Ventoux door Bert Wagendorp

Op 25 juni 1982 verongelukt de jonge, veelbelovende dichter Peter Seegers op de Mont Ventoux. Dertig jaar later gaan zijn vijf beste vrienden, vier mannen en een vrouw, terug naar de Provence. André heeft een loopbaan als cokedealer voor de betere kringen achter de rug. Joost is natuurkundige en winnaar van de Spinozapremie, maar hij wordt beschuldigd van fraude. De Achterhoekse Surinamer David is eigenaar van een avonturenreisbureau, misdaadjournalist Bart werkt aan een boek over Spinoza en fietsen. Laura, die na de dood van Peter spoorloos verdween, blijkt toneelregisseur in Arezzo.

Wat is er dertig jaar geleden gebeurd? Kun je keuzes tenietdoen? Wat doet de tijd? Wat ís de tijd? Kan liefde een hechte vriendschap breken? Kun je schuld hebben aan het noodlot? Wat moet je nog, als de vijftig nadert? Waarom gaan ze terug?

En verder: is het verstandig je fietsketting te reinigen met petroleum, waaraan moet je denken als je in het Bos omhoogrijdt, word je gelukkig van de snaartheorie, wat had de actrice Dominique Sanda met Friedrich Nietzsche en hoe ziet Caffè San Marco in Triëst eruit? Loopt in het leven wel eens iets goed af?

Op stukken nieuw asfalt hoorde je alleen het zoemen van de bandjes, een geluid dat gewoonlijk gelukzaligheid bij me oproept, maar dat nu een gevoel van gemis veroorzaakte. We spraken niet, op een enkele waarschuwing voor ander verkeer na. Vier mannen, en we fietsten. Nergens is het gevoel van vriendschap en loyaliteit zo sterk als bij een groepje mannen op de fiets. Je let op elkaar, de sterkste doet het meeste werk en zet de anderen uit de wind. Je raakt bij het passeren even een rug aan, als een korte liefkozing. Je voelt de concentratie, de poging één fietsend beest te worden, één lijf, één geest.