Terwijl Pelle in coma ligt, worden de relaties tussen Anne en Richard en Renate en Wim hechter. Ze vertellen elkaars problemen en angsten. Zowel Anne als Renate voelt zich eigenlijk wel vertrouwd met hun nieuwe vriend. Dan komt gelukkig de mededeling dat Pelle weer bij is gekomen uit zijn coma. Ook Renate bekent haar angst voor de schuld aan de coma. Tessa die haar zwangerschap aan Alex bekend heeft gemaakt, krijgt een miskraam.

Drie weken later

Alleen Renate is in dit deel de vertelster. Ze houdt een warme toespraak omdat haar moeder plotseling aan een hartaanval overleden is. In de toespraak heeft ze het over haar eigen vader en over de jeugd van haar zussen. Stiefvader Gerard is blij dat ze de toespraak heeft willen houden.

Drie maanden later

De vier zussen zijn met elkaar op vakantie gegaan in Zanzibar. Het is de invulling van de reis die Anne heeft gewonnen aan het begin van het jaar. Renate wordt door haar drie andere zussen de les gelezen omdat ze zich altijd zo’n buitenstaander heeft getoond. Alle zussen komen nog één keer aan het woord. Anne heeft het redelijk met Richard getroffen. Tessa heeft de miskraam verwerkt en is nog met Alex, maar snapt niet dat je seks met een man moet hebben. Met Marit gaat het redelijk goed. Al blijft ze jaloers.

Renate reflecteert in Zanzibar op de les die de zussen haar hebben willen leren. Misschien heeft ze zich altijd verkeerd opgesteld. Als bewijs dat de zussen elkaar toch weer gevonden hebben, gaan ze alle vier op de foto. Met behulp van de zelfontspanner maakt Tessa de foto.

De personen

Er zijn in dit boek vier hoofdpersonen, namelijk: Renate, Anne, Tessa en Marit. Elk hebben ze steeds hun eigen hoofdstuk en dan wordt er verteld wat zij meemaken. De vier vrouwen zijn zussen en krijgen in de loop van het boek een steeds hechtere band met elkaar. Renate is de enige zus van een andere vader.

Renate: Renate is de oudste zus. Ze heeft een andere vader en de andere drie zijn dus halfzussen van haar. Ze heeft haar werk ervan gemaakt om toespraken tijdens crematies en begrafenissen te houden. Ze moet ongeveer 42 jaar oud zijn. Ze heeft twee kinderen; Tom en Chantal. Zij wonen nog thuis. De man van Renate is er enkele jaren geleden vandoor gegaan. Op een van de begrafenissen ontmoet ze Wim, een gescheiden man die wel een keer met haar wil afspreken.

Met Renate is de schrijfster wel te identificeren, want Rita Spijker treedt ook op als spreekstalmeester bij begrafenissen.

Anne: Anne is de jongste zus, ze is 30 jaar en ongetrouwd. Ze heeft last van een depressie of een burnout en is in therapie bij Thea. Ze heeft een rare ervaring op haar 14e gehad met haar vader. Hij kwam binnen lopen met een erectie toen Anne aan het douchen was.

Ook is Anne gefrustreerd doordat ze grote borsten heeft. Ze ontmoet een nieuwe man die haar nieuwe vriend wordt; Richard.

Tessa: Tessa is de meest vrijgevochten zus: ze is vrij in haar opvattingen over seks: ze woont samen met Alex maar ze deinst er niet voor terug om seks met andere mannen te hebben. Ze is kunstenares en ze poseert ook als naaktmodel. Ze is ook naaktmodel van Ruben die haar enkele keren portretteert en waarmee ze later ook seks heeft. Tessa is erg zeker van zichzelf. Het maakt haar niet uit wat andere mensen van haar denken. Ze lijdt haar eigen leventje en niemand heeft hier inspraak op.

