De titel van het boek is “Tralievader”. De schrijver van het boek is Carl Friedman. De eerste druk was in 1991. Ik heb zelf de 11e druk gelezen, deze komt uit 1999. Hieronder zet ik de belangrijkste gebeurtenissen in een volgorde: 1. Vader vertelt veel over de 2e wereldoorlog. Hij heeft een ziekte die hij zelf “kamp” noemt. Zijn kinderen vergelijken het met waterpokken. 2. Op school hebben de kinderen het ook veel over de 2e wereldoorlog de lerares vind dat ze hierover maar een keer moeten ophouden. 3. Vader heeft tbc en moet naar een sanatorium
4. Tijdens zijn verblijf verteld hij zijn kinderen veel over de tijd dat hij nog ondergedoken zat. 5. Vader geneest en mag weer terug naar huis

6. De ik-persoon gaat voor het eerst naar de kerk maar vind het niks omdat ze denkt dat haar vader veel meer heeft geleden dan jezus. 7. Vader vertelt dat hij iemand vermoord heeft
8. Uiteindelijk sluit het verhaal af dat vader de dag van de terugkomst en het weer terug zien van zijn vrouw beschrijft
Er heerst niet echt een spanning in het boek. Dit is alleen zo op het moment dat bij vader tbc wordt geconstateerd. Het is wel spannend of hij daar nu wel of niet vanaf komt. Verder zijn sommige stukken in het verhaal wel spannend bijvoorbeeld als hij vertelt dat hij iemand vermoord heeft. Ook gebeurt het dat hij op een dag terug zou komen uit het sanatorium en dat hij niet verschijnt. Hij verschijnt pas later op de dag, omdat hij de trein niet in durfde te stappen. Er zijn twee hoofdpersonen in het boek. De ik-persoon en natuurlijk de vader. Verder spelen de moeder van de ik-persoon, Max en Simon ook nog een rol. Max en Simon zijn de twee broers van de ik-persoon. De twee hoofdpersonen komen wel geloofwaardig over. Ze fantaseren niet en er worden gewoon allemaal dingen verteld die in het echt ook gebeuren. Alleen gaat vader afentoe wel extreem ver en lijkt het alsof aan het fantaseren is. Het meest heb ik meegeleefd met de vader, omdat hij het zo moeilijk had en nog elke dag aan het kamp dacht. Ik kon me het meest inleven bij de ik-persoon. Dit omdat je van deze natuurlijk al zijn gedachtes te weten kwam en altijd wist wat hij aan het doen was. De spannendste en opvallendste scène vind ik de terugkomst van vader na zijn herstel in het sanatorium en de tijd die hij doorbrengt in het sanatorium. Hij vertelt hier namelijk allemaal opmerkelijke dingen over zijn tijd in het kamp tijdens de 2e wereldoorlog. Zoals dat hij op het platteland heeft ondergedoken en later nog in de kerk. Hij draait in deze tijd afentoe ook een beetje door. Als dan de dag van de terugkeer komt is het ook spannend. Moeder staat al te wachten met haar drie kinderen maar vader komt maar niet. Als hij dan uiteindelijk toch komt blijkt dat hij niet in de trein durfde te stappen en dat hij daarom te laat is. Het liefste zou ik vader willen zijn. Dit omdat ik wel zou willen weten hoe hij zich wel niet voelt. Want je zal echt niet zomaar zo´n grote oorlog vergeten dat lijkt me duidelijk. Maar gewoon weten hoe hij dat allemaal beleeft heeft en hoe hij zich voelt tijdens het vertellen van de verhalen dat lijkt me gewoon leuk om te weten. Alhoewel je het natuurlijk niet echt leuk kan noemen want het is een ramp om met die gevoelens rond te lopen. Je draagt het natuurlijk voor eeuwig en altijd met je mee. Ik vind het een goed boek het is lekker makkelijk door te lezen. Dit zal denk ik vooral komen omdat het boek is verdeeld in allemaal kleine hoofdstukjes. Hierdoor is het toch makkelijker te begrijpen als allemaal grote hoofdstukken. Er wordt ook constant over kamp gesproken. De titel van het eerst hoofdstuk is dan ook “het kamp”. Hierin wordt meteen duidelijk wat het kamp allemaal inhoud. Ook wordt er veel gebruik gemaakt van flashbacks. Afentoe een beetje teveel, maar over het algemeen is het wel handig omdat je dan weet waarover de vader het precies heeft. Al met al vind ik het dus een goed boek en raad ik iedereen aan om het te gaan lezen. Het boek eindigt open. Het eindigt namelijk dat vader vertelt over de terugkomst uit het kamp en het weerzien van zijn vrouw. Maar verder wordt er niet verteld hoe het afloopt of vader nog ooit van zijn kamp-gedachten afkomt. Of dat het tbc misschien nog wel terugkomt. Het eindigt dus open. Je zou er namelijk nog gewoon verder op kunnen schrijven. Het verhaal is in een chronologische volgorde verteld. Er wordt wel veel teruggeblikt maar dit is in een vertelsituatie. Vader vertel dat namelijk allemaal. Het verhaal loopt dus gewoon volgens de normale tijd. Ik vind het lied van Sting genaamd Russians het best bij dit boek passen. Met name omdat dit ook over een oorlog gaat en alles wat er gebeurd. Dit lied gaat ook over de atoombom. Het is gewoon geheel gewijd aan oorlog.