1. Het boek heet ‘Twee vrouwen’. Er is geen ondertitel. Het is geschreven door Harry Mulisch, in 1975. Ik heb de 16e druk gelezen, uit 1997.
2. Het motto van het boek is
… weer doorsidderde mijn hart
Eros, zoals de wind op de bergen in eiken valt. SAPPHO
Waarschijnlijk is het een stukje uit een boek of een toneelstuk, in ieder geval iets kunstzinnigs, want dat komt wel meer voor in het boek. Dat het hart siddert, zal te maken hebben met het feit dat het hart van de hoofdpersoon veel zware emoties te verduren krijgt. 3. Een vrouw van 35 ontmoet een meisje van 20 met wie ze heel gelukkig wordt. Na een half jaar vertrekt het meisje en gaat er met de ex-man van de vrouw vandoor. Ze komt weer terug, zwanger, want de twee vrouwen wilden namelijk samen een kindje. Net als hun leven weer compleet lijkt te zijn, wordt het meisje met drie kogels uit het leven gerukt door de jaloerse ex-man. 4. a. er is geen proloog of epiloog. b. het boek is in hoofdstukken verdeeld, maar ze zijn niet genummerd of getiteld. Een nieuw hoofdstuk begint gewoon met een paar witregels bovenaan. 5. a. Het verhaal speelt zich voor het grootste deel af in Amsterdam, waar de twee vrouwen elkaar ontmoeten en wonen. Eigenlijk lopen er twee verhalen door elkaar. Het andere verhaal speelt zich af op de route Amsterdam – Nice, voornamelijk op de weg, soms in een hotel of wegrestaurant. b. De plaatsen zijn tamelijk willekeurig gekozen. 6. a. Het verhaal duurt ongeveer 8 á 9 maanden, van februari tot ergens na de zomer, augustus / september, denk ik. b. De verteltijd is kleiner dat de vertelde tijd. 7. Uit het jaartal van de eerste druk kun je afleiden dat het verhaal 30 jaar geleden speelt. Verder is dat niet echt ergens uit af te leiden. Het zou ook vandaag de dag kunnen gebeuren. Soms worden er wel wat ouderwetse woorden of zinnen gebruikt, maar het is niet zo dat je daaraan merkt dat het een wat ouder boek is. 8. a. Het verhaal is chronologisch verteld, want de gebeurtenissen volgen elkaar gewoon op zoals ze ook gebeurt zijn. b. Eigenlijk is het hele verhaal over Sylvia één grote flashback. Op het moment dat de ikpersoon het verteld, is zij op weg naar Nice, of is ze daar zelfs al. Helemaal in het begin lees je dat ze het verhaal verteld, wat eigenlijk één grote, pasgebeurde herinnering is, terwijl ze in een kamertje bij een oude vrouw in huis logeert. 9. a. er is sprake van een ik-perspectief. b. De eerste zin van het verhaal: ‘Er zijn mij een paar dingen overkomen, - niet alleen de dood van mijn moeder.’ c. het perspectief wisselt niet. 10. a. Bijna het hele verhaal wordt verteld als een grote gedacht. Er zijn maar weinig dialogen. Het hele verhaal wordt in de verleden tijd verteld, wat natuurlijk logisch is, want het is een herinnering. 11. a. Het verhaal is spannend, want Sylvia is een bijzondere vrouw, met een duidelijke eigen wil en wet. Daardoor neemt het verhaal regelmatig onverwachte wendingen. b. Het boek wordt spannend gemaakt door de onverwachte draai die eraan gegeven wordt. Bijv. net als de twee vrouwen heel gelukkig zijn samen, en alles goed lijkt te gaan, gaat één van de twee ervandoor, zonder duidelijke reden. 12. a. Laura is de hoofdpersoon. Zij is de verteller van het verhaal, haar eigen verhaal. b. Ze is een karakter, een intelligente vrouw van midden dertig. Ze is zeer geïnteresseerd in kunst, literatuur en toneel. Ze werkt zelf in een museum en woont vaak allerlei voorstellingen bij. c. + d. Sylvia, een 20-jarig meisje uit Petten, is één van de belangrijkste personen uit het verhaal. Ze komt naar Amsterdam om daar te werken. Ze ontmoet Laura en trekt bij haar in. Ze is een karakter, want het is iemand van wie je weinig hoogte kunt krijgen, omdat ze niet veel zegt. Daarnaast is Alfred ook een redelijk belangrijk persoon in het boek. Hij is de ex-man van Laura en hij vindt Sylvia vanaf het begin een leuke meid. Hij is een type, een man die zichzelf nogal heel wat vindt en de beste wil zijn in zijn vak. Als iemand anders iets net even beter doet, is hij jaloers en kraakt hij alles af als recensent. Verder speelt de moeder van Laura ook een rol in het verhaal. Laura is tenslotte op weg naar Nice, omdat ze haar moeder gaat begraven, en terwijl ze daar naartoe op weg is, denkt ze alle gebeurtenissen van het afgelopen half jaar nog eens over. e. Laura is een vrij knappe vrouw met lang haar en een mager postuur. 