‘Twee Vrouwen’ van Harry Mulisch
Geschreven in 1975 Uitgegeven met licentie van Uitgeverij De Bezige Bij
Een boek kiezen vind ik altijd best moeilijk, omdat je van tevoren eigenlijk niet kan weten of het boek je gaat interesseren of niet. Natuurlijk kan je dit wel een beetje nagaan met behulp van de achterflap en de titel. Bij deze opdracht stonden een paar boeken vermeldt, die je kon gaan lezen. Ik had er een paar aangevinkt die me wel leuk leken. Alleen van de titel dan. Toen ben ik naar de mediatheek gegaan en heb ik die boeken opgezocht. Al snel vielen er veel af, door de achterflap. ‘Isabella’ en ‘Twee Vrouwen’ bleven over. Isabella leek me wat leuker, dus daar ben ik in beginnen te lezen. Toen bleek ook die niet zo interessant en ben ik overgestapt op ‘Twee Vrouwen’ waar ik nu een verslag over ga maken. Beschrijvingsopdracht: Motivatie van mijn boekkeuze: Ik heb uiteindelijk toch nog voor ‘Twee Vrouwen’ gekozen omdat het me toch eigenlijk best een leuk boek leek. Op de achterkant werd er verteld dat het over een vrouw ging die getrouwd was, gescheiden was en een vriendin had gekregen. Die vriendin ging er dan weer met haar ex vandoor. Dat leek me dus wel grappig. Eigenlijk kwam het idee om dit boek te nemen uit het verwerkingsboek. Onder aan de opdracht stond een lijstje met boeken waar ik deze en nog wat andere boeken uit geprikt had. In de mediatheek heeft de achterflap de doorslag gegeven. En zoals ik al zei, ook de achterflap van het boek ‘Isabella’. Isabella ging over een vrouw die werd ontvoerd. Ik vond het al een beetje cliché, maar was er toch maar in begonnen. Ik vond het taalgebruik niet leuk en het begin sprak me ook niet aan. Ik ben toen dus maar verder gegaan in ‘Twee Vrouwen’. Korte weergave van de inhoud: Het verhaal gaat over Laura Tinuizen, de ik-persoon in het boek en speelt zich af in deze tijd. Zij is een gescheiden vrouw die werkt als museumconservatrice en woont in Amsterdam. Ze was 7 jaar lang getrouwd met Alfred Boeken. Hij wou kinderen, en zij kon hem die niet geven dus zijn ze gescheiden. Inmiddels is Alfred weer getrouwd, met Karin, en heeft 2 zoontjes. 5 jaar na de scheiding komt ze Sylvia tegen op straat. Het is een twintigjarig kapstertje uit Petten met een beetje een afwijkend figuur, maar zeker niet lelijk, volgens Laura. Ze had namelijk een te lange rug haar heupen waren te smal en haar benen waren niet zo recht als over het algemeen. Ze gaat met Laura naar huis, en een tijdje later trekt Sylvia bij Laura in. Ze wonen nu samen in Amsterdam. De ouders van Sylvia mogen niets weten, dus zegt Sylvia dat zij een verhouding heeft met de zoon van Laura, die ze Thomas noemt. In de werkelijkheid heeft Laura helemaal geen zoon. Sylvia houdt erg veel van Laura, en ze weet dat Laura graag kinderen wil. Sylvia zou die haar dolgraag willen geven. Het ging erg goed tussen de twee, totdat Sylvia op een gegeven moment erg stil werd. Ze zei dat ze graag een paar dagen naar huis wou, naar haar ouders. Ze zou vrijdag na het eten wel even bellen. Dat deed ze niet, dus belde Laura naar haar huis. Daar bleek ze alleen heel even te zijn geweest. Laura vindt een smoesje zodat haar ouders niet ongerust hoefden te worden. Dan belt Karin haar op, de vrouw van Alfred. Zij vertelt Laura dat hij een verhouding heeft met Sylvia, en waar ze zitten. Laura gaat er direct heen. Het is Hotel Hannie, een hotel in Amsterdam. Daar vindt ze Alfred en Sylvia. Ze vertellen het aan Laura, en Laura vertrekt weer zonder Sylvia. Een paar dagen later komt Sylvia nog even langs Laura om haar paspoort te halen. Ze gaat met Alfred naar Engeland toe, voor zijn werk. Laura beseft dat ze Sylvia nu echt kwijt is. Het gaat niet goed met haar. Eigenlijk wil ze niet naar de dokter, maar als ze toch gaat, blijkt dat ze een essentiële hypertensie heeft, een te hoge bloeddruk dus. Hiervoor krijgt ze medicijnen. Op een gegeven moment staat Laura voor het raam en komt er een taxi aan rijden waar Sylvia uit stapt. Ze rent naar boven en roept dat ze zwanger is! Laura snapt het nog niet helemaal, maar als Sylvia het uitgelegd heeft is ze wel erg blij met de boodschap. Achteraf blijkt het zo te zijn geweest dat Sylvia naar Alfred was gegaan uit liefde voor Laura. Laura had tegen haar gezegd dat ze wel een kind van haar wou, maar aangezien twee vrouwen geen kinderen kunnen krijgen was Sylvia naar Alfred gegaan om een kind van hem te krijgen. Ze had een briefje neergelegd voor Alfred, dat ze zwanger was, en dat ze terug was bij Laura. Hij had dezelfde avond nog gebeld, omdat hij toch nog even wou praten. Sylvia was het er nog niet zo mee eens, maar Laura wou het wel. Laura ging de volgende ochtend naar haar werk. Om 11 uur zou Alfred bij hun thuis komen. Toen ging de telefoon op het werk van Laura. Even dacht ze dat het Sylvia was, om te vertellen hoe het afgelopen was, maar het was de politie. Er werd aan haar gevraagd naar mevrouw Tinhuizen. Dat was zij zelf! Ze zeiden dat er wat aan de hand was met haar huisgenote, er zou onmiddellijk een politie auto komen om haar op te halen. Dat gebeurde ook. Laura rende naar buiten en werd snel naar haar huis gereden. Daar zag ze Sylvia liggen, half op de bank, half op de grond, dood… Er was veel politie. Alfred leek haar te hebben vermoord met schoten in haar hoofd, in haar hart en in haar buik. Het schot in haar hart was de dodende geweest. Al deze gebeurtenissen waren erg vol van invloed op het leven van Laura. Het hele verhaal is een flashback. Het verhaal begint namelijk op het moment dat Laura hoort dat haar moeder is overleden en met enkele jeugdherinneringen. Ze moet naar Nice om haar moeder te begraven, en dan komen alle herinneringen weer boven.
