Primaire gegevens van de leeservaring
Auteur: Kees van Kooten
Uitgever:De Bezige Bij
Titel: Veertig
Ondertitel: - Verschenen in: 1982
Aantal bladzijde: 124
Leestijd: 4 uur
Uitgelezen op: 29 oktober 2001
Aantal verhalen in deze bundel: 3 Waarom dit boek? Het boek sprak mij aan omdat Kees van Kooten in de serie ‘Van Kooten en De Bie’ een goed gevoel voor humor heeft, en ik dacht die humor terug te vinden in een van zijn boeken. Verwachtingen vooraf: Ik verwachtte een humoristische stijl van schrijven, dat het boek gauw door te lezen was en een dagelijks onderwerp. Mijn moeder heeft het boek ook gelezen en haar reactie was positief en dus dacht ik dat het een leuk verhaal zou zijn.
Eerste reactie achteraf:
Het verhaal kent grappige stukjes en wordt een beetje sarcastisch verteld. Het is totaal niet langdradig en leest het lekker vlot weg. Ik houd van simpele humoristische verhalen, en de verhalen in dit boek zijn dat zeker. Het is ook goed te begrijpen. Het is ook leuk omdat je meedenkt in Van Kooten’s meestal vreemde gedachten.
L’écrivain
De hoofdpersoon in dit verhaal is Kees van Kooten zelf. Hij noemt zijn dierbaren liever niet met de voornaam omdat ( Pag. 13 regel 1) “…Het voluit schrijven van namen iets onherroepelijks over dierbaren afroept, vrees ik… .” Hij krijgt op zijn veertigste verjaardag van zijn vrouw een bijzonder cadeau. Hij mag zich twee weken terugtrekken in een hotel in het Franse plaatsje Gérardmer, waar hij met zijn gezin al eens vaker op vakantie is geweest. Hij wilde een nieuw boek schrijven, wat thuis niet goed lukken wil. Eenmaal in het hotel aangekomen, wil het niet vlotten met het schrijven. Hij weet alleen de titel ‘Veertig’ en het onderwerp ‘Prostatitis’ te bedenken. Na 4 dagen besluit hij maar naar huis te gaan.
Tijd: Het verhaal heeft de vorm van een dagboek, de dagen waarop alles plaatsvindt worden steeds vermeld, vanaf 28 augustus 1981 tot en met 1 september 1981, dus 5 dagen.
Ruimte: De vakantie is in Gérardmer, het einde en het begin spelen zich bij hem thuis af.
Personen: De hoofdpersoon is Kees van Kooten. Hij is besluiteloos en weet niet waar hij over zijn nieuwe boek over zal schrijven. In dit verhaal heeft hij een flat character.
Thematiek: Het gaat over twee dingen: Het schrijversschap en de veertigste verjaardag van een man, hij verwijst als gevolg hiervan naar een boek van Rumke: ‘De levenstijdperken van de man’.
Prostatitis
In dit verhaal beschrijft Kees van Kooten de gevolgen van het succes van zijn vorige boek. Hij kocht een nieuwe auto en reist het land door om stukken uit eigen werk voor te lezen, hij kreeg veel uitnodigingen daarvoor. De première vindt plaats in Frankener (alle plaatsnamen in het verhaal zijn verzonnen). Wanneer hij aan komt merkt hij dat is aangekondigd dat hij leuke sketches, naar aanleiding van zijn tv-programma, op zal voeren. Dit was niet de bedoeling. Als hij met de lezing bezig is, krijgt hij plotseling een vreselijke drang om te plassen. Op de toilet produceert hij slecht een klein branderig plasje. Dit gebeurt hem nog eens tijdens de lezing en hij gaat snel naar huis. De volgende dag, bij de dokter, vreest hij dat hij prostaatkanker heeft. Dit valt echter reuze mee, een lichtelijke ontsteking, en met een zware kuur wordt het probleem opgelost en kan hij verder met zijn tournee. Aan het eind van het verhaal beseft hij dat hij door de prostatitis niet eens zo’n verkeerde ziekte is; hij is er trouwer en minder rustelozer en nederiger op is geworden.
Tijd: de totale tijd waarin het verhaal zich af speelt is 2 weken.
Ruimte: het verhaal vind grotendeels plaats in een schouwburg in Frankener.
Personen: Kees van Kooten is de hoofdpersoon in het verhaal. Hij is bang dat hij prostaatkanker heeft. En hij geniet van zijn succes met het schrijver van boeken. Hij is een round character omdat er veranderingen plaats vinden in zijn gedachte en leefwijze, zo wordt hij bijvoorbeeld op het einde van het verhaal trouwer dan voorheen.
Thematiek: Ook in dit verhaal gaat het om twee dingen; prostatitis en het schrijversschap
Willem
Willem is de hond van familie van Kooten. Het is weliswaar een meisje, maar de naam Willem past goed bij haar. De familie was het 4e baasje van de hond, toen ze hem kregen was hij een jaar of 2. De niet geheel ‘zuivere’ langharige herder maakte heel wat mee in de dertien jaar dat hij bij hun leefde. Op een komische wijze worden de avontuurtjes verteld. Hij speelde mee in filmpjes van “Het Simplisties verbond’, hij zag de twee kinderen opgroeien en hij accepteerde op den duur de tweede hond, Lucia. Willem sterft, de familie vond het vreselijk. En als ze de hond de dag na zijn dood begraven, concluderen Kees en zijn dochter dat de dood een normale gebeurtenis is en dat het dus niet zo erg is als het lijkt. De jongere hond Lucia durfde pas na een week een gegooide stok te pakken, zonder zenuwachtig om te kijken waar Willem bleef.
Tijd: het verhaal is chronologisch verteld. De tijd waarin het afspeelt is ongeveer 13 jaar.
Ruimte: het verhaal speelt zich in de buurt van Purmerend af, bij het Noordhollands kanaal, waar hun huis ligt.
Personen: De hoofdpersoon in dit verhaal is Willem. Het is de trouwe hond van de familie van Kooten, wiens leven beschreven wordt. Hij heeft een flat character; hij wordt beschreven als een hond, die tussen het begin en het einde weinig veranderd is en de omschrijving van hem is nogal eenzijdig, flat character dus.
Thematiek: In dit verhaal krijgt Kees van Kooten toch te maken met iets wat hij eigenlijk niet van plan was om in zijn boek te verwerken, namelijk de dood.
Overeenkomsten
Qua thema zijn er overeenkomsten met de verhalen, in elk verhaal vertelt hij over zijn vrouw, zijn gezin en de vele vrouwen waar hij iets mee gehad heeft. Het verhaal over Willem spreekt me het meest aan, er wordt op een perfecte manier beschreven hoe je van je hond kan houden, op dat punt kan ik me heel goed in zijn gedachte verplaatsen. Wijze van vertellen. Doordat hij het ik-perspectief gebruikt, wordt het duidelijker dat het verhaal over hem gaat, maar ik denk dat hij deze schrijf wijze vooral heeft gebruikt om het verhaal voor de lezer boeiender te maken.
Het onderwerp.
Ik vond het wel een interessant onderwerp, ik had nog nooit van prostatitis gehoord.Ik zou niet iets weg willen halen of toevoegen, ik vond het verhaal zo goed genoeg.
De gebeurtenissen.
De gebeurtenissen vond ik in het boek minder belangrijk dan de gevoelens en gedachten van de hoofdpersoon. Ik vond de gebeurtenissen interessant. Ze waren geloofwaardig en er zat een goede afloop op het verhaal.
De personen.
Ik twijfelde toen ik het boek las of de verhalen over de schrijver waarheid of fictie was. Ik kon me goed inleven in de persoon. Ik vond het nogal stom dat de hoofdpersoon zo ontrouw aan zijn vrouw was. Het rare is dat zij wel het grote deel van de tijd in zijn gedachte is, maar dat hij dan op vakantie toch een andere vrouw probeert te versieren.
De opbouw.
Ik kon het verhaal vlot lezen. Er komen wel een paar flashbacks voor in het verhaal maar die zijn makkelijk te volgen. Het eerste deel van het boek vond ik vrij saai en ik begreep nog niet goed waar de schrijver het over had en moest ik dingen opnieuw lezen, verder was het vrij makkelijk. Ik vond de afloop begrijpelijk en mooi.
Het taalgebruik.
In het eerste verhaal gebruikt de schrijver een aantal franse zinnen, wat lastig kan zijn om te begrijpen. De woordkeuze (in het Nederlands) was daarentegen wel te doen. De dialogen werden op een natuurlijke wijze weergegeven, wat fijn leest. Er waren fragmenten in het boek die ik zou willen onthouden. Omdat ze humoristisch waren; bijvoorbeeld het fragment waarin de hond 2 km zwemt in het Noordhollands kanaal omdat hij niet op de kant kon komen, zie (pagina 109, regel 11) ‘Eens wierp… t/m ‘Knappe Willem’ (pagina 110 regel 4).
En het fragment waarop de kinderen uit school komen en de deur snel dicht gooien tocht te voorkomen, waardoor ze met de handen tussen de deur komen en de hond voor de laatste keer in zijn leven wakker schrikt (zie pagina 119 regel 15). Ik vond dit stukje wel grappig, dat is wel raar, want de hond gaat kort daarna dood.
Relatie tussen tekst en auteur.
Het verhaal lijkt autobiografisch, maar ik geloof niet dat dat helemaal zo is. Hij vertelt namelijk dat hij probeert vreemd te gaan, in het eerste verhaal “l’écrivain”, maar het leek me nogal stug dat je dat gaat beschrijven, want de kans is groot dat je vrouw je boek ook leest. En hij heeft twee kinderen. Ik denk dat het verhaal deels fictie en deels waar gebeurd is, maar dit weet ik niet zeker. De tekst en auteur hebben veel met elkaar te maken, dit is al gemakkelijk op te merken omdat hij een verhaal over zichzelf schrijft, over bijvoorbeeld de voorstelling “Van Kooten van het Simplisties Verbond”, die hij dus zelf geeft. Hij vertelt over zijn eigen leven, alhoewel niet alles de waarheid lijkt te zijn, en dus is er een relatie tussen tekst en auteur.
Relatie tussen context en tekst.
De tijd wanneer dit boek geschreven is 1982 dat is een andere tijd dan waarin we nou leven zo kunnen de denkbeelden van de schrijver verandert zijn in de loop van de tijd. De schrijver is Nederlands dus bekijkt de schrijver vanuit de Nederlandse cultuur de wereld, en heeft de schrijver dus andere denkbeelden dan bijvoorbeeld Afrikaanse of Amerikaanse schrijver. Dit heeft een invloed op de tekst, de humor en ook de belevingswereld. In het boek Modermismen, wat ik ook gelezen heb, staat bijvoorbeeld geschreven dat hij een elektronische wekker heeft gekregen, en dat hij een nieuwe autoradio heeft, daarin zie je dat hij zich in een bepaalde stroming begeeft. Die kleine dingen zijn voor mij normaal, maar hij maakte een fase mee in de industriële revolutie, dat vind je terug in zijn boek, in de bepaalde context waar het verhaal in is geschreven.
Relatie tussen verschillende teksten.
Wat steeds in de teksten terug komt is een soort levensverhaal, verhalen over zijn gezin, zijn programma’s en zijn leven als auteur. In verhaal 1, l’écrivain, verteld hij over het bedenken van een nieuw boek of verhaal, en in verhaal 2, prostatitis, staan de gevolgen van zijn succes van zijn vorige boek, een tournee. Verhaal 2 is eigenlijk een gevolg van verhaal 1. Het derde verhaal, Willem, staat een beetje los van de andere verhalen in het boek. Ook in zijn andere boeken zie je dat Kees van Kooten over zijn leven verteld, over humoristische gebeurtenissen in zijn omgeving en het leven als schrijver.
Informatie over de schrijver
Kees van Kooten werd in 1941 geboren te ’s-Gravenhage, waar op het Dalton Lyceum de samenwerking met Win de Bie begon, die, vanaf 1963, resulteerde in een niet aflatende straat van activiteiten binnen alle media. Met de programma’s Hadimassa, Het Gat van Nederland en vanaf 1974 Het Simplisties Verbond, ontvingen zij twee keer de Nipkov-schijf. Met het programma Van Kooten en De Bie probeerden zij Nederlanders een spiegel voor te houden door personages uit alle lagen van de bevolking na te spelen. Vanaf 1972 publiceren Van Kooten en De Bie jaarlijks hun Bescheurkalender. Kees van Kooten heeft een aantal leuke boeken geschreven die meestal dan ook een succes zijn. Het boek Modermismen is ook aan te raden.
Uitgever:De Bezige Bij
Titel: Veertig
Ondertitel: - Verschenen in: 1982
Aantal bladzijde: 124
Leestijd: 4 uur
Uitgelezen op: 29 oktober 2001
Aantal verhalen in deze bundel: 3 Waarom dit boek? Het boek sprak mij aan omdat Kees van Kooten in de serie ‘Van Kooten en De Bie’ een goed gevoel voor humor heeft, en ik dacht die humor terug te vinden in een van zijn boeken. Verwachtingen vooraf: Ik verwachtte een humoristische stijl van schrijven, dat het boek gauw door te lezen was en een dagelijks onderwerp. Mijn moeder heeft het boek ook gelezen en haar reactie was positief en dus dacht ik dat het een leuk verhaal zou zijn.
Qua thema zijn er overeenkomsten met de verhalen, in elk verhaal vertelt hij over zijn vrouw, zijn gezin en de vele vrouwen waar hij iets mee gehad heeft. Het verhaal over Willem spreekt me het meest aan, er wordt op een perfecte manier beschreven hoe je van je hond kan houden, op dat punt kan ik me heel goed in zijn gedachte verplaatsen. Wijze van vertellen. Doordat hij het ik-perspectief gebruikt, wordt het duidelijker dat het verhaal over hem gaat, maar ik denk dat hij deze schrijf wijze vooral heeft gebruikt om het verhaal voor de lezer boeiender te maken.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden