Titel : Tralievader
Jaartal 1e druk : 1991
Auteur : Carl Friedman
Biografie van de auteur. Carl Friedman (29 april 1952, Eindhoven) is van Joodse afkomst. Ze groeide op in Eindhoven en later in Antwerpen. Gedurende hun jeugd, lijden Carl en haar twee boers erg onder het gedrag van hun vader. Dat veroorzaakt is door het feit dat hun vader, tijdens de Tweede Wereldoorlog, heeft vast gezeten in een concentratiekamp. Ze volgde een opleiding voor tolk, vertaler, maar maakte die niet af. Carl heeft vroeger als journalist gewerkt voor De Stem en later als vertaler. Tralievader is het eerste boek dat ze schreef. Het is later vertaald naar het Duits en het Frans. In 1993 is haar tweede boek Twee koffers vol verschenen. Korte inhoud. In het boek worden de gebeurtenissen uit een vreemd gezin beschreven. Het gezin bestaat uit vijf leden: vader Jochel, moeder Bette, Simon, Max en de naamloze ik-persoon. Verder hebben de kinderen een katje langs de weg gevonden en mee naar huis genomen. Ze noemen het katje Pink, vader wordt beste vrienden met hem. Het gezin lijdt erg onder de traumatische ervaringen van vader in een concentratiekamp, gedurende de Tweede Wereldoorlog. Deze ervaring wordt beschreven als de ziekte kamp. Deze ervaringen vertelt hij aan zijn gezin, de kinderen denken dit in het dagelijks leven te herkennen. Een aap in de dierentuin heeft kamp. Omdat de aap dezelfde blik als vader heeft, volgens de ik-persoon. En gewone huisjes met drie wanden en een open kant, zijn barakken voor de zieken. En bij het kijken van een film zegt Simon dat vader hetzelfde is als Odyseus, want die zit ook gevangen tussen de monsters. De ik-persoon beleeft de verhalen alsof ze nog bestaan. Ze speelt samen met haar broers verhalen na. En begraaft haar speelgoed zodat de SS deze niet kan afpakken. Ze slaat haar knuffel Brombeer zodat deze alvast went aan het kamp. Als vader een mooi bos ziet, erin rent en later terugkeert, zegt de ik-persoon dat ze blij is dat vader niet is gepakt door de vijand. De kinderen kregen ook nooit medelijden. Honger kenden ze niet volgens vader. In het kamp kreeg hij altijd heel weinig brood, wat dan ook nog vermengd was met zaagsel. Ziek waren ze ook nooit, ze hadden immers geen tyfus of longontsteking gehad. In het kamp heeft vader ook iemand vermoord: Willi Hammer, de martelaar. Nadat vader 36 uur met alle andere gevangen vast had gezeten in een klein gangetje, kwam hij Willi tegen en vermoordde hem met de ketting van Willi zelf. Vader heeft daar nu spijt van, hij had hem veel langzamer willen laten sterven. De kinderen waren ook te jong om vader te begrijpen. Het was volgens Simon normaal dat mensen in concentratiekampen werden vergast. Daar was een kamp toch voor? Vader heeft één goede herinnering aan het kamp, toen hij een stervende vriend wilde bezoeken kreeg hij hulp van Sigmond de Ranselaar, de baas van vaders barak. Hij vond dit echte kameraadschap en hielp vader. Sigmond kleedde vader netjes aan, scheerde hem en deed eau de cologne op, zodat vader zijn vriend kon bezoeken. Het ergste uit het kamp vond vader de geur van het crematorium die over de Appelplatz woei. Voordat vader vrij was moest hij een lange weg afleggen, een dodenmars voor het Rode Leger. Vader had een tube tandpasta meegenomen, waardoor hij het uiteindelijk overleefde. Als hij dorst had tijdens de lange mars, smeerde hij dit op de binnenkant van zijn lip en het beetje vocht wat erin zat hielp hem te overleven. Toen ze in het Russische gedeelte aankwamen was er geen medische voorziening. Vader werd uiteindelijk door de Engelsen bevrijdt en meegenomen naar een transit-kamp waar hij werd verwend met thee en kaakjes met dik boter erop. Toen hij thuis kwam vloog moeder hem om de oren, maar omdat vader zo zwak was vielen hij om. Moeder herinnerd zich het allemaal nog als vader ernaar vraagt. Titelverklaring. Haar vader heeft een periode in een concentratiekamp gezeten. In zijn gedachte zit hij nu nog steeds gevangen in het kamp, achter de tralies. Genre. Een autobiografie. Motieven.  Het Joodse geloof, vader was van Joodse afkomst, waardoor hij in een concentratiekamp terechtkwam.  Het gezinsleven lijdt erg onder de verhalen van vader, door zijn verhalen denkt de ik-persoon dat het kamp nog steeds bestaat.  Identiteit, vader is lichamelijk uit het kamp, maar in zijn gedachten zit hij nog steeds vast. Opbouw. Het boek is niet in chronologische volgorde geschreven. Carl Friedman heeft op willekeurige volgorde herinneringen uit haar jeugd beschreven. Haar vader gebruikt flashbacks om verhalen te vertellen uit de oorlog. Personages. Ik-persoon : Round character. Leeft erg mee met haar vader en gaat soms zelfs handelen als haar vader, ze speelt gebeurtenissen na. Simon : Flat character. Broer van de ik-persoon. Voor Simon bestaat het kampt nu nog door alle verhalen van vader
Max : Flat character. Broer van de ik-persoon. Wil z'n vader begrijpen maar van de andere kant kan hij moeilijk naar de verhalen blijven luisteren. Jochel : Round character. Vader van de ik-persoon. Lijdt aan het kampsyndroom. Bette : Flat character. Moeder van de ik-persoon. Ze is blij dat haar man het kamp overleefd heeft. Zij probeert steeds te bemiddelen tussen vader en kinderen. Nellie : Type, vriendinnetje van de ik-persoon. Zij begrijpt de situatie waarin het gezin zit niet. Perspectief. Alles wordt beschreven uit de naamloze ik-persoon, dus een ik-perspectief. Ruimte. De ruimte speelt geen belangrijke rol. De verhalen spelen zich vaak af binnen het kamp en in en rond het huis van de familie Friedman. De gebeurtenissen in het kamp speelden zich natuurlijk af in de Tweede Wereldoorlog en de gebeurtenissen binnen het gezin rond de jaren '60 (Eichmann-proces 1961) tijend de jeugd van de 3 kinderen.