Verhalen voor onder je kussen door Meerdere schrijvers

Boekverslag: “Verhalen voor onder je kussen”

Het einde van ‘Wauw’ sprak me heel erg aan. Ik vind het mooi dat in dit verhaal verteld word dat je het gewoon kan uitten als je lesbisch of homo bent en dat dit gerespecteerd moet worden. In dit verhaal kon je goed meedenken met wat de hoofdpersoon dacht en beleefde. Je kon je daardoor helemaal inleven in het meisje. Doordat je wist wat Yara (de hoofdpersoon) dacht en meemaakte leerde je haar ook goed kennen. Je wist wie haar vrienden waren en wat haar moeder er van dacht dat ze lesbisch was. Je wist wanneer ze zich blij voelde en wanneer ze verdrietig was.

Sukkel voor de liefde komt heel realistisch over. Ik kan me heel goed inleven in Esmee, het is bij ons op school ook gebeurd. Alles is heel logisch, ze vertrouwt hem en stuurt de foto. Hij was steeds heel lief en kwam betrouwbaar over, ze had nooit kunnen weten dat precies híj zoiets zou doen. Doordat het bij ons op school ook is gebeurd weet ik hoe Esmee zich zou voelen, ik had de ook gekregen. Het verspreid zich razend snel.

Ik vond het verhaal van Sukkel voor de liefde het meest spannend. Je werd nieuwsgierig gemaakt naar hoe het af zou lopen nadat de foto verstuurd is. Of er reacties zouden komen.. Of dat niemand iets merkt.. je wilt snel doorlezen naar wat daadwerkelijk gebeurde.

Ander einde: ‘Wauw’

Ik pak haar hand vast, midden in de aula. Het lijkt alsof niemand ons ziet. Dit is het moment ze gaat hét tegen haar vrienden vertellen. ‘Ik moet jullie iets vertellen’ zegt Yara zachtjes en stelt Nova voor. ‘Dit is mijn nieuwe vriendin, Nova’. In eerste instantie word het opgevat als gewoon een vriendin maar dan zoent Nova Yara. Dit blijft niet onopgemerkt, mensen beginnen te schreeuwen, roepen en te schelden. Ze vinden het maar raar, twee meisjes die aan het zoenen zijn midden in de aula. Franka en Niels lopen weg, ze doen alsof ze me niet kennen. Ik word rood. Wat moet ik doen?! Terug schreeuwen, wegrennen? Ik kies voor het tweede, ik ren weg en ik sleur Nova achter me aan. ‘Sorry’ zeg ik zacht. Ik schaam me, dit was niet zoals ik het had verwacht. Ik hoopte dat ze respect zouden tonen en dat ze het voor me op zouden nemen. Maar nee dat deden ze niet, sterker nog ze waren net zo hard aan het mee lachen. ‘Ik moet gaan Yara, we hebben morgen een Frans SO’. Met een snelle kus zeg ik haar gedag.

‘Wat moet ik doen, naar Franka haar huis gaan?’. Nee dat durft ze niet, ze wil haar niet meer zien. En ik wil ook nooit meer naar school denkt Yara. Het is al laat en ze moet ook nog leren bedenkt ze zich. Yara gaat naar huis. Eenmaal aangekomen thuis is ze zo moe dat ze, zonder iets te eten haar bed in vliegt.

Yara wordt wakker, zonder geleerd te hebben voor Frans besluit ze toch maar naar school te gaan. Met alle tegenzin trouwens, ze is bang voor reacties. Zal iemand haar nog herkennen? Ja hoor ze fietst het plein op en ze word overspoeld met stomme reacties. Het groepje dat altijd op het plein staat te roken staat al klaar. Net als Yara naar binnen wil lopen word ze tegen gehouden. ‘Hey jij! Vuile pot! Was het lekker?’  Yara negeert het, maar ze word vast gehouden. ‘Hou is op! Ik moet naar de les, er is helemaal niks ergs aan lesbisch zijn.’ Dit word niet zo goed opgevat.. Yara krijgt een klap, een hele harde klap. Ze valt neer. Nova ziet haar vriendin liggen, ze haalt een docent. ‘Wat is er gebeurt?!’  vraagt de docent. ‘Ze is geslagen door een groepje 6e-jaars. Ze is lesbisch, en ik ook trouwens. Ik heb haar gister gezoend, in de aula. We werden uitgescholden en zijn toen weggerend.’ Vertelt Nova. Het groepje is natuurlijk weggelopen. ‘laf hoor’ denkt Nova.

Yara is weer bij bewustzijn en wordt voor de zekerheid naar huis gebracht, Nova gaat mee om het uit te leggen. De ouders van Yara zijn geschrokken, zeker haar vader en broer die niet eens wisten dat ze lesbisch was. Yara wil alleen zijn in haar kamer. Nova vertrekt naar huis, gek genoeg heeft zij geen reacties gekregen.. Yara begint te huilen, ze kan niet meer stoppen. Ze voelt zich zo alleen. De moeder van Yara gaat naast haar zitten. ‘Schatje toch, je kan er niks aan doen. We hebben net een gesprek gehad met de schooldirectie en er is vastgesteld wie jouw heeft geslagen. Hij is voor een week geschorst. Ze willen dat je morgen weer naar school komt, wie er iets over zou zeggen moet zich gelijk melden’. Vertelt de moeder van Yara. Er zijn een paar weken voorbij en Yara is weer naar school gegaan, ze vind het verschrikkelijk. Franka en Niels schamen zich nog steeds voor haar en ze kan zich niet concentreren. Het is zelfs zo erg dat ze 2x per week naar de psycholoog gaat, het leven zal nooit meer hetzelfde zijn.

Het verhaal van ‘sukkel voor de liefde’ spreekt me het meeste aan doordat het heel realistisch is. Het zou in principe mij ook kunnen gebeuren. Ik vind de manier waarop het geschreven is ook fijn, je weet wat ze denkt en je kan je goed inleven in haar. Ik gebruik zelf ook Snapchat en kan me het goed voorstellen dat je dat zou doen. Je gaat er niet vanuit dat zo’n jongen waarmee je al een paar weken iets hebt zomaar die foto doorstuurt. Het meisje die de foto van zichzelf gestuurd heeft zou ik zomaar kunnen zijn, of een van mijn vriendinnen.

In het boek heb je natuurlijk geen geluid er bij, in film wel. Door muziek toe te voegen wordt er extra spanning opgebouwd. In grote lijnen komen de film en het boek natuurlijk wel goed overeen. Maar er zijn wel een aantal verschillen, in de film gingen ze tijdens hun afspraakje wandelen in het park en maakte Dave leuke foto’s van haar, dit komt in het boek helemaal niet voor. In het boek is het begin heel anders, daar is ze aan het shoppen met haar vriendin wanneer Dave een app’je stuurt. In de film begint het met een ontmoeting bij de kluisjes en appt hij haar als ze thuis is. In het boek lees je iets meer van hoe het afloopt, in de film wordt net gedaan alsof ze gewoon bloot door de school kan lopen omdat iedereen de foto gezien heeft. Je ziet dan niet bijvoorbeeld tweets met meningen over de foto zoals in het boek.