weer. Telkens moet ze snel weg als de zon komt. Hoe kleiner de maan, hoe dunner en onzichtbaarder ze wordt. Als de maan op zijn kleinst is, gaat ze weg maar houdt de prins haar tegen. Tot ze hele-maal oplost. Helge had het sprookje gezien op de tv. En toen hij hoor-de dat Cindy anorexia had, moest hij aan het sprookje denken. Want zij werd ook steeds dunner, en trok zich ook steeds verder terug. En Helge was bang om haar ook zo kwijt te raken. Hoofdstuk 4
Waar en wanneer
Het speelt zich af in het heden, in een plaatsje in de buurt van Oslo in Noorwegen. Ook in Oslo zelf. Buiten op het platteland en in het bos. Het zijn belangrijke plaatsen voor Cindy. Hoofdstuk 5
Korte samenvatting
Cindy is verliefd op Helge. Helge belt haar op, maar nadat ze wat hebben afgesproken, negeert hij haar op school. Als hij weg gaat met zijn moeder naar Oslo, begint Cindy steeds minder te eten en steeds meer te sporten. Ze krijgt anorexia. Hoofdstuk 6
Lange samenvatting
Cindy heet eigenlijk Signe Marie Solhaug. Toen ze 6 jaar werd kreeg ze een Cindy-pop in plaats van een Barbie. Eerst was ze wel boos maar ze is toch van de pop gaan houden, vandaar de naam Cindy. Het ver-haal begint als ze 14 jaar is, ze zit in de 2e klas van de middelbare school. Ze is verliefd geworden op Helge uit de 3e. Haar ouders ma-ken veel ruzie. Dat maakt haar heel onzeker. Gaaf van buiten, rot van binnen. Dan op een avond belt Helge of ze wat afspreken . Ze spreken af bij het pad dat naar de boerderij van de oude broers Enghaug leidt. Ze wandelen samen en zoenen. Maar op school negeert hij haar gewoon. Net alsof er niets gebeurt is. En zo gaat het een tijdje door. Cindy begrijpt dat ze Helge’s geheime liefde is. Aan de ene kant vindt ze het wel leuk, maar aan de andere kant ook weer niet. Ze had zo gehoopt dat ze samen over het schoolplein liepen. Zodat iedereen hun kon zien. Cindy sluit zich steeds meer van de buitenwereld af. Tot dat Helge haar niet meer belt. En de dag daarna ook niet. En dat gaat zo vijf dagen door. Dan doet ze iets dat ze nog nooit heeft gedaan: zij belt hem op. Ze krijgt zijn moeder aan de telefoon, ze vraagt of Hel-ge er is. Zijn moeder zegt nee en ze legt de telefoon er op. Dat was het: Helge was weg. Ze hoorde later dat hij was verhuisd met zijn moeder naar Oslo. Ze hoopt dat hij zal schrijven, maar er komt geen brief. Haar vader zei op een avond dat ze dik werd als ze maar in haar ka-mer zat en niet buiten kwam. Hij vond dat ze weer naar zwemtraining moest gaan. En met hem en Stain (Cindy’s broertje) gaan hardlopen. Ze stond vaak voor de spiegel en bekeek zich zelf, alsof ze ergens naar zocht, maar het niet kon vinden. Haar mentrix vroeg wat er aan de hand was, maar ze kon er niet over praten. De mentrix lichtte haar ouders in. Ze dachten dat ze zwanger was of zo. Omdat ze maar op haar kamer zat en haar huiswerk niet maakte. Ze begon weer te zwem-men en te rennen. Het duistere gevoel weg te trainen. Ze zwom twee maal per week, liep iedere dag twee keer hard en maakte tussen door haar huiswerk. Ook at ze haast niet meer, alles volgens een calorieën tabel. Maar altijd iets minder dan volgens de tabel. Zo ging het twee maanden door. Ze werd steeds dunner. Tot op een dag dat haar tante kwam eten. Ze vond dat Cindy er was vermagerd. Ze aten eten met veel vet. Ze at alles op; ze voelde zich daarna zo dik dat ze voor het eerst haar vinger in haar keel duwde en overgaf. Ze spuug-de niet alleen het vet uit maar ook het duistere gevoel, ze