Tijdsverloop
Chronologisch/niet-chronologisch
Het tijdsverloop in het boek is op een paar korte flashbacks na, helemaal normaal. Soms komen er naar aanleiding van gebeurtenissen in het boek herinneringen terug van Jessica. Bijvoorbeeld over de dood van haar zoon Nick.
Er zijn geen flashforwards in het boek aanwezig.
Verteltijd/vertelde tijd
De verteltijd is zo ongeveer een paar dagen en de vertelde tijd is een maand of misschien iets meer.
Thematiek, titel- en mottoverklaring
Het thema van het boek is thriller. Het is ook een psychologisch verhaal en een roman.
De titel heeft te maken met Bruno. Hij wil zielen losmaken van menselijke lichamen. Wat hij doet, wordt door Jessica gezien als zielloos. Hij zou geen ziel hebben. Anders zou hij wel weten dat wat hij doet niet door de beugel kan.
Het motto van het boek is je wordt alleen geboren en gaat ook alleen dood. Jessica zegt dit meerdere malen in het boek als ze erachter is gekomen dat iemand die ze vertrouwde toch niet te vertrouwen bleek te zijn. Ze heeft deze uitspraak geleerd van haar vader.
Ruimte
Het verhaal speelt zich af op locaties in Nederland en Duitsland. Plaatsen zoals het huis van Jessica en het klooster in Duitsland komen veelvuldig terug. Een sportschool waar een moord wordt gepleegd, een galerie waar een moord wordt gepleegd, ze komen allemaal 2 à 3 keer voor en natuurlijk is het een bloederige bedoeling.
Het klooster komt het meest terug. Hier heeft Bruno gewoond toen hij daar als baby werd achtergelaten door zijn moeder. Hier blijkt achteraf ook dat een van de zusters het idee had dat zij op haar eigen wijze de zieken kon genezen.
Perspectief/vertelwijze
Het verhaal wordt altijd vanuit elk standpunt verteld in de vorm van de ik-vertelinstantie.
Vermeldingen in het literatuurboek
Over het boek en de schrijfster staat niets vermeld in het literatuurboek.
Verdiepingsopdracht
Als verdiepingsopdracht heb ik het boek Zielloos vergeleken met het boek De Onvermijdelijke Dood van Lewis Winter(oorspronkelijke titel: The necessary death of Lewis Winter).
Ik heb het boek op de volgende manier vergeleken:
- Ik heb de zakelijke gegevens met elkaar vergeleken
- Ik heb wederom een korte samenvatting gegeven van het boek
- En ik heb de verhaaltechnieken vergeleken met elkaar
Op deze punten heb ik dan weer een mening gebaseerd. En uiteindelijk vergelijk ik dan nog even kort alles met elkaar.
Zakelijke gegevens
Zielloos
De onvermijdelijke dood van Lewis Winter
Auteur
Corine Hartman
Malcolm Mackay
Jaar eerste druk
2014
2013
Aantal bladzijdes
319
272
Samenvatting
Calum MacLean is een huurmoordenaar. Hij woont alleen, want dat is handiger in verband met werk. En hij is sowieso een eenling. Zijn telefoon gaat, voor iemand die code begrijpt, zit er een duidelijke boodschap in. De aanwijzingen zijn er, je moet alleen weten waar je op moet letten.
Een nieuwe klus is een nieuwe klus. Ook deze. Of niet? Wat als de opdrachtgever meer wil? Er vindt een afspraak in een club plaats. Calum krijgt de opdracht, een briefing, een aanbod. En een doelwit: Lewis Winter moet dood… maar hij kan het niet alleen. Hij zal er hulp bij nodig hebben, maar dat brengt ook weer gevaar met zich mee.
Het is uitermate moeilijk om iemand goed om het leven in brengen. Mensen die er bedreven in zijn weten dat. Mensen die zich er onvoldoende op voorbereiden, komen er vanzelf achter. En dat heeft meestal nare gevolgen… Gevolgen die zullen moeten verdwijnen.
(Sommige stukken zijn overgenomen van de achterkant van het boek, ik vond het mooi verwoord en vond dat het zo moest blijven.)
Verhaaltechnieken
Personages
Calum MacLean is een huurmoordenaar. 29 jaar oud. Hij is een eenling. Hij werkt voor alles en iedereen zodat hij alle deuren openhoudt. Hij wil zich namelijk nog niet binden aan een bepaalde organisatie. Hij zegt ook in het boek dat je niet te vaak een klus moet doen en ook niet te vaak bij een bepaalde persoon. Soms een onenightstand, maar echt binden is niets voor hem. Hij heeft een broer die zich continu zorgen maakt over zijn kleine broertje.
Lewis Winter is eigenlijk een mislukte drugsdealer. Na 25 jaar crimineel actief zijn, staat hij nog steeds onder aan de ladder. Eén goede deal kan dat veranderen. Kan alles veranderen. Hij droomt er altijd over dat de vraag naar zijn drugs het aanbod overstijgt. Helaas is hem dat niet gegund. Hij moet dood. Hij is een gevaar voor de grotere organisaties. Hij weet te veel. Hij heeft een vriendin, maar dat is het eigenlijk wel. Ze wonen wel bij elkaar en zijn een stel, maar de meid is eigenlijk veels te jong voor hem. Zij wil feesten, hij wil thuis op de bank zitten met een biertje.
Structuur en samenhang
Het boek heeft in totaal 45 hoofdstukken. Bij het boek wordt er gewisseld tussen Lewis en Calum. Dit is niet verwarrend. Je weet hierdoor wel altijd meer dan de hoofdpersonages. Je weet wat de ander doet, je voelt stress bij een hoofdpersonage terwijl hij eigenlijk helemaal niet gestrest hoeft te zijn.
Er wordt tot ongeveer halverwege een climax opgebouwd. Nadat deze climax is geweest, is er even rust, maar daarna wordt het toch weer even opgebouwd. De moord is op dat punt helemaal afgehandeld en nu is het alleen nog maar wachten om te zien of de politie kan uitvogelen wie het heeft gedaan.
Tijdsverloop
Chronologisch/niet-chronologisch
Het boek is helemaal chronologisch. Er zijn geen flashforwards en ook geen flashback. Het is ook een verhaal waarin geen delen van dagen of maanden worden weggelaten. Het sluit allemaal op elkaar aan.
Verteltijd/vertelde tijd
De verteltijd is een paar dagen en de vertelde tijd is een maand.
Thematiek, titel- en mottoverklaring
Het boek is een thriller, maar ook een roman.
De onvermijdelijke dood van Lewis Winter is de titel en die kun je pas als je het boek helemaal hebt gelezen, kunt verklaren. Als je het helemaal hebt gelezen, weet je de motieven van iedereen die in de dood van Lewis een rol speelt. Hij wist teveel en kon zo belangrijke mensen chanteren en dat moesten ze niet hebben. Hierdoor werd zijn dood echt onvermijdelijk.
Het boek bevat geen motto.
Ruimte
Alle gebeurtenissen vinden plaats in Glasgow. Dit boek is ook het eerste deel van de Glasgow-trilogie van Mackay.
Perspectief/vertelwijze
Het boek heeft een auctoriale vertelinstantie. De verteller geeft meer informatie over de omgeving en over de gevoelens en denkwijzen van de personen. Soms geeft de verteller ook op een indirecte manier even zijn mening over de situatie. Het stoort niet dat de mening wordt gegeven, het geeft juist een extra inzicht.
Vermeldingen in het literatuurboek
Wederom geen vermeldingen in het literatuurboek.
Mening
De Onvermijdelijke Dood van Lewis Winter (DODVLW) is net zoals Zielloos een heel mooi boek. Maar als ik toch eerlijk moet zijn, vind ik DODVLW beter dan Zielloos. Ik vind verhalen die over de slechteriken gaan en over hoe hun dag eruit ziet veel interessanter dan de verhalen over rechercheurs die voor de staat werken. Criminelen hebben hele andere regels en wetten. Dat is veel interessanter.
