Ik had bij dit boekverslag nog totaal geen idee welk boek ik moest kiezen. Na een beetje praten met mijn medeleerlingen kwam ik uit op ‘Twee vrouwen’. Omdat ik al een stukje tekst had gelezen in het boek ‘Dossier lezen’ had gezien over dit boek, ging ik het maar gelijk halen! Een samenvatting van het boek: Laura is op weg naar haar overleden moeder in Nice. In de auto denkt ze heel veel terug aan haar jeugd en haar relatie met Sylvia. Het grootste gedeelte van het boek gaat over die relatie. Op een dag ziet ze Sylvia in een winkel staan en loopt op haar af. Vanaf dat moment hebben ze eigenlijk al een relatie. Al heel erg snel komt Sylvia bij Laura in huis wonen, waarop ze tegen Sylvia’s ouders zeggen dat ze samenwoont met haar vriend, Thomas. Sylvia ontwikkelt slimme plannen om haar moeder te laten geloven dat ze een relatie met Thomas heeft. Zo maken ze in de dierentuin foto’s en Sylvia krijgt het voor elkaar met een jongen op de foto te komen, die ze aan haar moeder laat zien als Thomas. Sylvia is heel stil en teruggetrokken, maar krijgt wel vaak haar wil. Sylvia gaat op een gegeven moment bij haar moeder op bezoek en dan wil ze niet dat ze Sylvia ziet. Haar ouders mogen ook niets van hun relatie af weten, dus waarom de moeder van Laura wel? Sylvia maakt ongewenst toch kennis met Laura’s moeder en daarna hebben Laura en haar moeder niets meer tegen elkaar gezegd. Haar moeder ziet meteen dat de twee een relatie hebben en wordt dan erg kwaad. Laura zit hier erg mee en wil het later eigenlijk weer goed maken, maar dat is haar niet meer gelukt vóór de dood van haar moeder. Sylvia en Laura gaan naar een toneelstuk over homoseksualiteit en komen daar de ex-man van Laura tegen, Alfred. Als er weer een paar dagen voorbij zijn gaat Sylvia er ineens met Alfred vandoor. Laura is er helemaal kapot van, en nog meer als Sylvia vertrekt naar Engeland. Alfred verlaat zijn gezin, dat bestaat uit twee kinderen en zijn vrouw Karin. Als Sylvia dan na een paar maanden weer op de stoep staat om terug te komen is de verwarring groot. Het blijkt dat ze is weggegaan om een baby van Alfred te krijgen en die op te voeden samen met Laura. Als Alfred dan na een dag opbelt om te praten wordt Sylvia vermoordt als Laura op haar werk is. Na dit gedeelte in het boek blijf je bij het deel waarin Laura naar Nice rijdt. Ze heeft dan al veel te lang gereden en is heel erg moe, zodat ze een slaapplek moet hebben. Ze komt uiteindelijk bij een vrouw op leeftijd in huis en blijft daar hangen. Ze gaat niet meer naar haar moeder en aan het einde van het boek wil ze uit het raam springen omdat ze het leven niet meer ziet zitten. De belangrijkste personages in het boek zijn: Laura is de hoofdpersoon in het boek. Laura is een vrouw van 35 jaar oud en gescheiden van Alfred. Ze houdt veel van kunst en weet daar ook veel vanaf. Je kijkt er dan ook niet van op dat ze in een museum werkt. Ze al haar vrienden vallen wanneer ze iets met Sylvia krijgt en dat is niet zo goed in haar karakter. De belangrijkste eigenschap in haar karakter is dat ze de dingen wel wil uitdrukken (door het liefste te schreeuwen) maar dat niet doet en daarom steeds in de problemen komt. Ze zegt niets op het moment wanneer ze het eigenlijk wil zeggen, kropt alles op, en barst een keer los. Laura heeft met haar moeder een slechte band (gehad) want haar moeder bemoeide zich veel met haar. Ze heeft wel een hechte band met haar vader gehad. Er worden namelijk alleen maar positieve fragmenten over haar vader verteld. Ze verlangt naar haar vader, ook op een erotische manier. Aan het einde van het boek is Laura helemaal kapot door alles wat er is gebeurd en wil ze sterven. Sylvia is een bijpersoon in het boek. Sylvia is 20 jaar en ze is kapster. Veel van haar gevoelens en gedachten kom je niet te weten. Dit komt doordat Laura alles vertelt hoe zij het ziet. Wel kom je te weten dat Sylvia heel zwijgzaam en op zich zelf is. Ook gebeurt alles zoals zij het wil. Ze wil bijvoorbeeld dat haar moeder niets te weten komt en, dat gebeurt ook niet. Ze wil Laura’s moeder zien, dat gebeurt. Ze wil zwanger raken, en ze raakt zwanger. Sylvia is heel anders dan je op het eerste moment denkt. Ze laat Laura bijvoorbeeld een foto maken van een jongen en haar, zodat ze die foto aan haar moeder kan laten zien als een foto van haar en haar vriend. Daar had ik nooit bij stilgestaan toen ze die foto maakten. Alles is bij haar heel doordacht. Toen met die foto maar ook toen ze ervandoor ging met Alfred. Toen was de bedoeling dat ze zwanger zou raken en dat lukte nog ook. Op het einde van het boek wordt ze vermoord door Alfred. Alfred Boeken is de ex-man van Laura. Hij is een man waar je amper wat over te weten komt maar toch is hij een belangrijk persoon in het verhaal omdat hij Sylvia zwanger maakt en hij haar vermoordt. Alfred is een goede man. Hij is getrouwd en heeft kinderen. Alleen als hij Sylvia ontmoet is hij niet zo goed meer. Hij verlaat zijn vrouw en twee kinderen om met Sylvia te vertrekken naar een hotel in de stad en later naar Engeland. Sylvia wordt zwanger en gaat weer bij hem weg om terug te gaan naar Laura. Daar was Alfred niet zo heel erg blij mee. Ik denk dat hij zich zo gebruikt voelde dat hij daardoor haar vermoord heeft. Het was gewoon uit woede.
Tijd: De periode waarin dit verhaal zich afspeelt is nogal vaag. Ik denk dat het rond 1975 afspeelt, toen is het boek ook geschreven. Niet alleen daarom denk ik dat, maar ook omdat twee vrouwen die samen leven een ongeaccepteerd iets was en dat is nu niet meer. De hele buurt keek Laura en Sylvia maar minachtend aan en de familie van Sylvia mocht echt van niets weten. De vertelde tijd is ongeveer een half jaar. Het boek begint wanneer Sylvia en Laura elkaar ontmoeten, in februari, en eindigt bij de vrouw waar Laura is, onderweg naar Nice, dit was in augustus. (enkele korte fragmenten zijn jeugdherinneringen, dit zijn uitzonderingen) De verteltijd is 149 bladzijden. De verteltijd is korter dan de vertelde tijd. De verteltijd is immers 149 bladzijden en hierin wordt een half jaar verteld. Dit verhaal is niet chronologisch, het zijn allemaal flash-backs, met uitzondering van het einde. Eigenlijk zijn het driedubbele terugblikken, namelijk over de reis naar Frankrijk, over Sylvia en over haar jeugd. Plaats/Ruimte: Het verhaal speelt zich op vele plaatsen af. De jeugdherinneringen spelen zich in Leiden af. Laura woont in Amsterdam als ze Sylvia ontmoet, hier spelen dus ook vele gebeurtenissen zich af. Laura woont in een huis op een boven etage, dit kom je te weten doordat de voordeur beneden de woonkamer is. Ook speelt zich een gebeurtenis af in de schouwburg. De laatste plaats is Avignon, de plek waar Laura blijft steken in een kamertje van een vrouw. Perspectief van Twee vrouwen: Dit verhaal wordt in de ik-vorm door Laura vertelt. Je ziet alles op de manier hoe Laura het ziet, en leeft helemaal met Laura mee. Haar gedachten krijg je te weten en hoe zij tegen andere mensen aankijkt. Je weet bijvoorbeeld wel wat Laura denkt over Sylvia als ze er met Alfred vandoor is, maar niet wat nou het echte plan van Sylvia is. Daarom ga je ook mee met de gedachte dat Sylvia onbegrijpelijk en onbetrouwbaar is. Motieven: In dit boek komen veel motieven voor: - de relatie tussen Laura en Sylvia, het gaat aan en uit. De relatie keert toch telkens terug. - de reis naar Zuid Frankrijk, na een aantal hoofdstukken krijg je toch steeds weer een hoofdstuk over de reis naar Nice, waar ze overigens nooit aankomt. - het kind-motief, de gedachte over hoe zij vroeger was en hoe haar leven was. - ze heeft ook iets met bulldozers, graafmachines die aan het werk zijn. Ik heb een paar keer in het boek gelezen dat ze het daar over heeft en op een gegeven moment ook over de kleur. Ik weet niet precies wat hiervan nou de bedoeling is in het boek, maar je zou het kunnen opvatten als; de gravers graven gedurende het boek een graf voor haar, en voor nog meer mensen. Thema: Het thema van het boek is de problematische lesbische liefdesrelatie. Dit is het centrale probleem in het boek. De eerste keer dat een relatie afgelopen is, blijkt de relatie toch niet afgelopen te zijn, maar de tweede keer is het voor goed afgelopen. Er zijn veel problemen in de relatie. Sylvia doet het niet goed bij de moeder van Laura en gaat er op een gegeven moment met Alfred vandoor. Daardoor wordt Laura emotioneel erg aangetast en komen er problemen.
Belangrijke passage: De belangrijkste passage in het boek is het gedeelte waarin Laura, Sylvia ontmoet. Vanaf daar begint de relatie al tussen de twee vrouwen. Nadat ze de relatie zijn aangegaan komen alle moeilijkheden, leuke dingen, enz.. Daar draait het hele boek eigenlijk om, de verhouding tussen Laura en Sylvia. Mening & eindconclusie: Alles wordt nauwkeurig beschreven. Deze gebeurtenissen zijn niet boeiend met elkaar verbonden. Dit komt doordat alle gebeurtenissen flash-backs zijn. De ene keer is Laura op weg naar Nice en even later is ze met Sylvia uit eten. Ik vond het wel vervelend lezen omdat er daardoor niet echt structuur in het boek zat . Je kan wel heel goed merken wanneer er een ander gedeelte begint maar bij sommige wisselingen wist ik echt niet meer waar ik zat. Spanning zit in sommige gebeurtenissen zeker. Vooral aan het einde van het boek als Sylvia is vermoord maar er zijn nog meer gebeurtenissen die ik spannend vond. (Ook spannend op de manier van nieuwsgierig) Wat mij erg verbaasde was dat Sylvia wat kreeg met Alfred. Dat had ik totaal niet verwacht. Sylvia begon wat met Alfred om een kind van hem te krijgen voor Laura. Dit is erg ongeloofwaardig want je begint toch niet met iemand een relatie omdat je kind wil. Sylvia wil een kind omdat Laura dat graag wilde. Omdat Alfred de ex-man van Laura is zou dat kind indirect van Laura zijn. Dit is natuurlijk onzin en ongeloofwaardig. Ik had verwacht dat het boek heel anders zou aflopen. Het boek loopt slecht af, iets wat ik niet had verwacht. Laura krijgt gewoon twee keer een klap te verwerken (als Sylvia bij haar weggaat en als ze is vermoord). En dan wil ze zelf ook nog dood. Dat had ik er niet uit opgemaakt, maar door het lezen van twee andere samenvattingen, en het gesprek met een medeleerling over dit boek kwam ik erachter dat Laura uit het raam ging springen. Ik heb het stukje nog eens nagelezen en inderdaad, uit de laatste paar regels kan je dat halen (maar dan moet je volgens mij wel een zeer ervaren lezer zijn, ik wist daar niets van) De afloop was wel leuk. Ik vind het leuk als je iets heel anders verwacht. De taal die gebruikt wordt is heel duidelijk en makkelijk. Saaie stukken waren er wel, ik vond de stukken wanneer Laura onderweg is naar Nice erg saai. Er gebeurt dan gewoon helemaal niets, deze stukken zijn natuurlijk wel nodig voor het geheel maar leuk vond ik ze niet. Dit boek vond ik best moeilijk te lezen. Alles is wel geschreven in duidelijke taal, maar er zijn veel achterliggende bedoelingen en flash-backs. Het was wel een goed boek om te lezen, maar ik denk dat ik zoiets niet snel weer zou lenen bij de bibliotheek. Over de schrijver: (spectrum encyclopedie 1997) (geb. 1927) Nederlands schrijver uit de naoorlogse periode met een groot, zeer veelzijdig oeuvre. Zijn werk getuigt van een virtuoze taalbeheersing en een opmerkelijke fantasie. Aanvankelijk schreef Mulisch voornamelijk verhalen en romans, naderhand legde hij zich ook toe op essayistische en beschouwende werken. Harry Kurt Viktor Mulisch, op 29 juli 1927 in Haarlem geboren, was vooral in de jaren 1955-1965 een van de bekendste Nederlandse schrijvers. Men bewondert zijn beheersing van de taal en zijn opmerkelijke fantasie. In 1952 debuteerde Mulisch met de roman 'Archibald Strohalm', waarmee hij de Reina Prinsen Geerlings-prijs won. Kort daarop verschenen de verhalenbundel 'Chantage op het leven' (1953), gevolgd door 'Het mirakel' (1955) en de 'De versierde mens' (1957), eveneens verhalen, en de romans 'De diamant' (1954), 'Het zwarte licht' (1956) en 'Het stenen bruidsbed' (1959). Met dit laatste boek werd Mulisch zeer bekend. De hoofdpersoon, de Amerikaanse tandarts Corinth, heeft als vlieger deelgenomen aan het bombardement op Dresden in 1945. Hierbij werden meer dan 100.000 mensen, meest burgers, gedood, terwijl de oorlog in feite al beslist was. Veel later bezoekt Corinth Dresden voor een tandartsencongres. Alles in Dresden houdt voor hem verband met het bombardement. In terugblik wordt de lezer ook nog verslag van dat bombardement uitgebracht in de vorm van zgn. zangen, geschreven in de trant van Homerus' 'Ilias', het verhaal van de Trojaanse oorlog. Met de naam van de vrouw met wie Corinth een verhouding heeft, Hella, verwijst Mulisch naar Helena, om wie de Trojaanse oorlog begonnen was. In 1960 verscheen het toneelstuk 'Tanchelijn. Kroniek van een ketter' en in 1961 de autobiografische roman 'Voer voor psychologen'. In 1970 volgden nog de roman 'De verteller' (in 1971 voorzien van een toelichting: 'De verteller verteld') en de verhalenbundel 'Paralipomena orphica'. Sinds de jaren zestig publiceert Mulisch naast de verhalende literatuur steeds meer zgn. non-fiction: essays, reportages en autobiografische geschriften. Tot de laatste categorie kan men ook 'Het seksuele bolwerk' uit 1973 rekenen, waartoe Mulisch geïnspireerd werd door zijn ontdekking van de psychiater -seksuoloog Wilhelm Reich (1879-1957). Veel opzien baarde zijn satire op het boekje dat de Bescherming Bevolking in 1961 overal liet bezorgen om de burgers te vertellen hoe ze de atoombom konden overleven. Deze satire, 'Wenken voor de bescherming van uw gezin en uzelf, tijdens de jongste dag', werd later opgenomen in 'Wenken voor de jongste dag' (1967). 'De zaak 40/61' (1962) beschrijft het proces tegen de Duitse massamoordenaar Adolf Eichmann. 'Bericht aan de rattenkoning' (1966) is een reactie op gebeurtenissen in Amsterdam tijdens de Provo-tijd. In 'Het woord bij de daad' (1968) uitte Mulisch zijn grote bewondering voor het bewind van Fidel Castro in Cuba. In 'Soep lepelen met een vork' (1972) stelde hij de typisch Nederlandse drang tot spellingshervorming aan de kaak. Samen met Hugo Claus schreef hij de tekst voor de opera 'Reconstructie' op muziek van vijf Nederlandse componisten en Wolfgang Amadeus Mozart, die in 1969 in het kader van het Holland Festival werd uitgevoerd. Tijdens het Holland Festival van 1972 ging zijn bewerking van het Oedipus-thema in première: 'Oidipous Oidipous'. In 1974 debuteerde Mulisch als dichter met de bundel 'De vogels'. Een jaar later verscheen de roman 'Twee vrouwen' (verfilmd in 1978). Een van de meest gelezen werken is 'De aanslag' (1981; verfilmd in 1986), een roman over een groepje verzetsstrijders die tegen het einde van de Tweede Wereldoorlog een aanslag plegen op een politie-inspecteur. Verder schreef hij o.a. de novellen 'De elementen' (1988) en 'Het beeld en de klok' (1989), de poëziebundel 'Egyptisch' (1983) en het ambitieuze filosofische werk 'De compositie van de wereld' (1980). Mulisch kreeg de Constatijn Huygensprijs en de P.C. Hoofdprijs van 1977 toegekend. In 1993 ontving hij voor 'De ontdekking van de hemel' de Multatuliprijs, en in 1995 de Prijs der Nederlandse Letteren voor zijn gehele oeuvre.