Ik heb het boek ‘een weeffout in onze sterren’ gekozen, dit boek is geschreven door John Green. Het verhaal gaat over een meisje Hazel dat schildklierkanker heeft met uitzaaiingen in de longen. De dokters probeerden haar nog zo lang mogelijk in leven te houden want haar lichaam zou het niet lang meer volhouden. Haar moeder vond dat ze naar een praatgroep moest en daar ontmoette ze Isaac en Augustus. In het boek leren zo Augustus en Hazel elkaar beter kennen en worden ze verliefd op elkaar. Tijdens het verhaal zie je ook hoe dat ze met hun kanker leren leven op hun eigen manier.
Het is een heel realistisch verhaal want het gaat over mensen die kanker hebben en hoe ze ermee omgaan. De auteur geeft de personages heel levensecht weer: door de pijn, de vragen die ze bij hun eigen oproepen, de hoop op genezing en het uiteindelijke afscheid van hun dierbaren. Kanker is een zwaar thema en de gebeurtenissen daarrond maken het boek ook heel ontroerend en meeslepend. Maar op sommige momenten zorgt Augustus wel voor de nodige humor.
De passages die het meeste indruk op mij maakten waren de momenten waarop ze bang waren om vergeten te worden en geen betekenisvol leven te hebben gehad en het moment waarop August een voorbegrafenis voor zichzelf regelt is ook heel pakkend.
John Green heeft een mooie schrijfstijl want er staan veel levenswijzen in met spreuken. Hij schijft ook wel ondanks het heftige onderwerp met veel sarcasme. Het boek leest vlot en het was dan ook vrij snel uit. Ik denk ook dat de schrijver wilt zeggen met dit verhaal dat als je kanker hebt je leven niet voorbij is en dat je je dromen moet nagaan, vooral als je leven ieder moment gedaan kan zijn.
In dit verhaal vind je meerdere thema’s die sterk aanleunen bij mijn eigen leefwereld. Liefde is de rode draad doorheen het verhaal. Het gaat niet alleen om de liefde tussen Augustus en Hazel maar ook de liefde tussen hen en hun ouders en de vriendschap dat ze met Isaac hadden.
De schrijver heeft ook goede locaties gebruikt, het boek speelt zich voornamelijk af bij Hazel thuis omdat haar leefwereld door haar kanker ook vrij beperkt is. Het verhaal speelt zich ook af bij Augustus, in het ziekenhuis of bij de praatgroep.
Voor ik het boek had gelezen had ik niet gedacht dat het zo goed ging zijn. Er is veel reclame rond gemaakt maar als ik de achterkant las boeide het me niet direct. Vanaf dat ik een paar pagina’s had gelezen kon ik mij helemaal inleven in het verhaal. De achterkant op de kaft zegt wel waarover het boek gaat maar het boek gaat over zoveel meer. Het gaat over de dood en de zin van het leven, over verliefdheid. Maar ook over rouw en afscheid nemen wat ik net zo mooi vond aan het boek.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden
P.
P.
Een geweldig verslag, bron appnet.com/geweldigverslag
samenvatting
Hé leuk joh, dat je zo met mijn fack bezig bent. Leuk om te zien dat er gemotiveerde leerlingen zijn die echte lieteraatuur lezen. Ga nu boodschappen doen, (maar 1) keer is zeker niet de laatste keer dat ik dit pragtige verslag ga lezen! bedankt voor je hulp!
Conclusie
gOED MAAR kan eventueel in overleg beter.
bronvermelding
http://www.scholieren.com/boekverslag/83695
9 jaar geleden
AntwoordenA.
A.
Los anillos de Urano son un sistema de anillos planetarios que rodean a dicho planeta. Tienen una complejidad intermedia entre los extensos anillos de Saturno y los sistemas más sencillos que circundan a Júpiter y Neptuno. Fueron descubiertos el 10 de marzo de 1977 por James L. Elliot, Edward W. Dunham, y Douglas J. Mink. Hace más de 200 años, William Herschel también anunció la observación de anillos, pero los astrónomos modernos se muestran escépticos ante el hecho de que realmente pudiera haberlos observado, ya que son muy oscuros y débiles. Se descubrieron dos anillos más en 1986 en imágenes tomadas por la sonda espacial Voyager 2, y en 2003–2005 se encontraron dos anillos más externos mediante fotografías del Telescopio Espacial Hubble.
