Wild vlees door Marita de Sterck

Zakelijke gegevens
Titel: Wild vlees
Auteur: Marita de Sterck
Uitgever: Quediro Amsterdam
Jaar van uitgave: 2000
Genre: Probleemboek

Samenvatting.
Max gaat op een trektocht in de bergen met zijn vrienden. Als hij terug komt hoort hij dat zijn opa verongelukt is. Hij en zijn opa waren nogal close en Max heeft het moeilijk. Hij gaat bij iedereen die wat van het ongeluk weet langs en probeert zo alles te begrijpen en te verwerken. Tijdens zijn zoektocht naar antwoorden realiseert hij zich niet hoe genadeloos hij is tegen iedereen die met het ongeluk te maken heeft. Ook zijn ouders en Linde (‘het speciale meisje’ in zijn leven) moeten eraan geloven. Max stopt niet voordat alle verhalen zijn verteld en alle wonden littekens zijn geworden. Pas dan kan hij weer in het leven stappen. Hij leert met de dood van zijn opa leven en verteld de verhalen van zijn opa verder. Dan pas ziet Max hoeveel Linde eigenlijk voor hem betekent.

Mening:
Ik vond het een intrigerend boek. Het laat je meeleven omdat je als het ware over Max’ schouder meekijkt en hem kan ‘horen’ denken. De enige persoon waar ik mee, mee kon leven was hierdoor wel alleen Max, omdat het verhaal echt op hem is gericht had ik ook vrij weinig keus. Door deze manier van schrijven ga je wel mee in Max zijn onbegrip, de pijn, het verdriet en uiteindelijk het accepteren. Door de regelmatige flashbacks die in het verhaal voorkomen wordt het verhaal ook niet saai. Ik kreeg alleen wel de neiging om heel snel door die hoofdstukken heen te gaan omdat ik wilde weten hoe het verder ging met Max. Pas halverwege het boek zag ik in dat de flashbacks belangrijk waren voor het verhaal en begon ik ze aandachtiger te lezen. Ik hou over het algemeen niet van ‘puberboeken’ omdat het altijd dezelfde problemen zijn en het er altijd op neer komt dat alles ‘goed’ afloopt maar dit boek vond ik echt goed. Het liep ook niet echt goed af, er was nog steeds een soort van leegte. Ik zou dit boek zeker aanraden.


Ruimte
De plaatsen waar het verhaal zich afspeelt worden over het algemeen niet echt beschreven. Als dit wel het geval is, is het omdat het echt van belang is en word het alsnog niet echt gedetailleerd beschreven. De weersomstandigheden en de seizoenen worden ook alleen beschreven als het van belang is voor het verhaal en het echt niet zonder kan. Het doel hiervan is dat je zo veel mogelijk met Max mee gaat leven en niet echt op de ‘buitenwereld’ let.

Tijd
Het verhaal begint in de bergen tijdens een trektocht, en eindigt bij het begin van het verhaal van Max en Linde (om dat te begrijpen moet je het boek echt lezen, dat valt ook niet echt uit te leggen). Het verhaal is –op de flashbacks na- chronologisch verteld, er komen dus flashbacks in voor. De passages worden niet echt heel duidelijk uitgelegd. Het doel van de tijd is het duidelijk maken van het verhaal en Max

Perspectief
Het is verhaal is geschreven in hij/ zij perspectief. Toch vind ik (op de flashbacks na) dat ik een nieuw perspectief heb gevonden. Namelijk het Max perspectief. Het is namelijk alsof Max over Max verteld. Net alsof je gewoon alle Max kan vervangen voor ik. Het doel van het perspectief is wat duidelijk maken over Max.
Verteller.
Het type verteller is denk ik de ‘alwetende verteller’. Hij vertelt wat er op dat moment gebeurt. Het is een verborgen verteller.

Personages:
Hoofdpersonen: Max, Linde, Anne (Max’ moeder), Konstant (Max’ vader) en Julien (Opa)
Belangrijke personen: oma, Jef Mosterd, Lisa, de begrafenisondernemer en zijn vrouw.
Geschreven portret van de hoofdpersoon: Max is een zeventien jarige jongen die door de hedendaagse technologie in het ziekenhuis nog net gered is van de dood. Hij was in het begin van zijn leven erg klein en dun. Hij hield niet zo veel van zijn moeder, omdat hij bijna dag en nacht bij zijn opa en oma was. Dit kwam doordat zijn moeder en vader de hele dag werkten. Zijn opa vond Max in het begin helemaal niks. Hij was hem liever kwijt dan rijk. Max en Julien werden pas vrienden nadat Max, Julien had gered

Stijl
Ik weet niet echt waaraan ik deze schrijver zou kunnen herkennen, dit is namelijk pas het eerste boek wat ik van haar lees. Toch ben ik zo’n fixatie op de hoofdpersoon nog nooit tegen gekomen. Ik denk dus dat het heel erg alles om de hoofdpersoon heen vertellen wel iets is waaraan je haar stijl van schrijven zou kunnen herkennen.


Thema
Het onderwerp, probleem en thema van dit verhaal is het plotseling overlijden van een geliefde en het verwerken hiervan. De gevolgen hiervan zijn dat je er eerst een moeilijke periode is en dat er daarna begrip en een soort van wijsheid is.