Laura Tinhuizen

Ze is een vrouw van ongeveer 35, maar ze heeft nog een fitte jonge uitstraling. Wel wordt ze aan het eind van het boek steeds wat ouder, door de vele veranderingen in haar leven met Sylvia. Ik denk dat ze bruin haar heeft, een lichte huid en weinig make-up draagt. Haar kledingstijl is ‘als het maar lekker zit’, een broek en een grote trui zijn haar favoriete kledingstukken, maar als ze een avondje uit gaat dan doet ze wel wat meer haar best. Dan stift ze haar lippen rood en trekt een zwart jurkje aan.

Laura werkt in een museum en houd dan ook erg van kunst. Ook gaat ze graag naar het theater, daar ziet ze dan een opera, toneelstuk of een moderne dans. Ze houdt van wandelen door het park en koken, maar niet te vaak. ’s Avonds hangt ze op de bank en leest een boek of vermaakt ze zich met Sylvia.

De hoofdpersoon is een uitgewerkt persoon. Ze is een observerend type maar soms kan ze ook flink van zich afbijten als het haar te persoonlijk wordt, als je haar niet zou kennen zou je denken dat ze een rustige en kalme vrouw is, terwijl ze dan van binnen staat te koken. Ze houdt er niet van als er dingen achtergehouden worden, ze vindt dat eerlijkheid loont.

Ze heeft niet meer zoveel vrienden over. Eerst omdat ze scheidde van Alfred en daarna, omdat ze iets kreeg met een vrouw. Veel mensen waren het hier niet mee eens inclusief haar eigen moeder. Haar moeder was net als Laura een vrouw die kalm is maar ook kan ontploffen. Dat deed ze dan ook toen ze Sylvia ontmoette. (Ze sloeg er met de stok op in)

Toen de hoofdpersoon de jonge Sylvia ontmoette beurde ze helemaal op, ze was nog een beetje treurig door haar scheiding met Alfred, maar nu ze Sylvia in haar leven had was alles nieuw en spannend. Sylvia is niet zo slim en niet heel goed om mee te praten, maar daar heeft de hoofdpersoon ook niet zoveel behoefte aan. Zo werd al gezegd bij de ontmoeting. ‘Ik ben niet iemand veel spreekt.’ Waarop werd geantwoord, ‘Ik ook niet’. Sylvia is een interessant persoon en die mening deel ik met Laura.

Tegen het einde van het boek vertrekt Sylvia zonder echte reden. Dat maakt Laura echt kapot, ze ligt huilend op de grond en haar vrolijkheid en optimisme verdwijnt langzaam uit haar lichaam. Na deze gebeurtenis was ze niet meer als voorheen. Ze werd stil, eenzaam en leefde een kluizenaars leven. Toen Sylvia terug kwam leek alles weer goed te zijn, maar toch had ik het gevoel dat Laura beschadigd was voor het leven. Het zou nooit helemaal zo zijn als voorheen. Ook al leek ze nog zo blij en vrolijk, diep vanbinnen deed het nog steeds pijn dat Sylvia haar had verlaten voor haar eigen ex, of ze nu een goede reden had of niet.

Wat ik doe in mijn verslag is dat je probeert te omschrijven hoe iemand is en om dat te doen heb ik gebruik ik andere mensen. Je zou dus kunnen zeggen dat ik dit persoon leer kennen doordat ze Sylvia leert kennen. Doordat  ik lees hoe zij reageert op Sylvia weet ik wat voor soort persoon Laura is. Natuurlijk leer je haar ook kennen doordat ze de ik-figuur is, door haar gedachten en hoe ze de wereld bekijkt, maar ik leer haar het best kennen door hoe ze met Sylvia om gaat.

Zelf vind ik Laura best wel een normale meid. Ze zegt niet zoveel, en ze heeft leuke humor. Ik zou best wel vrienden met Laura kunnen worden. Ik denk dat dat belangrijk is aan een boek. Dat je je kan inleven in de hoofdpersoon en dat het verhaal goed te begrijpen is. Dat is in dit boek zeker Het geval. Ik lees zelf niet zo heel veel maar vond dit toch een heel aardig boek. Maar, ik zou het niet zo snel uit mezelf lezen. Maar als literatuur boek voor het vak Nederlands was het redelijk.