13. a. ? b. Het thema van het boek is verhoudingen, want het gaat om de verhoudingen tussen man – vrouw, vrouw – vrouw, moeder – dochter, enz. Laura, de ikpersoon uit het verhaal, ontvangt een bericht uit Nice, dat ze even het tehuis moet bellen. Laura’s moeder is een paar jaar geleden naar Nice verhuisd om daar haar oude dag door te brengen en te sterven. Laura weet het al meteen als ze het bericht ziet, haar moeder is overleden. Na het gesprek pakt ze haar koffer en vertrekt. Het plotselinge vertrekt heeft wel iets opwindends en doet haar denken aan vroeger, toen ze als kleine meid een keer van huis weg liep. Ze was toen zonder eten, drinken en geld op de fiets gestapt. Ze wilde weg, maar vroeg zich af of ze ooit in ‘weg’ zou aankomen. Haar moeder had niet eens gemerkt dat ze zo lang weg was geweest, toen ze nog voor het eten thuis was. Laura rijdt via België naar Frankrijk, naar Nice, en bedenkt kritisch dat het landschap hier veel mooier is dan in Nederland. Het ene verhaal loopt via een vage kronkel over in het andere. Laura is boodschappen aan het doen als ze opeens aan de overkant van de straat een meisje voor de etalage van de juwelier ziet staan. Ze voelt een bepaalde opwinding, loopt op haar af en knoopt voorzichtig een gesprekje aan. Samen wandelen ze door straten waar ze niets te zoeken hebben. Dan besluiten ze om even wat te gaan drinken bij Laura thuis. Het is gezellig en ze zijn erg in elkaar geïnteresseerd. Sylvia vraagt of ze in bed zullen gaan liggen. Na een tijdje vraagt Laura of ze bij haar komt wonen. Sylvia komt uit Petten en gaat weer terug naar huis om haar ouders te vertellen dat ze bij Thomas intrekt, de verzonnen zoon van Laura, want als haar ouders erachter zouden komen dat ze een relatie met een vrouw heeft, zouden ze haar hoogstpersoonlijk het huis uit komen sleuren. Laura werkt in een museum. De eerste weken zien er allemaal hetzelfde uit. ’s Ochtends brengt Laura haar jonge vriendin ontbijt op bed en vertrekt naar haar werk. Tussen de middag lunchen ze samen. ’s Middags blijft Sylvia thuis met een boek op de bank, of ze gaat lekker winkelen. Op een gegeven moment gaan ze wat uitstapjes maken. Ze gaan onder andere naar de dierentuin om elkaar te ‘kieken’. Ze maken foto’s van elkaar bij allerlei dieren, en Sylvia wil ook een keer op de foto met een jongeman. Laura heeft een telefoongesprek met een collega. Hij heeft gehoord over Sylvia. Hij doet er heel bot over en Laura gooit de hoorn erop. Sylvia’s moeder staat plotseling voor de deur. Laura doet alsof ze Sylvia’s schoonmoeder is. Als ze naar de keuken gaat om thee te zetten, vraagt ze zich af of het niet beter is om alles eerlijk te zeggen, maar ze is bang voor de gevolgen. Laura en Sylvia schrikken als mevrouw Nithart naar een foto van Thomas vraagt. Sylvia geeft haar de foto uit Artis, waar ze samen met die leuke jongeman op staat. Die had ze vast uit voorzorg gemaakt… Laura rijdt over de Franse grens. Ze eet en drinkt even wat bij een tankstation. Ze krijgt tranen in haar ogen als ze aan Sylvia denkt. In mei nemen de twee dames het vliegtuig naar Nice, om Laura’s moeder op te zoeken. In het vliegtuig krijgen ze ruzie over het liegen tegen iedereen. Zodra ze geland zijn, is alles weer goedgemaakt. Ze kunnen niet meer zonder elkaar. De eerste avond gaan ze samen een terrasje pikken. Twee mannen komen erbij zitten en halen hun over om naar de discotheek te gaan. Eerst doen de dames leuk mee, maar als het gesprek opeens over hotelkamers gaat, vertellen ze dat zij met elkaar zijn. De mannen worden gelijk boos en de meiden komen niet meer bij van het lachen terwijl ze naar hun eigen hotelkamer rennen. De volgende ochtend gaan ze naar het park bij het tehuis waar Laura’s moeder woont. Sylvia gaat een stuk verderop zitten, zodat Laura met haar moeder kan praten. Ze vertelt dat ze heel gelukkig is met haar nieuwe vriend. Als Sylvia op hen afkomt, spelen Laura en zij toneel, alsof het heel toevallig is dat Laura’s buurmeisje ook in Nice is. Laura ziet meteen dat haar moeder het niet gelooft. Plotseling staat de oude vrouw op en begint met haar wandelstok naar Sylvia te maaien. Laura barst in tranen uit. Ze wist wel dat haar moeder het niet zou begrijpen, maar dat ze dit zou doen… Laura heeft haar moeder hierna niet meer gezien. Op zondagochtend liggen Laura en Sylvia in bed. Ze praten over kinderen en het blijkt dat Laura onvruchtbaar is. Als Sylvia vraagt of ze een kind van haar wil, gaat het kriebelen van binnen, dat lijkt haar echt geweldig. Opeens vertelt Sylvia dat zij toen ze een jaar of 14 was, een keer de zee in was gelopen, totdat ze kopje onder ging. Ze bleef lopen en een paar onbekenden moesten haar eruit halen, anders was ze verdronken. Laura schrikt van het verhaal en beseft hoeveel ze van Sylvia houdt. Laura neemt Sylvia mee naar de première van een theaterstuk, over de oude Grieken en homoseksualiteit in vergelijking bij het heden, of zoiets. Het is een mooi stuk, maar het wordt opmerkelijk stil als er plotseling een scène volgt van de ‘paring’ van twee mensen. In de pauze komen de dames Alfred tegen, de ex-man van Laura. Laura is heel vaak naar dit soort premières geweest, toen ze nog getrouwd was met Alfred. Ze komt veel bekenden tegen met wie ze even een praatje maakt. Bijna iedereen weet al van Sylvia en haar. Na de voorstelling worden Sylvia en Laura uitgenodigd door Alfred om nog even wat te drinken. Ze praten over het toneelstuk en de bedoeling ervan. Alfred en Sylvia gaan even op het balkon staan praten, als Laura de schrijver van het stuk ontmoet. Later voegt Laura zich bij Karin, de altijd chagrijnige vrouw van Alfred. Als Karin naar huis gaat, mengt Laura zich in het gesprek van Sylvia en Alfred. Dan vraagt Alfred naar Laura’s moeder. Ze wil er niet over praten. De twee meiden vertrekken en Alfred steekt nog even zijn duim op naar Laura, om haar geluk te wensen, en ze ziet dat hij het meent. Laura laat haar huisgenote in het museum kennis maken met de 80-jarige meneer Roebljov uit Rusland. Hij en zijn vrouw wonen in het souterrain van het museum. Sylvia en Laura bekijken nog enkele iconen die tentoongesteld staan. Dan gaat Sylvia op de grond zitten en verteld over waar ze woonde in Petten, achter de dijk, die hoger was dan hun huis, zodat het de horizon leek. En als je op de dijk stond, was er die eeuwige wind, waardoor het landschap altijd rusteloos leek te zijn. Sylvia had nog nooit zolang achter elkaar gepraat. Laura rijdt verder richting Nice. In een wegrestaurant komt ze de schrijver van het stuk tegen waar ze met Sylvia is geweest. Ze praten even over Alfred, die een recensie over het stuk heeft geschreven, die niet al te positief was. Maar ja, hij kan ten slotte andermans werk alleen maar afkraken, want alleen de dingen die hij doet zijn goed. Opeens begint de schrijver over Sylvia. Laura krijgt een vreemd gevoel van binnen. Hij vertelt over het landschap waar ze hem aan deed denken… Als Laura bijkomt, houdt een buffetjuffrouw ijs in haar nek en ziet ze voor zich op de tafel wat bloed tussen de scherven van het kopje en de gemorste koffie. Ze moet braken. De schrijver raadt haar aan om een hotelkamer te nemen en eens goed uit te rusten, aangezien ze al ruim 30 uur wakker was, op weg naar haar overleden moeder. Er breekt een nieuwe periode aan in de verhouding tussen de twee vrouwen. Sylvia is treurig en geeft bijna geen antwoord meer. Ze