Zwarte sneeuw door Simone van der Vlugt

Rotterdam, 1e druk: 2000
Voor mijn moedige schoonvader Korte Inhoud: Emma is één van de Mullenders en is 14 jaar oud. Na een mislukte
aardappeloogst kon de familie Mullenders de pacht van hun boerderij niet meer betalen en werden op straat gezet. Ze vertrekken naar Kerkrade om daar in de mijn te werken. Hoofdpersoon: Emma: De hoofdpersoon is Emma, een meisje met een eigen wil, en erg leergierig. Door een tekort aan geld kan zij niet naar school en moet zij in de mijn werken om geld te verdienen.Ze is erg behulpzaam en wil haar ouders nooit teleurstellen. De indeling van het boek: Het boek heeft 15 hoofdstukken genummerd; ,2,3,4,5,6,7,8,9,10,11, 12,13,14 en 15. Het boek heeft 186 beschreven bladzijden.
De tijd: In het verhaal verstrijkt er een paar jaar. Het boek speelt zich af in 1845. De inhoud: Nadat de familie Mullenders uit hun boerderij werd gezet waren ze verplicht om te voet naar Kerkrade te gaan omdat daar werk was in de kolenmijn. Vader Sjeng, Emma, Volkert(de oudste broer), Tom (het broertje van 10) en later ook Sofie (zusje van 8) gingen in de kolenmijn werken. Sofie bovengronds en de rest ondergronds. Toen de landeigenaar de mijn bezocht voor inspectie daagde Emma zijn zoon Rudolf uit om dieper de mijn mee in te gaan. Hij zag vreselijke dingen zoals kinderarbeid. De mijn stortte in en Emma en Rudolf kwamen samen vast te zitten in de mijn. Emma verwachtte dat Rudolf in paniek zou raken maar hij vertelde haar over fotografie en dat hij dat later graag wou gaan studeren. Emma vroeg wat fotografie was en hij zei dat het een bepaald moment was dat je eigenlijk op een afbeelding stillegde. Een soort tekening maar dan echter. De hele gebeurtenis bracht Emma en Rudolf, ondanks hun stand in de maatschappij, dichter bij elkaar. Ze werden één dag na de instorting op het nippertje gered. Volkert vond het al zo erg in de mijn en door dit voorval vertrok hij uit Kerkrade om ergens anders werk te zoeken. Hij beloofde zijn loon op te sturen maar een paar weken later hadden ze nog steeds niks van hem gehoord. Moeder rekende niet meer op hem. Ondanks haar angst voor nog een ramp ging Emma weer in de mijn werken. Een tweede ramp trof de mijn. Hij liep onderwater. Haar broer Tom en een goede vriend Jef (Jef probeerde Emma's broertje te redden maar dat lukte niet optijd) kwamen om. Haar moeder was helemaal overstuur omdat ze nu als het ware voor de tweede keer een kind verloren had. Toen Emma via Rudolf een baantje als dienstmeisje in Maastricht aangeboden kreeg, wilde zij vertrekken. Haar moeder vond dit vreselijk maar Emma beloofde haar loon op te sturen. Eenmaal in Maastricht kwam ze Jean Pustjens tegen, journalist en hoofd van het blad 'Le courant de Maastricht'. Hij vroeg haar om te vertellen hoe het nou echt was om in een mijn te werken. Ze vertelde haar verhaal aan hem en hij publiceerde het onder een schuilnaam. Het verhaal wekte veel indruk bij mensen. Ondertussen had Rudolf fotografie gestudeerd en vestigde zich nu ook in Maastricht en begon daar een fotozaak. Emma zocht hem weleens op. Op een gegeven moment kwam de familie waarvoor Emma werkte, erachter dat ze het meisje van het verhaal uit het blad 'Le courant de Maastricht' was. Ze ontsloegen haar en Emma besloot nog even afscheid te nemen van Rudolf. Onderweg naar zijn fotozaak kwam ze Jean Pustjens tegen. Ze vertelde het hele verhaal en hij zei dat ze wel in zijn drukkerij mocht komen werken. Dat vond ze goed. Later zei Jean tegen Emma dat er een fototentoonstelling bij Rudolf was en vroeg waarom ze niet even ging kijken. Emma ging en op één van de foto's herkende Emma haar zusje Sofie.Niet de Sofie van vroeger, die had niet zo'n lege blik in haar ogen. Ogen die zichtbaar waren voor heel Maastricht...Toen voelde ze dat Rudolf haar hand pakte en zonder te aarzelen sloot ze haar vingers om de zijne. Titelverklaring: Het boek heet Zwarte Sneeuw omdat als de mijnwerkers uit de mijn naar boven kwamen de sneeuw zwart kleurde van het koolstof die ze in hun kleding meedroegen. De schrijfster: Simone van der Vlugt werd in 1966 geboren. Al op de lagere school hield ze van schrijven. Op haar dertiende benaderde ze een uitgever met een manuscript. Deze adviseerde haar en stimuleerde haar om door te gaan. Na de havo ging ze Nederlands en Frans studeren aan de lerarenopleiding in Amsterdam. De lessen Creatief Schrijven bevielen haar daar het best. Na haar opleiding heeft ze enige tijd als secretaresse gewerkt bij een bank in Amsterdam. Simone van der Vlugt is getrouwd en heeft twee kinderen. De eerste drie boeken van Simone van der Vlugt zijn historische boeken, die zich in de 17e en 18e eeuw afspelen. Het zijn verhalen waarin veel gebeurt en waarin ook een goed beeld van de tijd wordt geschetst. De hoofdpersonen in deze boeken zijn arme mensen of rijke mensen die arm worden of mensen die in moeilijke omstandigheden proberen te overleven. Er is veel aandacht voor de gevoelens van de hoofdpersonen. Daarnaast schreef Simone van der Vlugt boeken voor beginnende lezers. Overzicht van de boeken van Simone van der Vlugt: 1995 De amulet
1996 Bloedgeld

1999 De guillotine
1999 Mijn zusje wordt vermist
1999 Noodlanding in het oerwoud
1999 Potverdrie, Sophie! 2000 Verdwaald onder de grond
2000 Zwarte sneeuw
Bekroningen: 1996 Tip van de Nederlandse Kinderjury 13 t/m 16 jaar voor
De amulet
1998 Tip van de Jonge Jury voor De amulet
1999 Tip van de Jonge Jury voor Bloedgeld
2000 Eervolle vermelding voor De guillotine Mijn mening: Ik vind het een prachtig boek. Het is heel mooi en realistisch geschreven, het zou net echt gebeurd kunnen zijn. Het is een beetje spannend want je denkt eerst dat Emma haar hele leven in Kerkrade zal blijven wonen. Het boek eindigt ook wel goed, Emma ziet de foto van Sofie maar sluit haar vingers toch om de hand van Rudolf. Als het ware kiest ze voor een ander leven. Ik vind dit een hele goede schrijfster ik heb ook meer boeken gelezen van haar zoals: Het amulet en Schijndood. Ik raad je dus beslist haar boeken aan!