I Zakelijke gegevens
Auteur: Renate Dorrestein
Titel: Zonder Genade, Contact, Amsterdam/Antwerpen, 2001-II, 256 blz. Genre: Roman II Eerste Reactie Ik heb dit boek gekozen, omdat dit me een heel interessant boek leek. Ik had de achterkant gelezen en gehoord dat Renate Dorrestein een heel leuke manier van schrijven had. Niet te ingewikkeld en niet te simpel. Toen ik het boek gelezen had, moest ik even nadenken over wat is er ook allemaal weer gebeurd. Het laatste stuk wordt allemaal zo ingewikkeld dat je vergeet wat er allemaal precies in het begin ook alweer is gebeurd. Ik vond het een hartstikke leuk boek, alleen soms werd het een beetje gecompliceerd. Maar op het laatst word alles wel duidelijk. III Verdieping Het verhaal gaat over het ontstaan van een nachtmerrie na het verliezen van de zoon van Franka, Jem. Phinus, Franka en Jem waren een ontzettend gelukkig gezin. Een half jaar na de dood van Jem gaan Phinus en Franka er maar eens een weekendje tussenuit naar het platteland in Aduard Vanaf dat moment wordt het duidelijk hoe die twee mensen steeds meer uit elkaar groeien. Beiden verwerken ze op een andere manier de dood, wat een ontzettende negatieve werking heeft op hun relatie. Franka is bezig met rouwen. Ze heeft veel verdriet en toont dat ook. Daarentegen heb je Phinus, die zich stort op wraak -en schuldgevoelens. Als ze na het eten, in de herberg waar ze zitten, een wandeling gaan maken, wat eindigt in een ruzie, en Phinus (die ontzettend weinig vertrouwen heeft gekregen in de jongeren na de dood op Jem) twee jonge meisjes op een bruggetje ziet zitten denkt hij dat ze het op Franka hebben voorzien. Phinus probeert Franka tegen te houden om over het bruggetje heen te gaan alleen loopt ze een heel stuk voor hem. Hij ziet bij het bruggetje Franka ineens ineengedoken en denkt dat de twee meisjes haar hebben aangevallen. Dus voordat hij het doorheeft zijn de twee meisjes helemaal toegetakeld en is het dus te laat. Om het goed te maken brengt hij ze naar huis. Ze komen terecht bij een daglonershuisje (dat is een oud, vervallen huisje) waar de twee meisjes, Astrid en Melanie) slapen wanneer ze het laat hebben gemaakt. Vervolgens worden Franka en Phinus erin opgesloten, wanneer de meisjes zogenaamd hulp gaan halen, omdat Franka gewond is. De moord op Jem was vreselijk. Hij ging voor de eerste keer echt uit met het meisje Sanne. Phinus was ontzettend blij voor hem en zei dat als hij haar mee nam naar een discotheek, hij meer indruk op haar zou maken dan als ze naar een café zouden gaan, dus gaf Phinus hem extra geld mee. ’s Nachts komen er twee politieagenten aan de deur: Jem was een paar keer in zijn hoofd geschoten. Phinus ging als een gek achter de dader aan. De dader was Marius H. die na een verloren wedstrijd pisnijdig was en in de discotheek met een pistool stond te zwaaien. Jem vroeg aan hem waar hij nou mee bezig was en vervolgens kreeg hij een paar kogels door z’n hoofd heen. Het wordt een grote hel. Franka is bezig met het verwerken en accepteren dat Jem dood is, terwijl Phinus bezig is met de dader. De dader krijgt een gevangenisstraf van vijf jaar wat voor Phinus absoluut onvoldoende is en gaat in hoger beroep. Dan komt er nog een groteren teleurstelling: hij krijgt maar drie jaar. Franka begint steeds minder van Phinus te begrijpen en andersom precies hetzelfde. Het grootste dieptepunt in de relatie is dat Franka na het weekend in