A fecha de 2009, se sabe que el sistema de anillos de Urano consta de 13 anillos distintos. En orden creciente de distancia desde el planeta se designan con la notación 1986U2R/?, 6, 5, 4, ?, ?, ?, ?, ?, ?, ?, ? y ?. Sus radios oscilan entre los 38.000 km del anillo 1986U2R/? a los 98.000 km del anillo ?. Pueden encontrarse bandas de polvo débiles y arcos incompletos adicionales entre los anillos principales. Los anillos son extremadamente oscuros —el albedo de Bond de las partículas de los anillos no excede el 2%. Probablemente están compuestos por hielo de agua con el añadido de algunos compuestos orgánicos oscuros procesados por la radiación.
La mayoría de los anillos de Urano tienen tan sólo unos cuantos kilómetros de anchura. El sistema de anillos contiene, en general, poco polvo. Principalmente está compuesto por cuerpos grandes, de 0,2–20 m de diámetro. No obstante, algunos anillos son ópticamente delgados. Los anillos 1986U2R/?, ? yLos anillos de Urano son un sistema de anillos planetarios que rodean a dicho planeta. Tienen una complejidad intermedia entre los extensos anillos de Saturno y los sistemas más sencillos que circundan a Júpiter y Neptuno. Fueron descubiertos el 10 de marzo de 1977 por James L. Elliot, Edward W. Dunham, y Douglas J. Mink. Hace más de 200 años, William Herschel también anunció la observación de anillos, pero los astrónomos modernos se muestran escépticos ante el hecho de que realmente pudiera haberlos observado, ya que son muy oscuros y débiles. Se descubrieron dos anillos más en 1986 en imágenes tomadas por la sonda espacial Voyager 2, y en 2003–2005 se encontraron dos anillos más externos mediante fotografías del Telescopio Espacial Hubble.
A fecha de 2009, se sabe que el sistema de anillos de Urano consta de 13 anillos distintos. En orden creciente de distancia desde el planeta se designan con la notación 1986U2R/?, 6, 5, 4, ?, ?, ?, ?, ?, ?, ?, ? y ?. Sus radios oscilan entre los 38.000 km del anillo 1986U2R/? a los 98.000 km del anillo ?. Pueden encontrarse bandas de polvo débiles y arcos incompletos adicionales entre los anillos principales. Los anillos son extremadamente oscuros —el albedo de Bond de las partículas de los anillos no excede el 2%. Probablemente están compuestos por hielo de agua con el añadido de algunos compuestos orgánicos oscuros procesados por la radiación.
La mayoría de los anillos de Urano tienen tan sólo unos cuantos kilómetros de anchura. El sistema de anillos contiene, en general, poco polvo. Principalmente está compuesto por cuerpos grandes, de 0,2–20 m de diámetro. No obstante, algunos anillos son ópticamente delgados. Los anillos 1986U2R/?, ? y
9 jaar geleden
AntwoordenH.
H.
Los anillos de Urano son un sistema de anillos planetarios que rodean a dicho planeta. Tienen una complejidad intermedia entre los extensos anillos de Saturno y los sistemas más sencillos que circundan a Júpiter y Neptuno. Fueron descubiertos el 10 de marzo de 1977 por James L. Elliot, Edward W. Dunham, y Douglas J. Mink. Hace más de 200 años, William Herschel también anunció la observación de anillos, pero los astrónomos modernos se muestran escépticos ante el hecho de que realmente pudiera haberlos observado, ya que son muy oscuros y débiles. Se descubrieron dos anillos más en 1986 en imágenes tomadas por la sonda espacial Voyager 2, y en 2003–2005 se encontraron dos anillos más externos mediante fotografías del Telescopio Espacial Hubble.
A fecha de 2009, se sabe que el sistema de anillos de Urano consta de 13 anillos distintos. En orden creciente de distancia desde el planeta se designan con la notación 1986U2R/?, 6, 5, 4, ?, ?, ?, ?, ?, ?, ?, ? y ?. Sus radios oscilan entre los 38.000 km del anillo 1986U2R/? a los 98.000 km del anillo ?. Pueden encontrarse bandas de polvo débiles y arcos incompletos adicionales entre los anillos principales. Los anillos son extremadamente oscuros —el albedo de Bond de las partículas de los anillos no excede el 2%. Probablemente están compuestos por hielo de agua con el añadido de algunos compuestos orgánicos oscuros procesados por la radiación.
La mayoría de los anillos de Urano tienen tan sólo unos cuantos kilómetros de anchura. El sistema de anillos contiene, en general, poco polvo. Principalmente está compuesto por cuerpos grandes, de 0,2–20 m de diámetro. No obstante, algunos anillos son ópticamente delgados. Los anillos 1986U2R/?, ? y
9 jaar geleden