Veertig door Kees van Kooten

Titel Veertig Auteur Kees van Kooten Titel verklaring "Veertig" slaat terug op de veertigste verjaardag van de schrijver. De schrijver is zich zeer goed bewust van het ouder worden, wat hij niet altijd even leuk vindt. Eerste druk: 1982 Motto: Het motto is een citaat uit "My ten years in a Quandary" van Robert Benchly. Het gaat over een man die in paniek raakt als hij op straat een oude bekende tegenkomt, waardoor hij gekke opmerkingen gaat maken. Opbouw Het verhaal is opgebouwd uit drie verhalen: - "L'ecrivain" - "Prostatitis!" - "Willem" Het boek heeft 124 bladzijden. Elk verhaal vertoont overeenkomsten in de thematiek.
Samenvatting "L'ecrivain" De ik-figuur, Kees van Kooten, krijgt op zijn veertigste verjaardag een bijzonder kado van zijn vrouw. Hij mag zich twee weken terugtrekken in een hotel in het Franse plaatsje Gerardmer, om daar een boek te schrijven. Hij denkt dat hij nu eens een verhaal kan schrijven waar hij thuis nooit aan toe komt. Eenmaal in het hotel aangekomen, wil het niet zo vlotten met het schrijven. Hij weet alleen de titel: "Veertig." Hij weet niet waar het verhaal over moet gaan en welke rol hij er zelf in moet spelen. Als perspectief kiest hij het ik©perspectief. Op deze manier wil hij duidelijk maken dat het verhaal om hem zelf gaat. Je kan deze keuze ook op een andere manier uitleggen, nl. dat het niet over de schrijver zelf gaat, maar dat hij een goed verhaal wil schrijven. Door het in de ik©vorm te zetten, maakt hij het interessanter voor zichzelf en voor de lezer. - Tijd: Het verhaal heeft de vorm van een dagboek. De dagen waarop de gebeurtenissen plaatsvinden, worden steeds vermeld. Het verhaal duurt van 28 augustus 1981 tot en met 1 september 1981 - Ruimte: Het verhaal speelt zich af in Gerardmer, de plaats waar de schrijver heengegaan is om een boek te schrijven. - Personen: De hoofdpersoon is Kees van Kooten. Hij is ‰ besluiteloos, hij weet niet waar hij over moet schrijven. ‰ Hij weet alleen de titel, "Veertig." - Thematiek: Het gaat in dit verhaal om twee dingen: - Het schrijversschap - Veertig jaar De auteur is veertig jaar geworden en als gevolg hiervan verwijst hij naar een boek van de psychiater Rumke, "De levenstijdperken van de man." "Prostatitis!" In dit verhaal vertelt Kees van Kooten iets over de gevolgen van het succes van zijn vorige boek. Hij kocht een dure auto en hij ontving allerlei uitnodigingen om in het land te spreken. Hij besloot om een tournee van twee weken door hetÜr land te maken. De premiere was in Franeker(alle namen in dit verhaal zijn verzonnen). Hij was flink zenuwachtig, daarom rookte hij onderweg wat hasj. Als hij in de schouwburg aankomt, ziet hij dat hij is aangekondigd als Heer Kooten van het Simplisties Verbond. Het was echter helemaal niet de bedoeling om leuke sketches op te voeren, hij wil alleen maar voorlezen. Het ontvangstcomite bestaat uit een aantal dames van de plaatselijke squash©club. Als hij met zijn lezing bezig is, krijgt hij plotseling een vreselijke drang om te plassen. Op de WC produceert hij een klein branderig plasje. Dit gebeurt nog eens en daarna vlucht hij naar huis. De volgende dag gaat hij naar een dokter. Hij is bang dat hij prostaatkanker heeft. Een dag later, bij de uroloog, hoort hij dat alles nogal meevalt. Zijn prostaat is lichtelijk ontstoken. Hij krijgt een kuur die zo goed helpt dat hij zijn tournee kan vervolgen. Aan het eind van het verhaal bedenkt hij dat prostatitis nog niet eens zo'n gekke ziekte is; hij is trouwer en een stuk rustlozer geworden. -Tijd: De totale werktijd is ongeveer twee weken. De avond van de lezing is uitvoerig beschreven. - Ruimte: Het verhaal speelt zich voornamelijk af in een schouwburg in Franeker - Personen: Ook Kees van Kooten is in dit verhaal de hoofdpersoon. Hij is bang dat hij prostaatkanker heeft. Hij geniet van het succes van zijn schrijversschap. - Thematiek: Ook in dit verhaal gaat het om twee dingen: - Prostatitis - Het schrijversschap "Willem" Willem is de hond van de familie Van Kooten. Het was eigenlijk een vrouwtje, maar Willem vonden ze een passende naam. Ze kregen hem toen hij een jaar of twee was, Willem was een niet helemaal zuivere langharige herder. Hij maakte heel wat mee tijdens de dertien jaar dat hij bij de familie leefde. Hij speelde mee in filmpjes van "Het Simplisties verbond", hij zag de twee kinderen opgroeien en hij accepteerde op den duur de tweede hond: Lucia. Onlangs is Willem doodgegaan. Iedereen vond het vreselijk, maar toen ze Willem begroeven, vertelden ze elkaar opgelucht dat ze de dood toch niet zo erg vonden. De andere hond, die altijd groot respect voor Willem had, durfde pas na een week een stok te pakken zonder zenuwachtig om te kijken waar Willem bleef. - Tijd: Het verhaal is chronologisch verteld. De tijd waarin het verhaal zich afspeelt, is ongeveer dertien jaar, want dat is de leeftijd van de hond als hij sterft. - Ruimte: Het verhaal speelt zich in en om het huis van de familie af - Personen: De hoofdpersoon in dit verhaal is een hond. ‰ Het is de trouwe hond van de familie van Kooten wiens ‰ leven beschreven wordt. - Thematiek: In dit verhaal krijgt Kees van Kooten toch te maken met iets wat hij eigenlijk niet van plan was om in zijn boek te verwerken, nl. de dood. Thema Thematiek in het hele boek: In alle drie verhalen speelt de problematiek van het ouderÜr worden. In de eerste twee verhalen is de schrijver zich zeer goed bewust van het ouder worden en de gebreken die daarbij komen kijken. In de eerste twee verhalen gaat het ook over de publieke persoon Kees van Kooten. Stijl De eerste twee verhalen zijn humoristisch, het laatste verhaal is ernstiger. De typische Van Kooten stijl(overdachte stijlfouten en modewoorden) ontbreken in dit boek vrijwel. Verder is het een makkelijk te lezen boek. Genre Verhalenbundel
Mening "Veertig" is het eerste boek dat ik van Kees van Kooten heb gelezen. Ik heb het boek gelezen omdat ik van vrienden heb gehoord dat het een humoristisch boek was. Dit vind ik een van de belangrijkste dingen die in een boek moeten voorkomen. Ze hebben niks teveel gezegd, vooral het tweede verhaal vond ik humoristisch en naar mijn mening ook de beste. "Willem", het derde verhaal, vond ik de minst leuke van de drie, want daar zat de minste humor in.