Iets over de schrijver Jan Hendrik Wolkers is geboren op 26 oktober 1925 in Oegstgeest. Hij studeerde beeldhouwkunst en begon vanaf 1957 boeken te schrijven tijdens een stage in Parijs. In zijn werk komen enkele terugkerende thema's voor, zoals de dood, seksualiteit, vitalisme, aftakeling en verrotting, Enkele bekende boeken van hem zijn: 'Kort Amerikaans', 'Serpentina's petticoat' en 'Turks fruit'.
Titelverklaring De titel wordt één keer letterlijk in het boek vermeld. De ik-persoon gaat bij Olga op bezoek die in het ziekenhuis ligt vanwege haar tumor. Olga is snel achteruitgegaan en denkt steeds dat haar voortanden los zitten, hetgeen niet zo is. Ze is ooit eens op haar voortanden gevallen en haar wortels zijn verrot. Ze kunnen er een keer uitkomen. Tijdens zijn bezoek wil ze hem zelfs wegsturen om een zak turks fruit te gaan halen, het enige wat ze nog durfde te snoepen met die 'loszittende' tanden. (blz. 211) Fruit is gezond, maar turks Fruit is bederf brengend snoepgoed. Snoep is wat dat betreft slecht voor je en versnelt het aftakelingproces in je mond. Samenvatting De ik-persoon, een Amsterdamse kunstenaar, verteld over zijn korte, heftige relatie die hij met Olga heeft gehad. Hij ontmoette haar toen ze hem een lift aanbood. Hij werd van moment op moment helemaal verliefd op haar. Ze kregen een heftige (seksuele) relatie met elkaar en wilden gaan trouwen. Haar moeder vond het maar niets dat haar dochter met een kunstenaar ging trouwen. Haar vader kon het wel goed met hem vinden. Na de trouwerij wilde haar moeder niets meer met hen te maken hebben. Olga was gek op dieren en geobsedeerd rond het niet krijgen van kinderen. Na een tijdje ging Olga er vandoor met een rijke vent. Ondanks zijn toon van liefde voor haar, kwam ze toch niet terug. Daarna had hij veel korte (nachtelijke) relaties met vrouwen. Zij kreeg enkele korte, mislukte huwelijken, met mannen die helemaal doordraaiden. Tussendoor hadden ze nog wel contact. Ze stuurde hem brieven en ze kwam ze nog enkele terug naar hem om te praten. Hij vond haar steeds magerder worden en onnatuurlijker door make-up. Een hele tijd later kreeg hij van haar moeder, de 'heks', te horen dat ze in het ziekenhuis lag, vanwege een hersentumor. Olga ging langzaam achteruit en uiteindelijk stierf ze. Motto Rastapopoulos: Ik, naar? Ik ben de grootste naarling van de hele wereld! Het is erg, maar toch écht waar! Carreidas: O, nee ik ben de grootste naarling van de wereld… En ik ben trouwens veel rijker! Rastapopoulos: Misschien, maar ik heb mijn drie broers en mijn twee zussen geruïneerd en mijn ouders uitgezogen… Nou, wat zegt u daarvan? Carreidas: Dat is nog niks! Ik ben zo slecht geweest tegen mijn oudtante, dat ze gestorven is van verdriet. Rastapopoulos: Nu heb ik er genoeg van! Vooruit, geef toe, dat ik slechter ben dan u! Carreidas: Nooit! Hoort u dat? Ik sterf nog liever! De avonturen van Kuifje
Vlucht 714 In dit motto zit het thema verderf: het verderf van de maatschappij en de mens. Psychologische laag De ik-persoon is een man die doet waar hij zin in heeft. Hij was stapel verliefd op Olga. Toen ze bij hem wegging snapte hij het maar niet en bleef maar contact met haar zoeken. Hij had wel een beetje hoop dat ze weer terug zou komen, maar ze kwam maar niet. Uiteindelijk zag hij in dat ze toch niet meer zijn vrouw zou worden. Hij legde zich bij de situatie neer. Thematische laag In het verhaal speelt de dood een belangrijke rol. De vader van Olga sterft, vele huisdieren, zoals hun boomkikkers, gaan dood en Olga overlijdt aan een tumor. Ook de verrotting, aftakeling en verderf staan centraal in het boek: dit blijkt onder andere uit het achteruitgaan van de geestelijk gesteldheid van Olga, het feit dat er schimmel op de muren stonden (blz. 17) en het verrottingsproces van een konijn. (blz.129) Een ander thema in het boek is de vergiftigde relatie tussen Olga en haar moeder. In concrete zin omdat haar moeder haar als het ware kanker meegeeft, en in abstracte zin omdat haar moeder de relatie tussen de kunstenaar en Olga vergiftigt, door er steeds in te stoken en zich ermee te bemoeien. Tijdens het verhaal wordt de mens veelvuldig met dierlijke eigenschappen omschreven. De mens wordt gezien als 'dier': hij handelt instinctief. De ikpersoon is bijvoorbeeld echt een dekhengst. Olga laat in het boek duidelijk merken dat ze geen kinderen wil. Dit komt mede doordat haar moeder na haar bevalling borstkanker kreeg. Je ziet het ook aan het feit dat de gekregen kinderwagen naar de rommelkamer verdwijnt. Ook zie je het aan het feit dat als ze moet poseren met poppen, ze uiteindelijk die poppen in een Amsterdamse gracht gooit.