De emoties
Op de eerste Pinksterdag van 2012 wordt Tonio van der Heijden, een 21-jarige jongeman, dichtbij het Vondelpark te Amsterdam aangereden door een personenauto. Hij verkeert in kritieke toestand en wordt met spoed naar het AMC (Academisch Medisch Centrum) vervoerd. Tevergeefs overlijdt de enige zoon van A.F.Th van der Heijden en Mirjam Rotenstreich. Om te proberen deze afgrijselijke gebeurtenis te verwerken doet van der Heijden het enige waartoe hij in staat is op dat moment; in zijn herinneringen graven, schrijven en aantekeningen maken. Hij stelt zichzelf twee vragen: Wat gebeurde er met Tonio in zijn laatste uren en dagen voorafgaand aan de ramp, en hoe kon dit ongeluk plaatsvinden. Dit requiemroman is het verhaal van een vader die opzoek is naar de antwoorden op zijn vragen.
‘Dikke Pil’- boeken zijn mijn favoriete soort boeken, voor mij kan een verhaal niet verteld worden zonder op zijn minst 300 pagina’s. De reden dat deze boeken mijn voorkeur hebben komt omdat ik van diepgang en detail hou in mijn boeken. ‘Tonio’ is meer dan het dubbele van mijn minimum. Ik kon de diepgang zeker terugvinden in dit boek. Van der Heijden stelt zichzelf vragen die ervoor zorgen dat de lezer, hoewel de vragen niet naar de lezer gericht zijn, zich betrokken voelt bij het verhaal. Dat de lezer zich enigszins betrokken voelt bij het verhaal is voor mij een absolute noodzaak.
Een ander voorbeeld van hoe de van der Heijden de lezer betrekt is de emotionele lading van het verhaal. Ik geef toe dat ik snel geëmotioneerd raak van boeken, films, muziek en andere vormen van kunst, maar dit boek valt voor mij in een andere categorie dan de boeken waar ik een traantje wegpinkte. Dit boek raakte mij zo erg dat de tranen over mijn wangen stroomden zoals de regen nu langs mijn raam stroomt. De reden dat dit boek mij, en waarschijnlijk vele anderen, heeft geraakt is het feit dat van der Heijden zo erg geprobeerd heeft zijn zoon van allerlei soorten onheil te beschermen. Dit is hem jammer genoeg niet gelukt. In het boek vertelt de schrijver dat een vader pas succesvol is als hij zijn kind heeft kunnen beschermen. Zo was van der Heijden verschrikkelijk bang dat Tonio wat zou overkomen als kind. Hij probeerde Tonio zo veel mogelijk te beschermen, maar had het gevoel dat hij als ouder gefaald had na Tonio’s ongeluk.
Aangezien ik natuurlijk geen ouder ben is het nog knapper van de schrijver dat ik mij in zijn schoenen kan plaatsen en zijn emotie voel. Voor mij was het altijd al een raadsel geweest hoe een schrijver verdriet, geluk en overige emoties succesvol overbrengt bij de lezer. Ik denk dat ik na dit boek erachter ben gekomen hoe dit een schrijver lukt. Van der Heijden was een open boek en legde al zijn emotie en de emoties van de mensen rondom hem op tafel. Er werd niks achtergehouden en de emoties waren puur. Om jezelf een schrijver te noemen, heb je het talent nodig om deze gevoelens zo puur en eerlijk mogelijk op papier te zetten. Van der Heijden heeft dit talent, het talent om emoties op papier te zetten. Het talent om de lezer te betrekken bij het verhaal.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden
E.
E.
beetje jammer dat de eerste druk mei 2011 was....
dus hij kan moeilijk eerste pinksterdag aangereden worden in 2012
9 jaar geleden
AntwoordenL.
L.
In plaats van eerste pinksterdag '2012' wordt Tonio in '2010' verongelukt.
8 jaar geleden
Antwoorden