Een Weeffout In Onze Sterren
Auteur: John Green
Eerste druk: 2012
Bladzijden: 264

Samenvatting:                                                                        Woorden: 454

Hazel Grace Lancaster is 16 jaar oud, ze heeft longkanker en is op haar 13e al opgegeven. Een nieuw medicijn rekt haar leven voor een nog onbepaalde tijd. Hazel is lid van een praatgroep van de kerk, dat vindt ze helemaal niks. Totdat er een nieuwe jongen bij de praatgroep komt; Augustus Waters. Hazel heeft meteen gevoelens voor hem. Zijn hele manier van doen en hoe hij haar aankijkt. Augustus zou eigenlijk alleen een keer meekomen naar de praatgroep met Isaac, - Isaac is ook lid van de praatgroep, net als Hazel – maar Hazel en Augustus hebben meteen zo’n goede klik. Dus sluit Augustus zich ook aan bij de praatgroep, ook al is hij al genezen van botkanker, ten koste van zijn rechter onderbeen.

Augustus en Hazel spreken vaak af en komen regelmatig bij elkaar over de vloer. Augustus vindt het erg fijn dat hij zulk goed contact heeft met een leuk meisje, maar Hazel houdt liever afstand van mensen en al helemaal van jongens. Want Hazel wil dat zo min mogelijk mensen om haar lijden als ze straks dood is.                                                                               
Langzaam aan beginnen de twee écht iets voor elkaar te voelen, maar Hazel vindt het heel moeilijk. Ze wil niemands tijdbom zijn.

Hazels lievelings boek is “Een Vorstelijke Beproeving” van Peter van Houten. Ze laat Augustus het boek ook lezen. Ze vinden het boek fascinerend, want het boek eindigt midden in een zin. En ze hebben allebei nog zoveel vragen over wat er met de personages gebeurt na het eind van het boek.                                                                                                                             
Augustus besluit om zijn Wens te gebruiken om naar Peter van Houten te gaan in Amsterdam. Ze krijgen contact met hem via zijn secretaresse; Lidewei Vliegendhart. Peter nodigt Hazel en Augustus uit om naar Amsterdam te komen.

Als ze in Amsterdam zijn herinnerd Peter van Houten zich er niks meer van, omdat hij niet de Peter van Houten was die Hazel en Augustus zich hadden voorgesteld. Hij was maar een zielige oude gestoorde alcoholist, tenminste, zo had Hazel hem genoemd.

Augustus overlijd een maand na de reis naar Amsterdam, zijn kanker was terug gekeerd. Tot Hazels verbazing is Peter van Houten ook bij de begrafenis. Na de begrafenis verteld Peter van Houten Hazel toch nog wat er met de personages uit “Een Vorstelijke Beproeving” gebeurt na het boek. Alleen dan in een raadselachtige taal, maar Hazel begrijpt het meteen.

Ongeveer een week na de begrafenis komt Hazel erachter dat Augustus waarschijnlijk bezig was met het schrijven van een vervolg op “Een Vorstelijke Beproeving”, speciaal voor haar. Hazel zoekt overal waar ze kan zoeken maar vindt het niet.

Uiteindelijk blijkt dat Augustus geen vervolg heeft geschreven, maar aan Van Houten heeft gevraagd of hij voor Hazel een necrologie wilde schrijven.

Titelverklaring:

Ik denk dat de schrijver deze titel heeft gekozen, omdat Hazel en Augustus allebei iets verkeerd hebben zitten in hun bouw (DNA). En ik denk dat hij met “onze sterren” bedoeld wat Hazel en Augustus voor elkaar zijn. 

Beoordelingswoorden:

Moeilijk: Er zitten veel moeilijke woorden in maar de zinnen maken het dan wel weer duidelijk. Voorbeeld: ‘Maar mijn moeder was ervan overtuigd dat ik behandeld moest worden en ging met me naar mijn gewone dokter Jim die met haar eens was dat ik ontegenzeggelijk dreigde onder te gaan in een verlammende klinische depressie en dat daarom mijn medicatie moest worden aangepast en ik bovendien wekelijks naar een praatgroep zou moeten.’

Ontroerend: De verhaalsopbouw in combinatie met de zinnen. Ze noemen John Green niet voor niets “Damn Near Genius”. Voorbeeld: ‘Ik kon mijn liefde voor Augustus Waters niet ongedaan maken. Dat wilde ik niet eens. ‘Het is niet eerlijk,’ zei ik. ‘Het is zo oneerlijk.’       ‘De wereld,’ zei hij, ‘Is geen wensvervullingsfabriek.’ En toen stortte hij in, heel even maar, met een gierende, onmachtige snik, als een donderslag zonder bliksem, en van een verschrikkelijke heftigheid die amateurs op het gebied van lijden misschien voor zwakte zouden houden. Vervolgens trok hij me naar zich toe en met zijn gezicht vlak bij het mijne verklaarde hij: ‘Ik zal ertegen vechten. Ik zal ertegen vechten voor jou.’

Verassend: Ik vind het boek ook erg verassend. Bijvoorbeeld als opeens de kanker van Augustus weer terugkeert. Of als ze ineens besluiten om naar Amsterdam te gaan, om Peter van Houten te ontmoeten.

Laat me meeleven: De meeste stukken zijn heel echt geschreven, zoals dat stuk van ontroerend: ‘Ik zal ertegen vechten. Ik zal ertegen vechten voor jou.’

Hoofd-Hart-Handen-Voeten-Schema:

Hoofd: Denkt niet zo positief over zichzelf en is een soms een beetje piekerig.

Hart: Hazel voelt veel liefde voor Augustus, maar ook veel twijfel.

Handen: Hazel ondergaat veel chemo’s en heeft het best zwaar.

Voeten: Ze gaat in het boek samen met Augustus naar Amsterdam en ze woont in Amerika.