A. Algemene gegevens
Titel: Lolita – Door begeerte gedreven (een ondertitel die er later bij gekomen is)
Schrijver: Vladimir Nabokov
Jaartal: Ik heb het hele boek binnenste buiten gekeerd: het staat er echt niet in.
Druk: 1e druk
B. Samenvatting
Het verhaal is een soort biecht die Humbert Humbert, de hoofdpersoon van het verhaal in de gevangenis schrijft. Humbert is een zwijgzame en gereserveerde man van middelbare leeftijd en hij voelt zich sterk aangetrokken tot jonge meisjes (nimfijnen: meisjes die ongeveer tussen de negen en de veertien jaar oud zijn en die alleen door mensen als hij erkend kunnen worden). Humbert gaat verschillende verhoudingen aan met vrouwen van zijn leeftijd als dekmantel en na enige tijd trouwt hij met een van hen, met Valeria. Maar hij houdt natuurlijk niet van haar en Valeria krijgt al snel een relatie met een andere man. Kort daarop emigreert hij naar Amerika waar hij zo in beslag wordt genomen door zijn onvervulde verlangens en begeertes en slapeloze nachten dat hij een geestelijke inzinking krijgt en in een inrichting opgenomen wordt. Vanaf dat moment begint hij aan zijn dagboek over zijn ziekelijke en perverse verlangen naar jonge meisjes. En na ongeveer een jaar verlaat hij de inrichting en huurt een kamer in het huis van Charlotte Haze, hij is van plan om meteen weer weg te gaan, want hij walgt van Charlotte net als van haar huis. Maar dan ontmoet hij Charlotte’s dochter, Dolores Haze, die door Charlotte Lo genoemd wordt en van Humbert de naam Lolita krijgt. Lolita is uiteraard een nimfijn en Humbert wordt hevig verliefd op haar. Zijn enige verlangen is dat Lolita van hem wordt. Maar Lolita is een onmogelijke opstandige verwende puber, die niets anders wil dan haar zin, haar moeder heeft dan ook een grondige hekel aan haar en besluit haar gedurende de zomervakantie op kamp te sturen, tot grote spijt van Humbert. Charlotte is ondertussen verliefd geworden op Humbert en vraagt hem het huis te verlaten, omdat zij wil heeft ingezien dat de liefde niet wederzijds is. Humbert is radeloos en wanhopig bij de gedachte dat hij Lolita nooit meer terug zal zin en bedenkt een plan. Hij verlaat het huis niet, maar vertelt Charlotte dat hij ook van haar houdt en dat hij met haar wil trouwen, om de enige reden dat hij Lolita’s vader zal worden en ongestraft bij haar kan zijn, wanneer hij dat wil. Ze trouwen, maar wanneer Humbert op een dag thuiskomt treft hij Charlotte huilend aan. Ze heeft het vergrendelde kastje op zijn kamer opengebroken en de dagboeken over Lolita gelezen. Ze is natuurlijk helemaal van streek en als ze verblind door woede en verdriet de straat oversteekt wordt ze aangereden en overlijdt.
Humbert haalt Lolita uit haar kamp . Hij vertelt haar dat haar moeder erg ziek is en in het ziekenhuis opgenomen is. Lo en hij zullen in de buurt van het ziekenhuis van hotel naar hotel trekken. Zogenaamd om in de buurt van Charlotte te blijven in werkelijkheid om geen argwaan te wekken. Lolita gaat gewillig mee en is blij met alle cadeautjes waarmee ze overspoeld wordt. Al snel krijgen de twee een seksuele relatie. Lolita is onwillig (TOONDE ECHTER WEL HET EERSTE INITIATIEF), maar verzet zich niet. Aan haar gedrag, merk je wel dat ze het er heel zwaar mee heeft. Ze krijgt last van slapeloosheid en huilbuien. Humbert voelt diepe medelijden met haar, walgt van zijn eigen perversiteit, maar kan met geen mogelijkheid zijn begeertes negeren. Na enige tijd wil Lolita haar moeder bellen, dan besluit Humbert haar de waarheid te vertellen terwijl ze hun reis, nu zonder doel, voortzetten. Na een jaar rondrijden vestigen ze zich in een stadje waar Humbert Lolita op een meisjeskostschool doet. Langzaamaan beginnen een aantal mensen het een en ander te vermoeden en ze besluiten weer rond te trekken. Het gaat steeds slechter met Humbert en hij krijgt last van achtervolgingswaan. Als Lolita na een korte tijd in het ziekenhuis door Quilty (een pornografische schrijver, die perverse interesse toonde in Lolita) meegenomen wordt, blijkt dat deze achtervolgingswaan niet helemaal onterecht was.
De radeloze Humbert zoekt haar, maar vind haar niet. Na 3 jaar komt hij haar weer tegen. Hij wil dat Lolita weer met hem mee gaat. Maar Lolita is getrouwd, zwanger en weigert mee te gaan. En Humbert vertrekt. Quilty blijkt achteraf een motief in het leven van Lolita geweest te zijn. Gedurende het hele verhaal is Quilty, zonder dat Humbert het wist, zijn tegenspeler geweest en Lolita speelde dus dubbel spel. Zodoende besluit Humbert Quilty te vermoorden. Op grond van deze moord komt hij in de gevangenis terecht.
C. Begin- en eindzin
Beginzin:
‘Lolita, licht van mijn leven, vuur van mijn lendenen.’
Deze beginzin geeft Humberts vurige liefde aan voor Lolita en is een soort voorwoord, gericht aan de jury (net als de rest van het verhaal overigens) en aangezien de hele biecht vanuit de gevangenis geschreven wordt, is het verhaal een grote terugblik en dit stukje niet meer dan een inleiding op die terugblik. Het is erg mooi, maar voor het verhaal is het onbelangrijk.
Eindzin:
‘En dit is de enige onsterfelijkheid die jij en ik wellicht zullen delen, mijn Lolita.’
Op de laatste pagina, richt Humbert zijn woord tot Lolita, waarin hij haar geluk wenst, maar waar hij ook aangeeft dat ‘Lolita’ pas na de dood van Lolita gepubliceerd mag worden. ‘Zodoende is geen van ons beiden in leven als de lezer dit boek openslaat’ en de enige onsterfelijkheid die Lolita en Humbert zullen delen is het opgeschreven verhaal, dat van generatie op generatie voort zal leven. Het is een mooi besluit van een triest verhaal. Het is een gegeven waar Shakespeare in zijn sonnetten ook over schrijft (de onsterfelijkheid van het gene wat opgeschreven is). Ook zorgt dit laatste gedeelte ervoor, dat je bijna gaat geloven dat het hele verhaal echt gebeurt is.
D. Tekstfragment
Rustig, dromerig reed ik daar aan die vreemde spiegelkant, niet harder dan vijfendertig kilometer per uur. Er was weinig verkeer. Auto’s die mij af en toe passeerden aan de kant die ik voor hen had vrijgemaakt, toeterden ruw tegen mij. Auto’s die mij tegemoet reden, slingerden, zwenkten en slaakten kreten van angst. Al spoedig naderde ik bevolkte gebieden. Het passeren van een rood verkeerslicht was als een slok verboden Bourgonje toen ik een kind was. Intussen ontstonden er verwikkelingen. Ik werd gevolgd en geëscorteerd. Toen zag ik hoe auto’s zich voor mij plaatsten om mij de weg af te snijden. Met een gracieuze zwaai zwenkte ik van de weg af en na twee of drie grote sprongen reed ik een met gras begroeide helling op, temidden van verbaasde koeien en daar kwam ik zachtjes schuddend tot stilstand.
Humbert is Lolita kwijt en hij weet dat het voor goed is. Zijn leven heeft geen enkele vorm van inhoud meer en het kan hem allemaal niets meer schelen. Wat hij doet, wat er met hem gebeurt enzovoorts. Dus: waarom zou hij niet ook aan de verkeerde kant van de weg gaan rijden?! Ik vind dit een prachtig fragment, omdat het heel duidelijk aangeeft hoe Humbert zich voelt. Geen vlakke praatjes over gevoelens, maar een treffende situatie waardoor juist zijn gevoelens begrijpt.
Titel: Lolita – Door begeerte gedreven (een ondertitel die er later bij gekomen is)
Schrijver: Vladimir Nabokov
Jaartal: Ik heb het hele boek binnenste buiten gekeerd: het staat er echt niet in.
Druk: 1e druk
B. Samenvatting
Het verhaal is een soort biecht die Humbert Humbert, de hoofdpersoon van het verhaal in de gevangenis schrijft. Humbert is een zwijgzame en gereserveerde man van middelbare leeftijd en hij voelt zich sterk aangetrokken tot jonge meisjes (nimfijnen: meisjes die ongeveer tussen de negen en de veertien jaar oud zijn en die alleen door mensen als hij erkend kunnen worden). Humbert gaat verschillende verhoudingen aan met vrouwen van zijn leeftijd als dekmantel en na enige tijd trouwt hij met een van hen, met Valeria. Maar hij houdt natuurlijk niet van haar en Valeria krijgt al snel een relatie met een andere man. Kort daarop emigreert hij naar Amerika waar hij zo in beslag wordt genomen door zijn onvervulde verlangens en begeertes en slapeloze nachten dat hij een geestelijke inzinking krijgt en in een inrichting opgenomen wordt. Vanaf dat moment begint hij aan zijn dagboek over zijn ziekelijke en perverse verlangen naar jonge meisjes. En na ongeveer een jaar verlaat hij de inrichting en huurt een kamer in het huis van Charlotte Haze, hij is van plan om meteen weer weg te gaan, want hij walgt van Charlotte net als van haar huis. Maar dan ontmoet hij Charlotte’s dochter, Dolores Haze, die door Charlotte Lo genoemd wordt en van Humbert de naam Lolita krijgt. Lolita is uiteraard een nimfijn en Humbert wordt hevig verliefd op haar. Zijn enige verlangen is dat Lolita van hem wordt. Maar Lolita is een onmogelijke opstandige verwende puber, die niets anders wil dan haar zin, haar moeder heeft dan ook een grondige hekel aan haar en besluit haar gedurende de zomervakantie op kamp te sturen, tot grote spijt van Humbert. Charlotte is ondertussen verliefd geworden op Humbert en vraagt hem het huis te verlaten, omdat zij wil heeft ingezien dat de liefde niet wederzijds is. Humbert is radeloos en wanhopig bij de gedachte dat hij Lolita nooit meer terug zal zin en bedenkt een plan. Hij verlaat het huis niet, maar vertelt Charlotte dat hij ook van haar houdt en dat hij met haar wil trouwen, om de enige reden dat hij Lolita’s vader zal worden en ongestraft bij haar kan zijn, wanneer hij dat wil. Ze trouwen, maar wanneer Humbert op een dag thuiskomt treft hij Charlotte huilend aan. Ze heeft het vergrendelde kastje op zijn kamer opengebroken en de dagboeken over Lolita gelezen. Ze is natuurlijk helemaal van streek en als ze verblind door woede en verdriet de straat oversteekt wordt ze aangereden en overlijdt.
Humbert haalt Lolita uit haar kamp . Hij vertelt haar dat haar moeder erg ziek is en in het ziekenhuis opgenomen is. Lo en hij zullen in de buurt van het ziekenhuis van hotel naar hotel trekken. Zogenaamd om in de buurt van Charlotte te blijven in werkelijkheid om geen argwaan te wekken. Lolita gaat gewillig mee en is blij met alle cadeautjes waarmee ze overspoeld wordt. Al snel krijgen de twee een seksuele relatie. Lolita is onwillig (TOONDE ECHTER WEL HET EERSTE INITIATIEF), maar verzet zich niet. Aan haar gedrag, merk je wel dat ze het er heel zwaar mee heeft. Ze krijgt last van slapeloosheid en huilbuien. Humbert voelt diepe medelijden met haar, walgt van zijn eigen perversiteit, maar kan met geen mogelijkheid zijn begeertes negeren. Na enige tijd wil Lolita haar moeder bellen, dan besluit Humbert haar de waarheid te vertellen terwijl ze hun reis, nu zonder doel, voortzetten. Na een jaar rondrijden vestigen ze zich in een stadje waar Humbert Lolita op een meisjeskostschool doet. Langzaamaan beginnen een aantal mensen het een en ander te vermoeden en ze besluiten weer rond te trekken. Het gaat steeds slechter met Humbert en hij krijgt last van achtervolgingswaan. Als Lolita na een korte tijd in het ziekenhuis door Quilty (een pornografische schrijver, die perverse interesse toonde in Lolita) meegenomen wordt, blijkt dat deze achtervolgingswaan niet helemaal onterecht was.
C. Begin- en eindzin
Beginzin:
‘Lolita, licht van mijn leven, vuur van mijn lendenen.’
Deze beginzin geeft Humberts vurige liefde aan voor Lolita en is een soort voorwoord, gericht aan de jury (net als de rest van het verhaal overigens) en aangezien de hele biecht vanuit de gevangenis geschreven wordt, is het verhaal een grote terugblik en dit stukje niet meer dan een inleiding op die terugblik. Het is erg mooi, maar voor het verhaal is het onbelangrijk.
Eindzin:
‘En dit is de enige onsterfelijkheid die jij en ik wellicht zullen delen, mijn Lolita.’
Op de laatste pagina, richt Humbert zijn woord tot Lolita, waarin hij haar geluk wenst, maar waar hij ook aangeeft dat ‘Lolita’ pas na de dood van Lolita gepubliceerd mag worden. ‘Zodoende is geen van ons beiden in leven als de lezer dit boek openslaat’ en de enige onsterfelijkheid die Lolita en Humbert zullen delen is het opgeschreven verhaal, dat van generatie op generatie voort zal leven. Het is een mooi besluit van een triest verhaal. Het is een gegeven waar Shakespeare in zijn sonnetten ook over schrijft (de onsterfelijkheid van het gene wat opgeschreven is). Ook zorgt dit laatste gedeelte ervoor, dat je bijna gaat geloven dat het hele verhaal echt gebeurt is.
D. Tekstfragment
Rustig, dromerig reed ik daar aan die vreemde spiegelkant, niet harder dan vijfendertig kilometer per uur. Er was weinig verkeer. Auto’s die mij af en toe passeerden aan de kant die ik voor hen had vrijgemaakt, toeterden ruw tegen mij. Auto’s die mij tegemoet reden, slingerden, zwenkten en slaakten kreten van angst. Al spoedig naderde ik bevolkte gebieden. Het passeren van een rood verkeerslicht was als een slok verboden Bourgonje toen ik een kind was. Intussen ontstonden er verwikkelingen. Ik werd gevolgd en geëscorteerd. Toen zag ik hoe auto’s zich voor mij plaatsten om mij de weg af te snijden. Met een gracieuze zwaai zwenkte ik van de weg af en na twee of drie grote sprongen reed ik een met gras begroeide helling op, temidden van verbaasde koeien en daar kwam ik zachtjes schuddend tot stilstand.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden