Zondagavond door Vonne van der Meer

Boekverslag Zondagavond

 1.       De titel:

Zondagavond is wel een beetje een voor de hand liggende titel, zondagavond is de avond waarop Freeke, de dochter van de hoofdpersoon, haar vader komt bezoeken, en op een zondagavond sterft de hoofdpersoon. (Hij sterft dan niet echt maar hij raakt in een coma waar hij de rest van het boek niet meer uitkomt, hij gaat ongeveer een week daarna dood.) Ik denk niet dat de titel verder nog een hele diepe betekenis heeft, een heel deel van het boek, waarschijnlijk het belangrijkste deel speelt zich op de zondagavond af. Ik vind het een goed gekozen titel, niet alles hoeft een diepere betekenis te hebben maar het past wel goed bij het verhaal.

 2.       Het belangrijkste keuzemoment:

Voor het belangrijkste keuzemoment heb ik de keuze genomen die hij heel lang geleden in zijn jeugd heeft gemaakt. Hij moest een baby helpen onderduiken maar werd aangehouden door Duitsers en op het moment dat hij eigenlijk het meisje  had moeten beschermen, heeft hij gedaan alsof hij haar niet kende. Uiteindelijk levert hij het meisje toch af bij het onderduik adres. Dat hij het lef niet had om te doen wat hij moest doen is hem altijd bijgebleven. Hij is ondertussen al dik in de 70 maar heeft nooit iemand het echte verhaal verteld, hij heeft er een heldhaftig verhaal bij verzonnen waarin hij het meisje redde met gevaar voor eigen leven. Dit is eigenlijk het hele verhaal het probleem, Robert is nooit over zijn eigen schuldgevoel heen gekomen. Nu hij ouder begin te worden wil hij niets liever dan vergeven worden door zijn dochter waar hij heel zijn leven tegen heeft gelogen en Mila, het meisje dat hij heeft gered, met wie hij nog steeds heel veel contact heeft. Omdat het hele boek eigenlijk draait om die ene beslissing die hij toen heeft genomen heb ik dat als keuzemoment genomen.

 3.       Karakterontwikkeling:

Ik denk niet dat er een echte karakterontwikkeling heeft plaatsgevonden in het boek, misschien dat hij eindelijk de moed vond om het aan Mila te vertellen en het aan Freeke in een brief te schrijven maar ik vind dit niet echt een karakter ontwikkeling. Robert is dan ook ruim 70 in het boek en een karakter ontwikkeling doormaken op die leeftijd is niet zeer waarschijnlijk. Eigenlijk zijn Mila en Freeke ook hoofdpersonen maar ook zij maken geen karakterontwikkelingen door volgens mij.

 4.       Vertelwijze:

Het boek is geschreven door een hij- zij- schrijver maar die volgt niet één persoon. In het begin volgt het verhaal Robert dan Freeke dan Mila en later weer Robert. Het verhaal wisselt behoorlijk vaak van hoofdpersoon. De schrijver wisselt nogal eens in zijn vertelwijze tussen heden en verleden, best verwarrend soms maar het heeft ook wel weer wat.

5.       Motieven en visie:

Ik denk dat een heel belangrijk motief de vader-dochter relatie is. Robert is heel bang dat zijn dochter Freeke het hem nooit zal vergeven als ze achter de waarheid komt. Robert en Freeke hebben eigenlijk altijd een hele sterke band gehad maar Robert is bang om veroordeeld te worden door zijn dochter. Ook een soort incest komt voor in het boek, geen echte incest maar op een gegeven moment worden Mila en Robert wel heel intiem met elkaar en staan op het punt om met elkaar naar bed te gaan als het schuldgevoel aan Robert begint te knagen. Robert en Mila zijn dan misschien geen bloedverwanten maar Robert is 23 jaar ouder dan Mila en is altijd als een soort oom/vader voor Mila geweest. Dit gevoel blijft ook wel een beetje in Robert's hoofd zitten en dit is ook één van de redenen dat hij uiteindelijk toch niet met Mila naar bed gaat.

6.    Eigen mening:

Ik vond Zondagavond zeker geen verkeerd boek, ik denk dat het het beste literaire boek is dat ik tot nu toe heb gekozen. Vaak hebben die literaire stukken toch iets onwaarschijnlijks over zich. Veel van de karakters hebben één bepaalde karaktereigenschap die heel sterk naar voren komt. In Zondagavond vond ik dat ze hele gewone karakters hebben gekozen. Ik kan me goed voorstellen dat iemand zoals Robert, Freeke of Mila echt zou bestaan. Het is veel makkelijker je in te leven als je je een beetje kan identificeren met de hoofdpersonen. In het begin van het boek vond ik het best ingewikkeld dat de schrijver nogal eens van hoofdpersoon verandert. Je leest het verhaal eigenlijk van drie kanten. Je hoort de gevoelens en gedachtes van drie personen, die alle die een heel andere kijk op het leven hebben. Ik denk dat dat ook wel één van de charmes van dit boek was. Wat ook heel duidelijk naar voren komt in dit boek is dat het verhaal ook echt om de personen gaat, er word bijna niks vertelt over de omgeving bijvoorbeeld. Je krijgt geen duidelijk beeld van hoe de wereld er van de hoofdpersoon uit ziet. Ik denk dan hier wel specifiek voor is gekozen omdat het herhaal zich min of meer in het heden afspeelt. Ik vind het altijd mooi dat als het verhaal zich in een  fantasiewereld afspeelt je ook een hele gedetineerde beschrijving krijgt van die wereld. In een boek dat zich in onze eigenwereld, in onze eigentijd afspeelt vind ik dit eigenlijk een beetje overbodig. Ik ben niet één van de snelste lezers en als je dan oneindig veel details krijgt haar ik snel af. Zondagavond is een kort maar duidelijk boek, er staan niet onnodig veel details. Ik denk echt dat Zondagavond me heeft geboeid van begin tot eind. Door als deze aspecten hielt het boek m'n aandacht vast en koste het niet al te veel moeite om het uit te lezen.