Aduard direct naar een vriendin toe is gegaan en daar voorlopig ging slapen. Hij mocht niet weten waar ze sliep en vooral niet achter haar aankomen. Dan komt Sanne op een dag bij Phinus en vertelt dat ze zwanger is van hem (ze hadden het namelijk met elkaar gedaan na de begrafenis van Jem, omdat zo Sanne dichterbij bij Jem was). Sanne wil het kind weg laten halen alleen Phinus wil dat niet, omdat hij nu eindelijk een kind heeft die zijn genen bezit en wil het samen opvoeden met Franka. Franka en hij wilden namelijk nog een keer een kind adopteren dus zag hij nu de kans. Het gesprek eindigt in een ruzie en later gaat Phinus op zoek naar haar. Hij belandt in een cafe waar hij een meisje gaat ondervragen naar haar. Hij bestelt twee keer twee witte wijn, maar komt erachter dat hij geen geld bij zich heeft en moet pinnen. Uiteindelijk, nadat hij zich niet kon beheersen, omdat een paar jongeren hem zitten te treiteren, verliest hij zijn beheersing en belandt hij op het politiebureau. Nadat hij alles heeft verteld, voelt hij zich opgelucht en gaat in de cel over alles nadenken. Hij verliest zijn schuldgevoel en voelt dat hij klaar is voor waar hij eigenlijk al direct mee moest beginnen na de moord op Jem: het rouwproces.
Verhaaltechniek
Dorrestein heeft een leuke schrijfstijl. Ze gebruikt niet echt moeilijke woorden en als ze er moeilijke woorden in gebruikt kan je het met de context wel begrijpen. Soms maakt ze bepaalde dingen wel ingewikkeld en dan raak je verwart, maar uiteindelijk begrijp je het wel. Ze begint makkelijk en het wordt steeds moeilijker.
Het verhaal speelt zich af in Amsterdam en een klein gedeelte in Aduard. Het gaat niet om een specifieke plek (zoals in een huis of in een park).
Het verhaal zelf duurt ongeveer maar 4 of 5 dagen. Het lijkt veel langer, omdat er allemaal herinneringen worden beschreven. Het is een verhaal van nu. Het is ongeveer deze tijd.
De belangrijkste hoofdpersonen zijn Phinus, Franka, Jem en de tantes Irmgard en Leonoor
Phinus is een koppige man, die heel erg in de knoop met zichzelf zit. Hij durft zijn gevoelens niet te uiten, waardoor hij zichzelf ontzettend (en anderen) pijn doet. Op zich is het een hele lieve man en ook een ontzettend goede vader die heel veel van koken houdt. Hij is een weeskind en opgegroeid bij zijn tantes Irmgard en Leonoor. Hij werkt als spellenontwerper bij Jumbo. Zijn huwelijk met Franka was een soort droomhuwelijk. Ze waren ontzettend gelukkig met elkaar en met de zoon van Franka, Jem. Phinus zag Jem gewoon als zijn bloedeigen zoon en ze hebben ontzettend veel leuke momenten samen gehad. Na de dood van Jem werd hij ontzettend bitter en dacht alleen maar aan een ding: wraak nemen op de persoon die Jem had gedood. Franka is de vrouw van Phinus. Ze is een hele lieve, zorgzame vrouw. Ze staat sterk in haar schoenen en verzorgt moeilijk hanteerbare kinderen. Kinderen die in het criminele circuit zijn terechtgekomen of die ontspoord zijn. Ook Franka is voor de dood ontzettend gelukkig met Phinus en Jem en na de dood wordt het ook voor Franka een hel. Ze heeft last van nachtmerries en slaapt al een half jaar niet meer. Ze wordt onzeker, helemaal wanneer ze geen steun krijgt van Phinus. Ze raken van elkaar vervreemd en begrijpen elkaar niet meer en uiteindelijk ook zichzelf niet. Jem is de zoon van Franka en heeft een ontzettend gelukkige jeugd gehad. Het was een ideale zoon die heel erg veel hield van natuur en dieren. Hij was altijd heel erg vrolijk en een ontzettende makkelijke jongen die niemand kwaad deed. Het was een jongen van bijna twee meter lang, tenger en onafscheidelijk van z’n honkbalpetje. Hij kwam voor mensen op wat hij dus ook deed op de avond in discotheek de Escape, waardoor hij een paar keer in zijn hoofd werd geschoten. De dood van Jem brak vele mensen het hart. De tantes Irmgard en Leonoor waren hartstikke gezellige mensen met een goed hart. Phinus heeft ook een goede jeugd bij hen gehad. Hij zag ze altijd als superwijze mensen die overal een antwoord op hadden. Veel meer wordt er niet over hen verteld. Het verhaal begint met een flash-back. Het begint met leuke herinneringen aan Jem. Daarna rijden Phinus en Franka ineens op weg naar Aduard voor een weekendje gezellig in een huisje met z’n tweetjes. Het zijn allemaal verhalen door elkaar. Herinneringen aan Jem, het gedeelte in Aduard, de dood van Jem (begrafenis enz.), en de tantes Irmgard en Leonoor, de situatie tussen Franka en Phinus en vooral de gevoelens van Phinus. Dat zijn de verhalen waar het het grootste deel van het boek over gaat. Het perspectief is personaal. Je ziet het door de ogen van de persoon die het verhaal vertelt. ‘’Zodra de deur achter hen is dichtgevallen, probeert hij met minieme bewegingen een draaglijker houding te vinden. Hij vermijdt het Franka aan te zien, maar houdt haar ondertussen nauwletten in de gaten.’’ Thematiek Het thema van het boek is schuldgevoel. Het gaat vooral om een conflict in het innerlijk van een mens (Phinus). -Phinus gaat na de moord op Jem het zichzelf verwijten. Hij verwijt zichzelf dat hij hem naar de Escape heeft laten gaan en hem daarvoor extra geld heeft gegeven. Hij gaat ook als een gek proberen de moordenaar te vinden en wil hem het liefst zijn hele leven lang opsluiten. Hij is alleen maar bezig met erom heen draaien. Hij durft niet te rouwen. Hij wil het liefst alles zo snel mogelijk vergeten. Ook zijn heel veel dingen toeval. Het lijkt allemaal een complot. - Het toeval dat Jem wordt doodgeschoten door een doorgedraaide jongen die zonder reden Jem neerschoot. Het toeval dat Phinus en Franka tijdens het weekend in Aduard heftige ruzie kregen (om Jem) en vervolgens door twee meisjes, Astrid en Melanie, worden opgesloten in een of ander krot van een huis. Het toeval dat ze vervolgens worden gevonden door vroegere vrienden van Phinus. Het toeval dat Sanne eraan komt op de begrafenis van Jem, wanneer Phinus in zijn eentje zit na te denken en ze vervolgens met elkaar naar bed gaan. Er zijn meerdere verbanden tussen de titel en het thema. Een daarvan is dat Jem zonder genade wordt doodgeschoten door de doorgedraaide jongen. Zonder genade gaan Sanne en Phinus met elkaar naar bed. Literatuurgeschiedenis Renate Dorrestein is geboren in 1954 in Amsterdam. Ze schrijft vooral colums, romans en autobiografische verslagen. In meerdere werken van haar is de rol van het gezin heel belangrijk. Doordat ze de ziekte ME heeft, komt het vaak voor dat er in haar boeken een bepaald ziekte van mensen worden beschreven. Omdat de ziekte heel erg vermoeiend is treedt er ook een sociaal isolement op, wat je ook kunt herkennen in dit boek. Je kunt herkennen dat dit boek in deze tijd is beschreven aan het uitgaansleven. Jongeren lopen met pistolen of messen en als er ook maar iets kleins gebeurd, gebruiken ze dat. IV Beoordeling