A Verwachtingen en eerste analyse Ik heb dit boek gekozen omdat we uit een 10 genres 2 boeken moesten lezen. Het genre ‘vlucht uit een vijandelijke wereld’ sprak mij aan. Doordat dit boek bij het genre stond heb ik het gekozen. Ik heb het genre gekozen omdat ik me wel interesseer in de WOII. In de bibliotheek had ik de achterflap gelezen. Daardoor werd ik geprikkeld, de verwachting die ik toen kreeg was dat het me een spannend boek zou moeten zijn waar vooral de gevoelens van een 9-jarig jongetje naar voren komt die te maken krijgt met de afschuwelijkheden van de oorlog. Die verwachtingen zijn zeker uitgekomen, bijna in elke situatie die je leest in het boek uit de hoofdpersoon zijn gevoelens en wordt de situatie uitvoerig beschreven zodat je je echt betrokken voelt bij de situatie. Het is net of je echt in het verhaal zit, je komt alles te weten wat de hoofdpersoon denkt, de dingen die hij als 9-jarig jongetje nog niet kan weten kom je te weten door wat de medestanders denken en zeggen. Omdat mijn verwachtingen bijna volledig uitkwamen ben ik totaal niet teleurgesteld in het boek en zou ik hem zelfs aanraden aan andere leerlingen. B Beknopte samenvatting en analyse Het verhaal speelt zich af in de tweede wereldoorlog, het gaat over Waldo die samen met zijn ouders op 30 mei 1940 naar Frankrijk vluchten. Waldo heeft het gevoel dat de oorlog niet hun schuld is en voelt zich daarom ook veilig. Ze overnachten in Poperinge bij een oud vrouwtje in huis. De kamer waar ze in slapen ruikt naar wierook wat hij zo lekker vindt, daarom wordt hij door zijn vader ook kerkuiltje genoemd. De volgende dag willen ze over de grens, maar die blijkt afgesloten te zijn dus gaan ze naar een andere toe. Onderweg worden ze gebombardeerd, Waldo is tijdelijk blind als hij weer kan zien is zijn vader dood en van zijn moeder vond hij alleen nog maar een schoen terug. Daarna is hij bewusteloos geraakt en werd weer wakker in een veldhospitaal. De zuster vertelt hem hoe erg de oorlog is. Daarna mag hij meerijden met Evarist. Hij zit in een leger en bestuurd een vrachtwagen. Na een hele tijd rijden komen ze aan in een dorpje waar hij zijn 5 jaar oudere buurmeisje Vera ontmoet. Hij besluit met haar naar de kust te gaan. Waldo voelt zich veilig bij Vera, die zo de plaats van zijn ouder innam. Onderweg moeten ze nog een keertje schuilen in een mosterdfabriek en later ook in een hooischuur voor de Duitsers. Ze besluiten naar de oom van Vera te gaan die misschien geld voor hen heeft voor een treinkaartje, daar aangekomen bleek dat hij net een feestje voor een aantal Duitse officieren had gehouden in zijn villa en straal bezopen was. Ze gingen vlug weer weg na wat gegeten te hebben. Buiten aangekomen volgden ze de spoorlijn naar Gent. Toen het begon te regenen gingen ze snel schuilen in een stationshal waar ze opdat moment een trein met krijgsgevangenen langs zagen rijden waar ook Evarist bij was. Op het vervolg van hun reis kwamen ze langs de rivier ‘De Leie’ waar ze wat gingen uitrusten in een bootje, toen ze opeens twee Duitsers met motoren hoorden aankomen. Het duurde niet lang voor ze hun ontdekten. Ze mochten met de Duitsers mee naar Antwerpen rijden in de zijspan wat ze eigenlijk niet verwachtte. Toen ze even gingen stoppen om bij te komen werden ze door de Duitsers dronken gevoerd. Tot Waldo weer bijkwam ziet hij Vera kreunend in de bosjes liggen en gaat hulp zoeken bij een paar zigeuners. Al snel komt er een ambulance en rijdt hij met de zigeuners achter de ambulance aan naar het ziekenhuis. In het ziekenhuis krijgt hij te horen dat Vera overleden is en zijn wereld stort helemaal in. In de kapel waar de geur van de wierook weer was bidden de zuster en Waldo samen.
Motieven: - de dood: van zijn ouders en Vera ook op het eind van het verhaal - vriendschap: de band die Vera en Waldo met elkaar hadden - angst: de angst om te worden opgepakt door de Duitsers komt in het hele verhaal terug - verdriet: het verdriet dat hij heeft gehad door het verliezen van zijn ouders tijdens het bombardement. - eenzaamheid: hoe eenzaam hij zich voelde na het kwijtraken van zijn geliefden; ouders en Vera. Personages: - Waldo Havermans: Hij is 9 jaar oud en heeft donker blond haar en een bleke huid en zit vol zelfvertrouwen, laat zich niet snel kennen en heeft veel fantasie. Hij is de hoofdpersoon waardoor je het verhaal grotendeels bekijkt en vooral zijn gevoelens kom je te weten. Door het verhaal gaat hij heel anders denken over de oorlog en gaat zich een stuk volwassener voelen. - Vera: Zij is 14 jaar oud en een buurmeisje van Waldo, ze maken pas echt goed kennis met elkaar al gaan ze samen naar Antwerpen toe. Ze is een durfal en heeft een goede band met Waldo, Waldo heeft zelfs al plannen om met haar te gaan trouwen in de toekomst. Aan het eind van het verhaal overlijd ze in een ziekenhuis. Perspectief en verteller: In het verhaal komt zowel de personale als de auctoriale verteller aan de beurt. De meeste gebeurtenissen zien we vanuit het personale perspectief. Die dingen die een jongen van 9 jaar nog niet weet kom je te weten door het auctoriale perspectief. Het is daarom ook een onbetrouwbaar perspectief om dat je de meeste gebeurtenissen vanuit de ogen van één persoon ziet en dat kan niet altijd betrouwbaar zijn Ruimte: Het verhaal speelt zich af in ruimtes waar de personages langslopen op weg naar de kust van Frankrijk. De schrijver gebruikt de ruimte ook om de spanning te verhogen. Enkele voorbeelden zijn: ze lopen met prachtig lenteweer door het bos de tegenstelling is daarvan dat ze in de regen door een platgebombardeerd dorp liepen wat je dan toch weer snel aan de gruwelijke oorlog doet herinneren.
Stijl: Die woordkeus en stijl van de schrijver is niet moeilijk, dat kan ook niet omdat je het verhaal door de ogen van een 9 jarig kind beleeft. Thema: Het verdriet en de wreedheid van de oorlog die veel slachtoffers eist. Tijd: Het verhaal speelt zich in mei 1940 af in België nabij de Franse grens. Het verhaal loopt vrij chronologisch, af en toe komt er een flashback voort waarin de hoofdpersoon denkt aan zijn ouders die zijn omgekomen bij het bombardement. Er komt ook een flashforward waarin hij denkt om te gaan trouwen in de toekomst met Vera. De vertelde tijd is 5 dagen en de verteltijd is ongeveer 4 uur. Titelverklaring: Toen de vluchtelingen werden gebombardeerd waar ook Waldo en zijn ouders bij waren en daarbij om het leven kwamen had Waldo verdriet van het overlijden van zijn ouders tegelijkertijd rook hij de geur die volgens hem op wierook leek waar hij een rustgevend gevoel van kreeg. C Verwerkingsopdracht 29 Ward Ruyslinck, een pseudoniem voor Raymond Karel Maria de Belser, werd geboren op 17 juni 1929 in Berchem, vlakbij Antwerpen. Hij groeide op in een veilig, katholiek gezin. Hij studeerde korte tijd taal- en letterkunde in Gent en werkt sinds 1953 in het museum van de boekdrukkunst in Antwerpen. Toen de 2e wereldoorlog uitbrak vluchtte de familie de Belser, net als andere families, naar Frankrijk. Na een verblijf van enkele weken op een boerderij keerden zij terug. In 1943 werd hun huis door een bombardement vernield. Niemand raakte gewond. De oorlogsgebeurtenissen hebben een grote invloed gehad op het denken en voelen van Ward Ruyslinck. 'Ik was twaalf toen de oorlog uitbrak, een leeftijd waarop men moet worden behandeld met genegenheid, voorzichtigheid en begrip. In plaats daarvan werd ik geconfronteerd met een wereld van zinloos geweld, haar honger, zelfzucht en bekrompenheid'. Deze negatieve indrukken worden nog eens versterkt door de dood van zijn 19-jarige broer. Hij kon dit niet begrijpen, werd angstig en begon te twijfelen aan het bestaan van de rechtvaardige God. Ward Ruyslinck begon al vroeg te schrijven. Eerst vooral verzen en opstellen voor de schoolkrant, later ook voor jongeren tijdschriften. Ruyslinck schrijft vaak over zonderlinge en onaangepaste figuren die zich verzetten tegen de maatschappij, omdat die het menselijke individu kapot maakt. Ruyslinck is ook niet een mens dat graag op de voorgrond treedt of grote daden verricht. Hij voelt zich het prettigst in de wereld van de verbeelding. Dit zijn nog enkele boeken die deze auteur heeft geschreven - HET DAL VAN HINNOM - DE SLOPER IN HET SLAKKENHUIS - GOLDEN OPHELIA - DE OEROUDE VIJVER - HET RESERVAAT OP - TOERNEE MET LEOPOLD SONDAG - DE APOKATASTASIS - WURGTECHNIEKEN - DE KARAKOLIERS - DE BOZE DROOM MET MEDELEVEN - DE HEKSENKRING - LEEGSTAANDE HUIZEN - DE MADONNA MET DE BUIL - DE UILEN VAN MINERVA - DE STILLE ZOMER - STILLE WATERS - DE ONTAARDE SLAPERS - HET LADIKANT VAN LADY CANT - DE PAARDEVLEESETERS - OPEN BEELDBOEK - DE VERLIEFDE AKELA D Eindoordeel en evaluatie Uiteindelijk vond ik het een heel mooi boek, mijn verwachtingen kwamen uit dus onder het lezen was ik niet gestopt. Ik heb het boek daarom ook in één keer uitgelezen. Het is een gemakkelijk boek omdat je het verhaal door een jongetje zijn ogen bekijkt dus je kan er lekker makkelijk doorheen. Ik kan mij goed verplaatsen in de hoofdpersoon omdat ik ook zo jong ben geweest en toen ook mijn oma en opa had verloren. Het maakt je gelijk een stuk volwassener al kom je in directe aanraking met de dood, zo ervaart de hoofdpersoon het ook. Het zet hem aan het denken. Ik vind het vooral een mooi boek omdat ik er zelf ook nog wat van heb geleerd, ik had nog nooit een boek gelezen die zo de oorlog beschreef met zo’n jongen in de hoofdrol. Het boek ik zeker een aanrader. Ik vond het boeiend en leuk om aan dit leesverslag te werken en heb me daarom ook totaal niet verveeld. De verwerkingsopdracht was ook zeer interessant omdat ik zo meer ben te weten gekomen over de schrijver. Ik ben het boek daarom ook meer gaan waarderen omdat dingen die de schrijver zelf heeft meegemaakt ook weer in het boek terug komt. De schrijver was 12 toen de oorlog uitbrak en kreeg toen ook opeens te maken met de wreedheid van de oorlog.