Walewein en het schaakbord door Penninc

Hieruit kan men duidelijk opmaken dat het thema en de motieven erg veel met elkaar te maken hebben.

Personen

De belangrijkste personages in het boek zijn: Walewein, de rode ridder, de schildknaap, de vos Roges, en Ysabele.

Walewein: Hij is de hoofdpersoon van het boek. Hij is een wel gerespecteerde ridder aan het hof van de welbekende koning Arthur. Van alle ridders aan de ronde tafel is Walewein als enige moedig genoeg om achter het schaakbord aan te gaan. Walewein gedraagt zich ongeacht de situatie hoofs, en zal altijd trouw aan zijn koning blijven.

De rode ridder: Een zeer onhoofse ridder. De rode ridder stond op het punt om een vrouw te verkrachten, maar daar kwam Walewein tussen. In het gevecht tussen de rode ridder en Walewein raakt de rode ridder zwaargewond. Vlak voor zijn dood bekend de rode ridder zijn daden, en zegt hij dat hij spijt heeft van het leed dat hij anderen heeft aangedaan. Dan vraagt hij aan Walewein om een eerlijke begrafenis, welke Walewein hem geeft. later in het boek zal de rode ridder Walewein te hulp schieten als hij zit opgesloten samen met Ysabele

De schildknaap: Een zeer dappere schildknaap. Hij wil de dood van zijn broer wreken door middel van een tweegevecht tegen de man die zijn broer van het leven heeft beroofd. Hiervoor moet hij echter eerst tot ridder worden geslagen. Walewein helpt de schildknaap naar koning Arthur, welke hem tot ridder zal slaan. Na het tweegevecht verdedigt hij de schildknaap.

De vos Roges: De vos Roges is van nature geen vos maar een prins. De vos Roges helpt Walewein wanneer deze aan de andere kant van de rivier moet komen om zo Ysabele te halen. De vos Roges is zeer slim.

Ysabele: Ysabele behoort zelf tot één van de queesten. Zij is de prachtige jonge blondharige dochter van een koning. Walewein zal haar op moeten halen voor koning Amoraen, om zo het zwaard met de twee ringen te bemachtigen. Echter wordt Walewein zelf verliefd op haar.

Tijd en ruimte (setting)

Er is niet echt één specifiek belangrijke ruimte, wel speelt het verhaal zich over het algemeen in of rondom een kastelen af. Wat wel logisch is aangezien het verhaal plaatsvindt in de middeleeuwen. De verteltijd bedraagt 11.198 versregels, en de vertelde tijd is niet geheel duidelijk, maar als we van de seizoenen uitgaan komt het neer op ongeveer één jaar. Het verhaal is in principe chronologisch, echter zijn in dit boek hoofdstuk 5 en 9 omgedraaid. Er word geen gebruik gemaakt van flashbacks of flashforwards. Wel gebruikt de schrijver tijdsversnellingen, dit bijvoorbeeld als Walewein grote afstanden moet reizen.

Schrijfstijl

De schrijfstijl is typisch Middelnederlands. Wat grappig is aan het Middelnederlands is dat ondanks dat wij het vandaag de dag niet meer spreken wel aardig kunnen verstaan als het hardop wordt gelezen. Ook is de zinsopbouw wat anders dan de zinsopbouw die wij gebruiken, en gebruikt de schrijver geen lastige woorden. Echter heb ik het boek voor het grootste deel in het huidige Nederlands gelezen. 

Vertelinstantie

De vertelinstantie is de alwetende verteller. Vroeger toen het verhaal nog werd voorgelezen nam de verteller deze rol op zich. Dit perspectief was dan ook erg handig, want op deze manier zou het voor de massa die het verhaal te horen kreeg begrijpelijk blijven.

Structuur

Het boek Walewein is opgebouwd uit elf hoofdstukken en een inleiding. In de inleiding is onder andere een samenvatting van het verhaal te vinden. Wat leuk is aan dit boek is dat er verschil in de even en oneven hoofdstukken zit. In de oneven hoofdstukken zitten er opzichzelfstaande avonturen, of delen uit de roman van Walewein. In de even hoofdstukken komen de achtergrond van de middeleeuwse literatuur, en cultuur komt naar voren. Qua verhaal sluiten de oneven hoofdstukken op elkaar aan, echter zouden voor het verhaal in chronologische volgorde de hoofdstukken 9 en 5 omgedraaid moeten worden.   

Spanning

De schrijver heeft geprobeerd spanning op te wekken door onder andere middel van de verschillende gevechten. Maar ook zitten er een aantal onverwachte wendingen in het boek, zoals wanneer Walewein denkt dat hij Ysabele moet afstaan aan koning  Amoraen. Maar dit hoeft niet wanneer blijkt dat koning Amoraen onverwachts is overleden. ook  wil de lezer weten hoe Walewein het dilemma nu weer gaat oplossen, dit brengt weer spanning met zich mee.

4 Schrijver

Dit boek heeft niet één maar twee schrijvers. Namelijk Penninc en Vostaert. Penninc is begonnen met het verhaal en Vostaert heeft het verhaal afgeschreven.

Penninc leefde rond de 13e eeuw, en kwam naar zeggen altijd geld te kort. Hij was een Nederlandstalige auteur uit Vlaanderen, en bekend van één roman: ‘Walewein’.

Pieter Vostaert was ook een Nederlandstalige auteur van de 13e eeuw. Ook hij woonde in Vlaanderen, en heeft het einde geschreven van: ‘Walewein’.  Dit is dan ook gelijk het enige wat hij heeft geschreven. Het is niet zeker of Penninc en Pieter Vostaert elkaar gekend hebben. https://nl.wikipedia.org/wiki/Hoofdpagina

5 Plaats in de literatuurgeschiedenis

Het verhaal is voor het eerst op papier gezet in 1260 door Penninc. Omdat Walewein tussen 1000 to 1500 zit, valt het verhaal onder de Late Middeleeuwen. Wat kenmerkend is voor deze tijd zijn de volgende elementen:

• Veel macht adel.

  Wat duidelijk naar voren komt aangezien de koning (adel) de absolute macht heeft.

• Memento mori.

  Dit wordt onder andere mooi naar voren wanneer de rode ridder zijn slechte daden bekend om zo niet in de hel maar in de hemel terecht te komen. Het leven na de dood was dus belangrijk.

• Verhalen werden mondeling overgedragen.

  Van oorsprong werd het verhaal doorverteld, en dat kan men ook duidelijk aan de schrijfstijl. Het verhaal is namelijk in verzen opgeschreven, op deze manier was het verhaal makkelijker om te onthouden en zo ook door te vertellen.

Van oorsprong werd het verhaal doorverteld, en dat kan men ook duidelijk aan de schrijfstijl. Het verhaal is namelijk in verzen opgeschreven, op deze manier was het verhaal makkelijker om te onthouden en zo ook door te vertellen.

6 Beoordeling

Ik heb niet meegeleefd met de personages, anders gezegd ik had geen gevoel bij het verhaal. Wat zeker invloed had op mijn keuze of ik het een mooi verhaal vond of niet. omdat ik niet heb meegeleefd met de personages vind ik het geen mooi verhaal, echter maakt dat het niet per definitie een lelijk verhaal. Wat ik wel mooi vond aan het verhaal was de hoofse manier van handelen die Walewein toepast. Erg geloofwaardig is het verhaal niet, dat komt voornamelijk door de natuurkundig onmogelijke gebeurtenissen, zoals een vliegend schaakbord. De opbouw van het boek vond ik verassend, aangezien de inhoud verschilde op basis van het even of oneven zijn van het hoofdstuk. Echter vond ik het wel verwarrend dat hoofdstuk vijf en negen waren omgedraaid. Qua stijl was er niet veel speciaals naast het feit dat het verhaal van oorsprong met verzen is geschreven, wat ik niet erg vond.

‘Voed uw kinderen goed op” deze boodschap kwam in het boek naar voren. En ik denk dat het iets is waar zelfs wij nu, honderden jaren later, nog steeds aan moeten denken. Een deel van het karakter is dan wellicht aangeboren maar met een goede opvoeding kan men een hoop goed maken.