Yar, strijd der giganten door Gerhardt Mulder

Samenvatting. Yar word in het jaar 1920 geboren tegelijk met Tjalling. Het stiertje, Yar, steekt zijn slurf uit en betast en besnuffelt makoe en wanneer zijn zus, Femma, haar buik zacht tegen hem aandrukt, doet hij hetzelfde bij haar. Op deze koude winterdag, ver van de Afrikaanse hitte, jagen donkergrijze wolken langs de Groningse hemel. Een kleine man, gekleed in een wit overhemd, waarop een verfomfaaide stropdas en om zijn armen blinkende – metalen – mouwophouders, schuift het loket omhoog. De man gekleed in het witte overhemd geeft aan dat Karel vader is geworden van een zoon en Karel weet al gelijk een naam: ‘Ik heb besloten hem Tjalling te noemen.’ Er is al een tijd geen regen meer op de savanne in Afrika gevallen en dat verontrust voert de matriach hun door moerassen, waar nog de meeste planten groeien. Iedere dag trekken ze op het eind van de middag terug naar de voet van de bergrug om de volgende dag het pad langs en door de moerassen te volgen. Terwijl de olifanten onder aan de bergrug bivakkeren, grijpt Femma zo iedere mogelijkheid aan om Yar iets nieuws te leren. Bijvoorbeeld om ook met zijn slurf een pol te pakken en die met zijn rechtervoet los te schoppen. Femma vind het niet meer nodig dat Yar aan de tepel is. Yar is nu een olifant van ongeveer 1 jaar en dan is het niet meer nodig dat Yar aan de tepel is. Femma zegt tegen Yar dat hij nu een grote jongen is en dat grote bevalt Yar wel. De lessen voor Yar vallen Femma makkelijk omdat haar broer alles spannend vindt. Voor hem is het leven nu nog een spel en ze verwondert zich iedere keer opnieuw over zijn leergierigheid. Tjalling is al een tiener en heeft grote plannen wat hij later wil gaan doen als hij groot is. Hij wil wel houthakker worden, maar later liever weer niet. Hij weet het nu zeker hij wordt cowboy. Tjalling is nu ongeveer 20 en wilt met alle plezier samen met zijn vriend Giel naar Brazilië voordat de Duitsers binnen komen vallen. Dit doet Tjalling dan ook en gaat voor zijn werk op krokodillen jagen. Later trouwt Tjalling in Afrika samen met Eva en Tjalling krijgt twee zoons: Alex en Danny. Tjalling begint een steeds grotere koffie plantage en hij wordt zelfs kubwana genoemd (grote meneer in het Nederlands) door de plaatselijke-Afrikanen. Yar is ondertussen al volwassen en trekt samen met de ‘grote’ Don op. Samen lopen ze over de savanne en trekken hier en daar wat heen, maar ze beslissen allebei toch dat ze naar het noorden zullen gaan want de regentijd komt aan. Don overlijd tijdens de tocht, want de wezens met de vliegende tanden (mensen met vliegtuigen) hebben hem gedood om zijn ivoor. Tjalling had Don gedood. Daar maakt Yar zich heel kwaad en verdrietig om en zal een keer wraak nemen. Hij zal de geur van Tjalling nooit vergeten. Tjalling krijgt later spijt van de moord op Don en neemt zichzelf voor nooit meer te gaan jagen en daar houd hij zich ook het resterende deel van het boek ook aan. De (extreme) droogte op de savanne is voorbij is voorbij en Yar besluit terug te gaan. Yar loopt vlakbij het dorp waar (de inmiddels bejaarde) Tjalling woont. Hij neemt de geur van deze man op en Yar’s woede voor de moord op Don keert terug. Yar zoekt Tjalling op en vind hem ook. Yar maakt het huis van Tjalling kapot en helaas vindt de vrouw van Tjalling (Eva) de dood. Tjalling word niet gedood. Dan opeens komt er een felle lichtflits op Yar af, gevolgd door een stekende pijn in zijn kaak. Pijn is de laatste emotie die Yar ondergaat, want bij de tweed lichtflits treft hem in het oog en veegt alle herinneringen (helaas) en het leven uit hem weg. Drie dagen later, bij het schoonmaken van zijn jungle-karabijn sterft Tjalling van Havezathe. Niet wetend dat er nog een kogel zit in het magazijn van het wapen waarmee hij zovele olifanten schoot, haalt hij de trekker over en wordt getroffen in zijn slaap. Althans, dat is de lezing die men van het voorval geeft. Aantal woorden: 697.