Twee vrouwen door Harry Mulisch
1ste druk 1975, Bezige Bij Verklaring van de titel. Een duidelijkere titel kan niet, en zou daarom in de periode dat dit boek uitgegeven werd ook wel voor opschudding gezorgd hebben. De titel slaat duidelijk op de twee vrouwen, namelijk Laura en Sylvia, die een relatie beginnen. Hoewel de titel ook op de moeder dochter relatie kan slaan, omdat deze ook belangrijk is in het boek, is dit toch duidelijk niet het geval. De titel is overigens niet origineel, hij werd al gebruikt door Alberto Moravia. Vertelwijze Het boek is opgedeeld in vele korte en titelloze hoofdstukjes. Het hangt in flarden aan een. Van het ene op het andere hoofdstukje vinden soms Flashbacks plaats, die totaal onverwacht zijn. Het verhaal wordt vanuit een ik persoon verteld, Laura, met wie wij alles beleven. De Chronologische volgorde klopt niet. Terugblikken en herbelevingen komen voor, vooral over de situatie met Laura's moeder. Het boek is hierdoor niet echt overzichtelijk te noemen, hoewel het niet bepaald hinderlijk is. Het maakt het boek zelfs interessanter want er vinden zo snelle veranderingen van tijd en plaats plaats, zonder dat men er te veel hinder van heeft.
Personages Het boek kent vele belangrijke personage, maar de 2 grote hoofdrollen zijn toch weggelegd voor Laura en Sylvia. Laura Tinhuizen is een intellectuele vrouw en lijkt haar leven grotendeels onder controle te hebben. Het enige wat eigenlijk nog ontbreekt zijn kinderen. Ze is naïef en lijkt alles een beetje uittezitten. Problemen die bij Laura voorkomen hebben veel te maken met haar moeder met wie haar relatie nooit echt goed is geweest, na het overlijden van haar vader. De scheiding met haar ex man Alfred heeft ze echter goed verwerkt waarna ze een zeer zelfstandig leven heeft opgebouwd. . Dan verschijnt Sylvia Nithart. Vanaf dan wordt het leven een groot avontuur. Laura komt in sommige dingen dan opeens kwetsbaar tevoorschijn. Sylvia Nithart, een kapstertje, is grotendeels tegengesteld aan Laura. Ze is niet echt slim, doet alles wat ze wil en controle over haar leven heeft. Ze leeft met de dag, totdat ze bij Laura intrekt. Ze lijkt meer aan de toekomst te gaan denken en aan kinderen, die Laura Alfred niet kon schenken. Ze is energiek druk, en vermaakt zich met de dingen die het leven te bieden heeft. De verhoudingen tussen de twee personages zijn goed en liefdevol. Inhoud. Het verhaal vertelt over Laura Tinhuizen. Zij is sinds enkele jaren gescheiden van Alfred, omdat ze geen kinderen konden krijgen. Ze woont zelfstandig en is museumconservatrice. Haar moeder, die haar na de dood van haar vader heeft opgevoed, wordt verpleegd in een verpleeghuis in Nice. De relate met haar moeder is nooit echt goed geweest in tegenstelling tot die met haar vader. Dan komt het kapstertje Sylvia in haar leven. Ze nodigt haar meteen de eerste avond mee naar binnen te gaan en de 2 worden verliefd op elkaar. Sylvia is vrij jong en moet iets verzinnen om haar ouders om de tuin te leiden. Ze verzinnen het verhaal dat Sylvia een relatie heeft met de fictieve zoon van Laura, Thomas genaamd. Dit zorgt voor een bijna hilarisch bezoek van Sylvia's moeder aan het huis van Laura. Als Laura het bericht uit Nice hoort dat haar moeder ernstig ziek is besluit ze haar op te zoeken. Sylvia reist mee. Aan gekomen bij het verpleeghuis ligt de moeder van Laura buiten te zonnen, als zij en Sylvia naderen. De moeder, al is ze half-dement heeft meteen in de gaten wat er aan de hand is en begint met haar wandelstok naar de 2 vrouwen te slaan. Na dit voorval besluiten ze weer af te reizen naar huis, zonder dat Laura haar moeder nog verder een bezoek brengt. Terug in Nederland Gaat Sylvia, na aandringen van Laura, mee naar een Opera. Achteraf worden ze door de ex-man van Laura, die de opera ook had bezocht, gevraagd of ze iets willen drinken in de lounge. Alfred stelt zijn nieuwe vrouw voor, met wie hij 2 kinderen had, maar blijkt al snel meer interesse te tonen voor Sylvia. Als Laura even drankjes gaat halen, staan Alfred en Sylvia uitgebreid te praten. De volgende dag blijkt waarover, want Sylvia is, zo hoort Laura van een vriendin, samen met Alfred een hotelkamer ingetrokken. Laura begrijpt er helemaal niets van. Ze voelt zich erg eenzaam. Er vindt nog een confrontatie tussen haar en Alfred plaats, maar die leidt tot niets. Tot Sylvia opeens weer bij Laura intrekt, met de boodschap dat ze, voor Laura, zwanger is geworden van Alfred. Zo kan Sylvia toch een soort van vader worden. Alfred belt Laura kort daarna op om het met Sylvia uit te praten. Dit gebeurt als Laura op haar werk is. Op haar werk wordt ze gebeld. Alfred heeft Sylvia doodgeschoten. Hiermee begint voor Laura haar leven weer, zoals ze het voor Sylvia was begonnen. Het boek eindigt met een mogelijke poging tot zelfmoord. Of deze plaatsvindt is onduidelijk. Motieven Moeder dochter relatie: de relatie tussen Laura en haar moeder speelt een grote rol. Ook de leugen tegen de moeder van Sylvia is kenmerkend voor het verhaal. Vaderfiguur: Alles draait om vader. De relatie met haar vader was zeer goed. Laura is vader van Sylvia's kind. Orpheus en Eurydice: de opera gaat over O en E. deze onmogelijke liefde is vergelijkbar met de relatie tussen Laura en Sylvia. Bijvoorbeeld de dood van Sylvia, en de reis naar de onderwereld van Eurydice. In secundaire literatuur werd gesproken over een penis complex dat in de vorm van wortels en flessehalzen kon worden ontdekt. Dit echter lijkt mij een beetje vergezocht en vind ik eigenlijk onzin. Thema Het gevecht tegen de tijd: Laura probeert het heden, met Sylvia te combineren met verleden Vader, te combineren door vader en kind tegelijk te zijn. Met tegelijkertijd vader en kind te zijn probeert ze heden en verleden samen te voegen wat uiteindelijk onmogelijk lijkt. Mulisch Harry Mulisch, bekend van o.a. de aanslag werd geboren in 1927 uit niet Nederlandse ouders. Zijn eerste verhaal, de hamer, werd in 1947 gepubliceerd. Mulisch werd vooral bekend door natuurlijk de aanslag. Mulish heeft voor zijn werken al vele prijzen ontvangen. Een aan tal van zijn boeken zijn verfilmd, waaronder ook 2 vrouwen, in Engeland in 1981. Eigen Mening Ik vond het geen slecht boek, maar Mulisch schrijft niet zodat het me interesseert. Het plotje is wel aardig, maar ik hou van wat snellere en lekkerdere wegleesbare boeken. Mulisch doet te gewichtig en schrijft te saai om mijn aandacht vast te houden. Daar kon ook de opbouw niet veel aan veranderen.