ontwikkelt een schoonmaakmanie, doet allerlei onnodige klusjes en maakt overdreven veel schoon. Laura vraagt of ze een paar dagen naar huis wil, naar haar moeder. Sylvia had er zelf ook al aan gedacht en de volgende dag vertrekt ze dan ook. Als Laura thuis komt uit haar werk, is ze weg. Het huis ziet eruit alsof het ontsmet is, zoals na een epidemie. De eerste twee avonden heeft Laura het moeilijk. Ze heeft steeds de neiging om Sylvia te bellen, maar ze doet het niet, ze wil haar niet achtervolgen naar de plek waar ze tot zichzelf wil komen. De vierde avond belt ze naar Sylvia’s ouderlijk huis. Het is al over elven ’s avonds en ze hadden afgesproken dat Sylvia na het eten zou bellen. Haar vader neemt de telefoon op en vertelt dat zijn dochter slechts één avond geweest was en toen weer terug is gegaan naar Amsterdam. Laura schrikt zich te pletter en denkt meteen dat haar grote liefde voorgoed bij haar vandaan is. Met een vreemd gevoel loopt ze naar de kast van Sylvia, maar die is leeg. Laura kan alleen nog maar huilen. De volgende dagen dwaalt Laura lusteloos door de stad en voelt zich één brok ellende. Alles in huis doet haar aan Sylvia denken, de bank waar ze altijd op lag, de boeken die ze las, het bed, alles. Dan belt Karin. Ze vraagt of Laura het al weet, dat Sylvia er met Alfred vandoor is... Karin geeft haar het adres van het hotel waar de twee verblijven. Als Laura daar aankomt en Sylvia ziet, grijpt ze haar vast, alsof ze haar nooit meer loslaat. Maar Sylvia antwoordt niet, ze blijft slap staan. Laura voelt dat het definitief voorbij is en vertrekt zonder nog iets te zeggen. Een tijdje later vindt Laura een briefje in haar bus: ‘Om 8uur kom ik weer langs, ik moet even met je spreken, - Sylvia.’ Laura weet niet wat ze moet denken. Komt Sylvia bij haar terug? Zou het echt waar zijn? Maar dan had ze toch wel wat anders opgeschreven? Voor de zekerheid haalt Laura champagne. Die avond staat Sylvia op de stoep om haar paspoort op te halen. Ze vertelt dat ze naar Londen gaat met Alfred. Laura rijdt door het zomerse landschap van Orange. Het begint al te schemeren. Opeens krijgt ze last van duizelingen en besluit om in de dichtstbijzijnde plaats een kamer te nemen. Bij de VVV vertelt de vrouw achter de balie dat alle hotels vol zijn, want het is hoogseizoen en er zijn twee belangrijke congressen in de stad. Even pleegt ze een telefoontje en dan zegt ze tegen Laura dat ze bij haar moeder kan verblijven. Een paar dagen na Sylvia’s vertrek naar Engeland begint Laura voor de zoveelste keer aan een brief voor haar moeder, maar opnieuw wordt het niets. Laura gaat naar de kapper, om een beetje een nieuw mens te worden. Ze begint zich weer een beetje thuis te voelen in de wereld. Ze zit in het open raam een boek te lezen als er opeens een taxi voor de deur stopt. Sylvia stapt uit. Laura kan haar geluk niet op als ze enthousiast naar boven zwaait. Sylvia komt naar boven en als Laura verward maar heel blij vraagt wat er aan de hand is, zegt Sylvia: ‘Ik ben zwanger.’ Ze had Alfred gebruikt om via hem zwanger te worden van Laura. Ze hadden het al eerder over een kind gehad, maar dit had Laura niet verwacht. Sylvia had een briefje achtergelaten voor Alfred, in het hotel in Engeland. Dan gaat de telefoon. Het is Alfred, hij heeft het briefje gevonden en hij en Laura zijn het erover eens dat er gepraat moet worden. De volgende ochtend zal hij langskomen. Sylvia en Laura hebben de mooiste avond van hun leven. Ze gaan uit eten en dansen in een discotheek en als ze thuis komen, hebben ze elkaar lief onder de sterrenhemel. De volgende ochtend kan Laura zich niet op haar werk concentreren. Weer begint ze aan een brief voor haar moeder. Deze keer heeft ze wél heel veel te vertellen. Dan gaan de telefoon. Het is de politie, er is een ongeval gebeurd met haar huisgenote… Een politieauto haalt haar op. In de huiskamer ligt Sylvia half op de bank, half op de grond. Alles zit onder het bloed. Alfred heeft haar in haar hoofd, hart en buik geschoten.
Eros, zoals de wind op de bergen in eiken valt. SAPPHO
Waarschijnlijk is het een stukje uit een boek of een toneelstuk, in ieder geval iets kunstzinnigs, want dat komt wel meer voor in het boek. Dat het hart siddert, zal te maken hebben met het feit dat het hart van de hoofdpersoon veel zware emoties te verduren krijgt. 3. Een vrouw van 35 ontmoet een meisje van 20 met wie ze heel gelukkig wordt. Na een half jaar vertrekt het meisje en gaat er met de ex-man van de vrouw vandoor. Ze komt weer terug, zwanger, want de twee vrouwen wilden namelijk samen een kindje. Net als hun leven weer compleet lijkt te zijn, wordt het meisje met drie kogels uit het leven gerukt door de jaloerse ex-man. 4. a. er is geen proloog of epiloog. b. het boek is in hoofdstukken verdeeld, maar ze zijn niet genummerd of getiteld. Een nieuw hoofdstuk begint gewoon met een paar witregels bovenaan. 5. a. Het verhaal speelt zich voor het grootste deel af in Amsterdam, waar de twee vrouwen elkaar ontmoeten en wonen. Eigenlijk lopen er twee verhalen door elkaar. Het andere verhaal speelt zich af op de route Amsterdam – Nice, voornamelijk op de weg, soms in een hotel of wegrestaurant. b. De plaatsen zijn tamelijk willekeurig gekozen. 6. a. Het verhaal duurt ongeveer 8 á 9 maanden, van februari tot ergens na de zomer, augustus / september, denk ik. b. De verteltijd is kleiner dat de vertelde tijd. 7. Uit het jaartal van de eerste druk kun je afleiden dat het verhaal 30 jaar geleden speelt. Verder is dat niet echt ergens uit af te leiden. Het zou ook vandaag de dag kunnen gebeuren. Soms worden er wel wat ouderwetse woorden of zinnen gebruikt, maar het is niet zo dat je daaraan merkt dat het een wat ouder boek is. 8. a. Het verhaal is chronologisch verteld, want de gebeurtenissen volgen elkaar gewoon op zoals ze ook gebeurt zijn. b. Eigenlijk is het hele verhaal over Sylvia één grote flashback. Op het moment dat de ikpersoon het verteld, is zij op weg naar Nice, of is ze daar zelfs al. Helemaal in het begin lees je dat ze het verhaal verteld, wat eigenlijk één grote, pasgebeurde herinnering is, terwijl ze in een kamertje bij een oude vrouw in huis logeert. 9. a. er is sprake van een ik-perspectief. b. De eerste zin van het verhaal: ‘Er zijn mij een paar dingen overkomen, - niet alleen de dood van mijn moeder.’ c. het perspectief wisselt niet. 10. a. Bijna het hele verhaal wordt verteld als een grote gedacht. Er zijn maar weinig dialogen. Het hele verhaal wordt in de verleden tijd verteld, wat natuurlijk logisch is, want het is een herinnering. 11. a. Het verhaal is spannend, want Sylvia is een bijzondere vrouw, met een duidelijke eigen wil en wet. Daardoor neemt het verhaal regelmatig onverwachte wendingen. b. Het boek wordt spannend gemaakt door de onverwachte draai die eraan gegeven wordt. Bijv. net als de twee vrouwen heel gelukkig zijn samen, en alles goed lijkt te gaan, gaat één van de twee ervandoor, zonder duidelijke reden. 12. a. Laura is de hoofdpersoon. Zij is de verteller van het verhaal, haar eigen verhaal. b. Ze is een karakter, een intelligente vrouw van midden dertig. Ze is zeer geïnteresseerd in kunst, literatuur en toneel. Ze werkt zelf in een museum en woont vaak allerlei voorstellingen bij. c. + d. Sylvia, een 20-jarig meisje uit Petten, is één van de belangrijkste personen uit het verhaal. Ze komt naar Amsterdam om daar te werken. Ze ontmoet Laura en trekt bij haar in. Ze is een karakter, want het is iemand van wie je weinig hoogte kunt krijgen, omdat ze niet veel zegt. Daarnaast is Alfred ook een redelijk belangrijk persoon in het boek. Hij is de ex-man van Laura en hij vindt Sylvia vanaf het begin een leuke meid. Hij is een type, een man die zichzelf nogal heel wat vindt en de beste wil zijn in zijn vak. Als iemand anders iets net even beter doet, is hij jaloers en kraakt hij alles af als recensent. Verder speelt de moeder van Laura ook een rol in het verhaal. Laura is tenslotte op weg naar Nice, omdat ze haar moeder gaat begraven, en terwijl ze daar naartoe op weg is, denkt ze alle gebeurtenissen van het afgelopen half jaar nog eens over. e. Laura is een vrij knappe vrouw met lang haar en een mager postuur. 13. a. ? b. Het thema van het boek is verhoudingen, want het gaat om de verhoudingen tussen man – vrouw, vrouw – vrouw, moeder – dochter, enz. Laura, de ikpersoon uit het verhaal, ontvangt een bericht uit Nice, dat ze even het tehuis moet bellen. Laura’s moeder is een paar jaar geleden naar Nice verhuisd om daar haar oude dag door te brengen en te sterven. Laura weet het al meteen als ze het bericht ziet, haar moeder is overleden. Na het gesprek pakt ze haar koffer en vertrekt. Het plotselinge vertrekt heeft wel iets opwindends en doet haar denken aan vroeger, toen ze als kleine meid een keer van huis weg liep. Ze was toen zonder eten, drinken en geld op de fiets gestapt. Ze wilde weg, maar vroeg zich af of ze ooit in ‘weg’ zou aankomen. Haar moeder had niet eens gemerkt dat ze zo lang weg was geweest, toen ze nog voor het eten thuis was. Laura rijdt via België naar Frankrijk, naar Nice, en bedenkt kritisch dat het landschap hier veel mooier is dan in Nederland. Het ene verhaal loopt via een vage kronkel over in het andere. Laura is boodschappen aan het doen als ze opeens aan de overkant van de straat een meisje voor de etalage van de juwelier ziet staan. Ze voelt een bepaalde opwinding, loopt op haar af en knoopt voorzichtig een gesprekje aan. Samen wandelen ze door straten waar ze niets te zoeken hebben. Dan besluiten ze om even wat te gaan drinken bij Laura thuis. Het is gezellig en ze zijn erg in elkaar geïnteresseerd. Sylvia vraagt of ze in bed zullen gaan liggen. Na een tijdje vraagt Laura of ze bij haar komt wonen. Sylvia komt uit Petten en gaat weer terug naar huis om haar ouders te vertellen dat ze bij Thomas intrekt, de verzonnen zoon van Laura, want als haar ouders erachter zouden komen dat ze een relatie met een vrouw heeft, zouden ze haar hoogstpersoonlijk het huis uit komen sleuren. Laura werkt in een museum. De eerste weken zien er allemaal hetzelfde uit. ’s Ochtends brengt Laura haar jonge vriendin ontbijt op bed en vertrekt naar haar werk. Tussen de middag lunchen ze samen. ’s Middags blijft Sylvia thuis met een boek op de bank, of ze gaat lekker winkelen. Op een gegeven moment gaan ze wat uitstapjes maken. Ze gaan onder andere naar de dierentuin om elkaar te ‘kieken’. Ze maken foto’s van elkaar bij allerlei dieren, en Sylvia wil ook een keer op de foto met een jongeman. Laura heeft een telefoongesprek met een collega. Hij heeft gehoord over Sylvia. Hij doet er heel bot over en Laura gooit de hoorn erop. Sylvia’s moeder staat plotseling voor de deur. Laura doet alsof ze Sylvia’s schoonmoeder is. Als ze naar de keuken gaat om thee te zetten, vraagt ze zich af of het niet beter is om alles eerlijk te zeggen, maar ze is bang voor de gevolgen. Laura en Sylvia schrikken als mevrouw Nithart naar een foto van Thomas vraagt. Sylvia geeft haar de foto uit Artis, waar ze samen met die leuke jongeman op staat. Die had ze vast uit voorzorg gemaakt… Laura rijdt over de Franse grens. Ze eet en drinkt even wat bij een tankstation. Ze krijgt tranen in haar ogen als ze aan Sylvia denkt. In mei nemen de twee dames het vliegtuig naar Nice, om Laura’s moeder op te zoeken. In het vliegtuig krijgen ze ruzie over het liegen tegen iedereen. Zodra ze geland zijn, is alles weer goedgemaakt. Ze kunnen niet meer zonder elkaar. De eerste avond gaan ze samen een terrasje pikken. Twee mannen komen erbij zitten en halen hun over om naar de discotheek te gaan. Eerst doen de dames leuk mee, maar als het gesprek opeens over hotelkamers gaat, vertellen ze dat zij met elkaar zijn. De mannen worden gelijk boos en de meiden komen niet meer bij van het lachen terwijl ze naar hun eigen hotelkamer rennen. De volgende ochtend gaan ze naar het park bij het tehuis waar Laura’s moeder woont. Sylvia gaat een stuk verderop zitten, zodat Laura met haar moeder kan praten. Ze vertelt dat ze heel gelukkig is met haar nieuwe vriend. Als Sylvia op hen afkomt, spelen Laura en zij toneel, alsof het heel toevallig is dat Laura’s buurmeisje ook in Nice is. Laura ziet meteen dat haar moeder het niet gelooft. Plotseling staat de oude vrouw op en begint met haar wandelstok naar Sylvia te maaien. Laura barst in tranen uit. Ze wist wel dat haar moeder het niet zou begrijpen, maar dat ze dit zou doen… Laura heeft haar moeder hierna niet meer gezien. Op zondagochtend liggen Laura en Sylvia in bed. Ze praten over kinderen en het blijkt dat Laura onvruchtbaar is. Als Sylvia vraagt of ze een kind van haar wil, gaat het kriebelen van binnen, dat lijkt haar echt geweldig. Opeens vertelt Sylvia dat zij toen ze een jaar of 14 was, een keer de zee in was gelopen, totdat ze kopje onder ging. Ze bleef lopen en een paar onbekenden moesten haar eruit halen, anders was ze verdronken. Laura schrikt van het verhaal en beseft hoeveel ze van Sylvia houdt. Laura neemt Sylvia mee naar de première van een theaterstuk, over de oude Grieken en homoseksualiteit in vergelijking bij het heden, of zoiets. Het is een mooi stuk, maar het wordt opmerkelijk stil als er plotseling een scène volgt van de ‘paring’ van twee mensen. In de pauze komen de dames Alfred tegen, de ex-man van Laura. Laura is heel vaak naar dit soort premières geweest, toen ze nog getrouwd was met Alfred. Ze komt veel bekenden tegen met wie ze even een praatje maakt. Bijna iedereen weet al van Sylvia en haar. Na de voorstelling worden Sylvia en Laura uitgenodigd door Alfred om nog even wat te drinken. Ze praten over het toneelstuk en de bedoeling ervan. Alfred en Sylvia gaan even op het balkon staan praten, als Laura de schrijver van het stuk ontmoet. Later voegt Laura zich bij Karin, de altijd chagrijnige vrouw van Alfred. Als Karin naar huis gaat, mengt Laura zich in het gesprek van Sylvia en Alfred. Dan vraagt Alfred naar Laura’s moeder. Ze wil er niet over praten. De twee meiden vertrekken en Alfred steekt nog even zijn duim op naar Laura, om haar geluk te wensen, en ze ziet dat hij het meent. Laura laat haar huisgenote in het museum kennis maken met de 80-jarige meneer Roebljov uit Rusland. Hij en zijn vrouw wonen in het souterrain van het museum. Sylvia en Laura bekijken nog enkele iconen die tentoongesteld staan. Dan gaat Sylvia op de grond zitten en verteld over waar ze woonde in Petten, achter de dijk, die hoger was dan hun huis, zodat het de horizon leek. En als je op de dijk stond, was er die eeuwige wind, waardoor het landschap altijd rusteloos leek te zijn. Sylvia had nog nooit zolang achter elkaar gepraat. Laura rijdt verder richting Nice. In een wegrestaurant komt ze de schrijver van het stuk tegen waar ze met Sylvia is geweest. Ze praten even over Alfred, die een recensie over het stuk heeft geschreven, die niet al te positief was. Maar ja, hij kan ten slotte andermans werk alleen maar afkraken, want alleen de dingen die hij doet zijn goed. Opeens begint de schrijver over Sylvia. Laura krijgt een vreemd gevoel van binnen. Hij vertelt over het landschap waar ze hem aan deed denken… Als Laura bijkomt, houdt een buffetjuffrouw ijs in haar nek en ziet ze voor zich op de tafel wat bloed tussen de scherven van het kopje en de gemorste koffie. Ze moet braken. De schrijver raadt haar aan om een hotelkamer te nemen en eens goed uit te rusten, aangezien ze al ruim 30 uur wakker was, op weg naar haar overleden moeder. Er breekt een nieuwe periode aan in de verhouding tussen de twee vrouwen. Sylvia is treurig en geeft bijna geen antwoord meer. Ze ontwikkelt een schoonmaakmanie, doet allerlei onnodige klusjes en maakt overdreven veel schoon. Laura vraagt of ze een paar dagen naar huis wil, naar haar moeder. Sylvia had er zelf ook al aan gedacht en de volgende dag vertrekt ze dan ook. Als Laura thuis komt uit haar werk, is ze weg. Het huis ziet eruit alsof het ontsmet is, zoals na een epidemie. De eerste twee avonden heeft Laura het moeilijk. Ze heeft steeds de neiging om Sylvia te bellen, maar ze doet het niet, ze wil haar niet achtervolgen naar de plek waar ze tot zichzelf wil komen. De vierde avond belt ze naar Sylvia’s ouderlijk huis. Het is al over elven ’s avonds en ze hadden afgesproken dat Sylvia na het eten zou bellen. Haar vader neemt de telefoon op en vertelt dat zijn dochter slechts één avond geweest was en toen weer terug is gegaan naar Amsterdam. Laura schrikt zich te pletter en denkt meteen dat haar grote liefde voorgoed bij haar vandaan is. Met een vreemd gevoel loopt ze naar de kast van Sylvia, maar die is leeg. Laura kan alleen nog maar huilen. De volgende dagen dwaalt Laura lusteloos door de stad en voelt zich één brok ellende. Alles in huis doet haar aan Sylvia denken, de bank waar ze altijd op lag, de boeken die ze las, het bed, alles. Dan belt Karin. Ze vraagt of Laura het al weet, dat Sylvia er met Alfred vandoor is... Karin geeft haar het adres van het hotel waar de twee verblijven. Als Laura daar aankomt en Sylvia ziet, grijpt ze haar vast, alsof ze haar nooit meer loslaat. Maar Sylvia antwoordt niet, ze blijft slap staan. Laura voelt dat het definitief voorbij is en vertrekt zonder nog iets te zeggen. Een tijdje later vindt Laura een briefje in haar bus: ‘Om 8uur kom ik weer langs, ik moet even met je spreken, - Sylvia.’ Laura weet niet wat ze moet denken. Komt Sylvia bij haar terug? Zou het echt waar zijn? Maar dan had ze toch wel wat anders opgeschreven? Voor de zekerheid haalt Laura champagne. Die avond staat Sylvia op de stoep om haar paspoort op te halen. Ze vertelt dat ze naar Londen gaat met Alfred. Laura rijdt door het zomerse landschap van Orange. Het begint al te schemeren. Opeens krijgt ze last van duizelingen en besluit om in de dichtstbijzijnde plaats een kamer te nemen. Bij de VVV vertelt de vrouw achter de balie dat alle hotels vol zijn, want het is hoogseizoen en er zijn twee belangrijke congressen in de stad. Even pleegt ze een telefoontje en dan zegt ze tegen Laura dat ze bij haar moeder kan verblijven. Een paar dagen na Sylvia’s vertrek naar Engeland begint Laura voor de zoveelste keer aan een brief voor haar moeder, maar opnieuw wordt het niets. Laura gaat naar de kapper, om een beetje een nieuw mens te worden. Ze begint zich weer een beetje thuis te voelen in de wereld. Ze zit in het open raam een boek te lezen als er opeens een taxi voor de deur stopt. Sylvia stapt uit. Laura kan haar geluk niet op als ze enthousiast naar boven zwaait. Sylvia komt naar boven en als Laura verward maar heel blij vraagt wat er aan de hand is, zegt Sylvia: ‘Ik ben zwanger.’ Ze had Alfred gebruikt om via hem zwanger te worden van Laura. Ze hadden het al eerder over een kind gehad, maar dit had Laura niet verwacht. Sylvia had een briefje achtergelaten voor Alfred, in het hotel in Engeland. Dan gaat de telefoon. Het is Alfred, hij heeft het briefje gevonden en hij en Laura zijn het erover eens dat er gepraat moet worden. De volgende ochtend zal hij langskomen. Sylvia en Laura hebben de mooiste avond van hun leven. Ze gaan uit eten en dansen in een discotheek en als ze thuis komen, hebben ze elkaar lief onder de sterrenhemel. De volgende ochtend kan Laura zich niet op haar werk concentreren. Weer begint ze aan een brief voor haar moeder. Deze keer heeft ze wél heel veel te vertellen. Dan gaan de telefoon. Het is de politie, er is een ongeval gebeurd met haar huisgenote… Een politieauto haalt haar op. In de huiskamer ligt Sylvia half op de bank, half op de grond. Alles zit onder het bloed. Alfred heeft haar in haar hoofd, hart en buik geschoten.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden