Doce rosas para rosa door Dolores Soler-Espiauba

Cari is de hoofdpersoon van het verhaal. Ze werkt in een hotel als receptioniste. In het hotel logeert ook een meisje, Rosa die altijd veel herrie schopt. Cari heeft een vriendje die in het leger zit, maar eigenlijk vind ze de kok van het hotel, Eneko, veel leuker.
Wanneer er op een dag een boeket rozen voor Rosa wordt gebracht, vindt Cari dat een beetje vreemd en als ze de bloemen naar Rosa’s kamer brengt vindt ze daar drugs.
Cari vindt dit heel erg en ze besluit Rosa te gaan helpen. Dan ziet ze het meisje op de markt waar ze met een drugsdealer staat te praten. Cari neemt haar mee en de man komt achter hen aan. Hij heeft een mes maar ze weten te ontsnappen.

Dan komt Cari erachter dat Ros een ring heeft gestolen van een paar gasten die in het hotel logeerden. Rosa vertelt Cari dat ze de ring wilde verkopen en het geld aan de drugsdealer wilde geven omdat ze hem nog geld moest betalen.
Rosa belt naar het hotel en legt alles uit en Cari helpt Rosa uit het drugscircuit en zo komt het uiteindelijk weer goed.
Maar dat is nog niet het einde van het boek. Want Cari zegt haar baan bij het hotel op en lift naar huis. Ze mag mee met een grote vrachtwagen maar wanneer ze haar afzetten vergeet ze haar tas. Als de volgende auto stopt wordt ze gekidnapt maar juist op het moment dat ze voor de ontvoerder naar huis belt om om losgeld te vragen, stopt daar de vrachtwagen weer. De ontvoerders gaan er vandoor en zo loopt alles toch nog goed af. Cari krijgt ze zelfs haar tas terug en de vrachtwagen zet haar thuis veilig af, en daarmee is het verhaal afgelopen.


Ik vond het best een moeilijk boekje om te lezen omdat ik nog niet zo goed Spaans kan. Het was ook best een lang verhaal, maar uiteindelijk is het wel een beetje gelukt. Wat ik vooral erg fijn vond was dat alles ik chronologische volgorde was geschreven, want ik weet niet of ik het door zou hebben gehad als er opeens wat uit de verleden tijd tussen zat.
De schrijver was wel duidelijk; er zaten niet zo veel moeilijk woorden in (die ik in het Nederlands misschien ook niet begrepen zou hebben) en het verhaal werd vrij helder beschreven.
Ik vond het verhaal dus wel leuk, hoewel ik de stukjes een beetje bij elkaar moest schrapen en later, toen ik mijn aantekeningen nog eens overlas, pas een beetje zicht op het geheel kreeg.
Alles bij elkaar vond ik het wel moeilijk maar ook wel leuk.