voel-de zich dun en luchtig. Ze ging naar de 3e en ze begon de dag met 400 sit-ups en liep ‘s och-tends en ‘s avonds hard. Van de gym leeraar moest ze naar de school arts omdat ze zo dun was. De brief die ze kreeg van de schoolarts voor haar ouders, gooide ze weg. -De schoolarts belde haar ouders op en zei dat ze flink was vermagerd. Ze beloofde gezond te gaan eten, zodat ze niet onder behandeling hoefde. Ze deed nu 500 sit-ups. Ze voelde zich erg goed. Nadat ze twee keer in de klas was flauwgevallen, moest ze naar een arts in Oslo. Toen brak de hel los. ANOREXIA heet die hel. Dat zei de arts uit Oslo. Ze moest een dieet gaan volgen. Als ze binnen een maand haar gewicht niet was toegenomen, werden er maatregelen genomen. Al snel wist het hele dorp dat ze anorexia had. Als ze zich aan het dieet hield mocht ze van haar vader 1 keer per dag hollen. Ze
sjoemelde veel, liep heen en weer in haar kamer terwijl maakte ze haar huiswerk. Ze was 2 kilo afgevallen in die maand. Ze moest naar een psycholoog. En toen kwam Helge terug. Haar vriendinnen vertelden dat Helge weer bij zijn vader kwam wo-nen, in het dorp. “Spoor een” kwam op het feest spelen, en Helge speelde bij “Spoor een.” Toen Cindy met een paar vriendinnen naar de film ging, kwamen ze Helge met een paar vrienden tegen. Na afloop van de film waren ze nog wat aan het praten, Cindy ging eerder weg; toen zei haar vriendin tegen Helge “Ze doet zo raar sinds ze anorexia heeft!” Zo, nu wist Helge het ook. Cindy ging samen met haar vader en moeder naar de psychologe. Ze heette Margrethe en ze was erg aardig. En heel erg anders dan Cindy zich had voorgesteld. Cindy ging niet meer naar school. Ze Las wat, zat in haar kamer. Stain ging ook mee naar het volgende bezoek. Hij vertelde dat haar ouders ruzie hadden gehad om Cindy , Cindy begon daarom te huilen. Haar volgende bezoeken ging ze alleen . Toen ging ze weer naar school. In het begin was het erg moeilijk geweest. Maar iedereen deed erg aardig. Ze praatte nu ook met Mar-grethe over haar duistere gevoel. Helge belde haar op, ze spraken op de zelfde plek af als altijd. Ze spraken met elkaar over haar ziekten en over zijn problemen. Hij vertelde dat hij een lied voor haar aan het schrijven was. Ze liepen zelfs samen over het schoolplein. Helge had met een paar vrienden een band opgericht. Cindy ging vaak kijken als ze aan het oefenen waren. Ze zouden gaan optreden op de midzomeravond. Nadat Helge ruzie had gemaakt met de bandleden, was hij weg gerend. Cindy was er achteraan gegaan. Ze was naar zijn huis gegaan. Hij had gezegd dat hij niet zou spelen op het feest. Cindy vroeg waarom? Ze waren niet goed. Ze praatten op zijn kamer; toen ze gingen zoenen, rende Cindy weg. Naar buiten, ze ging voor de deur zitten. Toen ze weer naar Helge terug ging, zei ze dat ze geen maanmeisje meer wilde zijn. Ze praten , Helge zou weer gaan spelen op het feest. Ze speelde die avond op het feest. Het was een groot succes, het lied was heel mooi, nou dat vond Cindy. Hoofdstuk 7
Mijn eigen mening

Ik vond het een mooi boek. Je kon je goed inleven in Cindy, hoe zij zich voelde. Ik vond het ook mooi geschreven. Net als of iemand het van mijn leeftijd het heeft geschreven. In het boek heeft Helge het over pooh-takken. Dat heb ik als klein kind ook gedaan. In het boek ( het winnie de pooh boek!) wordt het geen pooh-takken genoemd, maar die naam heeft mijn vader er aan gegeven. En in het boek hebben ze het ook zo genoemd. Dat vind ik erg leuk.