SAMENVATTING Het verhaal begint eigenlijk aan het einde, de ik-persoon, Laura, vertelt haar geschiedenis tot aan het moment en de plek wanneer en waar ze die vertelt. Laura, in de dertig, spreekt enkele jaren na haar echtscheiding een jong meisje van een jaar of twintig aan op straat. Na een korte conversatie gaat het meisje, Sylvia, met haar mee naar haar huis, waar Laura dan voor het eerst seks heeft met een vrouw. Sylvia niet, maar zij vertelt dat ze evenveel ervaring heeft met mannen als met vrouwen. Sylvia blijft bij Laura wonen, en Laura vertelt over de situaties waarin ze door haar seksuele geaardheid terechtkomt. Het gaat niet zozeer over het lesbisch-zijn zelf, maar meer over de reacties erop. Ook vertelt ze over de relatie tussen haar en Sylvia, die dezelfde fasen kent als een heterorelatie: verliefdheid, gevolgd door een eventueel houden-van. Beide vrouwen verbergen hun relatie niet, behalve voor hun ouders. Als Laura’s moeder er toch lucht van krijgt door een fout van Sylvia, wordt ze woedend, waarna Laura het contact met haar moeder verbreekt. Nog voordat ze het weer goed kan maken met haar moeder overlijdt deze. Het probleem ‘kinderen’, wat een van de oorzaken was van Laura’s scheiding met haar man, speelt op als Sylvia de vraag stelt: ‘zou je een kind van mij willen?’ Laura’s ‘ja’ luidt de problemen in die vanaf dat moment hun relatie lijken te ondermijnen. En uiteindelijk, na lang in zichzelfgekeerd te zijn, gaat Sylvia er met Frank, Laura’s ex-man, vandoor. Laura is hier kapot van, maar dan staat plotseling Sylvia weer voor de deur: zij is bewust met Frank naar bed gegaan om zwanger te worden en dan weer terug te keren naar Laura. Laura is gelukkig maar nog voor ze alles kan bevatten wordt Sylvia door Frank vermoord. Daarmee sluit Laura haar vertelling af, en legt zij de situatie van het heden uit. Ze was opweg naar Nice om de begrafenis van haar moeder bij te wonen, maar door moeheid is onderweg blijven steken, en ze speelt met de gedachte een einde te maken aan haar eigen leven. EERSTE REACTIE Het bijzondere aan het boek is dat het is geschreven door een man, terwijl de ik-persoon een vrouw is. Het boek is in een snelle stijl geschreven, maar er wordt niet gehaast. Het leest makkelijk weg en heeft naar mijn mening mooie, soepele zinnen. Het verhaal gaat ook zeer vlot, maar blijft goed te volgen. Er wordt goed opgebouwd naar een einde, en alhoewel er wel af en toe toespelingen op de toekomst zijn, zoals ‘zoals later bleek’, of ‘achteraf wist ik dat’, blijft het plot boeiend, spannend en meeslepend tot aan het einde. Wat ik jammer vind is dat het aan het einde lijkt alsof de schrijver er snel een einde aan wilde schrijven. Het tot dan toe zeer realistische verhaal slaat plotseling om en krijgt een detective-achtige sfeertje. Terwijl je als lezer nog een traantje weg zit te pinken om de manier waarop de ik-persoon haar verdriet beschrijft als Sylvia haar lijkt te hebben verlaten, is ze plotseling weer terug. En nog voordat je de blijdschap kan voelen die de ik-persoon vertelt te voelen, lijkt alles dan weer goed en opgelost te zijn. Natuurlijk is het dat uiteindelijk niet, als Frank komt om Sylvia te vermoorden, maar toch lijkt het allemaal wat snel verzonnen te zijn om een eind aan het verhaal te breien.
SCENE Een van de mooiste scenes in het boek vond ik de scene waar Laura Sylvia meeneemt naar de premiere van een toneelstuk, iets wat zij vroeger met Frank heel vaak deed, daar Frank een recensist is. Op de premiere komen ze hem ook tegen, samen met zijn nieuwe vrouw, die overigens wel kinderen kan krijgen, ‘het enige goede aan haar,’ aldus Laura. Laura vertelt met een soort wroeging door haar woorden over deze vrouw, maar beschrijft uiteindelijk heel nuchter hoe zij zich inderdaad zeurderig gedraagt. Terwijl Laura en Sylvia een discussie voeren over de geaardheid van het toneelstuk, maakt Karin, de nieuwe vrouw, opmerkingen als: ‘Dat soort dingen bespreek je nou nooit met mij,’ en ‘ik ga wel weer naar huis, ik kan de oppas niet langer laten wachten.’ Dit geeft van de verder niet zo zeer belangrijke Karin een trieste indruk, zij is niet meer dan een baarmoeder maar doet er zelf ook niks aan om dit te veranderen, ondanks haar geklaag. Ik vind deze scene heel mooi, nuchter en luchtig geschreven. DE BELANGRIJKSTE PERSONEN Laura is een vrouw met een zekere nieuwsgierigheid naar het leven. Maar omdat zij zelf vertelt op een zeer beschouwende en nuchtere manier, is het moeilijk om veel te zeggen over haar karakter. Wat in ieder geval duidelijk is, is dat zij niet echt met de nieuwigheid van het lesbische leven worstelt, maar meer met het doorgronden van Sylvia’s karakter, wat zij net zo goed gedaan zou hebben als Sylvia een man was geweest. Ook blijkt uiteindelijk dat op het moment dat Laura haar leven op papier zet, zij zwaar depressief is van de gebeurtenissen van de afgelopen weken, de dood van haar moeder, maar voornamelijk toch de dood van Sylvia vlak na het vreemde vreemdgaan, het verdriet, de korte blijdschap en opnieuw immens verdriet. Sylvia is, zoals Laura zelf vertelt, niet erg wereldwijs, maar ze is dan ook tien jaar jonger dan Laura en bovendien ‘hou ik van haar om wie ze is,’ aldus Laura. Naast jong is Sylvia ook erg eigenzinnig, en komt plotseling met ideeën de uit het niets lijken te komen, zoals bijvoorbeeld de ‘kunstmatige’ inseminatie via Frank, omdat ze het niet nodig vindt om over alles te praten. Sylvia wordt verder slechts enkel door Laura beschreven, wat een vrij eenzijdig beeld geeft van haar personage, wat overigens met alle andere personages het geval is. Maar dit vertelt ons ook weer meer over de kijk van Laura op de wereld om haar heen en de mensen die er in leven. Frank heeft dan wel een belangrijke rol, niet alleen in de moord die hij pleegt op Sylvia, maar ook door de herinneringen die Laura heeft aan haar huwelijk met hem, hij komt niet vaak voor in het boek. Slechts bij vlagen vertelt Laura over hem en uit haar woorden blijkt niet dat hij iemand is die je in staat tot de moord op Sylvia zou achten. Uit deze daad mag je echter opmaken dat hij een verknipt figuur is, die zijn eigen ambities nooit waar heeft kunnen maken (wat Laura ook vertelt: hij wilde eigenlijk zelf auteur worden, werd in plaats daarvan toneelcriticus over stukken van auteurs). Hij wilde kinderen, die kon Laura hem niet schenken, dus zocht hij een nieuwe vrouw, die dat wel kon. Maar zij bevredigde zijn andere ambities niet voldoende. Deze vrouw is overigens niet van een groot belang voor het verhaal. De moeder van Laura lijdt aan zware dementie, maar bij een van haar vlagen van helderheid, blijkt dat zij het niet eens is met de keuze voor de vrouw die haar dochter maakte, alhoewel Laura haar moeders woedeaanval na het zien van Sylvia probeert uit te leggen als onwetendheid, wat ze overigens zelf niet gelooft. Thomas is de jongen die voor de moeilijke ouders van Sylvia, zij hadden echter wel goede bedoelingen, is verzonnen. Hij is de zogenaamde vriend waarmee Sylvia samenwoont. Alhoewel hij niet echt bestaat, wordt Thomas een belangrijk figuur: hij staat als symbool voor de schaamte die de beide vrouwen voelen tegenover hun ouders en later is Thomas Frank, de man waarmee Sylvia ervandoor lijkt te gaan. MENING Het boek leest goed door, het einde lijkt wat snel geschreven, maar de stijl vind ik ontzettend goed. Het is een vrij nuchter verhaal, weer op het einde na, en op enkele scènes na vind ik, voor zover ik de ervaring heb om dat te kunnen beoordelen, dat het boek heel vrouwelijk is geschreven. De situaties worden op een droge manier beschreven, wat hier en daar een humoristisch tintje geeft aan het verhaal, maar ook de zwaardere scènes zijn in een leesbare stijl geschreven. De lijnen in het verhaal komen ongedwongen bij elkaar en maken het boek uiteindelijk tot een leesbaar, goed geschreven, maar ook zeer boeiend geheel.