Zakelijke gegevens: Titel: Zomerhitte
Auteur: Jan Wolkers
Jaar van uitgave: 2005
Uitgeverij: De Bezige Bij
Druk: 1ste druk
Bladz: 92 blz. Samenvatting: De naamloze hoofdpersoon, een fotograaf, kwam twintig jaar geleden voor het eerst op het ei-land, met de opdracht om konijnen die aan een ziekte leden te fotograferen. Hij huurt er elk jaar een huisje. Wanneer hij dat jaar met de camera op zoek gaat naar morieljes, die hij voor een culi-nair magazine moet fotograferen, komt hij per ongeluk op een naaktstrand terecht. Hier ziet hij een vrouw, die hem op het eerste gezicht al meteen fascineert. Omdat zij hem zo fascineert, gaat hij naar haar toe en gaat naast haar liggen. Ze raken aan de praat en ze commandeert hem zich-zelf uit te kleden omdat ze op het naaktstrand zijn. In het gesprek komt hij erachter dat ze Ka-thleen heet. Ze werkt in een discotheek op het eiland om haar studie geschiedenis te kunnen be-talen. Wanneer zij weggaat om naar haar werk te gaan, beloven ze elkaar nog een keer te zien. Die avond besluit de fotograaf om naar de discotheek te gaan waar Kathleen werkt. De disco-theek blijkt een ontmoetingsplek te zijn voor de boerenjongens van het eiland, die zich daar elke avond laten vollopen. De fotograaf is er al snel achter dat de boeren zo dronken zijn, dat je er niet echt moeite voor hoeft te doen om ruzie met ze te krijgen. Wanneer hij op Kathleen gaat letten, merkt hij dat zij de boeren makkelijk de baas is met haar scherpe opmerkingen. De foto-graaf blijft in de discotheek tot deze gaat sluiten en daarna wacht hij buiten totdat Kathleen naar buiten komt. Tot zijn teleurstelling stapt Kathleen bij een oude man in de auto en rijdt weg met hem. Dan ontmoet hij Federici, een oude man die op het eiland woont. Deze vertelt de fotograaf dat hij jarenlang met zijn auto, de Rich Old Lady door Europa heeft getoerd en veel musea heeft gezien. Het wordt de fotograaf ook duidelijk dat Federici ook wel wat in Kathleen ziet, maar verder in het verhaal blijkt dat Federici haar meer als een kunstobject ziet dan als een lustobject. De volgende dag ziet de verteller Federici opnieuw, die nu meer over zijn avonturen met de Rich Old Lady vertelt. Wanneer hij weer wat foto’s genomen heeft, gaat de fotograaf weer naar het naaktstrand in de hoop Kathleen weer te zien. Wanneer hij haar weer ontdekt heeft, vertelt ze hem dat er verderop kwallen op het strand liggen, die echt gefotografeerd moeten worden. Maar dit is eigenlijk een smoes om met hem mee naar zijn huisje te kunnen. Eenmaal daar aangeko-men vertelt Kathleen de fotograaf over een oude man. Hij betaalt haar, als ze zich voor hem be-vredigt. De fotograaf vraagt haar dan of ze dat ook voor hem wil doen en dat doet ze. Wanneer de fotograaf de dag daarna op een terrasje zit, komt de oude man, waarbij Kathleen die avond bij de disco in de auto stapte, ook wat drinken, even later gevolgt door een jonge man, die er een beetje crimineel uitziet. De fotograaf maakt een paar foto’s van ze. Wanneer ze daar achter ko-men, zijn ze niet echt blij. Later ontmoet de fotograaf een vogelwachter. De vogelwachter vertelt de fotograaf dat hij een nest velduilen weet te zitten, die de fotograaf misschien wil fotograferen. Dat wil hij wel en ze gaan er naartoe, maar omdat velduilen gevaarlijk blijken te zijn in de broedtijd gebeurt er iets ergs. De velduil, die op het nest zit, vliegt op de vogelwachter af en pikt hem een oog uit. De fotograaf schrikt hier erg van, hij zorgt dat er een ambulance komt, maar maakt ook nog een foto. De gebeurtenis blijft maar door zijn hoofd spoken, en eigenlijk wil hij erover praten met Kathleen, maar ze is die dag niet in de discotheek. Wel ontmoet hij Federici opnieuw. Ze hebben het over Kathleen en bedenken theorieën waarom ze afwezig zou kunnen zijn, dit doen ze onder het genot van een wijntje, terwijl Federici aantekeningen maakt. Wanneer de fotograaf ernaar vraagt, vertelt Federici dat hij altijd waarnemingen opschrijft. Wanneer ze allebei genoeg wijn ophebben, gaan ze naar huis. De fotograaf kan eigenlijk niet meer rijden, maar doet het toch. Onderweg vindt hij toch dat hij een gevaar op de weg is en hij zet zijn auto aan de kant. De volgende dag gaat de fotograaf weer naar het strand en ziet daar iets heel vreemds. Kathleen is samen met de oude man en de jongere man van het terrasje op het strand. De jonge man pakt een surfplank en surft richting een boot. Wanneer hij terug komt heeft hij een rugzak bij. Wanneer de fotograaf er goed over nadenkt, denkt hij dat het hoogstwaarschijnlijk een drugssmokkel is. Wanneer de politie eraan komt, houdt Kathleen de agenten aan de praat, terwijl de jonge man de rugzak in de duinen verstopt. De fotograaf heeft de rugzak snel gevon-den en verstopt hem op een betere plek. Wanneer hij dat gedaan heeft, gaat hij terug naar zijn huisje. Daar treft hij Federici aan en vertelt hem over de gebeurtenis op het strand. Federici vindt het een stomme actie van de verteller en zegt hem dat, hij beter naar de politie had kunnen gaan. Daar had de fotograaf natuurlijk ook wel over nagedacht, maar dan had hij Kathleen ook verra-den en dat wilde hij niet. Federici, die al wel had gezien dat die jonge man een pistool droeg, vertel de fotograaf dat hij nog een oude revolver heeft, van de tijd dat hij met de Old Lady door Europa toerde en die mag de verteller wel lenen. De fotograaf denkt echter dat hij deze niet no-dig zal hebben. Toch gaat Federici hem halen en in de tussentijd gaat de fotograaf bloemen foto-graferen. Wanneer hij tijdens het fotografen opkijkt, kijkt hij recht in de loop van het geweer van de jonge man, deze dwingt hem om de rugzak weer op te sporen en ze stappen in de auto van de jonge crimineel. Wanneer ze in de duinen zijn, voelt de fotograaf zich een stuk zekerder. Hij begint tegen zijn belager te praten en niet echt op een onderdanige manier. Wanneer ze langs een wilg moeten, laat de fotograaf een zware wilgentak naar achteren schieten, die zijn belager pre-cies op zijn keel raakt. De jonge crimineel is op slag dood. De fotograaf ziet wanneer hij de blou-se van de jongeman open maakt, dat hij een hartoperatie heeft ondergaan. Hij bindt dan de rug-zak op de rug van de crimineel en laat hem met rugzak en al onder water verdwijnen. Alleen zijn pistool neemt hij mee terug. Teruggekomen bij het huisje zit Federici weer voor het huisje. Hij heeft de rotzooi, die er in het huisje was gemaakt, opgeruimd en wil nu het hele verhaal weten. De fotograaf begint het verhaal goed, maar het einde maakt hij anders. De crimineel zou name-lijk in een sportwagen zijn gestapt en zijn verdwenen. Federici gelooft dit verhaal niet echt, maar hij moet het ermee doen. Nog diezelfde avond komt ook Kathleen naar het huisje. Ze komt na-mens haar baas verhaal halen. Hij vertelt het verhaal, dat hij aan Federici heeft verteld, ook aan Kathleen. Daarna hebben ze seks. Kathleen blijft bij hem slapen, maar wanneer hij wakker wordt is ze weg net als het geweer van de jonge crimineel. Meteen vraagt hij zich af of ze hem bedro-gen heeft. Hij gaat naar het hotel waar Federici verblijft en vertelt hem het hele verhaal. Ook vertelt hij nu eerlijk hoe het met die jonge man is afgelopen. Daarna gaat hij naar de woning van Kathleen. Die vertelt hem dat de oude man zelfmoord heeft gepleegd toen ze hem het verhaal van de fotograaf heeft verteld. Erg moeilijk heeft ze het schijnbaar niet, want vlak daarna duiken ze weer samen het bed in. De fotograaf vindt dat ze samen het eiland moeten verlaten en de ge-beurtenissen daar vergeten. Hij vraagt haar om bij hem te komen wonen en ze stemt erin toe. Wel moet ze nog wat voorbereidingen treffen. De huiseigenaar van de fotograaf is er niet echt blij mee, dat hij een week eerder wil vertrekken en dus moet hij de huur voor die week ook ge-woon betalen. Daarna wordt het nog noodweer in de broeiende zomerhitte die er steeds geheerst heeft en in dat noodweer komt Federici hem nog een keer opzoeken. Ze praten nog wat over de zelfmoord van de oude drugsbaas. Wanneer de hoofdpersoon aangeeft dat hij met Kathleen ver-der wil, twijfelt Federici aan haar goede bedoelingen . Hij waarschuwt hem dat liefde blind kan maken. Toch heeft hij ongelijk, want wanneer de verteller Kathleen gaat ophalen, is ze er inder-daad klaar voor om met hem naar het vasteland te reizen. Op de boot naar het vasteland gooit ze het pistool in het water. Dat is alvast een geheim minder. Eerst gaat ze met de fotograaf naar zijn vakantiehuis in Frankrijk, waar hij schelpenzand zal kopen, waarin zij zich zal mogen wentelen en dan zal hij foto´s van haar maken. Verhaalanalyse: Tijd en Ruimte: Tijd: Het verhaal speelt zich af in de zomer. Een hele hete zomer om precies te zijn. Het speelt zich af na januari 2002, want er wordt met betalingen op een terras namelijk over euro’s gesproken. Ik denk dus dat het zich in 2003 heeft afgespeeld, omdat het toen nogal een hete zomer was. Ka-thleen vertelt in het verhaal dat ze in 1978 geboren is. In de tijd van het verhaal zou ze dan dus 25 zijn, wat ongeveer wel kan kloppen. De vertelde tijd is, denk ik, 2 weken, aangezien de ver-teller 3 weken op het eiland zou blijven en 1 week eerder weggaat. De verteltijd is 92 bladzijden. Het verhaal kan dus, als je een beetje doorleest, makkelijk binnen 1 ½ uur gelezen zijn. De ge-beurtenissen worden logisch chronologisch verteld. Er worden geen flashbacks gebruikt. Het is een open einde, waar de fotograaf nog steeds een geheim heeft voor Kathleen. Het verhaal is continu verteld, want er worden geen dagen overgeslagen in het verhaal. Op elke dag gebeurt er namelijk wel wat interessants.
Ruimte: Het verhaal speelt zich af op een van de Waddeneilanden. Welke is echter onduidelijk, maar het is in ieder geval een eiland waar er gebruik gemaakt mag worden van de auto, waarschijnlijk is dit Texel, waar Wolkers zelf ook woont. Het naaktstrand speelt ook een vrij belangrijke rol, want dat is de plek waar de fotograaf Kathleen ontmoet en omdat er zich een aantal belangrijke ge-beurtenissen afspelen daar. Ik denk verder niet dat de ruimte verder nog van betekenis is in het boek. Spanning: Er wordt niet echt spanning gebruikt in het boek. Toch had ik onbewust soms toch de neiging om door te lezen. Zoals in het gedeelte dat hij wordt meegenomen in de duinen door de jonge crimi-neel. Het kan ook zijn omdat het zo´n dun boekje is, meestal lees ik wat dikkere boeken, boven de 150-200 bladzijden. Thema en motieven: In het verhaal staat liefde centraal. Het gaat namelijk over de liefde van de fotograaf voor Ka-thleen. De fotograaf (een wat oudere man) ontmoet de mooie jonge vrouw Kathleen op het naaktstrand en raakt geobsedeerd door haar haargroei. Ze raken aan de praat en het wordt eigen-lijk gelijk al duidelijk dat de fotograaf een beetje verliefd op haar begint te worden. Hij blijft na die ontmoeting contact met haar zoeken. Niet veel later komt hij erachter dat ze deel uitmaakt van een crimineel drietal, dat zich bezighoudt met drugssmokkel. Wanneer hij de rugzak verstopt is de smokkel gesaboteerd, maar hij heeft ‘zijn meisje’ uit de handen van de politie weten te houden. In ruil daarvoor geeft ze hem een seksuele beloning. De schrijver ondersteunt het thema ook door seksuele passages in het boek als motieven te ge-bruiken. Seksualiteit is dus een belangrijk motief. Dat merk je ook aan Kathleen die nogal ex-centriek is op seksueel gebied en zich nergens voor schaamt. Ook het naaktstrand speelt natuur-lijk een belangrijke rol bij dit motief. Nog een motief is dood. De misdadigers gaan namelijk ten onder. Dit zou je dus ook kunnen zien als: ‘misdaad loont niet.’ De natuur speelt ook een belangrijke rol in het boek. De fotograaf is namelijk natuurfotograaf en hij weet er vrij veel vanaf. Tussen de gebeurtenissen door fotografeert hij ook vaak de natuur, zoals wanneer hij bloemen fotografeert voordat hij wordt meegenomen door de jongere crimineel, en zo raakt een vogelwachter zijn oog kwijt door een velduil en de jonge crimineel de dood vindt dankzij de natuur en wordt ook ‘opgeborgen’ in de natuur. Personages: De fotograaf: Dit is de hoofdpersoon en tevens de verteller van het verhaal. Het is een round character, want je komt het meeste over hem te weten. Hij wordt niet met naam genoemd in het boek. De man is een natuurfotograaf die voor een opdracht op het eiland is. Hij wordt daar verliefd op Kathleen, een meisje wat hem ontzettend intrigeert door haar uiterlijk en haargroei op bepaalde plaatsen. Doordat hij zo gek is van haar, raakt hij verwikkeld in een heroïne smokkel. Voor hem loopt dit gelukkig goed af. Met anderen loopt het een stuk minder goed af door zijn toedoen. Hij krijgt uiteindelijk wel een happy-end wanneer hij met zijn droomvrouw ongedeerd het eiland verlaat. Kathleen: Dit is in het boek een flat character, maar dat maakt haar niet minder belangrijk. Zij is de vrouw waar de fotograaf zo gek op is. De eerste indruk die je van haar krijg,t is niet slecht. Ze komt niet over als een vrouw die in het criminele circuit zou kunnen zitten. Naarmate het verhaal zich vor-dert, kom je erachter dat ze toch een beetje excentriek is. Zo krijgt ze geld om zich te bevredigen voor een oude man, die later haar baas blijkt, en ze schaamt zich ook niet om dit voor anderen te doen.
Federici: Hij is een vriend van de fotograaf. De fotograaf leert hem in het begin van het boek kennen wan-neer hij op Kathleen wacht. Hij is een wijze man, die al veel heeft meegemaakt. Hij vertelt veel over de tijden dat hij nog met de Rich Old Lady door Europa reisde. Ook geeft hij de fotograaf adviezen, die hij vaak goed kan gebruiken. Hij is de steun en toeverlaat van de verteller. Hij is ook een flat character. De jonge crimineel: Hij is samen met Kathleen de ‘partner in crime’ van de oude man. Hij is een goed getrainde ke-rel, maar je krijgt de indruk van hem dat hij het IQ van een doperwt heeft. Hij knapt de vieze werkjes van de oude man op en dat moet hij met de dood bekopen, wanneer blijkt dat de foto-graaf hem toch duidelijk te slim af is. Ook hij is een flat character. De oude man: Hij is de baas van Kathleen en de jonge crimineel. Hij is een man die handelt in drugs. Hij be-taalt Kathleen om zich voor hem te bevredigen, omdat hij alleen nog maar zijn ogen kan gebrui-ken om lust te verkrijgen volgens Kathleen. Ook hij eindigt dood. Hij pleegt zelfmoord voor de ogen van Kathleen, wanneer hij het verhaal van de fotograaf te horen krijgt. De jonge crimineel was namelijk zijn oogappel en hij kon het niet aan, dat hij hem bedrogen zou hebben. Wat er gebeurt zou zijn als hij de waarheid had geweten is niet duidelijk. Ook hij is een flat character . Titel, ondertitel en Motto: Het boek heeft de naam ‘Zomerhitte’ gekregen, omdat de gebeurtenissen zich in een zomer af-spelen, terwijl er een hittegolf over het land trekt. Dus het is de perfecte zomer om verliefd te worden op het strand. Verder gebeuren er in het boek veel dingen waar je het warm van kan krij-gen, die elkaar snel opvolgen. Daarmee bedoel ik de vrijpartijen, drugsdeals en de doden die daar het gevolg van zijn. Ook verliest een veldwachter zijn oog aan een velduil. Beauty is a shell
From the sea

Where she rules triumphant
Till love has had its way with her ---------------------------------------- Schoonheid is een schelp
Uit de zee
Waar ze regeert en zegeviert
Tot de liefde het met haar heeft gehad. De schoonheid in het verhaal is Kathleen, die de verteller van het verhaal op een naaktstrand ontmoet. Ze heeft een mooi lichaam en hij wordt verliefd op haar. Zij neemt de leiding over de relatie. Het motto wekt de indruk dat hij genoeg van haar kan krijgen, maar dat gebeurt niet. Na de spannende gebeurtenissen op het eiland, vertrekken ze om samen een betere toekomst op te bouwen. Genre Ik denk dat het verhaal een roman is, ook al twijfelde ik daar heel erg over. Het gaat namelijk niet echt over één belangrijke gebeurtenis, maar het gaat om meerdere belangrijke gebeurtenis-sen, die met elkaar in verband staan. De gebeurtenissen worden redelijk uitgebreid verteld. De tijd waarin het verhaal zich afspeelt is vrij kort, maar 2 weken, maar het blijft tot het einde een raadsel over hoe het gaat aflopen. De karakterbeschrijvingen zijn niet echt gedetailleerd, maar je komt over de meest belangrijke personen genoeg te weten. De roman zou eigenlijk regelrecht uit het dagboek van de fotograaf kunnen komen. Het is namelijk op de manier waarop iemand in zijn of haar dagboek schrijft geschreven. Je leest hoe hij erover denkt, wat hij voelt en hoe hij zich uit dingen probeert te redden. Persoonlijke reactie Ik vond het een leuk boek om te lezen. Ik vond het realistisch op een bepaalde manier, mooi ge-schreven, indrukwekkend en apart. Het is totaal anders dan de boeken die ik eerder heb gelezen voor mijn lijst. Hoe de schrijver de gebeurtenissen heeft kunnen combineren zonder het verhaal omzeep te helpen vind ik heel knap. De gebeurtenissen in het boek worden allemaal op een aparte manier geschreven. Sommige zijn heel spannend geschreven en andere weer heel poë-tisch. Hoe een bepaalde gebeurtenis is beschreven, past er ook echt uitstekend bij. Zo zijn de seksuele passages zo beschreven dat je het bijna voor je ziet en de avontuurlijkere passages ook, maar toch weer heel verschillend van elkaar. Het is een beetje moeilijk uit te leggen, maar alles klopt.De personages zijn goed uitgewerkt. Je kan je bij alle personages wel een bepaald beeld vormen van hoe ze zijn. Je komt ook van alle personages genoeg te weten en dat vind ik ook een pre. De personages zijn misschien in hun doen en laten niet zomaar ergens te vinden, maar zo worden ze wel beschreven. Ze worden namelijk heel realistisch neergezet vind ik. De opbouw van het verhaal is niet echt ingewikkeld, maar wel logisch. Man ontmoet vrouw, wordt verliefd op haar. De vrouw blijkt niet te zijn wat hij denkt dat ze is, maar uiteindelijk komt alles goed. Het perfecte liefdesverhaal dus eigenlijk. De gebeurtenissen zijn ook precies in de goede volgorde, waardoor het boek spannend blijft tot het einde. Ook vind ik het wel mooi dat de fotograaf aan het einde nog steeds een geheim heeft voor Kathleen. Ik zou nu erg graag willen weten hoe het afloopt, dus misschien is een vervolg een goed idee voor Jan Wolkers. Het taalgebruik vond ik ook heel goed. Mooie poëtische passages, afgewisseld door vrij normale dialogen. Er wordt vrij veel beeldspraak gebruikt in het boek, maar dit komt het verhaal alleen maar ten goede. Soms zijn er ook stukken in die vrij ongewoon zijn voor de situatie, maar dat maakt het vaak wel grappig. Het taalgebruik van het boek past, vind ik, ook heel goed bij de hoofdpersoon, die een obsessie heeft voor mooie dingen, zoals de natuur of natuurlijk Kathleen. Ik kom hierbij dus tot de conclusie, dat ik het een zeer geslaagd boek vond en het dus ook ieder-aan aan zou kunnen raden.