Marit: Marit zit in het onderwijs en is getrouwd met David. Zij hebben twee kinderen; Tim en Pelle. Marit lijkt het voor elkaar te hebben totdat ze wordt getipt over haar man die vreemd gaat. David is vreemdgegaan met een moeder van school; Lonneke. De zekerheden van Marit zijn voorbij. Ze wordt erg onzeker over alles. Ze weet niet meer of ze nou nog gevoelens heeft voor David; ze haat hem maar toch houdt ze nog van hem.

Perspectief

Er is sprake van een meervoudig ik-perspectief, De vier zussen zijn allen vertellers in de ik-vorm en in de o.t.t. ( Renate, Anne, Marit en Tessa) Een dergelijke structuur geeft de schrijfster gelegenheid om het verhaal van diverse kanten te belichten.

Structuur

Het verhaal over de vier zussen heeft vier verhaaldraden. Elk van de zussen neemt een gedeelte van de vertelling op zich. Ze wisselen elkaar steeds af in rondjes van vier. Boven het hoofdstuk staat telkens vermeld wie de vertelster ervan is.

Ik vond deze indeling van het boek erg goed. Het was geen moeilijk boek om te lezen. Door de indeling van de hoofdstukken was het boek makkelijk te begrijpen.

Tijd

Het verhaal is geschreven in de chronologische volgorde. Er komen geen flashbacks in voor en ook geen tijdsvertragingen. Het wordt dus gewoon vertelt in de tegenwoordige tijd. Hierdoor vond ik het boek ook niet moeilijk om te begrijpen, ik kon het gemakkelijk volgen.

De verteltijd van het boek is 278 bladzijden. De vertelde tijd is ongeveer drie maanden.

Ruimte

Het verhaal speelt zich af in de zomer. Er wordt vaak gesproken over de grote hitte. Maar er is geen enkele aanwijzing voor een bepaald jaar. Marit die in het onderwijs zit, vertelt wel dat ze in dat jaar laat vakantie hebben: dat speelt dus in de maand juli. Het einde van het verhaal speelt drie maanden later: het zal dan waarschijnlijk oktober zijn.

Ook over de plaats van handeling worden vrijwel geen details gegeven. Het is niet duidelijk waar de zussen wonen. Het meest voor de hand liggend is nog de woonplaats van Tessa. Vermoedelijk woont die in Amsterdam.

In het laatste deel van het verhaal dat drie maanden later speelt, zijn de vier zussen op vakantie, omdat ze gebruik maken van het aanbod van Anne die een reis gewonnen heeft. Een keer wordt dan het land Zanzibar genoemd.

Thematiek

Het gaat in deze roman over de verhouding tussen vier zussen. Renate, de oudste zus, heeft zich altijd buitengesloten gevoeld omdat ze een andere vader had. Maar het blijkt dat de andere zussen dat helemaal niet ervaren hebben. Tessa is een andere zus die er vrije opvattingen op na houdt. Zo denkt ze gemakkelijk over vrije seks. Zo denken Marit (keurig getrouwd, maar een man die in het verhaal vreemdgaat) en Renate niet.

Daarmee is “Tussen zussen”ook een roman geworden over loyaliteiten: de loyaliteit tegenover je ouders (bijv. Renate tegenover haar overleden vader) de loyaliteiten tegenover je zussen.

Alle zussen hebben op de een of andere manier wel een probleem te verwerken. Maar ze komen er wel overheen: door de dood van hun moeder lijkt het alsof ze wat dichter naar elkaar groeien. En wanneer ze dan op uitnodiging van Anne met zijn allen een reisje maken, kunnen ze elkaar ook eindelijk de waarheid zeggen. Dat gebeurt waardoor o.a. Renate gaat nadenken of ze het allemaal wel goed gezien heeft. Het helpt bovendien dat de relaties die de vier vrouwen hebben aan het einde ook allemaal in harmonie verder kunnen gaan.

Het maken van de gemeenschappelijke foto bewijst dat ze een betere band met elkaar hebben gekregen.

