Zoenziekte door Josee Algra

Zakelijke gegevens Titel: Zoenziekte
Naam van de auteur: Josée Algra
Uitgeverij: J.H. Gottmer
Jaar van uitgave: 2000 Korte uitleg waarom het boek gekozen is Ik heb dit boek gelezen omdat dit boek uit de octopus boekenserie komt en ik alle boeken van deze serie gelezen wil hebben. Dit komt omdat ik een keer een boek uit deze serie heb gelezen en deze vond ik zo goed dat ik dacht dat er misschien nog meer van zulke goede boeken in deze serie zouden zitten, maar tot nu toe is er nog geen een boek zo goed geweest als de eerste. Korte samenvatting van de inhoud Het boek gaat over Erin, een meisje die de ziekte van Pfeiffer krijgt. Vanaf dat moment gaat alles in haar leven opeens anders. Ze kan niet meer uitgaan, hardlopen, naar school of naar vriendinnen gaan zo komt haar vertrouwde wereld steeds verder van haar af te staan. Erin heeft een vriend, Peter, als Erin net ziek is, komt Peter nog vaak langs maar dat wordt op den duur steeds minder. Peter snapt niet hoe Erin zich voelt en vindt eigenlijk maar dat ze zich aanstelt. Na een tijdje gaat het uit tussen Erin en Peter omdat het niet langer tussen hen. De buurvrouw van Erin krijgt haar neefje uit Australië voor een tijdje in huis. Aan het begin moet Erin niet veel van Thomas hebben want ze vindt hem maar raar. Langzamerhand veranderd Erin haar houding tegenover Thomas en begint ze hem steeds aardiger te vinden. Thomas is één van de enigen die haar als een normaal persoon behandelt en niet als een of ander ziek, zwak en debiel kind. Maar Erin wil hem het liefst op afstand houden. Thomas is bijna de hele dag in de tuin een kunstwerk aan het maken. Erin kijkt vaak naar hoe hij bezig is maar als hij dan omhoog kijkt duikt ze snel weg achter een van haar gordijnen. Op een gegeven moment wordt Erin wat minder verlegen en praat ze veel met Thomas. Ze begint hem steeds meer te mogen en wordt bijna zonder dat ze het weet langzaam verliefd op hem. Thomas is ook verliefd op haar geworden en uiteindelijk krijgen ze verkering en geneest Erin ook van haar ziekte.
Bespreking van de verhaalaspecten fictie en werkelijkheid Dit boek behoort tot het genre werkelijkheid want alle gebeurtenissen die in het boek beschreven staan kunnen echt gebeurd zijn. spanning en open plekken Ik vind dat er in het boek Zoenziekte weinig of haast niet gebruik wordt gemaakt van open plakken. Hierdoor mis je af en toe wel wat spanning en is het boek een stuk saaier om te lezen. Als de auteur wat meer open plekken in het verhaal had aangebracht was het een spannender en boeiender verhaal geweest! personages Er zijn verscheidene personages in het boek, ik zou van allemaal zeggen welke rol zij spelen. Erin is de hoofdpersonage van het boek. Peter, Thomas, Erin haar beste vriendin, haar ouders en haar buurvrouw zijn helpers, bijfiguren in het boek. je zou kunnen zeggen dat Esmee, het meisje waarmee haar ex-vriend verkering krijgt een tegenstander is, want Erin is nog verliefd op Peter, haar ex-vriend, en Esmee die gaat er vandoor met hem. opbouw De gebeurtenissen in het boek Zoenziekte worden verteld in de volgorde waarin ze plaatsvinden. het boek is dus in logisch-chronologische volgorde. Het verhaal begint met inleidende gebeurtenissen en beschrijvingen. Het verhaal speelt zich af in de tijd waarin wij nu leven. Grondige beschrijving van mijn leeservaring Ik vond vind het boek saai, langdradig, kinderachtig, herkenbaar, origineel, gemakkelijk, eenvoudig en werkelijk. Ik vind dit boek saai omdat er geen vaart in het verhaal zit en er wordt weinig of haast niet gebruik wordt gemaakt van open plekken die de spanning op zouden moeten voeren. Deze ontbreken naar mijn zegge en hierdoor blijft het verhaal erg saai en oppervlakkig. In het boek wordt ook erg lang aandacht besteed aan één onderwerp waardoor het langdradig wordt. Het boek is bedoeld voor de jeugd vanaf 13 + maar ik begrijp niet waarom dit boek voor jongere kinderen ongeschikt zou zijn. Er wordt weinig gebruik gemaakt van moeilijke woorden en het verhaal is gemakkelijk te begrijpen, ik vind het hierdoor een beetje kinderachtig. Het is wel een herkenbaar verhaal want ik ken iemand die ook Pfeiffer heeft gehad en hoe dat toen ging komt erg overeen met het verhaal. Het is vind ik een origineel onderwerp om over te schrijven want ik heb al veel boeken gelezen maar dit was het eerste boek dat over de ziekte Pfeiffer ging. Het is een werkelijk verhaal want, zoals reeds eerder beschreven, ken ik ook iemand die de ziekte van Pfeiffer heeft gehad en komt het dus in werkelijkheid ook voor. Het onderwerp van dit boek spreekt met niet zo aan omdat ik het niet zo`n spannend onderwerp vind en ik houd meer van spannende boeken. Door het lezen van dit boek heb ik iets meer geleerd over hoe mensen die de ziekte van Pfeiffer hebben zich voelen. Door het lezen van dit boek ben ik niet anders over het onderwerp gaan nadenken. Ik ben het niet eens met de mening die uit het boek naar voren komt. Deze mening is namelijk dat de omgeving van een persoon die de ziekte van Pfeiffer heeft, niet snapt hoe de persoon zich voelt en dat niemand er iets van begrijpt. Ik ben van mening dat dit zeker niet in alle gevallen zo is! Uit mijn eigen omgeving zie ik het tegendeel al. Naar mijn idee is de kant van de onderzoeken bij de dokter te weinig belicht. Het verhaal bevat vind ik niet voldoende gebeurtenissen om te blijven boeien. De gebeurtenissen komen wel logisch uit elkaar voort, zodat je het verhaal makkelijk kan volgen. De gebeurtenissen hebben me niet aan het denken gezet. De hoofdpersoon is niet iemand op wie ik zou willen lijken. Haar karakter zit heel anders in elkaar dan de mijne en wat ik heb gelezen dacht ik niet van dat zou ik ook wel willen hebben. Thomas, Peter, Esmee, Tante Flora en Erin gingen voor mij leven. De andere personages zoals de ouders van Erin en haar vriendin Karin gingen niet voor me leven. Van Erin kom je het meest te weten en ga je op den duur wat meer van haar gedrag begrijpen. Ik vind dat alles in het verhaal wel goed met elkaar samenhangt. Het verhaal is niet spannend en ook niet boeiend. Ik vind wel dat de opbouw van het verhaal past bij het onderwerp. Ik vind het ook goed dat je per hoofdstuk soms op een hele andere plaats bent. Er zitten geen terugblikken in het verhaal, er zitten wel enkele herinneringen in. Ik vind dat het einde van het boek een beetje wordt afgerafeld, er wordt erg snel naar het einde toe geschreven. Het einde is erg voorspelbaar als ik de schrijfster was geweest dan had ik er een einde aan geschreven wat niemand zou verwachten, nu is het naar mijn idee te voorspelbaar! De verhouding tussen beschrijving, gesprekken en weergave of gedachten is goed vind ik, er is denk ik iets meer te lezen over de gedachten en gevoelens van de hoofdpersoon maar dit is niet storend en past goed bij het verhaal. Op een nacht wordt Erin wakker en ziet ze haar buurjongen Thomas door de tuinlopen, ze gaat naar hem toen en ze praten samen. Ik vind dit een heel vreemd en onwerkelijk stukje. Ik vind het vreemd en onwerkelijk want het kan haast niet dat mensen `s nachts buiten gaan lopen slaapwandelen, want alle deuren zitten op slot en mensen gaan echt niet als ze slaapwandelen eerst op zoek naar de sleutel om de deur open te maken om naar buiten te kunnen. Ik vind het ook wel erg toevallig dat Erin dan net wakker wordt als Thomas buiten loopt en het lijkt me ook niet dat iemand dan zelf naar buiten loopt om met diegene te gaan praten. Informatie over de auteur Josée Algra schrijft proza voor kinderen en geeft daarin ook les. Ze schreef radioteksten voor Ratjetoe en publiceert in diverse jeugdbladen en kranten. Dit is haar eerste roman. Over deze schrijfster is helaas nergens informatie te vinden, waarschijnlijk is dit omdat ze nog maar drie boeken heeft geschreven en dus nog vrij onbekend is.
Bronvermelding - De achterkant van het boek Zoenziekte.