Uitgewerkte persoonlijke reactie:
Ik denk dat het onderwerp de slechte afloop is tussen 2 geliefden. Ik vind het wel een boeiend onderwerp, want het is altijd wel leuk om over relaties te lezen. Wat deze te verduren krijgen, en hoe het afloopt. Wel jammer is dat het niet in mijn belevingswereld ligt, want dat is natuurlijk wel weer van belang bij het inleven in de hoofdpersoon. Ik vind het ook wel leuk dat het over een relatie tussen twee vrouwen gaat. Veel boeken gaan over een relatie tussen man en vrouw, maar dit is een keer wat origineler. De verwachtingen die ik had van dit boek zijn deels uitgekomen. Door de achterflap van het boek wist ik wel ongeveer hoe het zou gaan, maar de afloop (die moord) had ik nooit zien aankomen. Wel vind ik dat de schrijver het onderwerp goed aanpakt, alles wordt duidelijk verteld, er ontbreekt geen informatie.
De belangrijkste gebeurtenissen vind ik dat Sylvia iets met Laura krijgt, en ook dat ze weer ‘bij haar weg gaat’. Wat ze achteraf gezien dus eigenlijk uit liefde deed voor Laura. Dit is namelijk van groot belang in het verhaal, want eigenlijk draait het hier allemaal om. Dat Laura nu iets met een vrouw heeft staat Alfred niet aan, en ook meer mensen niet. Alfred pakt als het ware Sylvia van Laura af, want hij weet niet dat Sylvia hem wil gebruiken voor een kind. En als hij er dan achter komt dat hij gebruikt is voor een kind, wordt hij woedend en vermoord haar. De belangrijkste gebeurtenissen zijn goed beschreven, en ook worden de gevoelens van de hoofdpersoon (Laura in dit geval) duidelijk verteld. Dit speelt voor mij een belangrijke rol in het verhaal. Ik vind het erg belangrijk dat je je goed moet kunnen inleven in de personages. En dat gaat prima, als er veel over de gevoelens wordt verteld. Het verband tussen de gebeurtenissen is wel duidelijk te verklaren. Alfred
pakt Sylvia van Laura af omdat hem de situatie niet aan staat, en hij vermoord haar omdat hij gebruikt is. De flashbacks maken het verhaal wel wat warrig, maar de meeste keren is het wel duidelijk wanneer het om een flashback, en wanneer het om ‘nu’ gaat. Ik vind het boek zeker wel boeiend, ontroerend, geloofwaardig en waarschijnlijk. Sommige stukjes zijn ook best spannend, maar niet het hele boek. Ik vond het boeiend omdat het over een relatie ging. Dat vind ik altijd wel leuk om te lezen, zoals hierboven ook al eens vermeld staat. Het boek is geloofwaardig en waarschijnlijk omdat er, behalve de moord, geen extreme dingen gebeuren die in het echt nooit zouden kunnen gebeuren. Het verhaal zou zich ook hier in het dorp kunnen hebben afgespeeld bij wijze van spreken. Ontroerend is het natuurlijk omdat er veel gevoelens in voorkomen. Niet alleen positieve, maar ook zeker wel negatieve gevoelens. Alle gebeurtenissen in het boek hebben eigenlijk wel indruk op me gemaakt. Dit komt denk ik ook omdat ik het boekje in 2 keer heb uitgelezen, en dan zit je echt goed in het verhaal, en maakt alles een goede indruk op je. Dit komt ook omdat er constant wel wat gebeurt, het blijft zeg maar steeds boeiend. Doordat alles goed en duidelijk wordt verteld is het makkelijk te volgen waar het over gaat, en blijft het dus ook boeiend. Van Laura krijg je een heel goed beeld. Dit komt doordat je alles te weten komt over haar. Je weet precies wat ze denkt en hoe ze zich voelt. Dit vind ik erg belangrijk in een boek, want je kan je dan makkelijker inleven. Laura is een vrouw van 35 jaar oud. Ze is gescheiden. Ze houdt veel van kunst en weet daar ook veel vanaf. Laura is een goed mens. Een voorbeeld hiervan is dat ze medelijden heeft met Alfred terwijl hij eerst Sylvia van haar afpakt. Wel laat ze al haar vrienden vallen wanneer ze iets met Sylvia krijgt. Laura heeft met haar moeder een slechte band (gehad) want haar moeder bemoeide zich veel met Laura. Ze heeft wel een hechte band met haar vader gehad. Er worden namelijk alleen maar positieve fragmenten over haar vader verteld. Van de andere personages krijg je eigenlijk alleen maar een beschrijving van hoe Laura ze ziet. Ik kon me goed inleven in Laura. Dit komt waarschijnlijk doordat Laura de ik-persoon in het boek is en dat je daardoor precies weet hoe Laura zich voelt en wat ze denkt. De andere twee belangrijke personen in het boek zijn Sylvia en Alfred. Sylvia is 20 jaar en ze is kapster. Veel van haar gevoelens en gedachten kom je niet te weten. Dit komt doordat Laura alles vertelt hoe zij het ziet, zoals ik hierboven ook al zei. Wel kom je te weten dat Sylvia heel zwijgzaam en op zich zelf is. Ook gebeurt alles zoals zij het wil. Zo wil ze bijvoorbeeld dat haar moeder niets te weten komt en, dat gebeurt ook niet. Ze wil Laura haar moeder zien, dat gebeurt. Ze wil zwanger raken, en ze raakt zwanger. Sylvia is heel anders dan je op het eerste moment denkt. Ze laat Laura bijvoorbeeld een foto maken van een jongen en haar zodat ze die foto aan haar moeder kan laten zien, en kan zeggen dat dat nou ‘Thomas’ is. Daar had Laura natuurlijk nooit bij stil gestaan, dat ze daarom die foto gemaakt wou hebben. En dan Alfred, Alfred Boeken is de ex-man van Laura. Hij is een man waar je weinig over te weten komt maar toch is hij een belangrijk persoon in het verhaal omdat hij Sylvia zwanger maakt en hij haar vermoordt. Alfred is een goede man. Hij is getrouwd en heeft 2 kinderen; 2 zoontjes. Sylvia zorgt ervoor dat hij bij zijn vrouw weggaat en dat hij een tijdje met haar in een hotel ‘woont’. Ze wordt zwanger en gaat weer bij hem weg, omdat zij het kind alleen maar wou voor Laura. Hij voelde zich zo gebruikt dat hij haar vermoord heeft. Het was gewoon uit woede. Laura verliest Sylvia eigenlijk twee keer (ook al is die eerste keer achteraf toch geen verlies). Wat ik erg sympathiek van Laura vond was dat ze vond dat Sylvia met Alfred moest praten over dat Sylvia weer terug zou komen bij haar. Alfred had Sylvia van Laura afgepakt (dat dacht hij tenminste) maar toch vond ze het zielig voor Alfred dat hij Sylvia verloor, want hij had tenslotte wel zijn vrouw en kinderen voor haar achter gelaten. Ook leek mij Alfred een sympathieke man, en ik had die moord op Sylvia dus ook echt niet verwacht, zoals ik al eerder heb gezegd. De personages in het boek vind ik niet herkenbaar, maar wel levensecht. Dit komt denk ik omdat het verhaal ook behoorlijk realistisch is. Er is niets extreems met die mensen aan de hand, wat in het echt niet zou kunnen. Sommige momenten spraken me erg aan. Zoals wanneer Laura voor de kast zit, en ze beseft dat Sylvia niet meer bij haar terug komt (dat denkt ze tenminste) en het moment wanneer ze haar kamer binnenkomt en Sylvia daar half op de bank, half op de grond ziet liggen. Vooral op zulke momenten kan je je goed inleven in de hoofdpersoon, en denk je met die persoon mee. Hierdoor word je dus beïnvloed en ga je je net zo voelen als de hoofdpersoon in het boek. Ik denk dat wat de personages hebben gedaan in het boek, wel de meest gangbare daden zijn. Het gedrag van Alfred, en dan bedoel ik met name de moord, keur ik natuurlijk af. Dit kan natuurlijk nooit; 2 mensen vermoorden, want Sylvia was ook nog zwanger. Het gedrag en de beslissingen van Sylvia vind ik op zich wel aanvaardbaar, maar ze had het Laura ook wel even kunnen vertellen, dat had Laura een hoop ellende bespaard. Over wat Laura gedaan heeft, kan ik eigenlijk weinig negatiefs zeggen, want eigenlijk is het enige wat zij gedaan heeft reageren op wat er om haar heen gebeurt. En dat zou ik ook gedaan hebben denk ik. Ik vind het verhaal op zich niet ingewikkeld van opbouw, maar doordat het een grote flashback is, wordt het soms wel een beetje lastig. Spanning is in het boek wel aanwezig, maar niet constant. Een voorbeeld van een spannend moment is dat bijvoorbeeld de moeder van Sylvia voor de deurstaat om ‘Thomas’ te zien. Maar er bestaat helemaal geen Thomas, dus is het wel even spannend hoe ze zich daar onderuit gaat praten. En natuurlijk op het eind. Als Laura gebeld wordt, is het spannend wat er gebeurd is en je gaat daarom ook spontaan sneller lezen. Het verhaal is geschreven vanuit 1 personage, een ik-persoon dus. Dit verhoogt de spanning soms ook wat meer, doordat je de gebeurtenissen goed meekrijgt, en ook weet hoe ze denkt. Het boek begon mij ongeveer na 4 hoofdstukjes, dat is op het moment dat Laura Sylvia leert kennen. Vanaf dat moment is het me blijven boeien, en gelukkig is het een boek met een gesloten einde. Daar houd ik wel van. Maar toch is er ook nog een heel klein stukje open, want je weet niet hoe het nu met Laura verder gaat. Die heeft natuurlijk een schuldgevoel, omdat zij wou dat Sylvia toch nog even met Alfred ging praten. Toen dat gebeurde, is Sylvia door hem vermoord. Het taalgebruik was zeker niet moeilijk. Het was een makkelijk te lezen boek, met een goede verhouding tussen dialoog en beschrijvingen. Het gaat namelijk zo dat ze aan iets terug denkt, en in dat terug denken zitten dan weer dialogen. Zo blijft de verhouding wel goed. Ook paste het taalgebruik wel bij de personages van het boek. Er waren verder geen dingen in het taalgebruik die mij zijn opgevallen, zoals opzettelijk veel bijvoeglijke naamwoorden. Alles wordt duidelijk beschreven in het verhaal, en alles wat in het verhaal voor komt, is van deze tijd. Dit alles bij elkaar brengt mij tot de eindconclusie dat ik het een mooi boek vind. Het is een boek dat me boeit, en dat me ‘bezig houdt’. Het enige wat ik wel jammer, en soms best storend vond is dat het 1 grote flashback is. Op zich maakt dat niet zo veel uit, maar ze gaan tussendoor ook steeds even terug naar ‘nu’ en dat maakt het verhaal een beetje warrig en soms dus best vervelend. Het verhaal en taalgebruik vond ik echt goed, en ik zal dit boek anderen aanraden! Verdiepingsopdracht: Ik had verwacht dat het boek over twee vrouwen zou gaan, waarvan 1 getrouwd en ook weer gescheiden was. Na een tijdje, dacht ik, zou die andere vrouw er met haar ex van door gaan. Dat was mijn verwachting van het boek, die ik heb gekregen door de achterflap van het boek. Deze verwachting is dus eigenlijk grotendeels wel uitgekomen en sloot dus ook wel goed aan. Alleen kwam er dan nog wel bij dat Sylvia er met haar ex vandoor ging voor Laura, en dat het voor Sylvia geen goed einde was. Ik ben wel blij dat mijn verwachtingen zijn uitgekomen. Ik had voor dit boek gekozen omdat het me een interessant boek leek, naar mijn verwachting dan, en als het dan heel anders uit pakt zou ik dat toch niet zo leuk hebben gevonden. Het leek mij een leuk boek, en het was uiteindelijk ook een leuk boek. Vandaar mijn positieve oordeel erover. Het boek heeft op zich niet veel openplekken. De belangrijkste open plekken heb ik genoteerd, en dat vond ik vooral bij de ik-persoon. Het boek wordt verteld vanuit een ik-perspectief, maar je komt er pas veel later achter, dat de ‘ik’ Laura heet. Vanaf het begin gaat het al over een ‘ik’ en pas op bladzijde 108 wordt duidelijk dat de ‘ik’ Laura heet. Dit was ook een beetje het geval bij Sylvia. Er wordt gesproken over ‘zij’ en ‘haar’ vanaf bladzijde 19. Maar ook daarvan weet je niet wie het is. Op bladzijde 21 wordt ook die open plek ingevuld, en kom je erachter dat ‘zij’ Sylvia is. De belangrijkste open plekken zijn dus ingevuld, maar er is toch nog 1 klein open plekje, zoals ik hierboven ook al heb vermeld, en dat is hoe het nu met Laura verder gaat. Dit is gelukkig niet de belangrijkste open plek. In het boek zitten zeker wel spannende momenten, maar niet het hele boek is spannend. Op een gegeven moment neemt de spanning sterk toe, maar daalt dan ook weer redelijk snel. De twee belangrijkste spannende momenten vind ik toch dat Sylvia weggaat, en dat Sylvia vermoord is. Een voorbeeld van een spanningsboog is dat Laura wordt gebeld, dat er ‘iets’ met haar huisgenote is. Je hebt op dat moment nog geen idee wat dat zou kunnen zijn, en hoe dat afloopt. Een bladzijde daarna weet je het; Sylvia is vermoord. Ze vertragen de handeling, en onderbreken handelingen waardoor de spanning soms hoog op loopt. Ook wordt het wat spannender gemaakt door onverwachte gebeurtenissen Door deze technieken kom je met een aantal vragen te zitten. Een aantal van die vragen zijn bijvoorbeeld: wat is er met Sylvia aan de hand na het gesprek over kinderen? Met wie is Sylvia er vandoor? Is ze voorgoed vertrokken? Zal het Laura lukken Sylvia terug te winnen, en komt ze ooit nog wel eens terug? Doordat je niet direct antwoord op deze vragen krijgt, wordt het verhaal spannender, en heb je de drang door te lezen. Zoals ik al eerder heb gezegd heeft het boek voor mij een redelijk gesloten einde. Bijna alles is duidelijk, en ingevuld. Het enige wat je niet weet is wat er nu met Laura gaat gebeuren. Hoe zij haar leven verder leeft. Maar toch vind ik dat het boek een gesloten einde heeft. Ik kwam namelijk pas later tot de ontdekking dat dat eigenlijk ook nog een open plek was. In het begin heb ik daar helemaal niet bij nagedacht, van hoe zou het nu verder gaan met haar. Er is dus nog 1 klein open plekje, maar ik ben wel tevreden met het slot. Dit boek behoort tot fictie, proza en literatuur. Het behoort tot fictie, omdat het hier niet om een verslag van de werkelijkheid gaat, en de tekst bestaat ook niet alleen maar uit feiten en is dus ook niet waarheidsgetrouw. Het behoort ook nog tot proza, omdat de hele bladzijden gevuld zijn met tekst, en er zijn duidelijk alinea’s en hoofdstukken aanwezig. Tot slot behoort het ook nog tot literatuur, dit omdat het een erkend literatuur boek is. Dit weet ik door te kijken of hij ook achter in mijn informatieboek bij de literatuurlijst staat vermeld, en dit was wel het geval. Evaluatie: Ik vind het boek erg mooi, maar soms wat verwarrend. Ik vind het een mooi boek, omdat het me boeit. Dit komt door het verhaal, de plot, van het boek. Ook zitten er spannende stukken in, daar houd ik wel van. Ook vond ik het mooi, omdat het taalgebruik niet te moeilijk was. Er werden geen moeilijke en onbekende woorden gebruikt, en ook geen overdreven lange zinnen. Ook waren er niet zo veel open plekken, dat vond ik ook wel handig. Wat ik wel verwarrend vond, is dat het 1 grote flashback is, met sommige stukjes uit het heden. Dit is soms erg verwarrend, en dat vind ik vervelend, want ik hou meer van een duidelijk verhaal. Als je dan weer even goed na ging denken, na zo’n flashback, dan kon je het meestal wel weer op een rijtje krijgen en was het verhaal wel snel weer duidelijk. Mijn mening is na de verdiepingsopdracht niet veranderd; ik vind het nog steeds een mooi boek. Over de beschrijving ben ik wel tevreden. Ik vond het wel een leuke opdracht om te doen. Je leest een boek, en dan mag je er wat over gaan vertellen. Dan heb je tenminste niet het gevoel, dat je je tijd ergens aan besteed hebt wat niet nuttig was. Zoals nu ook, dan maak je zo die opdrachten, en dan kijk je eens een keer, en dan denk je ineens van ‘Hey! Ik zit alweer op 6 kantjes!!’. Dat gaat gewoon lekker snel. Het is geen lastige opdracht, omdat het gewoon over iets gaat wat je gelezen hebt. Dit geldt eigenlijk ook wel voor de verdiepingsopdracht. Alleen is dit op de theorie gericht die je net gehad hebt. Zo heb je wel goed in de gaten welke theorie je al wel en welke je wat minder beheerst. Ik heb, vooral na de verdiepingsopdracht, het gevoel dat ik de theorie wel al behoorlijk goed beheers, omdat ik eigenlijk geen enkel punt moeilijk, verwarrend of onduidelijk vond. Ik vond de punten behoorlijk duidelijk, en wist ze ook makkelijk te beantwoorden. Het lezen van het boek was ook absoluut geen lastige klus. Het was een leuk boek, dus dan lees je er zo in weg. Als het geen leuk boek is, dan is het lezen gelijk al een stuk minder leuk. Daarom ben ik ook blij dat het boek me goed beviel. Alleen, zoals ik al meerdere keren heb gezegd, vond ik de flashback wat verwarrend. Ik denk dat ik niet veel anders zal gaan doen de volgende keer, behalve dan dat ik eerder een boekje uit ga zoeken!!
