I. Zakelijke gegevens
De auteur: khaled hosseini
Titel: de vliegeraar
Uitgever: de bezige bij
Jaar: 2003
Bladzijden: 412

II. Eerste reactie
Het boek vertelt een mooi verhaal, maar wel redelijk op afstand.

III. Verdieping
a. Samenvatting
Het verhaal begint in Afghanistan, bij een groot huis, waarin een 12-jarig jongetje, en zijn vader woonden. Amir en Baba, 2 Pashtuns (Een hogere ‘kaste’ in het Afghaanse volk). Op het erf leefden hun 2 slaven/dienaren, 2 Hazara’s, Ali, en ‘zijn’ zoontje Hassan, die ook 12 jaar was.
Hassan en Amir waren de beste vrienden, onafscheidelijk, tot grote ergernis van veel mensen in het dorp. Die vonden dat de Pashtuns en Hazara’s gescheiden moesten blijven, en niet zo met elkaar om mochten gaan.
Baba, de vader van Amir, had weinig aandacht voor hem, en dat terwijl Amir dat juist zo graag wilde. Als ze eens wat samen gingen doen, wilde Baba altijd Hassan meenemen, maar Amir wilde ook wel eens alleen met zijn vader zijn, daarom verzon hij allemaal dingen om de aandacht van zijn vader te krijgen, waardoor zijn vader trots op hem zou worden.
Daarom wilde hij meedoen aan een vliegerwedstrijd, wat vaker voorkomt in Afghanistan. Dan komen de kinderen van ver weg allemaal naar 1 plek samen met hun vliegers. Ze proberen elkaar de vliegers van hun lijnen af te snijden, en de laatste die overblijft wint. Maar niet alleen de vliegeraars hadden wat te doen, er waren ook nog de zogenaamde ‘vliegerrenners’, die achter de afgesneden vliegers aanrenden, om ze te halen als trofee.
Uiteindelijk won Amir de vliegerwedstrijd, en Hassan, die behalve een lieve vriend, ook een goede vliegerrenner was, rende achter de laatste vlieger aan, en ving hem. Amir wilde achter hem aanrennen, maar halverwege een donkere steeg stopte hij, omdat hij daar Assef en zijn vrienden zag. Assef was een jongen van hun leeftijd, die heel erg tegen de vriendschap tussen Hassan en Amir was. Hij droeg altijd een boksring, en was heel agressief. In een hoekje waar Assef tegenoverstond, zag hij Hassan staan, met de vlieger. Assef wilde dat Hassan de vlieger gaf, maar toen hij dat niet deed, begon Assef Hassan te slaan, schoppen, en even later verkrachtte Assef Hassan.
Amir had bij dat alles alleen maar kunnen staan kijken om een hoekje, en had niets gedaan.
Dat was een groot keerpunt in het verhaal. Met de vriendschap tussen Amir en Hassan ging het steeds slechter, tot Amir een gemene truc uithaalde om Hassan en Ali weg te jagen van hun terrein.
Een aantal jaar later begon de oorlog in Afghanistan, en vluchtten Baba en Amir naar Amerika. Het was een lange reis, en toen ze aangekomen waren, kon Baba zijn plek niet echt vinden, en werd hij erg ongelukkig
Amir vond echter wel geluk in Amerika, want hij ontmoette er een leuke vrouw, Soraya. Het duurde niet lang voordat ze gingen trouwen, en de bruiloftsceremonie werd zelfs verkort, vanwege de ziekte van Baba. Baba had namelijk kanker gekregen, en had niet lang meer te leven na de bruiloft van Amir en Soraya. Hij overleed dan ook snel.
De relatie tussen Amir en Soraya was goed, maar er was een groot probleem: Soraya kon geen kinderen krijgen, wat ze ook probeerden.
In 2001 kreeg Amir een telefoontje van Rahim Kahn, een oude vriend van Baba uit Afghanistan. Hij is erg ziek, en Amir wil naar hem toe, terug naar het Midden-Oosten, waar hij geboren was.
Daar hoorde hij van Rahim Kahn dat Hassan en zijn vrouw een zoontje hadden gekregen, Sohrab, maar dat ze zelf allebei neergeschoten waren. Nadat Amir dat gehoord had, ging hij naar het weeshuis waar Sohrab zou moeten zitten. Daar kreeg hij te horen, dat Sohrab met een Talib mee was gegaan, naar een gebouw ergens anders.
Daar aangekomen, herkende hij de Talib die Sohrab meegenomen had, het was Assef, de jongen die Hassan vroeger geslagen en verkracht had. Assef wilde, dat Amir eerst met hem zou vechten, als een soort revanche voor vroeger. Degene die het gevecht won, zou Sohrab mogen meenemen. Op het moment dat Amir eigenlijk verslagen zou worden, hielp Sohrab hem, door met een katapult te schieten, iets waar Hassan, zijn vader ook zo goed in was.
Sohrab zou dus uit Pakistan mee naar Amerika komen. Maar dat bleek toch niet zo makkelijk als het eerst leek, want Amir mocht Sohrab niet adopteren, aangezien er geen overlijdensakte van zijn ouders was. Omdat Sohrab weer terug zou moeten naar het weeshuis, wilde hij zelfmoord plegen. Toen Amir hem wilde vertellen dat hij uiteindelijk tóch mee kon naar Amerika, vond hij Sohrab, bijna dood in de badkamer.
Gelukkig kwam, na een tijdje, alles weer goed, en konden Amir en Sohrab terug naar Soraya in Amerika, waar ze, na een wat lastig begin, uiteindelijk toch wel een gezinnetje vormden.

b. Verhaaltechnieken
Het boek is vanuit het ik-perspectief geschreven, en wordt in chronologische volgorde verteld. Alleen het eerste hoofdstuk is niet chronologisch.

c. Thematiek en motieven
Het motief om het boek te schrijven is om te vertellen hoe erg het was in Afghanistan. De schrijver komt zelf ook uit Afghanistan, en het boek is voor een deel biografisch geschreven, er komen dingen voor in het boek wat in zijn eigen leven is gebeurd.

d. Literatuurgeschiedenis
Dit boek valt onder de stroming Romantiek.


IV. beoordeling
Ik vond het een mooi verhaal, maar het boek sprak me niet echt heel erg aan. Op een of andere manier heb ik dat boek met afstand gelezen, en ben ik niet echt in het verhaal gedoken. Het verhaal wat verteld werd vond ik op zich wel mooi, maar ik voelde me meer een toeschouwer in plaats van dat ik met het verhaal meeleefde.