Tien torens diep door Jacques Vriens

Tien torens diep
Samenvatting:

Het gaat over twee jongens genaamd Stef en Victor. Ze hebben aan elkaar beloofd dat ze samen later koempel (mijnwerker) gaan worden. Ze hebben daarvoor een speciaal clubje opgericht waar niemand anders bij zou mogen komen. En ze hadden ook een speciaal lied gemaakt voor de club en die ging zo:

“We worden later koempel,

diep onder de grond.

Samen vechten samen strijden

Aan het kolenfront.”

Op een dag wou er een meisje bij die club genaamd Wietske maar dat mocht niet van Stef en Victor. Wietske dacht daar heel anders over. Na veel zeuren lukte het Wietske om bij de club te komen maar wel op één voorwaarde dat ze moest drie opdrachten doen. Dat vond Wietske helemaal niet erg want zij hield wel van een opdracht.

Op een dag gingen Stef en Victor naar de hei om te spelen met Victor’s katapult. Daar kwamen ze Wietske tegen in een bunker. Wietske vroeg aan Victor of hij haar wou leren schieten hij deed het één keer voor en hij richtte met zijn katapult op een tak en schoot. Net toen hij schoot vloog er een duif langs. Het steentje raakte toen de duif en de duif viel dood neer in het zand. Stef was heel kwaad omdat ze Harry de televisie duif van Dries hadden dood geschoten. Victor wou het aan Dries vertellen maar dat mocht niet van Stef want ze moesten met zijn alle het gaan vertellen. Later gingen ze alle drie naar de kerk om het op te biechten.

Stef en zijn broer Joep gingen steeds meer met elkaar omdat hij een keer gezien had dat de zus van Wietske, Femke en Joep met elkaar in de hei liepen en Joep haar toen had gekust maar Joep had toen tegen Stef gezegd dat hij dat aan niemand moest vertellen.

Stef wist soms meer dingen over Femke dan Joep en dan vertelde Stef dat aan Joep totdat Stef wist dat Femke een kindje zou krijgen door Joep. Dat mocht Stef aan niemand vertellen want alleen Femke, Wietske en haar ouders wisten het nog maar en het was een schande in de kolonie(Een kolonie is een gebied dat veroverd en bestuurd wordt door een ander land.) als een katholiek iemand met een geen gelovige een kind hadden gekregen. Maar daar trokken Femke en Joep niets van aan.

Toen op een avond Joep nachtsjiecht (nachtdienst) had kwam Joep nog even langs bij Stef zijn slaapkamer en gaf hij zijn mooiste fossiel aan Stef die die ooit in de mijn had gevonden hij zij erbij die wou ik eigenlijk aan Femke geven maar omdat jij mijn lieve kleine broer bent krijg jij hem, voor Femke kan ik altijd nog een andere zoeken. Toen verklapte Stef per ongeluk dat Femke in verwachting was. Joep was door het dolle heen en ging als een speer nog even langs Femke want dat kon nog net voor zijn nachtsjiecht.

‘s Nachts werd Stef wakker van luidruchtig gepraat hij kon het niet laten om naar beneden te gaan. Daar zag hij Dries en de mijnpolitie staan en hij zag zijn moeder en zussen allemaal huilen. Dries zei: “Toen ik op je vader aan het wachten was zagen we nog net de ploeg van Joep naar beneden gaan een tijdje daarna hoorde we dat er iets vreselijks was gebeurd in de mijn en er werden meteen reddingswerkers op af gestuurd en je vader bleef wachten tot ze nog meer nieuws hadden.” Stef zijn vader rende met een spier wit gezicht de kamer binnen en zei: ”Onze Joep, onze Joep is dood.” Zijn vader vertelde later aan Stef dat ze met dynamiet naar beneden waren gegaan om een steen gang op te blazen alles lukte goed de andere koempels van Joep zijn groep gingen alvast stutten en dwarsbalken halen terwijl Joep alvast het puin ging ruimen toen Joep zijn schep in het puin zette stuitte hij op een paar achterblijvers. Zoiets komt bijna nooit meer voor maar deze keer wel. Die komende dagen was het heel druk in huis met bezoek. Het was zover de begrafenis de hele familie was naar de kerk gekomen ondertussen wist ook iedereen dat Femke in verwachting was van Joep. Ik zat samen met mijn vader moeder zussen en Femke vooraan in de kerk het duurde heel lang voor mijn