Maar goed, ik dwaal helemaal af. Het boek heeft personages waarover je gaat nadenken. Je denkt bijvoorbeeld wat zou ik doen als ik een dergelijke zelfde soort klus aangeboden kreeg?
Delen waarin er voorbereidingen voor de moord plaatsvinden vind ik de mooiste stukken. Je krijgt namelijk bij alles uitleg over hoe en waarom op een bepaalde manier dingen worden gedaan.
Calum vind ik het leukste personage omdat hij een echte eenling is en ook nog een huurmoordenaar. Hij heeft wel een broer, maar die komt niet zoveel in beeld. Calum regelt wel de auto die hij gebruikt bij zijn broer, maar voor de rest zie en hoor je niet echt veel over zijn broer.
Dit boek verbreed zeker je kijk op een stad zoals Glasgow. Ik verwachtte zelf dat het wel een rustige stad zou zijn waar niet zoveel gebeurd, maar blijkbaar had ik het fout.
Het boek is naar mijn mening (in een positieve zin) opvallend. Het heel anders dan je standaard roman. Er zit een heel groot verhaal achter en je krijgt het gevoel dat wie je ook bent, je zult nooit een systeem compleet kunnen veranderen. Het is een gemeenschap en jij bent er maar een klein onderdeel van.
Ja, een zeer mooi verhaal.
Dus kort samengevat:
- De boeken zijn allebei thrillers en volwassenen romans;
- In allebei de boeken zijn er twee belangrijke hoofdpersonages waar het hele boek om draait;
- Zielloos in niet helemaal chronologisch, omdat het flashbacks heeft. De Onvermijdelijke Dood van Lewis Winter is wel helemaal chronologisch;
- De verteltijd van de boeken is hetzelfde;
- De vertelde tijd is bij DODVLW net iets langer dan die van Zielloos;
- Zielloos bevat wel een motto, DODVLW heeft er geen;
- In Zielloos zijn er meerdere locaties, bij DODVLW gaat het maar om een stad;
- De boeken hebben verschillende perspectieven. Waar Zielloos een ik-vertelinstantie heeft, heeft DODVLW bijna het tegenovergestelde. Het boek heeft namelijk een auctoriale vertelinstantie die merkbaar aanwezig is in het verhaal;
- Beide boeken hebben geen vermelding in het literatuurboek.
Evaluatie
De leukste stukken uit het boek vond ik de stukken waarin Jessica informatie los probeerde te krijgen bij mannen op haar eigen manier. Dit pakte niet altijd goed uit. In het begin van het boek komt ze een leuke man tegen in de kroeg, maar die man bleek uiteindelijk ingehuurd te zijn om met Jessica af te rekenen. (blz. 18: ‘Hé, Phil-voor-vrienden, ga je mee?’ vraag ik. ‘Ik vind het knap warm hier.’)
Ik kan me helaas echt niet verplaatsen in Bruno. Zijn denkwijze is zo apart en klopt in mijn ogen gewoon helemaal niet. Ook dat van een ziel los maken van het lichaam, dat is ook al zo raar. Hij ziet zichzelf ook als een god, omdat hij mensen zo zou bevrijden. Ik vind hem een hele rare man en daarom verbaasde het me ook niet toen ik las dat hij in een psychiatrische instelling had gezeten. (blz. 46: Afstand scheppen en dan weer dichterbij halen. Inzoomen en uitzoomen. Bruno Rodenberg kan het als geen ander, maar het levert hem deze keer weinig nieuwe inzichten op.)
Het einde is open en ik denk dat dat is om de mogelijkheid van nog een vervolg open te houden. Zo zit ze ook bijvoorbeeld niet meer vast aan de personages uit dit boek en als ze dan nog een vervolg zou willen schrijven, zou ze daar dan veel vrijer in zijn. (blz. 318: ‘Het restant, zoals beloofd. Ik neem aan dat je je mond hebt gehouden.) (blz. 318: Hij heeft gelogen tegen Jess. Dat zit hem nog het meest dwars.)
De hoofdstukindeling snap ik wel, maar het leest niet echt fijn. Er wordt zoveel gewisseld van personages in het boek dat je soms de draad dan een beetje kwijtraakt. Je weet dan wel meer dan Jessica of Bruno. Je weet dan bijvoorbeeld de plannen van beide, maar je weet niet alles en dat houdt het dan ook wel weer lekker spannend.
Het vertelperspectief wordt niet veranderd in het boek. Doordat het door een ik persoon wordt verteld is het wel wat minder betrouwbaar, maar doordat je dat bij Jessica en Bruno hebt, snap je wel iets meer van de manier van denken.
Het vertelperspectief wordt niet veranderd in het boek. Doordat het door een ik persoon wordt verteld is het wel wat minder betrouwbaar, maar doordat je dat bij Jessica en Bruno hebt, snap je wel iets meer van de manier van denken.
Corine Hartman heeft het thema zeer goed uitgewerkt. Soms had ik namelijk echt rillingen van een van de acties van Bruno. Ze schrijft het zo dat je het gevoel hebt dat je er bij wijze van spreken gewoon naast staat. (David is een van de slachtoffers van Bruno. Hij is een collega van Jessica. Blz. 292: Arme David. ‘Ga eens opzij,’ zeg ik tegen Alec, en dan druk ik mijn vingers tegen Davids nek. Ik voel een zwakke hartslag. In de hoek ligt zijn kleding. Ik wil me net van hem wegdraaien, als Davids oogleden bewegen.)
Het boek heeft mijn kijk op de wereld niet echt veranderd. Ik lees dit soort boeken al heel lang en ken het dus ook wel zo’n beetje.
Ik vind het bewonderingswaardig dat Corine Hartman het zo heeft kunnen schrijven. Het is namelijk gewoon zo goed geschreven. Je wilt het boek gewoon echt niet wegleggen, want je wilt weten hoe het verder gaat met Jessica of Bruno. Als je toch op die manier een boek kan schrijven dan is dat gewoon simpelweg geweldig.
Nog een paar leuke/interessante zinnen/stukjes:
Blz. 70: Ik sluip nog even snel bij Julia naar binnen en teken op haar gipsarm een pistool met mijn handtekening, terwijl ze rustig doorslaapt.
Jessica’s nichtje vindt Jessica geweldig en wil later graag hetzelfde werk gaan doen. Ik vond het heel mooi dat je een pistool op het gips tekent.
Blz. 135: Hij neemt een pijnstiller, die ouwe heeft een voorraad in de kast alsof hij nog jaren mee moest.
Ik vond dit een heel raar stukje uit het boek, maar toch ook interessant genoeg om in het verslag te zetten. Bruno heeft een oude man vermoord en pakt gewoon heel rustig een potje met pijnstillers om te gebruiken.
Blz. 222: Donderdag. Het klooster. Hij merkt dat zijn handen beven als hij de latex handschoenen uittrekt.
Bij dit stuk uit het boek, weet Bruno dat hij echt Jessica gaat ontmoeten. Dit is natuurlijk voor hem heel spannend, want dit is waarop hij heeft moeten wachten.
Blz. 288: Moet ik Sem uitleggen dat de vrouw die ze vertrouwde een gevaarlijk mens was, dat ze wilde beschikken over andermans leven?
Jij doet hetzelfde.
Ik vond dit een hele mooie zin die heel psychologisch is. Ze zegt eigenlijk dat zelf niet veel beter is dan Bruno.
Blz. 293: Geen fouten meer. Dit is mijn missie. Dit is wie ik ben.
Dit is nadat Jessica het probleem Bruno heeft afgehandeld. Ze is nu op zoek naar David. Ik vond het een heel mooi stukje.
Boeken
Laagland, literatuur & lezer (van Gerrit van der Meulen en Willem van der Pol)
Zielloos (van Corine Hartman)
De Onvermijdelijke Dood van Lewis Winter (van Malcolm Mackay)
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden