Druk : 1e
Jaar : 1995
Uitgever : De Bezige Bij
Plaats : Amsterdam
Aantal pagina's : 383
Indeling : 21 + 9 niet benoemde hoofdstukjes
van ongeveer 15 tot 20 bladzijden
Motto : Wie niet in wonderen gelooft is geen realist.
(Joods gezegde)
Samenvatting
Sol Mayer is een gelukkig getrouwde rabbijn waarvan de zwager vreemd gegaan is. Hij is een Nederlandse Jood die vroeger met zijn ouders in New York is komen wonen. Na dit incident met zijn zwager komt Sol erachter dat hij eigenlijk ook niet zo gelukkig is bij zijn vrouw, Naomi. Sol gaat (natuurlijk achter Naomi's rug om) op avontuur uit. Dit vindt hij bij een veel jongere zangeres, Dianne. Als Sol en Dianne elkaar al een tijdje kennen gaat Naomi ineens naar Europa. Zij vindt dat hun huwelijk niet meer zo goed loopt en wil hierover nadenken in Europa, zonder Sol, omdat ze het huwelijk graag zou redden.
Ondertussen heeft Sol al geruime tijd problemen binnen synagoge waar hij werkt, omdat hij in een joods tijdschrift een honend artikel had geschreven over een rabbijn van een andere gemeenschap.
Terwijl Naomi in Europa zit gaat Sol vaak naar Dianne. Iemand van de gemeenschap van de bekritiseerde rabbijn slaagt er in een intiem samenzijn van Sol en Dianne vast te leggen op video. Zeer kort hierna heeft zo'n beetje heel New York een exemplaar van deze video opgestuurd gekregen. Ook Naomi in Europa. Naomi vraagt een scheiding aan, de synagoge ontslaat hem en Dianne wil hem ook niet meer zien. Door dit voorval raakt Sol aan lager wal en gaat in op een rabbijnen functie in Suriname, het land waar zijn vader twaalf jaar eerder was verdronken. Hij tekent een contract voor een jaar maar heeft er al snel genoeg van. Hij besluit samen met een gids de rivier af te varen waarin zijn vader in een stroomversnelling verdronken is. Aangekomen bij de stroomversnelling probeert Stanley, de gids, hem te vermoorden. Uit zelfverdediging moet Sol dan Stanley wel doden. Toen stond Sol Mayer zonder gids en met een door de rivier verwoeste boot (dus zonder boot) in een wild vreemd oerwoud. Het was erg ver van de bewoonde wereld.
Dan wordt Sol door indianen meegenomen. Eerst gaat het niet echt van harte, maar als ze erachter komen dat Sol Joods is zijn meteen alle problemen met de indianen voorbij. Vreemd genoeg vindt Sol uit dat zijn vader ook bij die indianen is geweest. Hij was na twaalf jaar bij de indianen te zijn geweest, nu drie weken eerder vertrokken naar de Zionoco, de heilige berg. Sol gaat hem achterna en vindt hem, stervende (die vader). Na een kort gesprek gaat papa Mayer (nu echt) dood. Sol gaat terug naar de indianen en blijft daar (waarschijnlijk) de rest van zijn leven.
Thema
Het thema van Zionoco heeft te maken met het welbekende gezegde: een balletje kan raar rollen. In dit boek gaat het alleen niet over een balletje maar over een alcoholistische rabbijn. Het boek geeft weer dat een leven alles behalve voorspelbaar is maar dat je het wel sterk kan beïnvloeden door bijvoorbeeld fouten, hebzucht, gulzigheid of gewoon een goede studie. Een korte formulering van het thema is dan dus: het onvoorspelbare leven.
Titelverklaring
Wat de titel Zionoco betekent komt eigenlijk pas erg laat naar voren. Op bladzijde 340 komt deze voor het eerst ter spraken, als Sol vragen stelt aan degene die zijn vader het laatst heeft gezien voor zijn verdwijning. Sol vroeg waarom zijn vader weg wilde, de rivier op. Hierop antwoordde Stanley (degene die mr. Mayer het laatst had gesproken) dat mr. Mayer naar de Zionoco wilde, een berg midden in het oerwoud van Suriname waar de rivier zijn oorsprong vindt. Volgens Stanley is deze berg een indiaanse illusie die niet werkelijk waarneembaar is (de berg, niet de illusie).
De laatste passage en tevens de ontknoping van het boek speelt zich af op de Zionoco die, tegen Stanley's mening in, wel echt bestaat. Vandaar dus de titel Zionoco. In mijn ogen een titel waar zeker over na gedacht is. Ik vind het een goed gekozen titel omdat ik Zionoco wel een mooi woord vind, en omdat er over na gedacht is.
Analyse
Personages: De hoofdpersoon in Zionoco is Sol (roepnaam) Mayer. Zijn volledige naam is Solomon Mayer, maar zijn vader noemt hem Sal. Sol is een aardige, luisterende en openstaande man. Helaas heeft hij een erg groot drank probleem dat gedurende het boek van geen drank probleem uitgroeit naar een zeer serieus zuip probleem. De hele dag door drinkt hij. Sol kan geen kinderen verwekken vanwege lui zaad. Toch heeft hij in Suriname een vrouw zwanger gemaakt; iets dat hij bij zijn echtgenote nooit heeft kunnen waarmaken. Na de dood van zijn moeder ging Sol het slechte pad op maar na de (zogenaamde) dood van zijn vader gaat zijn leven jaren lang over rozen. Hij wordt (na een lange studie) rabbijn en trouwt de schatrijke Naomi.
Een belangrijke bijfiguur is Dianne. Dianne Hogard. Dianne is een zangeresje en heeft astrofysica gestudeerd. Ze is zondermeer intelligent en heeft voor beperkte tijd een verhouding met Sol, die ten einde komt wanneer iemand haar op de hoogte stelt van Sols huwelijk. Na dit nieuws trouwt ze met een Zwitser en verhuist ze naar Zwitserland.
De tweede en laatste noemenswaardige bijfiguur is Stanley. Stanley is een oude, pezige Surinamer die de in het boek besproken rivier volledig uit zijn hoofd kent. Ook de Surinaamse flora en fauna zijn het niet vreemd. Hij wordt met het verhaal verbonden doordat hij mr. Mayer voor het laatst gesproken heeft. Dit zorgt ervoor dat Sol met hem dezelfde tocht wil maken als dat Stan met Sols vader maakte.
Perspectief: Het boek Zionoco is geschreven vanuit en hij /zij- perspectief.
Tijd: Het deel van Sols leven dat beschreven wordt speelt vanaf het voorjaar van 1994, tot aan iets langer dan één jaar later. Het verhaal wordt chronologisch verteld, maar bevat wel wat flashbacks. Deze flashbacks duren soms redelijk lang maar er is zéker geen spraken van twee tijdlagen.
Ruimte: Het grootste deel van het verhaal voldoet zich in New York. Dit is precies één jaar. De sfeer die ik tijdens dit deel in mijn hoofd krijg is bijzonder goed. Na dat ene jaar gaat Sol naar Suriname waar het boek een paar weken later eindigt. De sfeer is hier veel minder goed. Ik kan eigenlijk vreemd genoeg niet uitleggen waarom. Jammer.
Beoordeling
Ik vond Zionoco echt een erg goed boek. Het was zeer geloofwaardig maar toch erg onvoorspelbaar, een combinatie die ik helaas niet in elk uittreksel kan vermelden. Het was wel een erg dik boek en had van mij best ietsje ingekort kunnen worden. Het is jammer dat dat niet het geval is want nu neemt het boek aan het slot toch nog een beetje een ongeloofwaardige wending die in eerste instantie ook niet goed te volgen is. Aan de schrijfstijl van Leon de Winter valt wat mij betreft één ding aan te merken dat mij dwars zit, namelijk dat hij bij opsommingen komma's gebruikt -dat is nog normaal- maar dat hij tussen de laatste twee woorden/ dingen van de opsomming ook een komma zet. Ik zou daar eerder het woordje en tussen zetten. Dat leest voor mij veel fijner. Voorbeeld: Leon schrijft 1,2,3,4. ik zou schrijven 1,2,3 en 4. Mijn mening.
Verder is zijn manier van schrijven erg goed, en kan hij als geen ander op zo'n geniale manier ergens het komische uit naar voren laten komen. Vooral in conversaties. Lees ter verduidelijking de conversatie die in het midden van blz. 29 begint tot aan het midden van blz. 30.
Ik geef Zionoco een 9.
NB: De berg Zionoco is inderdaad een bedenksel. Het Hebreeuwse woord Zion bestaat wel, het is één van de heuvels van Jeruzalem in Palestina. Hier stond tot 70 jaar na Christus een tempel. Nu staat er de Al Aqsa moskee. Zion-oco is bedacht door degenen die dachten dat het beloofde land daar in Suriname lag, en niet in Palestina bij Jeruzalem. De meeste joden associeerden de naam Zion met het verlangen naar het paradijs, het beloofde land.
Jaar : 1995
Uitgever : De Bezige Bij
Plaats : Amsterdam
Aantal pagina's : 383
Indeling : 21 + 9 niet benoemde hoofdstukjes
van ongeveer 15 tot 20 bladzijden
Motto : Wie niet in wonderen gelooft is geen realist.
(Joods gezegde)
Samenvatting
Sol Mayer is een gelukkig getrouwde rabbijn waarvan de zwager vreemd gegaan is. Hij is een Nederlandse Jood die vroeger met zijn ouders in New York is komen wonen. Na dit incident met zijn zwager komt Sol erachter dat hij eigenlijk ook niet zo gelukkig is bij zijn vrouw, Naomi. Sol gaat (natuurlijk achter Naomi's rug om) op avontuur uit. Dit vindt hij bij een veel jongere zangeres, Dianne. Als Sol en Dianne elkaar al een tijdje kennen gaat Naomi ineens naar Europa. Zij vindt dat hun huwelijk niet meer zo goed loopt en wil hierover nadenken in Europa, zonder Sol, omdat ze het huwelijk graag zou redden.
Ondertussen heeft Sol al geruime tijd problemen binnen synagoge waar hij werkt, omdat hij in een joods tijdschrift een honend artikel had geschreven over een rabbijn van een andere gemeenschap.
Dan wordt Sol door indianen meegenomen. Eerst gaat het niet echt van harte, maar als ze erachter komen dat Sol Joods is zijn meteen alle problemen met de indianen voorbij. Vreemd genoeg vindt Sol uit dat zijn vader ook bij die indianen is geweest. Hij was na twaalf jaar bij de indianen te zijn geweest, nu drie weken eerder vertrokken naar de Zionoco, de heilige berg. Sol gaat hem achterna en vindt hem, stervende (die vader). Na een kort gesprek gaat papa Mayer (nu echt) dood. Sol gaat terug naar de indianen en blijft daar (waarschijnlijk) de rest van zijn leven.
Thema
Het thema van Zionoco heeft te maken met het welbekende gezegde: een balletje kan raar rollen. In dit boek gaat het alleen niet over een balletje maar over een alcoholistische rabbijn. Het boek geeft weer dat een leven alles behalve voorspelbaar is maar dat je het wel sterk kan beïnvloeden door bijvoorbeeld fouten, hebzucht, gulzigheid of gewoon een goede studie. Een korte formulering van het thema is dan dus: het onvoorspelbare leven.
Titelverklaring
Wat de titel Zionoco betekent komt eigenlijk pas erg laat naar voren. Op bladzijde 340 komt deze voor het eerst ter spraken, als Sol vragen stelt aan degene die zijn vader het laatst heeft gezien voor zijn verdwijning. Sol vroeg waarom zijn vader weg wilde, de rivier op. Hierop antwoordde Stanley (degene die mr. Mayer het laatst had gesproken) dat mr. Mayer naar de Zionoco wilde, een berg midden in het oerwoud van Suriname waar de rivier zijn oorsprong vindt. Volgens Stanley is deze berg een indiaanse illusie die niet werkelijk waarneembaar is (de berg, niet de illusie).
De laatste passage en tevens de ontknoping van het boek speelt zich af op de Zionoco die, tegen Stanley's mening in, wel echt bestaat. Vandaar dus de titel Zionoco. In mijn ogen een titel waar zeker over na gedacht is. Ik vind het een goed gekozen titel omdat ik Zionoco wel een mooi woord vind, en omdat er over na gedacht is.
Analyse
Personages: De hoofdpersoon in Zionoco is Sol (roepnaam) Mayer. Zijn volledige naam is Solomon Mayer, maar zijn vader noemt hem Sal. Sol is een aardige, luisterende en openstaande man. Helaas heeft hij een erg groot drank probleem dat gedurende het boek van geen drank probleem uitgroeit naar een zeer serieus zuip probleem. De hele dag door drinkt hij. Sol kan geen kinderen verwekken vanwege lui zaad. Toch heeft hij in Suriname een vrouw zwanger gemaakt; iets dat hij bij zijn echtgenote nooit heeft kunnen waarmaken. Na de dood van zijn moeder ging Sol het slechte pad op maar na de (zogenaamde) dood van zijn vader gaat zijn leven jaren lang over rozen. Hij wordt (na een lange studie) rabbijn en trouwt de schatrijke Naomi.
Een belangrijke bijfiguur is Dianne. Dianne Hogard. Dianne is een zangeresje en heeft astrofysica gestudeerd. Ze is zondermeer intelligent en heeft voor beperkte tijd een verhouding met Sol, die ten einde komt wanneer iemand haar op de hoogte stelt van Sols huwelijk. Na dit nieuws trouwt ze met een Zwitser en verhuist ze naar Zwitserland.
Perspectief: Het boek Zionoco is geschreven vanuit en hij /zij- perspectief.
Tijd: Het deel van Sols leven dat beschreven wordt speelt vanaf het voorjaar van 1994, tot aan iets langer dan één jaar later. Het verhaal wordt chronologisch verteld, maar bevat wel wat flashbacks. Deze flashbacks duren soms redelijk lang maar er is zéker geen spraken van twee tijdlagen.
Ruimte: Het grootste deel van het verhaal voldoet zich in New York. Dit is precies één jaar. De sfeer die ik tijdens dit deel in mijn hoofd krijg is bijzonder goed. Na dat ene jaar gaat Sol naar Suriname waar het boek een paar weken later eindigt. De sfeer is hier veel minder goed. Ik kan eigenlijk vreemd genoeg niet uitleggen waarom. Jammer.
Beoordeling
Ik vond Zionoco echt een erg goed boek. Het was zeer geloofwaardig maar toch erg onvoorspelbaar, een combinatie die ik helaas niet in elk uittreksel kan vermelden. Het was wel een erg dik boek en had van mij best ietsje ingekort kunnen worden. Het is jammer dat dat niet het geval is want nu neemt het boek aan het slot toch nog een beetje een ongeloofwaardige wending die in eerste instantie ook niet goed te volgen is. Aan de schrijfstijl van Leon de Winter valt wat mij betreft één ding aan te merken dat mij dwars zit, namelijk dat hij bij opsommingen komma's gebruikt -dat is nog normaal- maar dat hij tussen de laatste twee woorden/ dingen van de opsomming ook een komma zet. Ik zou daar eerder het woordje en tussen zetten. Dat leest voor mij veel fijner. Voorbeeld: Leon schrijft 1,2,3,4. ik zou schrijven 1,2,3 en 4. Mijn mening.
Verder is zijn manier van schrijven erg goed, en kan hij als geen ander op zo'n geniale manier ergens het komische uit naar voren laten komen. Vooral in conversaties. Lees ter verduidelijking de conversatie die in het midden van blz. 29 begint tot aan het midden van blz. 30.
Ik geef Zionoco een 9.
NB: De berg Zionoco is inderdaad een bedenksel. Het Hebreeuwse woord Zion bestaat wel, het is één van de heuvels van Jeruzalem in Palestina. Hier stond tot 70 jaar na Christus een tempel. Nu staat er de Al Aqsa moskee. Zion-oco is bedacht door degenen die dachten dat het beloofde land daar in Suriname lag, en niet in Palestina bij Jeruzalem. De meeste joden associeerden de naam Zion met het verlangen naar het paradijs, het beloofde land.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden
E.
E.
hi,
kwilde je ff bedanken voor je uittreksel van zionoco, want ik heb dit boek ook gelezen en moest er ook een uittreksel van maken, maar kvond het zo'n ingewikkeld verhaal dat ik niet wist waar ik moest beginnen!! kheb jouw samenvatting niet letterlijk overgenomen, maar kheb er wel veel aan gehad.
groetjes evelien
21 jaar geleden
Antwoorden