Geschreven in 1975 Uitgegeven met licentie van Uitgeverij De Bezige Bij
Een boek kiezen vind ik altijd best moeilijk, omdat je van tevoren eigenlijk niet kan weten of het boek je gaat interesseren of niet. Natuurlijk kan je dit wel een beetje nagaan met behulp van de achterflap en de titel. Bij deze opdracht stonden een paar boeken vermeldt, die je kon gaan lezen. Ik had er een paar aangevinkt die me wel leuk leken. Alleen van de titel dan. Toen ben ik naar de mediatheek gegaan en heb ik die boeken opgezocht. Al snel vielen er veel af, door de achterflap. ‘Isabella’ en ‘Twee Vrouwen’ bleven over. Isabella leek me wat leuker, dus daar ben ik in beginnen te lezen. Toen bleek ook die niet zo interessant en ben ik overgestapt op ‘Twee Vrouwen’ waar ik nu een verslag over ga maken. Beschrijvingsopdracht: Motivatie van mijn boekkeuze: Ik heb uiteindelijk toch nog voor ‘Twee Vrouwen’ gekozen omdat het me toch eigenlijk best een leuk boek leek. Op de achterkant werd er verteld dat het over een vrouw ging die getrouwd was, gescheiden was en een vriendin had gekregen. Die vriendin ging er dan weer met haar ex vandoor. Dat leek me dus wel grappig. Eigenlijk kwam het idee om dit boek te nemen uit het verwerkingsboek. Onder aan de opdracht stond een lijstje met boeken waar ik deze en nog wat andere boeken uit geprikt had. In de mediatheek heeft de achterflap de doorslag gegeven. En zoals ik al zei, ook de achterflap van het boek ‘Isabella’. Isabella ging over een vrouw die werd ontvoerd. Ik vond het al een beetje cliché, maar was er toch maar in begonnen. Ik vond het taalgebruik niet leuk en het begin sprak me ook niet aan. Ik ben toen dus maar verder gegaan in ‘Twee Vrouwen’. Korte weergave van de inhoud: Het verhaal gaat over Laura Tinuizen, de ik-persoon in het boek en speelt zich af in deze tijd. Zij is een gescheiden vrouw die werkt als museumconservatrice en woont in Amsterdam. Ze was 7 jaar lang getrouwd met Alfred Boeken. Hij wou kinderen, en zij kon hem die niet geven dus zijn ze gescheiden. Inmiddels is Alfred weer getrouwd, met Karin, en heeft 2 zoontjes. 5 jaar na de scheiding komt ze Sylvia tegen op straat. Het is een twintigjarig kapstertje uit Petten met een beetje een afwijkend figuur, maar zeker niet lelijk, volgens Laura. Ze had namelijk een te lange rug haar heupen waren te smal en haar benen waren niet zo recht als over het algemeen. Ze gaat met Laura naar huis, en een tijdje later trekt Sylvia bij Laura in. Ze wonen nu samen in Amsterdam. De ouders van Sylvia mogen niets weten, dus zegt Sylvia dat zij een verhouding heeft met de zoon van Laura, die ze Thomas noemt. In de werkelijkheid heeft Laura helemaal geen zoon. Sylvia houdt erg veel van Laura, en ze weet dat Laura graag kinderen wil. Sylvia zou die haar dolgraag willen geven. Het ging erg goed tussen de twee, totdat Sylvia op een gegeven moment erg stil werd. Ze zei dat ze graag een paar dagen naar huis wou, naar haar ouders. Ze zou vrijdag na het eten wel even bellen. Dat deed ze niet, dus belde Laura naar haar huis. Daar bleek ze alleen heel even te zijn geweest. Laura vindt een smoesje zodat haar ouders niet ongerust hoefden te worden. Dan belt Karin haar op, de vrouw van Alfred. Zij vertelt Laura dat hij een verhouding heeft met Sylvia, en waar ze zitten. Laura gaat er direct heen. Het is Hotel Hannie, een hotel in Amsterdam. Daar vindt ze Alfred en Sylvia. Ze vertellen het aan Laura, en Laura vertrekt weer zonder Sylvia. Een paar dagen later komt Sylvia nog even langs Laura om haar paspoort te halen. Ze gaat met Alfred naar Engeland toe, voor zijn werk. Laura beseft dat ze Sylvia nu echt kwijt is. Het gaat niet goed met haar. Eigenlijk wil ze niet naar de dokter, maar als ze toch gaat, blijkt dat ze een essentiële hypertensie heeft, een te hoge bloeddruk dus. Hiervoor krijgt ze medicijnen. Op een gegeven moment staat Laura voor het raam en komt er een taxi aan rijden waar Sylvia uit stapt. Ze rent naar boven en roept dat ze zwanger is! Laura snapt het nog niet helemaal, maar als Sylvia het uitgelegd heeft is ze wel erg blij met de boodschap. Achteraf blijkt het zo te zijn geweest dat Sylvia naar Alfred was gegaan uit liefde voor Laura. Laura had tegen haar gezegd dat ze wel een kind van haar wou, maar aangezien twee vrouwen geen kinderen kunnen krijgen was Sylvia naar Alfred gegaan om een kind van hem te krijgen. Ze had een briefje neergelegd voor Alfred, dat ze zwanger was, en dat ze terug was bij Laura. Hij had dezelfde avond nog gebeld, omdat hij toch nog even wou praten. Sylvia was het er nog niet zo mee eens, maar Laura wou het wel. Laura ging de volgende ochtend naar haar werk. Om 11 uur zou Alfred bij hun thuis komen. Toen ging de telefoon op het werk van Laura. Even dacht ze dat het Sylvia was, om te vertellen hoe het afgelopen was, maar het was de politie. Er werd aan haar gevraagd naar mevrouw Tinhuizen. Dat was zij zelf! Ze zeiden dat er wat aan de hand was met haar huisgenote, er zou onmiddellijk een politie auto komen om haar op te halen. Dat gebeurde ook. Laura rende naar buiten en werd snel naar haar huis gereden. Daar zag ze Sylvia liggen, half op de bank, half op de grond, dood… Er was veel politie. Alfred leek haar te hebben vermoord met schoten in haar hoofd, in haar hart en in haar buik. Het schot in haar hart was de dodende geweest. Al deze gebeurtenissen waren erg vol van invloed op het leven van Laura. Het hele verhaal is een flashback. Het verhaal begint namelijk op het moment dat Laura hoort dat haar moeder is overleden en met enkele jeugdherinneringen. Ze moet naar Nice om haar moeder te begraven, en dan komen alle herinneringen weer boven.
pakt Sylvia van Laura af omdat hem de situatie niet aan staat, en hij vermoord haar omdat hij gebruikt is. De flashbacks maken het verhaal wel wat warrig, maar de meeste keren is het wel duidelijk wanneer het om een flashback, en wanneer het om ‘nu’ gaat. Ik vind het boek zeker wel boeiend, ontroerend, geloofwaardig en waarschijnlijk. Sommige stukjes zijn ook best spannend, maar niet het hele boek. Ik vond het boeiend omdat het over een relatie ging. Dat vind ik altijd wel leuk om te lezen, zoals hierboven ook al eens vermeld staat. Het boek is geloofwaardig en waarschijnlijk omdat er, behalve de moord, geen extreme dingen gebeuren die in het echt nooit zouden kunnen gebeuren. Het verhaal zou zich ook hier in het dorp kunnen hebben afgespeeld bij wijze van spreken. Ontroerend is het natuurlijk omdat er veel gevoelens in voorkomen. Niet alleen positieve, maar ook zeker wel negatieve gevoelens. Alle gebeurtenissen in het boek hebben eigenlijk wel indruk op me gemaakt. Dit komt denk ik ook omdat ik het boekje in 2 keer heb uitgelezen, en dan zit je echt goed in het verhaal, en maakt alles een goede indruk op je. Dit komt ook omdat er constant wel wat gebeurt, het blijft zeg maar steeds boeiend. Doordat alles goed en duidelijk wordt verteld is het makkelijk te volgen waar het over gaat, en blijft het dus ook boeiend. Van Laura krijg je een heel goed beeld. Dit komt doordat je alles te weten komt over haar. Je weet precies wat ze denkt en hoe ze zich voelt. Dit vind ik erg belangrijk in een boek, want je kan je dan makkelijker inleven. Laura is een vrouw van 35 jaar oud. Ze is gescheiden. Ze houdt veel van kunst en weet daar ook veel vanaf. Laura is een goed mens. Een voorbeeld hiervan is dat ze medelijden heeft met Alfred terwijl hij eerst Sylvia van haar afpakt. Wel laat ze al haar vrienden vallen wanneer ze iets met Sylvia krijgt. Laura heeft met haar moeder een slechte band (gehad) want haar moeder bemoeide zich veel met Laura. Ze heeft wel een hechte band met haar vader gehad. Er worden namelijk alleen maar positieve fragmenten over haar vader verteld. Van de andere personages krijg je eigenlijk alleen maar een beschrijving van hoe Laura ze ziet. Ik kon me goed inleven in Laura. Dit komt waarschijnlijk doordat Laura de ik-persoon in het boek is en dat je daardoor precies weet hoe Laura zich voelt en wat ze denkt. De andere twee belangrijke personen in het boek zijn Sylvia en Alfred. Sylvia is 20 jaar en ze is kapster. Veel van haar gevoelens en gedachten kom je niet te weten. Dit komt doordat Laura alles vertelt hoe zij het ziet, zoals ik hierboven ook al zei. Wel kom je te weten dat Sylvia heel zwijgzaam en op zich zelf is. Ook gebeurt alles zoals zij het wil. Zo wil ze bijvoorbeeld dat haar moeder niets te weten komt en, dat gebeurt ook niet. Ze wil Laura haar moeder zien, dat gebeurt. Ze wil zwanger raken, en ze raakt zwanger. Sylvia is heel anders dan je op het eerste moment denkt. Ze laat Laura bijvoorbeeld een foto maken van een jongen en haar zodat ze die foto aan haar moeder kan laten zien, en kan zeggen dat dat nou ‘Thomas’ is. Daar had Laura natuurlijk nooit bij stil gestaan, dat ze daarom die foto gemaakt wou hebben. En dan Alfred, Alfred Boeken is de ex-man van Laura. Hij is een man waar je weinig over te weten komt maar toch is hij een belangrijk persoon in het verhaal omdat hij Sylvia zwanger maakt en hij haar vermoordt. Alfred is een goede man. Hij is getrouwd en heeft 2 kinderen; 2 zoontjes. Sylvia zorgt ervoor dat hij bij zijn vrouw weggaat en dat hij een tijdje met haar in een hotel ‘woont’. Ze wordt zwanger en gaat weer bij hem weg, omdat zij het kind alleen maar wou voor Laura. Hij voelde zich zo gebruikt dat hij haar vermoord heeft. Het was gewoon uit woede. Laura verliest Sylvia eigenlijk twee keer (ook al is die eerste keer achteraf toch geen verlies). Wat ik erg sympathiek van Laura vond was dat ze vond dat Sylvia met Alfred moest praten over dat Sylvia weer terug zou komen bij haar. Alfred had Sylvia van Laura afgepakt (dat dacht hij tenminste) maar toch vond ze het zielig voor Alfred dat hij Sylvia verloor, want hij had tenslotte wel zijn vrouw en kinderen voor haar achter gelaten. Ook leek mij Alfred een sympathieke man, en ik had die moord op Sylvia dus ook echt niet verwacht, zoals ik al eerder heb gezegd. De personages in het boek vind ik niet herkenbaar, maar wel levensecht. Dit komt denk ik omdat het verhaal ook behoorlijk realistisch is. Er is niets extreems met die mensen aan de hand, wat in het echt niet zou kunnen. Sommige momenten spraken me erg aan. Zoals wanneer Laura voor de kast zit, en ze beseft dat Sylvia niet meer bij haar terug komt (dat denkt ze tenminste) en het moment wanneer ze haar kamer binnenkomt en Sylvia daar half op de bank, half op de grond ziet liggen. Vooral op zulke momenten kan je je goed inleven in de hoofdpersoon, en denk je met die persoon mee. Hierdoor word je dus beïnvloed en ga je je net zo voelen als de hoofdpersoon in het boek. Ik denk dat wat de personages hebben gedaan in het boek, wel de meest gangbare daden zijn. Het gedrag van Alfred, en dan bedoel ik met name de moord, keur ik natuurlijk af. Dit kan natuurlijk nooit; 2 mensen vermoorden, want Sylvia was ook nog zwanger. Het gedrag en de beslissingen van Sylvia vind ik op zich wel aanvaardbaar, maar ze had het Laura ook wel even kunnen vertellen, dat had Laura een hoop ellende bespaard. Over wat Laura gedaan heeft, kan ik eigenlijk weinig negatiefs zeggen, want eigenlijk is het enige wat zij gedaan heeft reageren op wat er om haar heen gebeurt. En dat zou ik ook gedaan hebben denk ik. Ik vind het verhaal op zich niet ingewikkeld van opbouw, maar doordat het een grote flashback is, wordt het soms wel een beetje lastig. Spanning is in het boek wel aanwezig, maar niet constant. Een voorbeeld van een spannend moment is dat bijvoorbeeld de moeder van Sylvia voor de deurstaat om ‘Thomas’ te zien. Maar er bestaat helemaal geen Thomas, dus is het wel even spannend hoe ze zich daar onderuit gaat praten. En natuurlijk op het eind. Als Laura gebeld wordt, is het spannend wat er gebeurd is en je gaat daarom ook spontaan sneller lezen. Het verhaal is geschreven vanuit 1 personage, een ik-persoon dus. Dit verhoogt de spanning soms ook wat meer, doordat je de gebeurtenissen goed meekrijgt, en ook weet hoe ze denkt. Het boek begon mij ongeveer na 4 hoofdstukjes, dat is op het moment dat Laura Sylvia leert kennen. Vanaf dat moment is het me blijven boeien, en gelukkig is het een boek met een gesloten einde. Daar houd ik wel van. Maar toch is er ook nog een heel klein stukje open, want je weet niet hoe het nu met Laura verder gaat. Die heeft natuurlijk een schuldgevoel, omdat zij wou dat Sylvia toch nog even met Alfred ging praten. Toen dat gebeurde, is Sylvia door hem vermoord. Het taalgebruik was zeker niet moeilijk. Het was een makkelijk te lezen boek, met een goede verhouding tussen dialoog en beschrijvingen. Het gaat namelijk zo dat ze aan iets terug denkt, en in dat terug denken zitten dan weer dialogen. Zo blijft de verhouding wel goed. Ook paste het taalgebruik wel bij de personages van het boek. Er waren verder geen dingen in het taalgebruik die mij zijn opgevallen, zoals opzettelijk veel bijvoeglijke naamwoorden. Alles wordt duidelijk beschreven in het verhaal, en alles wat in het verhaal voor komt, is van deze tijd. Dit alles bij elkaar brengt mij tot de eindconclusie dat ik het een mooi boek vind. Het is een boek dat me boeit, en dat me ‘bezig houdt’. Het enige wat ik wel jammer, en soms best storend vond is dat het 1 grote flashback is. Op zich maakt dat niet zo veel uit, maar ze gaan tussendoor ook steeds even terug naar ‘nu’ en dat maakt het verhaal een beetje warrig en soms dus best vervelend. Het verhaal en taalgebruik vond ik echt goed, en ik zal dit boek anderen aanraden! Verdiepingsopdracht: Ik had verwacht dat het boek over twee vrouwen zou gaan, waarvan 1 getrouwd en ook weer gescheiden was. Na een tijdje, dacht ik, zou die andere vrouw er met haar ex van door gaan. Dat was mijn verwachting van het boek, die ik heb gekregen door de achterflap van het boek. Deze verwachting is dus eigenlijk grotendeels wel uitgekomen en sloot dus ook wel goed aan. Alleen kwam er dan nog wel bij dat Sylvia er met haar ex vandoor ging voor Laura, en dat het voor Sylvia geen goed einde was. Ik ben wel blij dat mijn verwachtingen zijn uitgekomen. Ik had voor dit boek gekozen omdat het me een interessant boek leek, naar mijn verwachting dan, en als het dan heel anders uit pakt zou ik dat toch niet zo leuk hebben gevonden. Het leek mij een leuk boek, en het was uiteindelijk ook een leuk boek. Vandaar mijn positieve oordeel erover. Het boek heeft op zich niet veel openplekken. De belangrijkste open plekken heb ik genoteerd, en dat vond ik vooral bij de ik-persoon. Het boek wordt verteld vanuit een ik-perspectief, maar je komt er pas veel later achter, dat de ‘ik’ Laura heet. Vanaf het begin gaat het al over een ‘ik’ en pas op bladzijde 108 wordt duidelijk dat de ‘ik’ Laura heet. Dit was ook een beetje het geval bij Sylvia. Er wordt gesproken over ‘zij’ en ‘haar’ vanaf bladzijde 19. Maar ook daarvan weet je niet wie het is. Op bladzijde 21 wordt ook die open plek ingevuld, en kom je erachter dat ‘zij’ Sylvia is. De belangrijkste open plekken zijn dus ingevuld, maar er is toch nog 1 klein open plekje, zoals ik hierboven ook al heb vermeld, en dat is hoe het nu met Laura verder gaat. Dit is gelukkig niet de belangrijkste open plek. In het boek zitten zeker wel spannende momenten, maar niet het hele boek is spannend. Op een gegeven moment neemt de spanning sterk toe, maar daalt dan ook weer redelijk snel. De twee belangrijkste spannende momenten vind ik toch dat Sylvia weggaat, en dat Sylvia vermoord is. Een voorbeeld van een spanningsboog is dat Laura wordt gebeld, dat er ‘iets’ met haar huisgenote is. Je hebt op dat moment nog geen idee wat dat zou kunnen zijn, en hoe dat afloopt. Een bladzijde daarna weet je het; Sylvia is vermoord. Ze vertragen de handeling, en onderbreken handelingen waardoor de spanning soms hoog op loopt. Ook wordt het wat spannender gemaakt door onverwachte gebeurtenissen Door deze technieken kom je met een aantal vragen te zitten. Een aantal van die vragen zijn bijvoorbeeld: wat is er met Sylvia aan de hand na het gesprek over kinderen? Met wie is Sylvia er vandoor? Is ze voorgoed vertrokken? Zal het Laura lukken Sylvia terug te winnen, en komt ze ooit nog wel eens terug? Doordat je niet direct antwoord op deze vragen krijgt, wordt het verhaal spannender, en heb je de drang door te lezen. Zoals ik al eerder heb gezegd heeft het boek voor mij een redelijk gesloten einde. Bijna alles is duidelijk, en ingevuld. Het enige wat je niet weet is wat er nu met Laura gaat gebeuren. Hoe zij haar leven verder leeft. Maar toch vind ik dat het boek een gesloten einde heeft. Ik kwam namelijk pas later tot de ontdekking dat dat eigenlijk ook nog een open plek was. In het begin heb ik daar helemaal niet bij nagedacht, van hoe zou het nu verder gaan met haar. Er is dus nog 1 klein open plekje, maar ik ben wel tevreden met het slot. Dit boek behoort tot fictie, proza en literatuur. Het behoort tot fictie, omdat het hier niet om een verslag van de werkelijkheid gaat, en de tekst bestaat ook niet alleen maar uit feiten en is dus ook niet waarheidsgetrouw. Het behoort ook nog tot proza, omdat de hele bladzijden gevuld zijn met tekst, en er zijn duidelijk alinea’s en hoofdstukken aanwezig. Tot slot behoort het ook nog tot literatuur, dit omdat het een erkend literatuur boek is. Dit weet ik door te kijken of hij ook achter in mijn informatieboek bij de literatuurlijst staat vermeld, en dit was wel het geval. Evaluatie: Ik vind het boek erg mooi, maar soms wat verwarrend. Ik vind het een mooi boek, omdat het me boeit. Dit komt door het verhaal, de plot, van het boek. Ook zitten er spannende stukken in, daar houd ik wel van. Ook vond ik het mooi, omdat het taalgebruik niet te moeilijk was. Er werden geen moeilijke en onbekende woorden gebruikt, en ook geen overdreven lange zinnen. Ook waren er niet zo veel open plekken, dat vond ik ook wel handig. Wat ik wel verwarrend vond, is dat het 1 grote flashback is, met sommige stukjes uit het heden. Dit is soms erg verwarrend, en dat vind ik vervelend, want ik hou meer van een duidelijk verhaal. Als je dan weer even goed na ging denken, na zo’n flashback, dan kon je het meestal wel weer op een rijtje krijgen en was het verhaal wel snel weer duidelijk. Mijn mening is na de verdiepingsopdracht niet veranderd; ik vind het nog steeds een mooi boek. Over de beschrijving ben ik wel tevreden. Ik vond het wel een leuke opdracht om te doen. Je leest een boek, en dan mag je er wat over gaan vertellen. Dan heb je tenminste niet het gevoel, dat je je tijd ergens aan besteed hebt wat niet nuttig was. Zoals nu ook, dan maak je zo die opdrachten, en dan kijk je eens een keer, en dan denk je ineens van ‘Hey! Ik zit alweer op 6 kantjes!!’. Dat gaat gewoon lekker snel. Het is geen lastige opdracht, omdat het gewoon over iets gaat wat je gelezen hebt. Dit geldt eigenlijk ook wel voor de verdiepingsopdracht. Alleen is dit op de theorie gericht die je net gehad hebt. Zo heb je wel goed in de gaten welke theorie je al wel en welke je wat minder beheerst. Ik heb, vooral na de verdiepingsopdracht, het gevoel dat ik de theorie wel al behoorlijk goed beheers, omdat ik eigenlijk geen enkel punt moeilijk, verwarrend of onduidelijk vond. Ik vond de punten behoorlijk duidelijk, en wist ze ook makkelijk te beantwoorden. Het lezen van het boek was ook absoluut geen lastige klus. Het was een leuk boek, dus dan lees je er zo in weg. Als het geen leuk boek is, dan is het lezen gelijk al een stuk minder leuk. Daarom ben ik ook blij dat het boek me goed beviel. Alleen, zoals ik al meerdere keren heb gezegd, vond ik de flashback wat verwarrend. Ik denk dat ik niet veel anders zal gaan doen de volgende keer, behalve dan dat ik eerder een boekje uit ga zoeken!!
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden