MOTTO VAN HET BOEK: Het eerst motto in het boek is een citaat van Virginia Woolf: ‘Dit is een onbelangrijk boek, want het gaat over de gevoelens van vrouwen in de huiskamer.' Aan het begin van elk deel van het boek (het boek bestaat uit zeven delen) staat een motto dat komt uit Genesis één. Het eerste motto begint met de eerste zinnen van de Bijbel en het zevende motto met de laatste zinnen van Genesis één: ‘En God zag dat het goed was.' TITELVERKLARING: De titel heeft veel te maken met het boek. De personages hebben allemaal hun gebreken, zoals het glazen oog van Agnes. Over die gebreken wordt niet echt gepraat en daarom zijn ze verborgen. Dat zijn bijvoorbeeld: de incest binnen de familie van Christine en van Agnes (die verliefd was op haar broer), de kinderen van verschillende mannen, de mishandelingen die Christine ondergaat, de eenzaamheid van Agnes, de ‘haat' tegen Agnes van haar familie die ze nog heeft enz..
SAMENVATTING: Het gaat over een meisje (Christine) en haar broertje Tommie. Ze wonen met hun moeder Sonja, hun stiefvader Jaap en hun broer Waldo in een nieuw huis. Alle drie de kinderen zijn van een verschillende vader en Jaap is de nieuwe vriend van Sonja. Ze besluiten om naar Schotland op vakantie te gaan. Als ze in Schotland zijn heeft Waldo geen zin meer om verder mee te gaan. Als ze bij Oban de veerboot op willen rent Waldo de andere kant op en Christine rent achter hem aan. Ze duwt hem dan in het water en rent weer terug naar de boot. Ze dacht dat Waldo naar de overkant zou zwemmen omdat hij niet meer bovenkwam. Op de veerboot besluit Christine samen met Tommie weg te lopen en ze kruipen in een auto van iemand anders. Het is de auto van Agnes Stam. Agnes is op weg naar haar vakantiehuisje waar ze de as van haar overleden broer wil uitstrooien. Als ze bij het huis aankomt merkt ze ineens dat er twee kinderen in haar auto zitten. Ze willen hun naam niet zeggen dus noemt Agnes Christine ‘Bazooka' en Tommie ‘Ivatug'. Ze vraagt zich niet af waar de kinderen vandaan komen en gaat leuke dingen met hen doen. Als ze toch de politie wil bellen zegt Christine dat ze dat niet mag doen en dus doet Agnes het niet. Na een paar dagen komt er een inspecteur die Agnes een paar foto's laat zien van twee vermiste kinderen. Het zijn ‘Bazooka' en ‘Ivatug'. Nu weet ze de echte namen van de kinderen, maar ze zegt dat ze de kinderen nog nooit heeft gezien. Kort daarna leest ze in de krant dat er een lijk is gevonden in de haven van Oban (het blijkt Waldo te zijn). Christine weet dat niet en denkt dat Waldo nog leeft en naar een ander eiland is gezwommen. Agnes komt er via die krant ook achter dat haar vakantiehuis te huur wordt aangeboden. Dat blijkt de weduwe van haar broer te hebben gedaan. Ze is heel erg boos maar kan er niets meer aan doen. Op de ochtend daarna komt er iemand die komt kijken of het huis nog wel in goede staat is om het te verhuren. Christine wil Agnes beschermen en richt de bugs, die ze s'nachts onder het bed van Agnes heeft gevonden, op de man en plotseling gaat de trekker over waarna de man en Agnes op de grond vallen. De man is gewond en Agnes heeft een beroerte gekregen. Dan vernielt Christine het huis zodat het niet meer verhuurd kan worden. Als Agnes bijkomt schrijft ze een briefje met de naam van hotel waar Sonja en Jaap zijn. Christine en Tommie moeten gaan liften. Bij het hotel aangekomen is Sonja heel blij en Jaap wil meteen weten waar ze waren. Christine wijst de weg naar het huisje. Agnes en de man zijn weg. Agnes is naar het verzorgingstehuis gebracht en de man is in het ziekenhuis overleden. Tommie vind daar het glazen oog van Agnes en geeft het aan Christine. Zo kan Agnes altijd het leven van Christine zien. PERSPECTIEF: Het boek is geschreven in een meervoudig ik-perspectief. Je krijgt namelijk te horen hoe Christine, Agnes en Sonja zich voelen, wat ze denken en doen. Zo krijg je dus verschillende beelden van de personages. RUIMTE: Het verhaal speelt zich heel even af in Nederland in hun nieuwe huis. Voor het grootste deel speelt het zich af in het vakantiehuisje van Agnes (in Schotland). Er zijn ook nog een paar andere plaatsen zoals de veerboot, de auto en de hotelkamer, maar die zijn niet zo belangrijk. PERSONAGES: Christine
Christine is tien jaar oud en de dochter van Sonja. Wie haar vader is wordt niet verteld. Ze is misbruikt door haar oudere broer Waldo die ze later in het water duwt waarbij hij verdrinkt. Toch kijkt ze erg tegen hem op en vindt ze hem stoer. Ze speelt ook graag de baas/moeder over Tommie en ze wil ook graag worden afgesnauwd. Ze doet ook heel erg rare dingen die wijzen op kindermishandeling. Tommie
Tommie is vier jaar en heel erg verlegen en bang. Hij huilt ook best snel omdat hij altijd word afgesnauwd door Sonja. Hij is waarschijnlijk ook misbruikt door Waldo. Agnes

Ze is een oude vrijster van zeventig jaar die nooit is getrouwd. Ze had vier broers (Robert, Frank, Justus en Benjamin), maar die zijn allemaal overleden. Ze is waarschijnlijk verliefd geweest op haar favoriete broer Robert. Ze heeft een glazen oog en langzaam gaat haar gezondheid achteruit. Het eindigt zelfs met beroertes. Ook heeft ze geen echte vrienden en iedereen ziet haar liever in een verzorgingstehuis (waar ze uiteindelijk ook beland). Ze komt ook een beetje chaotisch en verstrooid over. Waldo
Waldo is een jongen van zestien jaar die zijn jongere broertje en zusje misbruikt. Hij komt heel patserig over en doet alsof hij alles kan. Hij kan het ook als enige van de kinderen goed vinden met Sonja. Later verdrinkt hij doordat hij in het water is gevallen door de duw van Christine. Meer kom je niet te weten over hem. Sonja Sonja is de moeder van Waldo, Christine en Tommie. Ze heeft al veel vriendjes gehad en de drie kinderen hebben allemaal een andere vader. Ze is ook te druk met zichzelf zodat ze geen tijd heeft om de kinderen goed op te voeden. Ze mishandelt Christine en Tommie zelfs. Op het einde komt ze erachter en probeert ze haar kinderen lief te hebben. CHRONOLOGIE: Het verhaal is chronologisch opgebouwd, maar bevat soms wel een flashback. Dat zijn de gedachten en herinneringen van Agnes aan vroeger toen haar broers nog leefden. Dat is dan meestal één heel hoofdstuk en niet echt verwarrend. VERTELDE TIJD/VERTEL TIJD: De vertelde tijd zijn een paar dagen in de maand augustus wat 238 bladzijden beslaat. De verteltijd is ongeveer twee of drie avonden. GENRE: Dit boek is een psychologische roman, omdat je veel over de gevoelens te weten komt en omdat Christine's karakter is gevormd door een slechte opvoeding en omdat ze wordt misbruikt en mishandelt. EERSTE REACTIE: Mijn eerste reactie is positief. Ik vond het een mooi en apart verhaal. Het is goed en makkelijk geschreven zonder moeilijke woorden. Het is ook best meeslepend, want je wilt gewoon weten wat Christine zal gaan doen. EVALUATIE: Ik vind het boek de moeite waard.. De recent vind dat de mannen er ‘bekaaid' vanaf komen maar dat valt wel mee. Over de stiefvader wordt niet echt negatief geschreven. Hij kan goed met Christine opschieten en komt best positief over en niet 'bekaaid'. Ik vind wel dat de recent gelijk heeft over dat Christine geen gewoon meisje is. Dat maakt het boek wel bijzonder vind ik. Toch vind ik het niet terecht dat Christine agressief wordt genoemd. Ze is best wel brutaal maar ik vind haar niet echt agressief. Ik ben het er wel mee eens dat Sonja de kinderen niet helemaal aankan en ze daarom mishandelt. Dat heeft best veel nadruk op het boek. Door die mishandelingen lopen Christine en Tommie weg en dat maakt het een boeiend boek. Ik vond dit echt een goed en mooi boek om te lezen en ik zou het aanraden om te lezen