The kite runner door Khaled Hosseini

“De Vliegeraar”

‘Hassan!’ riep ik. ‘Je moet ermee terugkomen!’ Hij sloeg al bijna de hoek om, sneeuw omhoog schoppend met zijn rubberen laarzen. Hij bleef staan en draaide zich om. Hij vormde met zijn handen een kom rond zijn mond. ‘Voor jou doe ik alles!’ riep hij. Toen glimlachte hij zijn Hassan-glimlach en verdween de hoek om.

Het boek ‘De Vliegeraar’ gaat over twee jongetjes van twaalf jaar die samen opgroeien. Amir, de zoon van Baba en Hassan, de zoon van zijn bediende Ali, zijn bevriend maar het standensverschil tussen de twee is altijd merkbaar in hun relatie. Amir heeft een talent voor schrijven en leest daarom ook vele zelf geschreven verhalen voor aan Hassan die dan vol bewondering luistert. Hassan en Amir zijn samen kampioenen in het in Afghanistan zeer populaire vliegeren. Hierbij wordt de lijn van de vlieger ingesmeerd met gemalen glas om zo dan de vliegertouwen van de anderen door te snijden. Amir heeft de laatste vlieger kunnen doorsnijden en vervolgens gaat Hasan op zoek naar de overwonnen vlieger maar wordt door een groepje grote stoere jongens verkracht. Amir ziet toe en grijpt niet in. Deze gebeurtenis zal hem de rest van zijn leven blijven achtervolgen. Later vertrekken Ali en Hassan uit eigen beweging. In de jaren ’80 vallen de Russen binnen in Afghanistan. Baba en Amir vluchten. Ze maken deel uit van een Afghaanse gemeenschap in de VS. Amir wordt schrijver en trouwt met de dochter van een Afghaanse ex-generaal. In 2001 keert Amir terug naar Afghanistan. Zijn geweten speelt hem nog steeds parten. Hij probeert iets goed te maken door tijdens zijn verblijf komt hij erachter dat Hassan eigenlijk zijn halfbroer is, omdat hij zelf ook een zoon is van Sanaubar. Hassan en diens vrouw zijn door de Taliban vermoord. De zoon van Hassan, Sohrab, leeft wel nog, maar is geschaakt door een Taliban die hem seksueel misbruikt. Dit blijkt Assef te zijn, diegene die Hassan heeft verkracht. Amir vlucht met Sohrab naar Pakistan, en uiteindelijk weet hij Sohrab naar de VS te brengen.

Omdat het verhaal geschreven is in de eerste persoon vanuit de figuur van Amir, kan je jezelf inleven in het verhaal. In het begin was het even doorbijten met lezen, maar algauw veranderde dit en kon ik hem niet meer weg leggen. Het succes van dit boek is deels te verklaren vanuit het opportunisme waarmee het geschreven is. De schrijver maakt dankbaar gebruik van de belangstelling voor de Afghanistan die enorm gegroeid is sinds Bush de strijd met het terrorisme heeft aangebonden ook en vooral op Afghaanse bodem. Het bevestigd ook ten dele de vooroordelen van de Westerse en vooral Amerikaanse cultuur ten opzichte van de islamitische. Dit gebeurde bijvoorbeeld door de wrede verkrachting van Hassan, later wordt dit thema nog eens herhaald, en in de manier waarop de Taliban worden beschreven. Wat me wel is opgevallen is dat de schuldvraag telkens weer nog naar boven komt maar het nooit echt vernoemd word.

het boek heeft me vooral laten inzien hoe wreed de Taliban is en dat het precies de normaalste zaak is van de wereld als er iemand voor u ogen word doodgeschoten, of iemand word verkracht. Het erge is dat het nu, in deze tijd, nog steeds voorvalt.

Door dit boek te lezen heb ik een kijk gehad in het leven van Amir. Alleen had ik het helemaal anders aangepakt en voor Hassan opgekomen zoals hij voor mij ook hetzelfde heeft gedaan. Vooral omdat er geen sprankel woede of venijnigheid heerst in hem. Hassan heeft altijd alles voor Amir gedaan en heeft veel schuld opzich genomen. Maar op het einde heeft Amir het wel helemaal terug goed gemaakt om zijn eigen neefje, die hij zal opvoeden als zijn eigen kind, te redden uit de klauwen van Assef, en alles op het spel te zetten. Ik heb enorm genoten van dit boek en heb absoluut geen spijt van mijn keuze.