Ik vond het een mooi, leuk, grappig en spannend boek. Het was soms wel gecompliceerd, maar op zich geeft dat ook spanning natuurlijk, omdat je dan automatisch verder gaat lezen om erachter te komen hoe het nou precies zit. Het gedeelte dat wordt verteld hoe Jem is vermoord (wat pas in het midden wordt beschreven) was best ontroerend. De vertelsituatie van de gevoelens van Phinus waren ook ontroerend. De manier waarop die man in de knoop zat met zichzelf was zo erg. Ik vond het gedeelte wat zich in Aduard afspeelde spannend. Phinus slaat twee meisjes in elkaar omdat hij dacht dat ze zijn vrouw sloegen en worden vervolgens misleid en opgesloten in een vies, ranzig huisje. De komische stukken waren de stukken waarin Jem als jonge jongen (jaar of 4/5/6) en Phinus samen dingen gingen doen. En hoe Jem praatte. Het mindere gedeelte waren de situaties rond Irmgard en Leonoor. Dat vond ik niet echt belangrijk om te weten. Ja, wat wel belangrijk is, is om te weten hoe en door wie Phinus is opgegroeid, maar om nou echt hele stukken daarover te lezen, hoe dat allemaal ging enzovoort, dat vond ik niet echt belangrijk en ze waren meestal ook nog ontzettend ingewikkeld ook. Het gedeelte in Aduard was heel spannend, maar ook choquerend. Er waren echt dingen bij die heel erg waren. Het is heel moeilijk uit te leggen, maar ik was gewoon geschrokken van o.a die grote ruzies en hoever mensen kunnen gaan. Ook vond ik het erg dat Phinus en Sanne met elkaar naar bed waren gegaan. Wat ik dus al eerder heb beschreven vond ik het taalgebruik niet echt moeilijk. Er zaten wel moeilijke dingen tussen, maar door de context kon je het wel begrijpen. Ik vond het een ontzettend interessant thema. Het spreekt mij wel aan. Ik vind het een ontzettend goed boek. Niet echt moeilijk om te lezen en er zit van alles wat in. Er zitten komische dingen in, er zitten spannende dingen in, zielige dingen, mooie dingen, choquerende dingen in, kortom van alles en nog wat en ik zou het zeker aan mensen aanraden om dit boek te lezen. De emoties in het boek spreken mij erg aan. Sommige dingen kan ik wel een beetje herkennen. Hoe een mens in de knoop met zichzelf kan zitten. Natuurlijk niet zo erg, maar toch kun je dat herkennen.
Titel: Zonder Genade, Contact, Amsterdam/Antwerpen, 2001-II, 256 blz. Genre: Roman II Eerste Reactie Ik heb dit boek gekozen, omdat dit me een heel interessant boek leek. Ik had de achterkant gelezen en gehoord dat Renate Dorrestein een heel leuke manier van schrijven had. Niet te ingewikkeld en niet te simpel. Toen ik het boek gelezen had, moest ik even nadenken over wat is er ook allemaal weer gebeurd. Het laatste stuk wordt allemaal zo ingewikkeld dat je vergeet wat er allemaal precies in het begin ook alweer is gebeurd. Ik vond het een hartstikke leuk boek, alleen soms werd het een beetje gecompliceerd. Maar op het laatst word alles wel duidelijk. III Verdieping Het verhaal gaat over het ontstaan van een nachtmerrie na het verliezen van de zoon van Franka, Jem. Phinus, Franka en Jem waren een ontzettend gelukkig gezin. Een half jaar na de dood van Jem gaan Phinus en Franka er maar eens een weekendje tussenuit naar het platteland in Aduard Vanaf dat moment wordt het duidelijk hoe die twee mensen steeds meer uit elkaar groeien. Beiden verwerken ze op een andere manier de dood, wat een ontzettende negatieve werking heeft op hun relatie. Franka is bezig met rouwen. Ze heeft veel verdriet en toont dat ook. Daarentegen heb je Phinus, die zich stort op wraak -en schuldgevoelens. Als ze na het eten, in de herberg waar ze zitten, een wandeling gaan maken, wat eindigt in een ruzie, en Phinus (die ontzettend weinig vertrouwen heeft gekregen in de jongeren na de dood op Jem) twee jonge meisjes op een bruggetje ziet zitten denkt hij dat ze het op Franka hebben voorzien. Phinus probeert Franka tegen te houden om over het bruggetje heen te gaan alleen loopt ze een heel stuk voor hem. Hij ziet bij het bruggetje Franka ineens ineengedoken en denkt dat de twee meisjes haar hebben aangevallen. Dus voordat hij het doorheeft zijn de twee meisjes helemaal toegetakeld en is het dus te laat. Om het goed te maken brengt hij ze naar huis. Ze komen terecht bij een daglonershuisje (dat is een oud, vervallen huisje) waar de twee meisjes, Astrid en Melanie) slapen wanneer ze het laat hebben gemaakt. Vervolgens worden Franka en Phinus erin opgesloten, wanneer de meisjes zogenaamd hulp gaan halen, omdat Franka gewond is. De moord op Jem was vreselijk. Hij ging voor de eerste keer echt uit met het meisje Sanne. Phinus was ontzettend blij voor hem en zei dat als hij haar mee nam naar een discotheek, hij meer indruk op haar zou maken dan als ze naar een café zouden gaan, dus gaf Phinus hem extra geld mee. ’s Nachts komen er twee politieagenten aan de deur: Jem was een paar keer in zijn hoofd geschoten. Phinus ging als een gek achter de dader aan. De dader was Marius H. die na een verloren wedstrijd pisnijdig was en in de discotheek met een pistool stond te zwaaien. Jem vroeg aan hem waar hij nou mee bezig was en vervolgens kreeg hij een paar kogels door z’n hoofd heen. Het wordt een grote hel. Franka is bezig met het verwerken en accepteren dat Jem dood is, terwijl Phinus bezig is met de dader. De dader krijgt een gevangenisstraf van vijf jaar wat voor Phinus absoluut onvoldoende is en gaat in hoger beroep. Dan komt er nog een groteren teleurstelling: hij krijgt maar drie jaar. Franka begint steeds minder van Phinus te begrijpen en andersom precies hetzelfde. Het grootste dieptepunt in de relatie is dat Franka na het weekend in Aduard direct naar een vriendin toe is gegaan en daar voorlopig ging slapen. Hij mocht niet weten waar ze sliep en vooral niet achter haar aankomen. Dan komt Sanne op een dag bij Phinus en vertelt dat ze zwanger is van hem (ze hadden het namelijk met elkaar gedaan na de begrafenis van Jem, omdat zo Sanne dichterbij bij Jem was). Sanne wil het kind weg laten halen alleen Phinus wil dat niet, omdat hij nu eindelijk een kind heeft die zijn genen bezit en wil het samen opvoeden met Franka. Franka en hij wilden namelijk nog een keer een kind adopteren dus zag hij nu de kans. Het gesprek eindigt in een ruzie en later gaat Phinus op zoek naar haar. Hij belandt in een cafe waar hij een meisje gaat ondervragen naar haar. Hij bestelt twee keer twee witte wijn, maar komt erachter dat hij geen geld bij zich heeft en moet pinnen. Uiteindelijk, nadat hij zich niet kon beheersen, omdat een paar jongeren hem zitten te treiteren, verliest hij zijn beheersing en belandt hij op het politiebureau. Nadat hij alles heeft verteld, voelt hij zich opgelucht en gaat in de cel over alles nadenken. Hij verliest zijn schuldgevoel en voelt dat hij klaar is voor waar hij eigenlijk al direct mee moest beginnen na de moord op Jem: het rouwproces.
Phinus is een koppige man, die heel erg in de knoop met zichzelf zit. Hij durft zijn gevoelens niet te uiten, waardoor hij zichzelf ontzettend (en anderen) pijn doet. Op zich is het een hele lieve man en ook een ontzettend goede vader die heel veel van koken houdt. Hij is een weeskind en opgegroeid bij zijn tantes Irmgard en Leonoor. Hij werkt als spellenontwerper bij Jumbo. Zijn huwelijk met Franka was een soort droomhuwelijk. Ze waren ontzettend gelukkig met elkaar en met de zoon van Franka, Jem. Phinus zag Jem gewoon als zijn bloedeigen zoon en ze hebben ontzettend veel leuke momenten samen gehad. Na de dood van Jem werd hij ontzettend bitter en dacht alleen maar aan een ding: wraak nemen op de persoon die Jem had gedood. Franka is de vrouw van Phinus. Ze is een hele lieve, zorgzame vrouw. Ze staat sterk in haar schoenen en verzorgt moeilijk hanteerbare kinderen. Kinderen die in het criminele circuit zijn terechtgekomen of die ontspoord zijn. Ook Franka is voor de dood ontzettend gelukkig met Phinus en Jem en na de dood wordt het ook voor Franka een hel. Ze heeft last van nachtmerries en slaapt al een half jaar niet meer. Ze wordt onzeker, helemaal wanneer ze geen steun krijgt van Phinus. Ze raken van elkaar vervreemd en begrijpen elkaar niet meer en uiteindelijk ook zichzelf niet. Jem is de zoon van Franka en heeft een ontzettend gelukkige jeugd gehad. Het was een ideale zoon die heel erg veel hield van natuur en dieren. Hij was altijd heel erg vrolijk en een ontzettende makkelijke jongen die niemand kwaad deed. Het was een jongen van bijna twee meter lang, tenger en onafscheidelijk van z’n honkbalpetje. Hij kwam voor mensen op wat hij dus ook deed op de avond in discotheek de Escape, waardoor hij een paar keer in zijn hoofd werd geschoten. De dood van Jem brak vele mensen het hart. De tantes Irmgard en Leonoor waren hartstikke gezellige mensen met een goed hart. Phinus heeft ook een goede jeugd bij hen gehad. Hij zag ze altijd als superwijze mensen die overal een antwoord op hadden. Veel meer wordt er niet over hen verteld. Het verhaal begint met een flash-back. Het begint met leuke herinneringen aan Jem. Daarna rijden Phinus en Franka ineens op weg naar Aduard voor een weekendje gezellig in een huisje met z’n tweetjes. Het zijn allemaal verhalen door elkaar. Herinneringen aan Jem, het gedeelte in Aduard, de dood van Jem (begrafenis enz.), en de tantes Irmgard en Leonoor, de situatie tussen Franka en Phinus en vooral de gevoelens van Phinus. Dat zijn de verhalen waar het het grootste deel van het boek over gaat. Het perspectief is personaal. Je ziet het door de ogen van de persoon die het verhaal vertelt. ‘’Zodra de deur achter hen is dichtgevallen, probeert hij met minieme bewegingen een draaglijker houding te vinden. Hij vermijdt het Franka aan te zien, maar houdt haar ondertussen nauwletten in de gaten.’’ Thematiek Het thema van het boek is schuldgevoel. Het gaat vooral om een conflict in het innerlijk van een mens (Phinus). -Phinus gaat na de moord op Jem het zichzelf verwijten. Hij verwijt zichzelf dat hij hem naar de Escape heeft laten gaan en hem daarvoor extra geld heeft gegeven. Hij gaat ook als een gek proberen de moordenaar te vinden en wil hem het liefst zijn hele leven lang opsluiten. Hij is alleen maar bezig met erom heen draaien. Hij durft niet te rouwen. Hij wil het liefst alles zo snel mogelijk vergeten. Ook zijn heel veel dingen toeval. Het lijkt allemaal een complot. - Het toeval dat Jem wordt doodgeschoten door een doorgedraaide jongen die zonder reden Jem neerschoot. Het toeval dat Phinus en Franka tijdens het weekend in Aduard heftige ruzie kregen (om Jem) en vervolgens door twee meisjes, Astrid en Melanie, worden opgesloten in een of ander krot van een huis. Het toeval dat ze vervolgens worden gevonden door vroegere vrienden van Phinus. Het toeval dat Sanne eraan komt op de begrafenis van Jem, wanneer Phinus in zijn eentje zit na te denken en ze vervolgens met elkaar naar bed gaan. Er zijn meerdere verbanden tussen de titel en het thema. Een daarvan is dat Jem zonder genade wordt doodgeschoten door de doorgedraaide jongen. Zonder genade gaan Sanne en Phinus met elkaar naar bed. Literatuurgeschiedenis Renate Dorrestein is geboren in 1954 in Amsterdam. Ze schrijft vooral colums, romans en autobiografische verslagen. In meerdere werken van haar is de rol van het gezin heel belangrijk. Doordat ze de ziekte ME heeft, komt het vaak voor dat er in haar boeken een bepaald ziekte van mensen worden beschreven. Omdat de ziekte heel erg vermoeiend is treedt er ook een sociaal isolement op, wat je ook kunt herkennen in dit boek. Je kunt herkennen dat dit boek in deze tijd is beschreven aan het uitgaansleven. Jongeren lopen met pistolen of messen en als er ook maar iets kleins gebeurd, gebruiken ze dat. IV Beoordeling Ik vond het een mooi, leuk, grappig en spannend boek. Het was soms wel gecompliceerd, maar op zich geeft dat ook spanning natuurlijk, omdat je dan automatisch verder gaat lezen om erachter te komen hoe het nou precies zit. Het gedeelte dat wordt verteld hoe Jem is vermoord (wat pas in het midden wordt beschreven) was best ontroerend. De vertelsituatie van de gevoelens van Phinus waren ook ontroerend. De manier waarop die man in de knoop zat met zichzelf was zo erg. Ik vond het gedeelte wat zich in Aduard afspeelde spannend. Phinus slaat twee meisjes in elkaar omdat hij dacht dat ze zijn vrouw sloegen en worden vervolgens misleid en opgesloten in een vies, ranzig huisje. De komische stukken waren de stukken waarin Jem als jonge jongen (jaar of 4/5/6) en Phinus samen dingen gingen doen. En hoe Jem praatte. Het mindere gedeelte waren de situaties rond Irmgard en Leonoor. Dat vond ik niet echt belangrijk om te weten. Ja, wat wel belangrijk is, is om te weten hoe en door wie Phinus is opgegroeid, maar om nou echt hele stukken daarover te lezen, hoe dat allemaal ging enzovoort, dat vond ik niet echt belangrijk en ze waren meestal ook nog ontzettend ingewikkeld ook. Het gedeelte in Aduard was heel spannend, maar ook choquerend. Er waren echt dingen bij die heel erg waren. Het is heel moeilijk uit te leggen, maar ik was gewoon geschrokken van o.a die grote ruzies en hoever mensen kunnen gaan. Ook vond ik het erg dat Phinus en Sanne met elkaar naar bed waren gegaan. Wat ik dus al eerder heb beschreven vond ik het taalgebruik niet echt moeilijk. Er zaten wel moeilijke dingen tussen, maar door de context kon je het wel begrijpen. Ik vond het een ontzettend interessant thema. Het spreekt mij wel aan. Ik vind het een ontzettend goed boek. Niet echt moeilijk om te lezen en er zit van alles wat in. Er zitten komische dingen in, er zitten spannende dingen in, zielige dingen, mooie dingen, choquerende dingen in, kortom van alles en nog wat en ik zou het zeker aan mensen aanraden om dit boek te lezen. De emoties in het boek spreken mij erg aan. Sommige dingen kan ik wel een beetje herkennen. Hoe een mens in de knoop met zichzelf kan zitten. Natuurlijk niet zo erg, maar toch kun je dat herkennen.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden