De plot Er zijn verschillende verhaallijnen in dit verhaal, die door elkaar lopen. Enerzijds is er de zoektocht van Lucas naar het verleden van zijn grootvader, maar wat ook heel belangrijk is, is hoe Benoît Lucas telkens weer kan beïnvloeden. Lucas wordt door hem verleid tot de ideeën van het extreme denken. Wat er tussen Lucas, Benoît en Alex is, kan niet echt als vriendschap gezien worden, terwijl Lucas en Caitlin eigenlijk iets meer zijn dan gewone vrienden. (liefde?) Het thema Aanvankelijk was het de bedoeling van Anne Provoost om een soort liefdesverhaal te schrijven, met als thema : Wat doe je als je iemand die je graag ziet moet verminken om zijn leven te redden? Pas later is het thema van racisme en de extreem-rechtse ideeën erbij gekomen en het is eigenlijk belangrijker dan het vorige.
Motieven Wat constant terugkeert, is de kettingzaag, ze heeft een verbindende functie. (een ketting is opgebouwd uit schakels) Er is het verband tussen Lucas en zijn grootvader, ze hakken er beiden hout mee voor het klooster, Lucas voor de asielzoekers, zijn grootvader voor Soeur Béate. Maar de kettingzaag heeft eerder een functie van verwijdering tussen Lucas en Caitlin : met die zaag heeft hij Caitlin wel gered, maar ze is haar voet voorgoed kwijt. Ook de titel komt vaak voor in het verhaal Caitlin, die creatief bezig is met dansen, wil iets bereiken en dat kan ze alleen maar met vallen en opstaan ("Om te dansen moet ik vallen") Ze moet lijden om haar ideaal te bereiken. Lucas loopt in de vallen van Benoît en Alex, hij laat zich gemakkelijk doen en is zeker niet creatief bezig. Ook Caitlin trapt even in de val van Benoît, maar ze herpakt zich Lucas' grootvader is in de val van het extreem-rechtse getrapt en is daardoor laag gevallen Eigenlijk vallen ook de maskers af naar het einde van het verhaal toe. Benoît en Alex laten Lucas vallen. Zal Caitlin dit ook doen? Ook verraad speelt een grote rol in het verhaal Lucas' grootvader heeft de joden, die in het klooster verborgen zaten, verraden door hen te klikken aan de Duitsers. Lucas heeft Caitlin verraden doordat hij de duif niet kon vangen. Die duif is een symbool voor falen, voor mislukking en ze is even kwetsbaar als Lucas. Ze zat vast aan de handdoek zoals Lucas aan het verleden. Benoît heeft Lucas verraden door hem te laten vallen na het ongeluk van Caitlin. Ook Lucas' moeder heeft hem verraden door zo lang de waarheid voor hem te verzwijgen. De ganzen zijn ook belangrijk, ze hebben een soort waakfunctie : ze waarschuwen voor het extreme denken, wat op het einde van het verhaal niet meer nodig was, omdat het gevaar toen (voorlopig) geweken was. Wat ook opvalt, zijn de "Ja,nee"-antwoorden van Lucas, wat erop wijst dat hij nogal verward is en geen echte mening heeft. Zowel het klooster van Soeur Béate als Benoît hebben een kelder. Ze werden wel voor totaal verschillende illegale doeleinden gebruikt: de kelder van het klooster werd als onderdak voor vluchtelingen gebruikt, terwijl Benoît er dode dieren hing en er oefende met zijn geweer. De tijd van het verhaal De vertelde tijd duurt vanaf een week voor Kerstmis tot eind augustus, de verteltijd is 264 bladzijden. Meestal is de vertelde tijd groter dan de verteltijd, wat zorgt voor versnellingen in het verhaal. p. 1-17 : O.T.T. p.18-257 : Flashback : O.V.T. , V.V.T. p.258-264 : O.T.T. De ruimte of plaats van het verhaal Het verhaal speelt zich af in een Franstalige bergstreek. Er is sprake van Montourin en
St-Antoine en in de krant stond : L. Beigne, afkomstig uit P. (Parijs ? = hoofdstad van Frankrijk) Er wordt ook gesproken over de rots van Challon en de rivier De Sanne, maar deze namen zijn waarschijnlijk allemaal fictief.
Symbolische waarde van bepaalde plaatsen: Rots van Challon : zijn grootvader leerde Lucas de rots beklimmen, later leerde Lucas dit aan Caitlin. De rots is ook een soort teken van een rotsvaste vriendschap tussen Caitlin en Lucas. De smidse, waar de kettingzaag werd opgeborgen. De kelders, die beiden werden gebruikt voor illegale praktijken. De slaapkamer van Lucas' grootvader, van waaruit men de kloostertuin kon zien. Het kapsalon, waar Lucas een klein stukje van de waarheid ontdekt en waar hij zijn haar zo laat knippen, dat hij er uitziet als een skinhead. Het vertelperspectief p.1-17 : belevend-ik
p.18-257 : vertellend-ik
p.258-264 : belevend-ik De personages Lucas : Het is een verwarde persoonlijkheid, hij is heel beïnvloedbaar, kwetsbaar, innemend en een heel grote twijfelaar. Maar hij is ook heel zorgzaam en behulpzaam en is niet de hoofdschuldige van wat er gebeurd is, doordat hij geen achtergrond heeft om een eigen persoonlijkheid te creëren. Doordat hij zich erg alleen voelt op vakantie, zonder zijn vrienden, laat hij zich vlugger vangen door mensen als Benoît en Alex. Hij evolueert tijdens het verhaal van iemand die geen mening heeft en snel in de val loopt naar iemand die toch al meer vastbesloten is en beseft dat hij in de val gelopen is. Caitlin : Ze heeft een eigen, gefundeerde mening en heeft een sterke persoonlijkheid. Ze is afkomstig uit New York en is creatief bezig door te dansen. Ze is een beetje verliefd op Lucas en speelt de rol van het geweten voor hem. Ze spoort hem aan om na te denken en een eigen mening te vormen over politiek, racisme, . . . Ze neemt het Lucas kwalijk dat hij niet veel heeft ondernomen om meer te weten te komen over zijn grootvader. Ze leek eerst ook beïnvloed door Benoît, maar naderhand blijkt dat ze hem goed doorheeft en kan typeren. Benoît : Hij is een leiderfiguur, een mooi-en veelprater en een gevaarlijk denker. Hij dwingt respect af en is een grote egoïst. Hij ziet eruit als een rijkeluiszoontje (draagt een Armani-jasje), heeft blauwe, heldere ogen ("Zo helder als het vuur van een gasbrander") Dit is een allusie naar Hitler, die ook enkel het Arische ras goedkeurde. Hij is nogal uitdagend en wanneer hij ontdekt dat Caitlin "een vuile jodin" is, zint hij zelfs op wraak. Alex : Hij is een meeloper, een naprater en de uitvoerder van Benoîts plannen. Hij recruteert mensen voor Benoît en moet mee-indoctrineren. Lucas' moeder : Ze is introvert en beschaamd over wat er gebeurde in het verleden. Dat is ook de reden waarom ze alles verzwegen heeft voor Lucas. Ze is een zwakke persoonlijkheid en is deels schuldig aan wat er gebeurd is doordat ze al die tijd de waarheid heeft verzwegen. Lucas' grootvader : Hij symboliseert een dramatisch verleden met grote gevolgen voor het heden. Lucas wordt vaak met zijn grootvader vergeleken. Biografie Anne Provoost (Bron: Aangenaam, Vlaamse bibliotheekcentrale v.z.w., Etienne Claeys) Anne Provoost werd geboren te Poperinge op 26 juli 1964. Ze groeide Woesten in de Westhoek in een gezin van vier kinderen. De schrijversmicrobe had haar reeds vroeg te pakken. In de lagere school schreef ze schriftjes vol met opstellen die ze dan met potloodtekeningen illustreerde. Tijdens haar studie Germaanse Filologie te Kortrijk en te Leuven was ze van plan om niet te schrijven. Toen ze tijdens het voorlaatste jaar van haar studies ziek werd en een week met griep in bed lag, schreef ze toch een kortverhaal (over ratten die in de middeleeuwen de pest over de stad brachten), voor een verhalenwedstrijd van Germania. Ze won er de eerste prijs mee. Een jaar later won ze de tweede prijs in een verhalenwedstrijd van Knack Weekend. Hiervoor kreeg ze de volledige Winkler Prins Encyclopedie. Na haar licentiaatstudies volgde ze nog een jaar pedagogie te Leuven uit interesse en vanuit het vage voorgevoel dat ze nog zou schrijven. Daarna vertrok ze naar de U.S.A. met haar man die met een studiebeurs zijn Masters of Arts in Amerikaanse literatuur wilde behalen aan de universiteit van Minneapolis. Terwijl haar man studeerde werkte zij in een "day care", een kinderdagverblijf met kinderen tussen 4 en 7 jaar. Tijdens die periode begon ze terug intensief met schrijven. Ze schreef voor kindertijdschriften in Amerika en Vlaanderen en schreef de eerste versie van haar boek "Mijn tante is een grindewal", het eerste oorspronkelijk Nederlandstalig jeugdboek over seksuele kindermishandeling. Met dit boek waarin een jong meisje haar eigen situatie herkent in het stranden van een kudde walvissen op de kust van Cape Cod, werd Anne Provoost onmiddellijk een begrip in de Vlaamse jeugdliteratuur. Ze werd hiervoor in 1991 bekroond met de Boekenleeuw (jaarlijkse prijs die toegekend wordt door de Vereniging ter Bevordering van het Vlaams Boekwezen voor het beste jeugdboek) en de Interprovinciale Prijs voor Jeugdliteratuur. "Mijn tante is een grindewal" werd vertaald in het Engels, Duits, Zweeds, Noors en Deens. Met haar tweede roman "Vallen", die over racisme en de verleidingen van extreem rechts gaat, ontving ze in 1995 binnen tien dagen tijd, de Woutertje Pieterse Prijs voor kinder- en jeugdliteratuur, de Boekenleeuw en de eerste Gouden Uil in de categorie kinder- en jeugdliteratuur. De jongeren die het boek meelazen naast de officiële jury waren unaniem vol lof. Bij die prijzen hoorde telkens een flink geldbedrag. In 1995 won ze tevens als eerste Vlaamse auteur een Zilveren Griffel in Nederland voor "Vallen" en in 1996 de Interprovinciale Prijs voor Jeugdliteratuur. Het boek is inmiddels vertaald in het Engels, Duits, Frans, Zweeds, Deens, Noors, Spaans en Catalaans. Dit jaar volgt nog een vertaling in het Fins. Anne schreef tevens enkele boekjes met verhaaltjes voor eerste lezertjes bij Uitgeverij Zwijsen. In 1994 publiceerde ze ook het verhaal "De laatste kogel" in de bundel "Jonge sla" waarin jong Vlaams literair talent gebundeld werd. In opdracht van het Cultureel Centrum van Hasselt schreef Anne voor het jeugdtheaterproject Stukschrijven de theatertekst "Het hart van twee". Samen met jeugdauteurs Ed Franck, Bart Moeyaert en Jaak Dreesen volgde ze een jaar lang een workshop 'jeugdtheater schrijven'. Eind juni 1994 gingen de eenakters van een half uur in première te Hasselt uitgevoerd door studenten van de Maastrichtse toneelakademie. Anne Provoost werkte 8 jaar deeltijds thuis voor "Youth for Understanding", een internationale uitwisselingsorganisatie voor jongeren. Sedert 1 januari 1996 is ze fulltime schrijver en zorgt voor haar kinderen Cornelius (5 jaar) en Martha (3 jaar). In oktober 1996 publiceerde ze De Roos en het Zwijn bij uitgeverij Querido.