1) Korte inhoud
Het echtpaar Brulot probeert in Parijs het pension « Villa des roses » draaiende te houden.
Dat doen ze door de kostgangers op alle mogelijke manieren op te lichten.
Zo laten ze de oude, maar rijke Madame Gendron 18 frank betalen, terwijl de normale prijs 5 frank bedraagt. Ook vullen ze haar poederdoos met aardappelmeel.
Op een dag komt er een nieuw dienstmeisje in dienst : Louise .
Alle mannelijke kostgangers proberen haar te versieren, maar het is duidelijk dat de Duitser Grunewald de meeste kans maakt. Grunewald en Louise worden verliefd en alles gaat goed tot … Louise zwanger raakt. Ze probeert allerlei middeltjes voor abortus, maar de ongeboren baby sterft pas als ene mevrouw Charles haar vijf keer heeft geholpen.
Niet veel later kondigt Grunewald aan dat hij terug naar Breslau, zijn vaderland, vertrekt.
Eigenlijk zit hij in een ander pension, niet ver van Villa des roses, met de knappe, Amerikaanse mevrouw Wimhurst. Louise die denkt dat hij echt in Breslau zit, stuurt hem veel brieven, maar geen enkele wordt beantwoord. Uiteindelijk besluit ze om Grunewald nog één brief te schrijven.Het wordt een echte wanhoopsbrief met al haar gevoelens erin. Maar als ze weer geen antwoord krijgt, keert Louise terug naar haar eigen dorp. Daar voelt ze zich toch het meeste thuis.
2) Traditionele boekbespreking
a) Thema
Het thema was niet zo duidelijk, maar volgens mij ging dit verhaal over liefde en ontrouw.
het zijn eigenlijk verschillende korte verhalen met de liefde van Grunewald en Louise als de rode draad. Dit een prachtig thema, maar je moet wel een zeer goede schrijver zijn om er geen melig, sentimeel verhaaltje van te maken.
b) Personages
Hoodpersonages : Louise doet altijd gehoorzaam wat haar wordt gevraagd, ze is netjes gekleed, weduwe en heeft een zoontje. Richard Grunewald is een knappe, jonge, maar ontrouwe Duitser. Het echtpaar Brulot met hun aapje Chico ( zie korte inhoud) Bijpersonen : Antoinette Dumoulin betaalt acht frank per dag, heeft daarom bepaalde privileges, 50 jaar, slim, weduwe. Aasgaard is een jonge Noor, 30 jaar, blond, hij kwam naar Frankrijk om Frans te leren. Hij is ook erg verlegen. Hij wordt door Elsschot heel grappig beschreven : « De heer Aasgaard had blond haar, een blonde snor en blauwe ogen, wat wel erg ordinair is voor een Noor. Henri Martin is een zakenman, getrouwd met een Poolse (Marie). Marie en haar moeder woonden ook in Villa des Roses. Zij betaalden al een lange tijd niet. De drie knappe zusters uit Budapest krijgen voortdurend brieven toegestuurd. Heer Knidelius is een Hollander, maar hij had 30 jaar op Java doorgebracht. Hij is rond de 60. Jeanne de Kerros is een vreemd mens. Ze loopt mank, heeft witte vlekken in haar nek en niemand wil naast haar zitten aan tafel (behalve Aasgaard). Madame Gendron (zie korte inhoud) Dan had je nog twee figuren die alleen kwamen eten in villa des roses : Colbert tapt meestal flauwe moppen. Brizard is een bleke man die lijdt aan zwaarmoedigheid. En tenslotte nog het andere dienstmeisje : Aline is een brutaal meisje, maar ze helpt Louise als die in de problemen zit. c) Stijl en opbouw
Het verhaal leest redelijk vlot, het enige dat misschien een beetje storend werkt, is het woordgebruik. Er staan nogal wat ouderwetse woorden in, maar ik vind dat die goed bij het verhaal passen en « Villa des roses » is trouwens in het begin van de eeuw geschreven. Het verhaal heeft een duidelijke structuur. Eerst krijg je een grappige beschrijving van alle personages en daarna begint het verhaal. De gebeurtenissen verlopen chronologisch : in elk hoofdstuk gebeurt er iets nieuws en alles wordt verteld door een alwetende verteller. d) Persoonlijke appreciatie
Bij « Thema » zei ik dat je een behoorlijk goede schrijver moet zijn om geen sentimentele rommel te schrijven als je met het thema « liefde » werkt. « Villa des roses » was gelukkig een heel sterk verhaal. Het was met momenten grappig, dan weer een beetje cynisch, wat wel nogal raar is voor een liefdesverhaal. Zelfs het einde is hard en onsentimenteel : « zij keek de weg op en zag de bakkerswinkel en de witte letters boven de deur van het postkantoor. Het was wel degelijk haar dorp. » Dit ging over Louise die diepbedroefd terug keert naar haar dorp. Ik vind « Villa des roses » een van de mooiste verhalen die ik ooit gelezen heb.
Hoodpersonages : Louise doet altijd gehoorzaam wat haar wordt gevraagd, ze is netjes gekleed, weduwe en heeft een zoontje. Richard Grunewald is een knappe, jonge, maar ontrouwe Duitser. Het echtpaar Brulot met hun aapje Chico ( zie korte inhoud) Bijpersonen : Antoinette Dumoulin betaalt acht frank per dag, heeft daarom bepaalde privileges, 50 jaar, slim, weduwe. Aasgaard is een jonge Noor, 30 jaar, blond, hij kwam naar Frankrijk om Frans te leren. Hij is ook erg verlegen. Hij wordt door Elsschot heel grappig beschreven : « De heer Aasgaard had blond haar, een blonde snor en blauwe ogen, wat wel erg ordinair is voor een Noor. Henri Martin is een zakenman, getrouwd met een Poolse (Marie). Marie en haar moeder woonden ook in Villa des Roses. Zij betaalden al een lange tijd niet. De drie knappe zusters uit Budapest krijgen voortdurend brieven toegestuurd. Heer Knidelius is een Hollander, maar hij had 30 jaar op Java doorgebracht. Hij is rond de 60. Jeanne de Kerros is een vreemd mens. Ze loopt mank, heeft witte vlekken in haar nek en niemand wil naast haar zitten aan tafel (behalve Aasgaard). Madame Gendron (zie korte inhoud) Dan had je nog twee figuren die alleen kwamen eten in villa des roses : Colbert tapt meestal flauwe moppen. Brizard is een bleke man die lijdt aan zwaarmoedigheid. En tenslotte nog het andere dienstmeisje : Aline is een brutaal meisje, maar ze helpt Louise als die in de problemen zit. c) Stijl en opbouw
Het verhaal leest redelijk vlot, het enige dat misschien een beetje storend werkt, is het woordgebruik. Er staan nogal wat ouderwetse woorden in, maar ik vind dat die goed bij het verhaal passen en « Villa des roses » is trouwens in het begin van de eeuw geschreven. Het verhaal heeft een duidelijke structuur. Eerst krijg je een grappige beschrijving van alle personages en daarna begint het verhaal. De gebeurtenissen verlopen chronologisch : in elk hoofdstuk gebeurt er iets nieuws en alles wordt verteld door een alwetende verteller. d) Persoonlijke appreciatie
Bij « Thema » zei ik dat je een behoorlijk goede schrijver moet zijn om geen sentimentele rommel te schrijven als je met het thema « liefde » werkt. « Villa des roses » was gelukkig een heel sterk verhaal. Het was met momenten grappig, dan weer een beetje cynisch, wat wel nogal raar is voor een liefdesverhaal. Zelfs het einde is hard en onsentimenteel : « zij keek de weg op en zag de bakkerswinkel en de witte letters boven de deur van het postkantoor. Het was wel degelijk haar dorp. » Dit ging over Louise die diepbedroefd terug keert naar haar dorp. Ik vind « Villa des roses » een van de mooiste verhalen die ik ooit gelezen heb.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden