Wrede Schoonheid door Mieke de Loof

Wenen 1914. In de gangen van de wereldvermaarde faculteit geneeskunde botst Ksaveri Ignatz, voor de buitenwereld psychiater maar in feite jezuïet en geheim agent, op zijn oud-professor seksuologie Von Graff, en hij aanvaardt zijn uitnodiging om samen te gaan lunchen. De volgende dag wordt de professor vermoord teruggevonden. De laatste die hem levend gezien heeft, is de omstreden Weense schilder Egon Schiele.

Kort daarna deelt Ignatz' vriendin Elisabeth hem in vertrouwen mee dat ze door een procureur-generaal is benaderd om samen een serie gruwelijke moorden op jonge meisjes op te helderen. De meisjes zijn gevonden in houdingen die verwijzen naar schilderijen van Schiele. Alles wijst erop dat hun moordenaar ook Von Graff heeft omgebracht.

Ignatz en Elisabeth gaan samen naar de schilder Schiele. Elisabeth is een kunstliefhebber en ze zorgt er voor dat ze met een smoes naar binnen komen. Ze gingen eerst naar de schilderijen kijken, toen Schiele vroeg of ze wat wilden drinken begonnen Elisabeth hem een beetje te ondervragen, Schiele had het helemaal niet door. Ignatz stond ondertussen naar een schilderij te kijken die “kardinaal en non” heet.

‘s Avonds wordt Ignatz door kardinaal Wolf wakker gemaakt. Hij wil dat Ignatz mee gaat naar de kerk. Eenmaal in de kerk vertelt Wolf dat kardinaal Hans dood in de kerk licht. Ignatz gaat bij het lijk kijken en het blijkt dat Hans vermoord is met een piano staan. Als hij langer kijkt ziet hij dat er nog een meisje bij licht. De 2 lijken liggen in de zelfde houding als het schilderij “kardinaal en non”. Hij gaat verder onderzoeken in de kerk en ziet dat er een cape over een Maria stambeeld zit. Hij haald de cape van het stambeeld en ziet dat het hoofd vervangen is door een hooft van een jong meisje. De lijken worden onder de klerk in een kist gelegd en er word schoongemaakt omdat er ‘s ochtends al weer een dienst is.

De tijd dringt, vooral als Bubi, een buurmeisje, vermist raakt. Ignatz wil bij de buurvrouw gaan vragen of ze wel thuis is, maar dan wordt hij van achter beslopen. Ignatz merkt het en trapt de mannen knock-out. Hij zet het licht aan om te kijken wie het waren en ziet dat 1 van de 2 mannen een hoge politieagent is en de ander een student politie. Hij word gearresteerd omdat hij de politie heeft aangevallen en omdat hij verdacht wordt van de moorden.

Ignatz word in de gevangenis gestopt en ondervraagt. Hij word geconfronteerd met het feit dat zijn moeder tijdens de bevalling is overleden, dus hij zou dood en verderf verspreiden. Ignatz ziet een kans uit de gevangenis te ontsnappen en doet dat ook. Hij gaat naar de kerk om te praten met kardinaal Wolf. Ignatz en Wolf denken dat de patiënt van Ignatz, Bérénice, de moordenaar is.

Om bewijs te vermalen dat Bérénice de moordenaar was ging Elisabeth naar een jeugd vriendin van haar die ook de arts van Bérénices moeder was. Die verteld een verhaal over de favoriete kat van Bérénices vader die door Bérénice vermoord is. Ignatz ging voor bewijs naar de vader van Bérénice, die vertelde hem dat ze zwarte zwanen in de vijver wilden, maar er zaten witte. Een paar dagen later lagen alle zwanen onthooft op de kant, sinds dien zitten er zwarte zwanen in de vijver. De vader van Bérénice brengt Ignatz naar haar huis.

Elisabeth gaat naar de politie en gaat daar praten met het hoofd van de moordonderzoeken, ze zorgt daar voor een doorbraak. Even later gaan ze naar Bérénice huis. Daar komen ze Ignatz tegen. Zij zijn in een kamer met alle foto’s van de moordtaferelen. Nu word er vast gesteld dat Bérénice alle moorden heeft gepleegd. Als iedereen uit het huis vertrekt, probeert Elisabeth met haar haarspelt nog een gesloten duur open te maken. Dat lukt haar. Er komt een vreselijke stank uit de kamer en als ze naar binnen gaan zien ze de butler (vermoord) en Bubi. Ignatz hoopt dat ze nog leeft en maakt haar los van de muur. Hij voelt nog een pols en hij kan haar zien ademen. Bubi word naar de beste arts van Wenen gebracht. Ignatz zat nu te denken “Bérénice is nog vrij, de volgende keer zal het veel moeilijker worden om haar te ontdekken”.