Ver van familie door Marion Bloem

Zakelijke gegevens Naam schrijver: Marion Bloem
Titel van het boek: Ver van familie
Uitgever: Uitgeverij De Arbeiderspers
Plaats van uitgave: Amsterdam
Datum van uitgave: 1999
Aantal bladzijden: 267 bladzijden Eerste persoonlijke reactie Het boek is erg interessant maar ook erg moeilijk om te begrijpen. Het gaat namelijk over dingen waar ik niet veel van weet, zoals de Indische cultuur en jappenkampen. Wat het ook erg lastig maakt is dat in elk hoofdstuk iemand anders aan het woord is. Als je een hoofdstuk aan het lezen bent, dan kom je op de helft hiervan pas achter de identiteit van de verteller. Ik heb daarom voor mezelf ook een stamboom gemaakt om het boek beter te begrijpen. Wat wel leuk is aan deze manier van schrijven is, dat je van de verschillende familieleden hun kant van het verhaal hoort. Zo vult het verhaal zichzelf steeds aan met nieuwe informatie. Ik heb hiervoor nog nooit een boek van Marion Bloem gelezen, maar dit boek leek me wel aardig. Ik heb er lang over gedaan om voor mijzelf een geschikt boek te vinden, want ik heb het niet zo op serieuze en realistische verhalen. Toch viel dit boek me mee. Ik kon me er goed in inleven en het werd naarmate je verder las steeds boeiender. Toch wist ik niet zeker of ik het boek wel wilde gebruiken voor het boekverslag, want er zit geen duidelijke verhaallijn in en het is ook niet helemaal duidelijk wie nou de hoofdpersoon is. Samenvatting Barbie is 30 jaar oud en woont in Amerika. Ze is haar moeder (Maudi) verloren bij een auto-ongeluk, doordat de deur van de auto plotseling openging. Niemand weet precies hoe dat kwam, behalve Barbie en haar vader Buddy. Zij bleven samen over, totdat Buddy een nieuwe vriendin kreeg: Patty. Barbie accepteerde haar niet als haar moeder, maar ze konden wel normaal met elkaar omgaan. Uiteindelijk besloot Buddy om weg te gaan bij hun. Hij ging in New Orleans wonen. Een paar jaar later overleed hij aan een hartstilstand. Barbie bleef over met Patty, bij wie kanker was geconstateerd. Als Patty dan ook overlijdt, blijft Barbie alleen achter in Amerika. Ze besluit op zoek te gaan naar haar Indische familie in Nederland. Op het vliegveld ontmoet ze David. Hij doet haar denken aan haar vader en ze gaat met hem mee naar zijn huis. Hij ontmaagdt haar en de volgende dag is hij dood vanwege een overdosis drugs. Barbie neemt zijn geld mee en reist daarmee af naar Nederland. Ze belt haar familie op om mee te delen dat ze naar Nederland komt. Ze beloven dat iemand haar op zal halen van het vliegveld. Eenmaal op de luchthaven in Nederland aangekomen is er niemand. Ze gaat maar naar een hotel om daar te overnachten. Diezelfde nacht wordt ze gebeld door haar tante Joyce. Astrid, de dochter van Joyce, zal haar komen ophalen van het hotel. In de auto, op weg naar het huis van tante Joyce, probeert Astrid een gesprek aan te gaan met Barbie, maar dit gaat erg moeizaam. Ze heeft geen zin om te praten. Als ze aankomen, doet tante Joyce net de deur open. Barbies gezicht klaart op en ze omhelzen elkaar. Omdat Barbie bijna niemand kent van de familie, organiseert Joyce een selamatan (een familie bijeenkomst). Daar leert Barbie haar neven, nichten, ooms, tantes en oma’s kennen. Maar jammer genoeg heeft niemand belangstelling voor haar. Iedereen praat alleen maar over haar zieke overgrootmoeder. Als ze dan ook nog een vervelende opmerking van een nicht krijgt heeft ze het gehad. Ze pakt stilletjes haar koffer en gitaar en vertrekt. Aïscha (de dochter van Astrid) heeft het als eerste in de gaten. Ze gaan allemaal naar haar op zoek. Ze zoeken overal: op het treinstation, de bushaltes, etc. Aïscha vindt haar achter het huis op een speelveldje. Ze beginnen samen een liedje te spelen op de gitaar. Uiteindelijk gaan ze samen weer terug naar het huis van tante Joyce. Na een paar weken komt het bericht dat overgrootmoeder Emma op sterven ligt. Alle neven, nichten, ooms en tantes komen naar het ziekenhuis om afscheid te nemen van haar. Barbie heeft haar niet meer gezien sinds haar tiende. Als ze aan de ondertussen bewusteloze Emma vraagt wat ze moet doen met haar leven verwacht ze geen antwoord, maar opeens hoort ze Emma zeggen: niet bang zijn, het is goed om te reizen. Kort daarna sterft Emma. Barbie besluit tijdens de crematie dat ze gaat doen wat Emma zei. Ze gaat verder trekken naar een ander land. Misschien wel op zoek naar haar roots in Indonesië.
Mijn leeservaring Het verhaal is best lastig geschreven. Je moet erg opletten over welke personen van de familie het gaat. Het verhaal wordt in elk hoofdstuk door iemand anders verteld, wat het erg ingewikkeld maakt. De familie is Indonesisch, dus waar je ook op moet letten zijn de Indonesische begrippen die langskomen. Deze worden niet altijd even duidelijk uitgelegd, en dit kan het verhaal soms onbegrijpelijk maken. Er zit ook veel verschil tussen de manier van schrijven in de verschillende hoofdstukken. In het ene hoofdstuk wordt veel verteld via gedachten en gevoelens, terwijl in het andere verhaal je veel gesprekken meemaakt. Omdat het verhaal ook nog eens veel flashbacks bevat is het nogal ingewikkeld opgebouwd. Dit maakt het volgens mij minder interessant dan het zou kunnen zijn. Ik denk dat als de opbouw van de familiegeschiedenis in de tijd duidelijker op papier staat, je vanaf het begin het boek beter kunt volgen. Een stamboom in het begin van het boek zou ook meer duidelijkheid geven. Ondanks deze ingewikkelde opbouw blijft het boek toch boeiend. Het is namelijk onvoorspelbaar, omdat de karakters anders reageren dan dat je zou verwachten. Om het gedrag van bepaalde personages te begrijpen, zijn die flashbacks wel nodig. Je krijgt meer te weten over hun achtergrond en hun karakter. De opbouw van het verhaal past heel goed bij het onderwerp. Het onderwerp is namelijk familie. Een familie wordt gevormd door hun geschiedenis en deze kun je alleen te weten komen via flashbacks. Het feit dat deze familiegeschiedenis verteld wordt door verschillende leden maakt dat je ook steeds een andere kijk krijgt op de familie. Het lijkt alsof familie het ergste is wat er bestaat, maar ondertussen is familie alles voor hen. Het boek laat goed zien dat als je niets om je familie geeft, zij je toch zullen helpen in tijden van nood. Ik ben niet anders over het onderwerp gaan denken. Voordat ik aan dit boek begon had ik nog geen mening gevormd over dit onderwerp. Ik ben er aan begonnen met het idee: Mocht ik het niet leuk vinden, dan zou ik een ander verhaal kiezen. Bij het lezen van de achterkant dacht ik dat het een gewoon verhaal zou zijn voor het vermaak. Tijdens het lezen kwam ik er al snel achter dat dit niet klopte. Uit het verhaal kun je opmaken dat Marion Bloem familie belangrijk vindt. Ik heb zelf niet veel met familie, zoals ooms, tantes en nichten en neven. Als je bij hun op bezoek bent gedraag jij je altijd anders dan wie je werkelijk bent. Leerzaam vond ik dit boek niet. Om het te begrijpen moest ik wel goed mijn aandacht erbij houden anders was ik de draad kwijt. Er gebeuren namelijk veel dingen op een en hetzelfde moment. De verschillende flashbacks, die ook nog eens door verschillende personen worden verteld, maken dat je in het begin het verband in het verhaal niet ziet. Aan het eind van het boek vallen alle stukjes van het boek, op logische wijze, in elkaar. Dan pas wordt het een geheel. Na een tijdje wordt het boek wel een beetje saai, omdat het verhaal steeds belemmerd wordt door terugblikken. Het verhaal is behoorlijk dramatisch, er komen veel sterfgevallen en ongelukkige mensen in het verhaal voor. Hier werd ik een beetje depressief van. Het hoofdstuk ‘een lege hemel’ heeft de meeste indruk op mij gemaakt. De wil van oma Em om zolang mogelijk te blijven leven totdat ze echt afscheid heeft kunnen nemen van haar dochter Meg is indrukwekkend. De gedachten van de stervende Em laten duidelijk zien dat deze dochter haar lieveling is. Ze wil dat er goed voor Meg gezorgd wordt en ze denkt dat zij de enige is die dat kan. Barbie is een heel eenzame vrouw. Ze is heel gesloten en aan haar hele houding merk je dat ze ongelukkig is. Dit maakt haar tot een levend persoon, iemand die echt bestaan zou kunnen hebben. Eigenlijk zijn alle mensen in het boek realistisch. Het is een familie met een verleden. Dit verleden is op vele andere gezinnen van toepassing. Ook al is Barbie een realistisch persoon, dan nog zou ik niet op haar, of een van haar familieleden, willen lijken. Er zijn zelfs 2 personages in het boek die ik helemaal niet moet. Dit zijn: Astrid en Dewi. Het zijn 2 gevoelloze meiden die Barbie ,al op de 1e dag van haar verblijf in Nederland, ongemakkelijk laten voelen. Het enige waar ze op uit zijn is informatie. Het personage dat mij wel aanspreekt is tante Joyce. Zij vangt Barbie op in haar huis en geeft haar het gevoel dat ze welkom is. Van alle personages in het boek kom je het meest te weten over Barbie en Buddy. In elke flashback wordt wel iets verteld over, de inmiddels gestorven, Buddy. Toch wordt het niet echt duidelijk wat voor persoon Buddy is. Waarschijnlijk komt dit omdat hij niet één van de personages is die aan het woord komt. Van Barbie kom je te weten dat ze, ondanks de eenzaamheid, toch durf heeft om naar haar familie te gaan, die ze al heel lang niet gesproken heeft. Ze weet namelijk van te voren niet of ze wel welkom is. Wat ik jammer vind aan het verhaal, is dat er weinig aandacht wordt besteed aan het ongeluk van Maudi en het leven van Barbie zelf. Er wordt meer tijd besteed aan het verleden dan aan huidige gebeurtenissen. Een familiegeschiedenis is nooit af. Het heden wordt na een korte tijd het verleden en daarom kun je zeggen dat het boek geen echt einde heeft. Het verhaal kan zo verder worden verteld. Een stukje familiegeschiedenis begint met het feit dat Barbie naar haar familie toegaat en het eindigt als ze weer verder trekt. Het zou heel goed mogelijk zijn om een vervolg verhaal te schrijven over de belevenissen van Barbie op haar trektocht. Verwerkingsopdracht 2 gedichten Familie
Familie
je hebt ze of niet
familie
je mist ze of niet
familie
je breekt ze of niet
familie
je onderhoudt ze of niet
maar soms gebeurt het
je familie is weg
dood
of in de steek gelaten
familie
dat mocht niet baten
want je eigen familie
doen je soms pijn
en dat is iets
wat je nooit meer
zal kunnen vergeven - Reisje – The importance of family
When you think back on your life, and remember what you've done, You soon begin to realize, the portion your family has won, For when your years at school have passed, and High School's run its course, Your old time friends will soon depart, with or without remorse, Yet family remains an anchor still, especially when times get tough, You'll find you'll need them many times, whether timid or loud or gruff, And when they help you, as they should, remember what they've done, For friends seldom have commitment enough, to help unless it's fun, You'll loose your contact with your friends, but family never leaves, They're there for you through thick and thin, the safety net destiny weaves. -D.E. Lee- Uitleg bij de gedichten Beide gedichten gaan over familiebanden. In het Nederlandse gedicht wordt duidelijk dat ondanks alle erge dingen die een familie een familielid kan aandoen je er toch nooit helemaal van los kunt maken. Dit gedicht past daarom heel goed bij het verhaal ‘Ver van familie’. Barbie heeft pijn en verdriet, omdat ze in Amerika helemaal alleen is overgebleven na het overlijden van haar ouders en stiefmoeder. Ze denkt dat het opzoeken van haar familie in Nederland haar kan helpen bij het verwerken van deze pijn, maar ook dat ze haar een gevoel kunnen geven dat ze nog bij een familie hoort. Het Engelstalige gedicht laat zien dat als je een keuze zou moeten maken tussen vrienden en familie, je familie wint. Heb je het moeilijk dan hebben vrienden niet altijd tijd voor je om je aan te horen, of je uit de put te helpen. Bij familie kun je altijd terecht. Soms luisteren ze alleen en soms geven ze advies. Familie gaat niet weg en zal er altijd zijn en zal je steunen door dik en dun. Barbie vindt steun in haar Nederlandse familie, maar ze voelt zich ook wel een beetje eenzaam en ongemakkelijk.
Songteksten FAMILY
Where have you come from? Where are you going? Tell me what’s brought you here now. And is your heart singing? Then share what your bringing; We all are a part of the show. ’cause we are all going home, ’cause we are a family, And we are all going home. Are you listening? We are all going home, So come join the family, ’cause we are all going home. But is your heart quiet? Is something not right? Can you tell me what’s blocking your way? Well, just ask the father; He knows every problem. He’ll carry that burden away. ’cause we are all going home, ’cause we are a family, And we are all going home. Are you listening? We are all going home, So come join the family, ’cause we are a family, And we are all going home. Yes, we are all going home
Songtekst: Amy Grant "I Wish I Knew How It Would Feel To Be Free" I wish I knew how it would feel to be free
I wish I could break all the chains holding me
I wish I could say all the things that I should say
Say 'em loud say 'em clear
For the whole wide world to hear
I wish I could share
All the love that's in my heart
Remove all the bars that keep us apart
And I wish you could know how it is to be me
Then you'd see and agree that every woman should be free
I wish I could be like a bird in the sky
How sweet it would be if I found I could fly
Well I'd soar to the sun and look down at the sea
And I'd sing cos I know how it feels to be free
I wish I knew how it would feel to be free

I wish I could break all the chains holding me
And I wish I could say all the things that I wanna say
Say 'em loud say 'em clear
For the whole wide world to hear
Say 'em loud say 'em clear
For the whole wide world to hear
Say 'em loud say 'em clear
For the whole wide world to hear
One love one blood
One life you've got to do what you should
One life with each other
Sisters, brothers
One love but we're not the same
We got to carry each other Carry each other
One One One One One... I knew how it would feel to be free
I knew how it would feel to be free
Songtekst: Lighthouse "How To Fight Loneliness" How to fight loneliness
Smile all the time
Shine you teeth till meaningless
Sharpen them with lies

And whatever’s going down
Will follow you around
That’s how you fight loneliness
You laugh at every joke
Drag your blanket blindly
Fill your heart with smoke
And the first thing that you want
Will be the last thing you ever need
That’s how you fight it
Just smile all the time
Just smile all the time
Just smile all the time
Just smile all the time
Songtekst: Wilco "Loneliness Is Just A Word" You don't know how bad it's been
Since you been gone
Let me tell you how bad it's been
Since you been gone
People speak but I don't hear
Things all around seem to be unclear
I don't know
What will become of the love you turned off
What will become of the need you turned off

Loneliness is just a word
That's very cold
People stare but they don't see
All of the hurt that's inside me
I don't know
Songtekst: Chicago (Robert Lamm) Uitleg bij de songteksten Ik heb op Internet 4 songteksten gevonden die heel goed bij de inhoud van het verhaal ‘Ver van familie’ passen. De eerste twee songteksten gaan over familie en de andere twee gaan over eenzaamheid. De songtekst van Amy Grant kun je op 2 manieren uitleggen namelijk, het is een lied dat over de omarming van een geloof gaat, of het gaat over dat je wordt omarmd door je familie en deze sluit je in hun hart. Deze laatste uitleg past bij het verhaal ‘Ver van familie’, want de Nederlandse familie heet Barbie welkom in de familie en laat haar kennismaken met alle familieleden, zodat ze zich snel zal thuis voelen. De songtekst van Lighthouse is ook een liedje over familie. Deze gaat over iemand, die in de put zit en er zelf niet meer uit kan komen. Familie kan je daar bij helpen. Dit liedje past goed bij de gevoelens van Barbie. Ze heeft verdriet, ze voelt zich eenzaam en verloren. Haar familie neemt haar onvoorwaardelijk op in hun midden en kan haar helpen bij het verwerken van het verdriet, waardoor ze het leven weer ziet zitten. De songtekst van Wilco laat zien dat, als je erg eenzaam bent je dit niet altijd deelt met anderen door het te verbergen achter een masker. Naar de buiten-wereld laat je een vrolijke persoon zien, maar van binnen ben je verdoofd. Dit slaat echt op Barbie, ze mist haar ouders en ze voelt zich in Amerika erg alleen. Ze probeert zich aan te passen aan haar familie in Nederland, maar als haar familie haar persoonlijk vragen stelt voelt ze zich ongemakkelijk en loopt ze weg. De songtekst van Chicago gaat juist over het gemis van een geliefde persoon/personen. De persoon is als verdoofd en hoort niet echt wat anderen tegen haar zeggen. Zij kunnen zich ook niet echt inleven in hoe de persoon met verdriet zich voelt. Dit geldt ook voor Barbie. Toen Barbie net haar moeder was verloren keek haar familie haar altijd heel zielig aan. Terwijl ze helemaal niet wisten hoe ze zich voelde. Verschenen boeken (van Marion Bloem) Romans: Geen gewoon Indisch meisje 1983

Lange reizen korte liefdes 1987
Rio 1987
Vaders van betekenis 1989
De honden van Slipi 1992
De leugen van de kaketoe 1993
Mooie meisjesmond 1997
Ver van familie 1999
Games 4 girls 2001
De V van Venus 2004
Verhalenbundels: Vliegers onder het matras 1990
Muggen mensen olifanten 1995
Novellen: Meisjes vechten niet 1988
De smaak van het onbekende 1995
Jeugdromans: Waar schuil je als het regent? 1978
Kermis achter de kerk 1984
Brieven van Souad 1986
Matabia 1990
De geheime plek 1995
De droom van de magere tijger 1996
Beeldende kunst en poëzie: Schilderijen en gedichten 1992
Hoop op nieuwe woorden 1995