gevoel totdat mijn moeder mij een beetje wakker schudden dat we moesten gaan. Een paar andere mijnwerkers waar Joep mee had gewerkt droegen de kist naar zijn graf. Toen we daar aankwamen speelde de mijnharmonie: Glück auf.

De hoofdpersoon:

De hoofdpersoon is Stef. Als hij later groot is wilt hij mijnwerker worden net zoals zijn vader en broer. Stef wil altijd avontuur beleven samen met zijn beste vriend.

Bijrollen:

Victor ( beste vriend): Victor is de beste vriend van Stef en hij deelt alle geheimen met hem. En ze hebben beloofd aan elkaar dat ze koempel zouden worden.

Wietske (beste vriendin): Wietske is het meisje die in de geheime club wil en uiteindelijk er ook bij komt.

Dries (buurman van Stef): Dries is een rare buurman omdat die als enige koempel zwart naar huis loopt en zich daar douchte.

Harrie (televisie duif van Dries): Met deze duif heeft de buurman van Stef een televisie gewonnen.

Joep (broer): Joep is de broer van Stef en later vertellen ze alle geheimen tegen elkaar.

Femke (verloofde van Joep): Femke en Joep houden heel veel van elkaar en willen trouwen.

Opa: De opa van Stef komt in het ziekenhuis omdat hij in de mijn te veel stof in zijn longen heeft gekregen.

Moeder: Stef’s moeder is altijd druk bezig met allerlei taken.

Vader: De vader van Stef werkt in de mijn samen met Dries zij zitten samen in een groep.

Sjeraar (oom): De oom van Stef stuurt altijd suikerzakjes op voor Stef zijn verzamelboek.

Doortje en Martha (zussen): Doortje en Martha zijn Stef zijn zussen die altijd lopen te giechelen en stiekem naar de hei gaan met vriendjes.

Plaats waar het verhaal zich afspeelt:

Het verhaal speelt zich voornamelijk af in de kolonie in de buurt van de mijn. Stef en Victor gaan soms stiekem naar de hei om in hun geheime mijnboek te schrijven waar ze alle geheimen in delen.

De mijnen waar de koempels inzaten die waren zo diep dat ze het boek tien (kerk)toren diep hebben genoemd.

Auteur:

Jacques Vriens ('s-Hertogenbosch, 26 maart 1946) is een Nederlands jeugdauteur.

Op zevenjarige leeftijd verhuisde Jacques Vriens naar Helmond, waar zijn ouders een hotel begonnen. Van jongs af aan schreef hij al toneelstukken, die hij samen met vriendjes opvoerde in het toneelzaaltje van het hotel. Hij begon die stukken ook op te schrijven en ontdekte zo dat schrijven leuk is. Na de scheiding van zijn ouders ging hij met zijn moeder en broer naar Amsterdam. Op de HBS speelde hij ook veel toneel en eigenlijk wilde hij naar de toneelschool, maar het werd toch de kweekschool. Hij was onderwijzer in Amsterdam en Abcoude en vanaf 1984 directeur van een basisschool in Bakel. In 1976 kwam zijn eerste boek uit en vanaf 1993 is hij alleen nog maar schrijver.

In 2001 werd Jacques Vriens door de koningin benoemd tot Ridder in de Orde van de Nederlandse Leeuw.

Hij is getrouwd met Thérèse, heeft twee zonen en woont in Gronsveld in Zuid-Limburg.

Hoewel zijn boeken meestal vrolijk van toon zijn, komen ook serieuze onderwerpen aan bod waar kinderen op de basisschool mee te maken kunnen krijgen, zoals echtscheiding, racisme, pesten, een ernstige ziekte en seksualiteit.