1 Zakelijke gevevens
Auteur: Ward Ruyslinck
Titel: Wierook en Tranen
Uitgever: Manteau Amsterdam 2 Keuze: Ik heb dit boek gekozen omdat een vriendin zei dat het een leuk boek was en omdat het me een spannend boek was wat niet moeilijk was om doorheen te komen. Verder leek het taalgebruik me ook niet zo moeilijk wat meestal wel zo is bij oude boeken. Eerste reactie: Ik was heel erg benieuwd naar dit verhaal over de jongen in de oorlog, want normaal lees ik niet zo snel oorlogs boeken. Ik vind dat het in dit boek wel heel mooi is beschreven, je ziet bij elke situatie heel goed hoe Waldo zich overal bij voelt en dat was leuk om te lezen. 3 Verdieping: Samenvatting: Waldo, een jongetje van 9 jaar, heeft samen met ouders in mei 1940 de vlucht genomen naar Frankrijk. Vader, moeder en Waldo vormen een hecht gezin. In de tweede nacht komen ze bij een oud, heksachtig vrouwtje . Waldo is ervan overtuigd, dat de oorlog niet hun zaak is en voelt zich veilig. Waldo wordt door zijn vader soms ‘kerkuiltje’ genoemd vanwege zijn voorliefde voor wierook. In de verte horen ze ’s nachts het oorlogsgeschut. De volgende dag blijkt de grenspost gesloten. Waldo beleeft de hele tocht als iets spannends en opwindends. Het gezin laat zich meedrijven met de massa naar een andere grenspost. Plotseling worden de vluchtelingen verrast door een Duitse luchtaanval. Waldo’s ouders worden hierdoor gedood. Een verpleegster ontfermt zich over Waldo. De argeloze opvatting van Waldo over de oorlog zal langzamerhand veranderen . De dokter besluit samen met de verpleegster da Waldo wordt overgeplaatst naar een vluchtelingenkamp. Hij rijdt mee met een soldaat, Everist. Ze komen aan bij een marktplein waar een chaotische drukte heerst. Er wordt namelijk uitgedeeld. Opeens ontmoet hij zijn 5 jaar oudere buurmeisje Vera. Vera weet Waldo over te halen om met haar mee te gaan, het is volgens haar veiliger. Haar vader vecht voor het vaderland en haar moeder is ze in de drukte kwijt geraakt. Waldo en Vera overnachten in een mosterdfabriek. Ze dromen over de toekomst: de zee, een huisje in de duinen, Engeland. Ze besluiten om naar de kust te trekken. Waldo voelt zich veilig bij Vera. Zij neemt nu de plaats in van zijn ouders. De Duitse tanks naderen, de kinderen verstoppen zich in een hooischuur, maar ze worden gevonden en gedwongen om naar buiten te komen. Tegen alle verwachtingen in zijn deze Duitsers aardig. Ze krijgen zelfs een sinaasappel. Vera besluit terug naar huis te keren . Nadat ze de nacht hebben doorgebracht in een bunker, gaan ze vol goede moed naar Oom Andreas in Triel , van wie ze hulp verwachten. Als ze bij oom Andreas aankomen worden ze alles behalve vriendelijk ontvangen. Ze mogen wel even snel een boterham eten. Binnen zien Waldo en Vera Duitsers feestvieren. Hevig geschokt vluchten de kinderen het huis uit. Als ze bij een station gaan schuilen voor de regen, ziet hij Everist als krijgsgevangene. Na een tijdje lopen ze verder en gaan in een bootje liggen in de Rivier de Leie. Hier is het heel rustig en geen spoor van de oorlog. Dan komen er motoren aan met 4 Duitsers. De Duitsers geven Waldo en Vera te eten en zullen hen meenemen naar Antwerpen , wat anders nog een aantal dagen lopen zal zijn geweest. Wanneer ze een tussenstop maken, krijgt Waldo iets waardoor hij in slaap valt…(drank) Als hij bijkomt vindt hij Vera halfdood. De Duitsers hebben haar op gruwelijke wijze verkracht en haar later aan haar lot over gelaten. Waldo gaat hulp halen bij zigeuners. Vera wordt met een ziekenauto naar Gent vervoerd. Als Waldo met de 2 zigeuners in Gent aankomt, krijgt hij van de zuster te horen dat Vera is overleden. Waldo gaat met de zuster in de Kapel bidden. Dan ontstaat er een gedachte dat God de mensen meer verdriet dan blijdschap gaf. Hij schrikt van zijn eigen gedachte en ademt de geur van wierook in, die zijn boze gedachten zal verjagen.
Onderzoek van de verhaaltechniek:
De schrijfstijl:
Ik vond het boek niet zo moeilijk geschreven, er komen niet zo heel veel oud Nederlandse woorden in voor. Je ziet ook veel uit de ogen van Waldo en dat is een jongen van 9 jaar dus dat is niet moeilijk te begrijpen.
De ruimte:
De plaats waar het verhaal zich afspeelt verschilt steeds omdat de personen op de vlucht zijn. Het speelt voornamelijk af in West Vlaanderen en een klein beetje in Oost Vlaanderen namelijk in Poperinge, Menen, Tielt en Gent. De sfeer van de ruimte speelt een belangrijke rol, want er zijn tijden van verdriet en angst om de oorlog, en tijden van vriendschap. Ze zien tijdens het vluchten natuurlijk ook veel gebombardeerde dorpen en dat geeft dan een heel angstig gevoel. Maar ook komen ze langs mooie landschappen dat dan weer een vrij gevoel geeft.
De verhaalfiguren:
Hoofdpersoon:
Waldo: Een Belgische jongetje van negen jaar met bruin haar. Hij heeft veel vragen over het leven, maar het niet allemaal durft te vragen omdat dat dan misschien wel stom klinkt. Volgens Waldo is hij namelijk al een grote jongen. Waldo ziet de oorlog als een avontuur, maar als hij een tijdje op pad is en beide ouders heeft verloren veranderd hij toch wel over deze mening. Waldo houd erg veel van wierook en heeft veel fantasie. Hij had bijvoorbeeld helemaal bedacht hoe hij en Vera gingen trouwen
Bijfiguren: Vera: Dit is het vijf jaar oudere buurmeisje van Waldo. Zij heeft blonde krullen en bruine ogen. Vera weet wat ze doet en kan goed van zich afbijten. Ze is erg gelovig en bid daarom vaak. Vader van Waldo: is erg zorgzaam en waakt over zijn vrouw en kind. Hij ziet er sterk uit, maar tijdens de lange tocht ook erg moe. Moeder van Waldo: Ze ziet er tijdens de tocht ook erg moe uit, maar ze blijft wel opletten hoe het met haar kind gaat. De moeilijke dingen laat ze over aan de Vader. Juuls: is een wat oudere man die matroos was geweest. Tegenwoordig reist hij als zigeuner. Hij ziet er sterk uit, maar heeft een klein hartje. Op zijn arm was een anker getatoeëerd. Waldo vond dat hij grappige wenkbrauwen had net als die van een clown. Ook praat Juuls honderduit. De vertelwijze: Het boek is voor het grootste deel in personaal perspectief geschreven: je leest het verhaal door de ogen van Waldo, maar af en toe is er ook wel sprake van auctoriaal perspectief. Dat komt doordat de schrijver wat extra informatie toevoegt dat niet door Waldo gezien of gedacht kan worden omdat een jongen van negen jaar dat simpel gezegd nog niet weet. Er wordt ook een deel auctoriaal verteld, over dingen die een jongetje van negen niet weet en dat word er dan bij verteld, maar het grootste deel is vanuit de ik-persoon geschreven. 3 Verdieping Titel: De titel heet wierook en tranen omdat Waldo heel veel van wierook houd. Het geeft hem een bepaald gevoel waardoor hij zich beter voelt. Waldo laat natuurlijk veel tranen in de oorlog, daarom de tranen. Als hij verdrietig is helpt de wierook hem met vrolijker worden. Thema: Het thema van het boek is het vluchten voor de oorlog en ook de gruwelijkheid van deze oorlog. Hierbij is het ook erg belangrijk dat de hoofdpersoon nog echt een ongerept, dromerig kind is, in de wreedheid van de oorlog. Motieven - Angst en Verdriet - Geloof - Vriendschap - Wreedheid - De dood - Eenzaamheid Mijn mening: Ik vond het boek “Wierook en Tranen” een erg mooi en verdrietig boek om te lezen. Het was erg boeiend, waardoor ik het boek zo uit had. Het onderwerp in het boek is de tweede wereldoorlog. Dit onderwerp spreekt mij erg aan omdat ik het wel interessant vind om te lezen wat er allemaal gebeurd in een oorlog en ook wordt er nog steeds op de wereld gevochten. Ik vind dat het onderwerp goed naar voren is gebracht en ik had ook wel verwacht dat het zo zou gebeuren. Ik had alleen niet verwacht dat Waldo de oorlog eerst helemaal niet erg vond, maar na de dood van zij ouders wel en dat vond ik een verrassende wending. De gebeurtenissen worden erg spannend beschreven en ze blijven boeiend, maar soms ook verdrietig als er mensen sterven. Ik kan me niet echt goed inleven in de hoofdpersoon, omdat ik zelf nog nooit een oorlog heb meegemaakt, maar ik zag wel alles voor me. Vera vond ik wel een beetje een heldin, omdat ze zich over Waldo ontfermd en doet alsof ze weet wat ze allemaal doet. Ook Waldo is wel een dapper jochie omdat hij niet laat merken als hij heel erg moe of bang is. In het boek kom je het meeste te weten over Waldo omdat je meemaakt wat hij allemaal denkt, voelt en ziet… Het verhaal blijft boeiend omdat er steeds weer wat gebeurd en omdat veel gebeurtenissen wel iets met andere gebeurtenissen van vroeger te maken hebben, zodat je wel aandachtig moet lezen. Het eind vond ik best wel erg omdat Vera overlijdt en je nu niet weet wat er met Waldo gebeurd en als ik een boek lees wil ik dat eigenlijk wel graag weten. Mening over de recensie: Deze recensie gaat vooral over een speelfilm van wierook en tranen. Deze heb ik niet gezien dus daar weet ik ook niet veel van. Ward Ruyslink zegt wel zelf: “Hoe vaker ik het zie, hoe beter ik het vind.” Hieruit kan ik halen dat de film wel goed beschrijft wat Ward met zijn boek bedoelde dus komen ze wel overeen. Even later word er wel kritiek gegeven op de film, dat het onvolkomenheden bevat, maar dat het beeld toch goed wordt weergegeven en dat het dus weinig afbreuk doet aan het boek. Als dat zo is lijkt het me leuk de film een keer te zien, omdat je dan ook echt een beeld voor de hebt, wat aan de ene kant een voordeel is, maar je kan niet meer je eigen fantasie gebruiken en dat vind ik wel jammer. Het is eigenlijk beter om eerst de film te zien en dan een boek te lezen, omdat het boek meestal beter is dan de film, alleen dan is het wel jammer dat je niet meer echt je eigen beelden vormt bij de omschrijvingen die de schrijver geeft. Mijn mening: Ik vond het boek “Wierook en Tranen” een erg mooi en verdrietig boek om te lezen. Het was erg boeiend, waardoor ik het boek zo uit had. Het onderwerp in het boek is de tweede wereldoorlog. Dit onderwerp spreekt mij erg aan omdat ik het wel interessant vind om te lezen wat er allemaal gebeurd in een oorlog en ook wordt er nog steeds op de wereld gevochten. Ik vind dat het onderwerp goed naar voren is gebracht en ik had ook wel verwacht dat het zo zou gebeuren. Ik had alleen niet verwacht dat Waldo de oorlog eerst helemaal niet erg vond, maar na de dood van zij ouders wel en dat vond ik een verrassende wending. De gebeurtenissen worden erg spannend beschreven en ze blijven boeiend, maar soms ook verdrietig als er mensen sterven. Ik kan me niet echt goed inleven in de hoofdpersoon, omdat ik zelf nog nooit een oorlog heb meegemaakt, maar ik zag wel alles voor me. Vera vond ik wel een beetje een heldin, omdat ze zich over Waldo ontfermd en doet alsof ze weet wat ze allemaal doet. Ook Waldo is wel een dapper jochie omdat hij niet laat merken als hij heel erg moe of bang is. In het boek kom je het meeste te weten over Waldo omdat je meemaakt wat hij allemaal denkt, voelt en ziet… Het verhaal blijft boeiend omdat er steeds weer wat gebeurd en omdat veel gebeurtenissen wel iets met andere gebeurtenissen van vroeger te maken hebben, zodat je wel aandachtig moet lezen. Het eind vond ik best wel erg omdat Vera overlijdt en je nu niet weet wat er met Waldo gebeurd en als ik een boek lees wil ik dat eigenlijk wel graag weten.
Mening over de recensie:
Deze recensie gaat vooral over een speelfilm van wierook en tranen. Deze heb ik niet gezien dus daar weet ik ook niet veel van. Ward Ruyslink zegt wel zelf: “Hoe vaker ik het zie, hoe beter ik het vind.” Hieruit kan ik halen dat de film wel goed beschrijft wat Ward met zijn boek bedoelde dus komen ze wel overeen. Even later word er wel kritiek gegeven op de film, dat het onvolkomenheden bevat, maar dat het beeld toch goed wordt weergegeven en dat het dus weinig afbreuk doet aan het boek. Als dat zo is lijkt het me leuk de film een keer te zien, omdat je dan ook echt een beeld voor de hebt, wat aan de ene kant een voordeel is, maar je kan niet meer je eigen fantasie gebruiken en dat vind ik wel jammer. Het is eigenlijk beter om eerst de film te zien en dan een boek te lezen, omdat het boek meestal beter is dan de film, alleen dan is het wel jammer dat je niet meer echt je eigen beelden vormt bij de omschrijvingen die de schrijver geeft.
Titel: Wierook en Tranen
Uitgever: Manteau Amsterdam 2 Keuze: Ik heb dit boek gekozen omdat een vriendin zei dat het een leuk boek was en omdat het me een spannend boek was wat niet moeilijk was om doorheen te komen. Verder leek het taalgebruik me ook niet zo moeilijk wat meestal wel zo is bij oude boeken. Eerste reactie: Ik was heel erg benieuwd naar dit verhaal over de jongen in de oorlog, want normaal lees ik niet zo snel oorlogs boeken. Ik vind dat het in dit boek wel heel mooi is beschreven, je ziet bij elke situatie heel goed hoe Waldo zich overal bij voelt en dat was leuk om te lezen. 3 Verdieping: Samenvatting: Waldo, een jongetje van 9 jaar, heeft samen met ouders in mei 1940 de vlucht genomen naar Frankrijk. Vader, moeder en Waldo vormen een hecht gezin. In de tweede nacht komen ze bij een oud, heksachtig vrouwtje . Waldo is ervan overtuigd, dat de oorlog niet hun zaak is en voelt zich veilig. Waldo wordt door zijn vader soms ‘kerkuiltje’ genoemd vanwege zijn voorliefde voor wierook. In de verte horen ze ’s nachts het oorlogsgeschut. De volgende dag blijkt de grenspost gesloten. Waldo beleeft de hele tocht als iets spannends en opwindends. Het gezin laat zich meedrijven met de massa naar een andere grenspost. Plotseling worden de vluchtelingen verrast door een Duitse luchtaanval. Waldo’s ouders worden hierdoor gedood. Een verpleegster ontfermt zich over Waldo. De argeloze opvatting van Waldo over de oorlog zal langzamerhand veranderen . De dokter besluit samen met de verpleegster da Waldo wordt overgeplaatst naar een vluchtelingenkamp. Hij rijdt mee met een soldaat, Everist. Ze komen aan bij een marktplein waar een chaotische drukte heerst. Er wordt namelijk uitgedeeld. Opeens ontmoet hij zijn 5 jaar oudere buurmeisje Vera. Vera weet Waldo over te halen om met haar mee te gaan, het is volgens haar veiliger. Haar vader vecht voor het vaderland en haar moeder is ze in de drukte kwijt geraakt. Waldo en Vera overnachten in een mosterdfabriek. Ze dromen over de toekomst: de zee, een huisje in de duinen, Engeland. Ze besluiten om naar de kust te trekken. Waldo voelt zich veilig bij Vera. Zij neemt nu de plaats in van zijn ouders. De Duitse tanks naderen, de kinderen verstoppen zich in een hooischuur, maar ze worden gevonden en gedwongen om naar buiten te komen. Tegen alle verwachtingen in zijn deze Duitsers aardig. Ze krijgen zelfs een sinaasappel. Vera besluit terug naar huis te keren . Nadat ze de nacht hebben doorgebracht in een bunker, gaan ze vol goede moed naar Oom Andreas in Triel , van wie ze hulp verwachten. Als ze bij oom Andreas aankomen worden ze alles behalve vriendelijk ontvangen. Ze mogen wel even snel een boterham eten. Binnen zien Waldo en Vera Duitsers feestvieren. Hevig geschokt vluchten de kinderen het huis uit. Als ze bij een station gaan schuilen voor de regen, ziet hij Everist als krijgsgevangene. Na een tijdje lopen ze verder en gaan in een bootje liggen in de Rivier de Leie. Hier is het heel rustig en geen spoor van de oorlog. Dan komen er motoren aan met 4 Duitsers. De Duitsers geven Waldo en Vera te eten en zullen hen meenemen naar Antwerpen , wat anders nog een aantal dagen lopen zal zijn geweest. Wanneer ze een tussenstop maken, krijgt Waldo iets waardoor hij in slaap valt…(drank) Als hij bijkomt vindt hij Vera halfdood. De Duitsers hebben haar op gruwelijke wijze verkracht en haar later aan haar lot over gelaten. Waldo gaat hulp halen bij zigeuners. Vera wordt met een ziekenauto naar Gent vervoerd. Als Waldo met de 2 zigeuners in Gent aankomt, krijgt hij van de zuster te horen dat Vera is overleden. Waldo gaat met de zuster in de Kapel bidden. Dan ontstaat er een gedachte dat God de mensen meer verdriet dan blijdschap gaf. Hij schrikt van zijn eigen gedachte en ademt de geur van wierook in, die zijn boze gedachten zal verjagen.
Bijfiguren: Vera: Dit is het vijf jaar oudere buurmeisje van Waldo. Zij heeft blonde krullen en bruine ogen. Vera weet wat ze doet en kan goed van zich afbijten. Ze is erg gelovig en bid daarom vaak. Vader van Waldo: is erg zorgzaam en waakt over zijn vrouw en kind. Hij ziet er sterk uit, maar tijdens de lange tocht ook erg moe. Moeder van Waldo: Ze ziet er tijdens de tocht ook erg moe uit, maar ze blijft wel opletten hoe het met haar kind gaat. De moeilijke dingen laat ze over aan de Vader. Juuls: is een wat oudere man die matroos was geweest. Tegenwoordig reist hij als zigeuner. Hij ziet er sterk uit, maar heeft een klein hartje. Op zijn arm was een anker getatoeëerd. Waldo vond dat hij grappige wenkbrauwen had net als die van een clown. Ook praat Juuls honderduit. De vertelwijze: Het boek is voor het grootste deel in personaal perspectief geschreven: je leest het verhaal door de ogen van Waldo, maar af en toe is er ook wel sprake van auctoriaal perspectief. Dat komt doordat de schrijver wat extra informatie toevoegt dat niet door Waldo gezien of gedacht kan worden omdat een jongen van negen jaar dat simpel gezegd nog niet weet. Er wordt ook een deel auctoriaal verteld, over dingen die een jongetje van negen niet weet en dat word er dan bij verteld, maar het grootste deel is vanuit de ik-persoon geschreven. 3 Verdieping Titel: De titel heet wierook en tranen omdat Waldo heel veel van wierook houd. Het geeft hem een bepaald gevoel waardoor hij zich beter voelt. Waldo laat natuurlijk veel tranen in de oorlog, daarom de tranen. Als hij verdrietig is helpt de wierook hem met vrolijker worden. Thema: Het thema van het boek is het vluchten voor de oorlog en ook de gruwelijkheid van deze oorlog. Hierbij is het ook erg belangrijk dat de hoofdpersoon nog echt een ongerept, dromerig kind is, in de wreedheid van de oorlog. Motieven - Angst en Verdriet - Geloof - Vriendschap - Wreedheid - De dood - Eenzaamheid Mijn mening: Ik vond het boek “Wierook en Tranen” een erg mooi en verdrietig boek om te lezen. Het was erg boeiend, waardoor ik het boek zo uit had. Het onderwerp in het boek is de tweede wereldoorlog. Dit onderwerp spreekt mij erg aan omdat ik het wel interessant vind om te lezen wat er allemaal gebeurd in een oorlog en ook wordt er nog steeds op de wereld gevochten. Ik vind dat het onderwerp goed naar voren is gebracht en ik had ook wel verwacht dat het zo zou gebeuren. Ik had alleen niet verwacht dat Waldo de oorlog eerst helemaal niet erg vond, maar na de dood van zij ouders wel en dat vond ik een verrassende wending. De gebeurtenissen worden erg spannend beschreven en ze blijven boeiend, maar soms ook verdrietig als er mensen sterven. Ik kan me niet echt goed inleven in de hoofdpersoon, omdat ik zelf nog nooit een oorlog heb meegemaakt, maar ik zag wel alles voor me. Vera vond ik wel een beetje een heldin, omdat ze zich over Waldo ontfermd en doet alsof ze weet wat ze allemaal doet. Ook Waldo is wel een dapper jochie omdat hij niet laat merken als hij heel erg moe of bang is. In het boek kom je het meeste te weten over Waldo omdat je meemaakt wat hij allemaal denkt, voelt en ziet… Het verhaal blijft boeiend omdat er steeds weer wat gebeurd en omdat veel gebeurtenissen wel iets met andere gebeurtenissen van vroeger te maken hebben, zodat je wel aandachtig moet lezen. Het eind vond ik best wel erg omdat Vera overlijdt en je nu niet weet wat er met Waldo gebeurd en als ik een boek lees wil ik dat eigenlijk wel graag weten. Mening over de recensie: Deze recensie gaat vooral over een speelfilm van wierook en tranen. Deze heb ik niet gezien dus daar weet ik ook niet veel van. Ward Ruyslink zegt wel zelf: “Hoe vaker ik het zie, hoe beter ik het vind.” Hieruit kan ik halen dat de film wel goed beschrijft wat Ward met zijn boek bedoelde dus komen ze wel overeen. Even later word er wel kritiek gegeven op de film, dat het onvolkomenheden bevat, maar dat het beeld toch goed wordt weergegeven en dat het dus weinig afbreuk doet aan het boek. Als dat zo is lijkt het me leuk de film een keer te zien, omdat je dan ook echt een beeld voor de hebt, wat aan de ene kant een voordeel is, maar je kan niet meer je eigen fantasie gebruiken en dat vind ik wel jammer. Het is eigenlijk beter om eerst de film te zien en dan een boek te lezen, omdat het boek meestal beter is dan de film, alleen dan is het wel jammer dat je niet meer echt je eigen beelden vormt bij de omschrijvingen die de schrijver geeft. Mijn mening: Ik vond het boek “Wierook en Tranen” een erg mooi en verdrietig boek om te lezen. Het was erg boeiend, waardoor ik het boek zo uit had. Het onderwerp in het boek is de tweede wereldoorlog. Dit onderwerp spreekt mij erg aan omdat ik het wel interessant vind om te lezen wat er allemaal gebeurd in een oorlog en ook wordt er nog steeds op de wereld gevochten. Ik vind dat het onderwerp goed naar voren is gebracht en ik had ook wel verwacht dat het zo zou gebeuren. Ik had alleen niet verwacht dat Waldo de oorlog eerst helemaal niet erg vond, maar na de dood van zij ouders wel en dat vond ik een verrassende wending. De gebeurtenissen worden erg spannend beschreven en ze blijven boeiend, maar soms ook verdrietig als er mensen sterven. Ik kan me niet echt goed inleven in de hoofdpersoon, omdat ik zelf nog nooit een oorlog heb meegemaakt, maar ik zag wel alles voor me. Vera vond ik wel een beetje een heldin, omdat ze zich over Waldo ontfermd en doet alsof ze weet wat ze allemaal doet. Ook Waldo is wel een dapper jochie omdat hij niet laat merken als hij heel erg moe of bang is. In het boek kom je het meeste te weten over Waldo omdat je meemaakt wat hij allemaal denkt, voelt en ziet… Het verhaal blijft boeiend omdat er steeds weer wat gebeurd en omdat veel gebeurtenissen wel iets met andere gebeurtenissen van vroeger te maken hebben, zodat je wel aandachtig moet lezen. Het eind vond ik best wel erg omdat Vera overlijdt en je nu niet weet wat er met Waldo gebeurd en als ik een boek lees wil ik dat eigenlijk wel graag weten.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden