Zuigend moeras door Joanna Werners

Titel van het boek : Zuigend Moeras

Auteur : Joanna Werners

Eventuele ondertitel :----

Oorspronkelijke taal : Nederlands

Jaar oorspronkelijke uitgave : 1990

Vertaald door :--------

Uitgegeven door : Furie

Welke druk gelezen : eerste druk

ISBN : 90 71035 35 2

Achtergrondinformatie Auteur :

andere werken :

droomhuid

vriendinnenvrouwen

Amba

vrouw van het Surinaamse erf

schaamte loze warmte

Wie is …………..?

Joanna Werners is geboren op 25 december 1953 te Paramaribo.

Ze heeft de Algemene Middelbare School in Paramaribo doorlopen en is op haar achtiende naar Nederland vertrokken. In haar dagelijks leven (Nederland) verzorgt ze de vakken economie en lichamelijke opvoeding en in 1987 kwam haar eerste boek droomhuid uit.

Analyse

Aruna was een twaalf jarige hindoestaans meisje dat uit een gezin van vier kwam nl.vader, moeder, zij en haar zusje (Bhaartie).

Toen ze op een middag buiten aan het spelen was met de kinderen van de straat riep haar vader haar onverwachts vermanend naar binnen, ze moest zich baden en zich in haar beste jurk kleden. Zij zou worden uit gehuwelijk met Ram die werkzaam bij Bruynzeel was, dat betekend dat zij niet meer naar school kon en ook niet meer met de kinderen buiten kon spelen. Aruna vond dit verschrikkelijk , maar kon haar vader niet tegen spreken.

Dit alles veranderde toen ze op een middag door haar buurjongen Anand werd verkracht maar Aruna wist niet precies wat er met haar was gedaan en wat de consequenties zouden zijn. Ze werd naar de dokter gebracht en kreeg medicijnen mee. Ze moest voor een tijdje bij een rijk gezin blijven ; af en toe kwamen haar ouders haar daar bezoeken. In de tussen tijd bleek dat Aruna zwanger was .Uiteindelijk zei haar vader , dat hij haar naar Nederland zou sturen ; daar zou zij het beter hebben en was het voor haar eigen bestwil. Haar vader regelde alles en haar moeder was heel verdrietig. Aruna dus alleen naar Nederland.

In Nederland werd ze door de familie Diksasingh opgevangen ; daar moest ze wat huishoudelijk werk verrichten en op de kinderen passen. Ze bleef wel niet lang , omdat mevrouw Hilda diksasingh de zorg voor twee extra kinderen niet op zich wilde nemen dus ging Aruna naar een tehuis .Daar vond ze het fijn ; de directrice (mevrouw Haarland) was heel aardig tegen haar en stond bij haar. Ze waren in dat tehuis een groten familie, de familie V. De V stond voor verkrachting , verwaarlozing, verbazing , vriendschap en vertrouwen. Toen ze 13 was beviel Aruna van haar zoontje (Remie Santosh) door middel van een keizersnee. Sindsdien probeerden mevr. Soepstengel (voogdes) en mevr. Haarland Aruna over te halen om Remie op te geven, maar ze bleef weigeren. Aruna deed vervolgens de huishouding bij een oude dame en om half 1 ging ze naar huishoudingschool. Niet lang daar na toen Remie ongeveer 2 oud jaar was kwamen haar ouders met vakantie naar Nederland , maar de ontmoeting ging heel stug en stijf .

Toen Aruna 17 was, werd het tehuis opgegeven. Remie moest naar een pleeggezin en zij moest een kamertje en een werk gaan zoeken. Aruna regelde het zodanig dat ze vanaf haar 21 ste de zorg van Remie op zich kon nemen, mits zij daar lichamelijk en geestelijk in staat was. Vier jaar lang werd Remie van het ene naar het ander pleeggezin gestuurd en desondanks bleef Aruna haar zoon bezoeken ook al waren de pleegouders het niet mee eens.

Hij vorderde wel op school , maar hij werd flink geplaagd , gepest en gediscrimineerd. Door de jaren heen had Remie een hechte band met zijn moeder . Pas toen Aruna uiteindelijk 21 werd , kwam Remie bij haar wonen en waren ondanks moeilijkheden toch gelukkig samen.

Het was op een vooravond , toen de maan net boven de kim uitstak, waar Aruna en Remie een ijs zaten te eten en het idee om naar Suriname ontstond op dat moment. Ze vond dat het tijd werd dat Remie wist waar zijn wortels lagen. Van zanderij uit naar het district Suriname kregen ze een lift van Afraajsa. Het was een verrassing voor haar familie. Bij aankomst bij het ouderlijk huis stak de vrouw van Santosh haar hand uit en even later toen Aruna haar moeder weer zag , verdwenen alle herinneringen aan haar vertrek uit Suriname achter de wolken, die zich als watten bollen aan de horizon hadden opgestapeld. Van haar zusje bhaartie vernam zij dat vader al 2 jaar overleden was.Bhaartie was inmiddels getrouwd en had een aantal kinderen.

Een dagje toen Aruna en Remie in de stad waren belde ze Afraajsa op en die kwam hun halen.Ze aten samen, gingen naar verschillende plaatsen en de strijd die ze haden moeten leveren toen ze pas in Nederland was. Afraajsa moedigde haar aan terug naar Suriname te komen en zich hier te vestigen ; ze moedigde haar ook aan om Remie over het verleden te vertellen.

Een paar dagen voor hun vertrek bracht Aruna Remie naar de plek waar eens Anand´s huis had gestaan en vertelde hem wie zijn vader was en wat er echt was gebeurd.Remie zei dat hij zijn vader nooit wilde zien. Ze hadden het heel leuk in Suriname , maar het was gauw weer tijd om te vertrekken. Remie en Aruna werden door moeder, Bhaartie en Afraajsa naar zanderij gebracht. Voor haar vertrek kreeg ze een gouden ketting van haar moeder ter herinnering aan haar vakantie in Suriname en van Afraajsa een horloge , zodat ze de Surinaamse tijd altijd bij zich had. Drie maanden later kreeg Aruna een telegram van haar zusje dat hun moeder en begraven is.

Verhaalfiguren

Aruna : ze was 12 toen ze verkracht werd door Anand en naar Nederland gestuurd. Ze heeft gevochten om Remie zelf op te voeden. Later kwam zij met vakantie naar Suriname

Remie : Zoon van Aruna. Zijn vader is Anand. Hij is door verschillende gezinnen opgevoed , maar bleef naar zijn moeder verlangen. Hij genoot van zijn vakantie in Suriname

Moeder : Moeder van Aruna en Bhaartie. Ze is de hele dag in de keuken en ruikt altijd naar massala en knoflook. Ze was onderworpen aan vader. De dood van man viel haar zwaar tegen. Drie maanden na komst van Aruna stierf ze.