Motieven

De motieven van het boek zijn:

-           Vader-dochterrelatie

-           Moeder-dochterrelatie

-           Relaties tussen zussen

-           Het zich buiten gesloten voelen

-           Jaloezie

-           Schuldgevoel

-           Minderwaardigheidscomplex

-           Echtscheiding (Renate)

-           Een nieuwe relatie opbouwen

-           Overspel

-           Wantrouwen

Titelverklaring

De titel heeft eigenlijk geen hele uitleg nodig. De roman vertelt het verhaal over de avonturen die zich tussen vier zussen afspelen. Daarom heet het boek dus: ‘Tussen zussen’. Op de cover staat een sepia gekleurde foto van vier jonge meisjes uit het gezin. Twee daarvan zijn wat ouder en groter. De afbeelding moet waarschijnlijk Renate, Anne, Tessa en Marit voorstellen.

Taalgebruik

Het boek is wel eenvoudig te lezen. Ik denk doordat het verhaal geen flashbacks had. Soms worden er wel aardig moeilijke woorden gebruikt maar ik had hier verder niet zo’n last van. De woorden die ik niet begreep hoefde ik niet speciaal op te zoeken in een woordenboek of iets dergelijks. Wanneer ik gewoon doorlas snapte ik meteen ook de betekenis van het woord. Rita Spijker schrijft erg vloeiend, op een manier dat je graag verder wilt lezen.

Onderdeel B. Aangepaste recensieopdracht

Omdat ik geen goede recensies kon vinden van het boek ‘tussen zussen’, heb ik ervoor gekozen om twee andere recensies van de boeken van Rita Spijker te vergelijken met mijn mening over het boek ‘tussen zussen’. Ik heb de boeken ‘Hemelkind’ en ‘Ver van mij’ hiervoor gebruikt.

Recensie 1

Van Wegen, D., Hemelkind. Bron: woestenledig.com, 17 februari 2009.

Natuurlijk slaagde de in Middelbert woonachtige Rita Spijker er met Tussen zussen niet in het grote succes van Kreukherstellend te overtreffen. Een kwestie van verpakking; haar uitgever had het debuut als kassakoopje van € 4,95 in de markt gezet. Maar ook een kwestie van inhoud en vorm: opvolger Tussen zussen – vierde druk inmiddels – deed veel gekunstelder aan.

Met Hemelkind kiest Spijker (Slagharen, 1957) voor een ogenschijnlijk eenvoudige opzet. De vele perspectiefwisselingen in haar tweede roman hebben plaatsgemaakt voor het standpunt van één personage, omringd door een aantal bijfiguren. Vandaar uit wordt het verhaal verteld van een jonge vrouw, de eenzelvige Moon, die uit de stad terugkeert op de boerderij van haar jeugd.

De reden van de terugkeer is merkwaardig. Op het sterfbed van haar vader doet Moon een gelofte die er op neer komt dat ze voor nageslacht zal zorgen. Hoe serieus ze deze opdracht neemt, wordt duidelijk als ze zich in de armen van haar neef Henk stort.

Gecompliceerd wordt het als zich een regisseur op de boerderij meldt met het plan een locatievoorstelling te maken op basis van verhalen van oom Arie, de dominante vader van neef Henk. De regisseur wordt eveneens door de smachtende Moon ’gebruikt’, maar als ook bij hem resultaat uitblijft, zoekt ze toenadering tot de lichtman van het gezelschap, Chalid.

’Als dit een boek werd, vrouwe van de hoeve, dan werd het een streekroman’, laat Spijker de regisseur ergens zeggen. ’Laten we zeggen: een scháámstreekroman.’ Hij was van de stoel gegleden van het lachen toen hij zichzelf de vondst hoorde vertellen. Ik vond het ook grappig, maar had me onmiddellijk zorgen gemaakt over dat schamen. Waar schaamte is daar worden dingen verborgen."

Omwille van haar vaders wens stapt Moon opvallend makkelijk over allerlei grenzen heen. Spijker schildert haar hoofdpersoon daarmee af als een naïef en weerloos iemand. Illustratief is een scène waarin ze neef Henk zijn gang laat gaan: "Hij was een dier. Ik was zijn prooi. (…) Ik concentreerde me op het opnemen van zijn zaad." Alsof een vrouw niet weet dat je tegenwoordig geen man nodig hebt om zwanger te raken.

Interessant aan haar roman is dat Spijker er voor gekozen heeft flarden van een theatertekst te gebruiken om de spanning op te voeren. Maar de kwaliteit zit vooral in de dromerige bijkans magisch-realistische stijl. Spijker heeft het zintuiglijke schrijven inmiddels zo goed onder de knie dat oneffenheden het leesplezier niet hinderlijk in de weg staan. Met deze roman zet ze als schrijfster opnieuw een stap vooruit. En weet ze de verwachting te wekken dat het beste niet lang meer op zich laat wachten.

Mening van de recensent over dit boek vergeleken met mijn boek van Tussen zussen:

De recensent vertelt dat hij Kreukherstellend een veel beter boek vond dan Tussen zussen. Maar ook het boek Hemelkind vindt hij erg goed. Hij zegt, ik citeer: ‘Spijker heeft het zintuiglijke schrijven inmiddels zo goed onder de knie dat oneffenheden het leesplezier niet hinderlijk in de weg staan.’ Hier ben ik het dan ook echt mee eens. Ik heb in totaal maar één boek van Rita gelezen en vind haar erg magisch schrijven. Ze schrijft op een bijzondere manier, ze neemt je meteen in haar verhaal mee. Ook zegt de schrijver dat Spijker een flarde van een theatertekst gebruikt om de spanning op te voeren. Dit gebeurt ook in het boek tussen zussen. Het boek wordt steeds spannender.

Dit zegt de schrijver over het boek Hemelkind: ‘Maar de kwaliteit zit vooral in de dromerige bijkans magisch-realistische stijl.’ Ook dit is ook bij het boek Tussen zussen. Er wordt op een realistische manier geschreven, maar toch op een magische manier.

Conclusie: De recensent en ik hebben een beetje dezelfde mening over Rita Spijker.

Recensie 2

Cornel, P., Ver van mij. Bron: boekenwurm-en-pleeg.nl, 14 april 2012.

Als haar man is overleden, gaat Rosa op vakantie naar Gambia. Ze geniet met volle teugen van de zon en de schoonheid van het tropische land.

Ook de Gambiaanse mannen laten haar niet koud.

Rosa krijgt last van haar gevoelens. Ze heeft heimwee en verdriet omdat de relatie met haar dochter Birgit verstoord is.

Birgit, stoort zich aan het losbandige leven van haar moeder.

Al sinds haar jeugd verwijt ze haar moeder de scheiding van haar vader.

Zelf lukt het haar niet om de liefde van haar leven te vinden. De jonge vrouw komt tot de ontdekking dat ze haar moeder meer mist dan ze soms zelf beseft.

Rosa en Birgit, zijn uit elkaar gegroeid. Soms lijkt het of de afstand niet meer te overbruggen is.

Een bekentenis lijkt moeder en dochter weer tot elkaar te brengen.

Ver van mij is een prachtig verhaal.

De moeder en de dochter hebben sterke gevoelens voor elkaar.

Ze kunnen niet zonder elkaar, maar ze weten ook niet hoe ze samen moeten zijn.

Rita Spijker kan beeldend schrijven, je zit soms in het verhaal. Een aanrader!

Mening van de recensent over dit boek vergeleken met mijn boek van Tussen zussen:

Dit boek lijkt aardig veel op het boek dat ik heb gelezen. Hier gaat het ook over een moeder-dochter relatie, en dat kan je ook terugvinden in het boek Tussen zussen. In Tussen zussen gaat de moeder dood van de vier zussen en zij komen er dan achter dat de moeder erg speciaal voor hen was. De moeder en de dochter hebben in het boek “Ver van mij” ook een sterke band met elkaar, dit vertelt de recensent. De recensent vertelt over de belangrijke band tussen moeder en dochter in dit boek, ik citeer: “Ze kunnen niet zonder elkaar, maar ze weten ook niet hoe ze samen moeten zijn.” Ook vertelt de recensent over de vertelwijze van Rita spijker. De recensent zegt dat Spijker beeldend schrijven kan en dat je soms helemaal in het verhaal zit. Ook hier ben ik het mee eens. Zoals ik al eerder heb verteld vind ik dat Rita Spijker erg magisch schrijft en dan zit je inderdaad soms helemaal in het verhaal

Biografie van Rita Spijker

Rita is in 1957 geboren in Slagharen. Nu woont ze in Middelbert, een lintdorpje aan de rand van de stad Groningen. Rita is getrouwd met theatermaker Rob Heiligers. Samen hebben ze een dochter.

Na de middelbare school in Coevorden volgde ze het eerste jaar van de opleiding tot pedagogisch begeleidster aan de Sociale Academie in Groningen. Dat beviel slecht en ze vertrok voor een aantal maanden naar Israël waar ze in een kibboets werkte, rondreisde en de Sinaï ontdekte. Een plek waar ze regelmatig terug zou komen en die het decor vormt voor de laatste hoofdstukken van Kreukherstellend. Terug in Nederland besloot ze naar de AVEK (Akademie voor Expressie en Kommunikatie) in Leeuwarden te gaan. Na vijf jaar (inmiddels moeder van een dochter geworden) studeerde ze af als docent Drama. Ze ontwikkelde zich tot trainer/coach in communicatievaardigheden, teambuilding en tot NLP trainer. Het overlijden van haar tweede kind bracht haar op het spoor van rouwbegeleiding en het spreken bij uitvaarten. Na uiteindelijk een jaar of vijftien mensen te hebben begeleid stak de behoefte aan acteren de kop op. Ze werd lid van een Terugspeeltheatergroep waarin ze afwisselend acteert en spelleider is. Toen werd het zomer 2005.

Tijdens een onverwachte ontmoeting bij een etentje in Amsterdam werd Rita uitgedaagd door Adriaan Krabbendam tot het schrijven van een boek. Ze nam de uitdaging aan en schreef het boek “Kreukherstellend”. Na een eerste jaar waarin nauwelijks iets gebeurde, werd het boek in 2007 in een goedkope editie een enorm succes. Meer dan 100.000 exemplaren werden er verkocht.

In de erfst van datzelfde jaar volgde haar tweede roman Tussen Zussen, dat in middels ook al een groot lezerspubliek wist te bereiken. Haar derde roman Hemelkind, die verscheen in maart van 2009, werd wederom zeer positief ontvangen en is in 2011 als scherp geprijsde paperback verkrijgbaar onder de nieuwe titel Licht op mijn huid. De liefste moeder die ik ooit ken is de titel van haar laatste boek, een verhalenbundel en verscheen in april 2010. Deze bundel verhalen over moederschap, voor en over moeders, kreeg lovende reacties.

Onderdeel C. De persoonlijke verwerking

Het boek “tussen zussen” heb ik gekozen, omdat een vriendin van mij de schrijfster Rita Spijker erg goed vind. Ik vertelde haar dat ik weer een boek moest gaan lezen voor school, maar dat ik nog niet zo goed wist wat voor boek. Ze zei tegen mij dat ik opzoek moest gaan naar een boek van Rita Spijker. Ik ben toen dus op zoek gegaan naar boeken van haar. Er stonden nog meer boeken van Spijker in de bibliotheek, maar ik heb uiteindelijk toch “Tussen zussen” gekozen. Dit heb ik gedaan omdat de voorkant mij erg aansprak, want er staat een groepsfoto op. Ik dacht dat er wel een spannend verhaal achter zou zitten. Ook had ik de achterkant van het boek gelezen en het verhaal sprak mij ook wel aan. Ik bladerde snel door het boek en vond de structuur van het boek erg aangenaam. De opbouw zag er goed en begrijpbaar uit. Ik was ook niet echt op zoek naar een erg moeilijk boek met veel moeilijke woorden, maarke woorden, nee,k ook geen moeite gehad met het lezen van het boek.gaan krijgen. en erg moeilijk boek met veel moeiijke woorden wilde graag een spannend boek waar ik geen moeite mee zou gaan krijgen. Ik heb uiteindelijk ook geen moeite gehad met het lezen van het boek.

Literaire argumenten

Ik heb drie literaire argumenten verwerkt:

• Stilistische argumenten. De roman is goed leesbaar. De zinnen zijn helder opgebouwd en de woordkeus is niet erg moeilijk. Sommige woorden begreep ik niet, maar dat was niet zo’n groot probleem. Die woorden hoefde je niet te weten om het verhaal compleet te begrijpen. Wel vond ik de woordkeuze van de schrijver wat statisch. Er worden bijna geen humoristische teksten verteld. Dit snap ik ook wel, want dit verhaal is er natuurlijk helemaal niet naar om er humoristisch over te schrijven. Ook word er aardig nette taal gebruikt. Ook dit vond ik fijn, want dit zet mij juist aan tot lezen. Boeken waar alleen maar in wordt gegrapt, vind ik maar niets.
  Morele argumenten. Het einde van de roman maakt duidelijk dat de zussen een hechtere band hebben gekregen met elkaar dan dat ze eerst hadden. Ze hebben elkaar weer gevonden. Dit komt vooral door de dood van hun moeder. Ook gaan ze met zijn vieren op vakantie en worden ze nog closer. Ze delen elkaar’s geheimen en vertellen aan elkaar wat er allemaal dwars zit. Als bewijs dat de zussen elkaar toch weer gevonden hebben, gaan ze alle vier op de foto. Dit is dus de groepsfoto die de zussen op het allerlaatste stuk van het verhaal maken.
• Emotionele argumenten. Er komen aardig veel emotionele argumenten in het boek voor. De gevoelens van de zussen worden uitgebreid beschreven. Hierdoor kwamen er ook gevoelens bij mij los. Doordat de emoties zo uitgebreid beschreven werden, snapte ik precies waarom de zussen veel verschillende besluiten namen. De manier waarop Rita Spijker boeken schrijft, vind ik erg fijn. Ik hou erg veel van verhalen die in het echt ook kunnen gebeuren, hierdoor komen er emoties bij mij los. Een emotioneel moment in het boek was de dood van hun moeder. Dit omdat de vier zussen zielsveel van haar hielden. De tragische dood werd dan ook erg mooi beschreven.

Ivy's mening over het andere boek ‘Vrouw in de schaduw’

Toen Judica en ik in de bibliotheek nog een boek uit moesten zoeken en we deze tegen kwamen, vonden we dit meteen een geschikt boek om te lezen. De structuur van het boek zag er erg aantrekkelijk uit. Ook de kaft van het boek sprak ons dus meteen aan. Ik ging gelijk het boek doorbladeren en vond toen achter in het boek allemaal oude foto’s. Dit vond ik erg interessant en dit is ook één van de redenen waarom wij dit boek hebben uitgekozen.

Het boek ‘Vrouw in de schaduw’ vond ik persoonlijk nog mooier dan het boek ‘Tussen zussen’. Ik vond dit boek echt een prachtig boek. Het was erg boeiend om over het leven van Annetje te lezen. Bijna niet te geloven dat dit werkelijk gebeurd is. Toen ik er aan begon wilde ik maar door en door lezen. Ik kon er maar niet vanaf blijven. Dit boek heb ik dan ook veel sneller uitgelezen dan het andere boek. Het is een erg meeslepend verhaal over een vrouw die haar leven leidde in de schaduw. Hierdoor heet het boek ook “Vrouw in de schaduw’. Wanneer Annetje overlijdt, ontdekt een familielid van haar dat er een geheim in de familie is, en zij gaat op onderzoek uit. Op dat moment wordt het boek erg spannend en kon ik maar niet stoppen met lezen. Er kwamen ook emoties los bij dit boek. Dorinde van Oort schrijft op een magische manier. Het verhaal is prachtig geschreven en op de puntjes uitgewerkt tot een mooi verhaal. Van Oort schrijft erg vloeiend, op een manier dat je verder wil lezen.

Het boek is dus op de waarheid gebaseerd, maar soms trekt de schrijfster haar eigen conclusies om het verhaal een beetje ‘rond’ te krijgen. Dit maakte mij op zich helemaal niet veel uit. Ook waren sommige stukjes naar mijn mening een beetje onduidelijk, maar dit waren niet echt belangrijke stukken uit het boek en het was dus ook niet echt nodig om te begrijpen.

Kortom, ik vond dit boek een echte aanrader!

tspraken recensenten….

Verwerkingsopdracht

Hoofdstuk 1 De laatste besprekingen

Wanneer Annetje samen met de zoons Oud door de laatste eigendommen van H.C. Oud heen gaat voor de verdeling, merkt de notaris haar iets merkwaardigs op. Ze staat net even in de bijkeuken koffie te zetten, als hij naar haar toe komt en de deur achter zich dichttrekt. ''Ik wil iets met je bespreken'' zegt hij. ''Zoals je weet is het de bedoeling dat je met Christiaan Mansborg zult trouwen'', Annetje staat al in de houding om in protest te gaan, maar de notaris gaat verder; ''en hieraan zullen ook voor jou voordelen zitten''. ''En wat mag dat dan wel zijn?'' antwoord Annetje fel. De notaris opent zijn aktetas en haalt daaruit het document dat hij samen met H.C. Oud vlak voor zijn sterven heeft opgesteld. Helemaal onderaan staat het: 8000 gulden voor dhr. Christiaan Mansborg. ''Hij heeft hem omgekocht'' zegt Annetje. ''Nee, nee, dat is niet hoe het is gegaan. Omdat de zoons Oud niet wilden dat u geld zou erven, kon hij u ook eigenlijk niets geven, maar omdat hij wist dat u anders op straat zal komen te staan is dit akkoord tot stand gekomen. U trouwt met Christiaan Mansborg, en de 8000 gulden zijn van u.'' zegt de notaris.

Er wordt op de deur geklopt. De begrafenis ondernemer stapt binnen: ''Het spijt me u te storen, meneer zei dat u hier moest zijn. Mevrouw Beets? Mijn naam is Renate'' zegt de jonge vrouw, en steekt haar hand uit. ''Ach natuurlijk, de begrafenis ondernemer zou komen, ik had niet verwacht een vrouw te zien in deze functie! Wel, ga zitten, wilt u koffie?'' antwoord Annetje ietwat verrast, met een blik op de notaris alsof ze wilde zeggen: we praten later wel verder. ''Heel graag mevrouw. Er zijn een paar zaken die ik met u door moet nemen, het zal niet zo lang duren.'' zegt Renate beleefd. Ze begint met praten. “Zoals u weet is H.C. Oud pas overleden. Ik ben hier dus voor het aannamegesprek. Ik ben langsgekomen om de wensen en de mogelijkheden van de uitvaartonderneming bespreekbaar te maken. Mag ik vragen wat uw wensen zijn met betrekking tot de uitvaart?” zegt Renate op een beleefde toon. Even is het stil. Annetje kijkt Renate aan met een moeizame blik en begint daarna met praten. “H.C. Oud vertelde mij dat hij graag een begrafenis wilde en geen crematie. Het moet dus een begrafenis worden. Ook wilde hij op een rustige plek worden begraven.” Zegt Annetje met een wit gezicht. “Dat is prima.” Antwoordt Renate. “Weet u ook misschien wat voor kist hij wilde?” Annetje wrijft in haar ogen. “Nee, dat weet ik niet, maar ik denk wel dat ik het weet. De kist moet een klassieke uitstraling hebben, met een kroondeksel.” Renate is druk aan het noteren. “En uit wat voor materiaal mag de kist bestaan?” vraagt Renate. “Eiken. Daarnaast moet het ook massief zijn.” Zegt Annetje vastbesloten. Annetje weet dat H.C. Oud erg veel van eiken hield. Hij vertelde vaker verhalen over eikenbomen.

Er wordt op de deur geklopt. De begrafenis ondernemer stapt binnen: ''Het spijt me u te storen, meneer zei dat u hier moest zijn. Mevrouw Beets? Mijn naam is Renate'' zegt de jonge vrouw, en steekt haar hand uit. ''Ach natuurlijk, de begrafenis ondernemer zou komen, ik had niet verwacht een vrouw te zien in deze functie! Wel, ga zitten, wilt u koffie?'' antwoord Annetje ietwat verrast, met een blik op de notaris alsof ze wilde zeggen: we praten later wel verder. ''Heel graag mevrouw. Er zijn een paar zaken die ik met u door moet nemen, het zal niet zo lang duren.'' zegt Renate beleefd. Ze begint met praten. “Zoals u weet is H.C. Oud pas overleden. Ik ben hier dus voor het aannamegesprek. Ik ben langsgekomen om de wensen en de mogelijkheden van de uitvaartonderneming bespreekbaar te maken. Mag ik vragen wat uw wensen zijn met betrekking tot de uitvaart?” zegt Renate op een beleefde toon. Even is het stil. Annetje kijkt Renate aan met een moeizame blik en begint daarna met praten. “H.C. Oud vertelde mij dat hij graag een begrafenis wilde en geen crematie. Het moet dus een begrafenis worden. Ook wilde hij op een rustige plek worden begraven.” Zegt Annetje met een wit gezicht. “Dat is prima.” Antwoordt Renate. “Weet u ook misschien wat voor kist hij wilde?” Annetje wrijft in haar ogen. “Nee, dat weet ik niet, maar ik denk wel dat ik het weet. De kist moet een klassieke uitstraling hebben, met een kroondeksel.” Renate is druk aan het noteren. “En uit wat voor materiaal mag de kist bestaan?” vraagt Renate. “Eiken. Daarnaast moet het ook massief zijn.” Zegt Annetje vastbesloten. Annetje weet dat H.C. Oud erg veel van eiken hield. Hij vertelde vaker verhalen over eikenbomen.

“Welke kleding moet de overledene aan wanneer hij begraven wordt? En moet er ook nog muziek komen op de begrafenis of iets dergelijks?” Annetje haar gezicht wordt steeds witter en witter. “De kleding... daar heb ik nog niet over nagedacht. Er moet wel een muziekje worden gedraaid op de begrafenis, zijn lievelingslied, namelijk…” Annetje barst in tranen uit.  Renate laat al haar aantekeningen op de grond vallen en loopt zachtjes naar Annetje toe. “Ik ken het, het is vreselijk wanneer er iemand overlijdt. Mijn moeder is laatst ook overleden.” Zegt Renate op een droevige toon. Annetje kijkt Renate aan met een begripvolle blik. “Het spijt me, dit ligt nog al gevoelig. Niet dat ik meneer Oud zo fantastisch goed heb gekend, maar het is inderdaad vreselijk wanneer iemand die toch iets voor je betekende zomaar overlijdt.” Antwoord Annetje. Renate pakt al haar aantekeningen op en geeft Annetje een hand. “Ik denk dat het handig is als ik morgen nog een keertje langskom om de uitvaart volledig te bespreken. Annetje staat op en loopt samen met Renate naar de deur “Dat lijkt me een goed plan.” Zegt ze.