Eindexamens 2025

Wij helpen je er doorheen ›

The boy in the striped pyjamas door John Boyne

Beoordeling 9
Foto van een scholier
Boekcover The boy in the striped pyjamas
Shadow
  • Boekverslag door een scholier
  • 6e klas vwo | 4266 woorden
  • 18 februari 2024
  • 1 keer beoordeeld
Cijfer 9
1 keer beoordeeld

Boekcover The boy in the striped pyjamas
Shadow

The story of The Boy in the Striped Pyjamas is very difficult to describe. Usually we give some clues about the book on the cover, but in this case we think that would spoil the reading of the book. We think it is important that you start to read without knowing what it is about.

If you do start to read this book, you will go on a journey with a nine-y…

The story of The Boy in the Striped Pyjamas is very difficult to describe. Usually we give some clues about the book on the cover, but in this case we think that would spoil the re…

The story of The Boy in the Striped Pyjamas is very difficult to describe. Usually we give some clues about the book on the cover, but in this case we think that would spoil the reading of the book. We think it is important that you start to read without knowing what it is about.

If you do start to read this book, you will go on a journey with a nine-year-old boy called Bruno. (Though this isn't a book for nine-year-olds.) And sooner or later you will arrive with Bruno at a fence. Fences like this exist all over the world. We hope you never have to cross such a fence.

The boy in the striped pyjamas door John Boyne
Shadow

Oefenen voor je mondelingen?

Komen je mondelingen er aan en wil je oefenen? Probeer onze Boekenquiz. We stellen je open vragen over de gelezen boeken.

ADVERTENTIE
Inspiratie nodig voor je profielwerkstuk?

Ben jij op zoek naar een onderwerp voor je profielwerkstuk, maar weet je niet waar te beginnen? Bij de Universiteit Twente vind je volop inspiratie. Van organen op chips tot fast fashion tot het programmeren van een robot – er is altijd wel een onderwerp dat bij jouw interesses past.

Lees meer!

Inhoud

Verantwoording

Ik heb dit boek gekozen, omdat het over de Tweede Wereldoorlog gaat en ik lees graag over verhalen die gebaseerd zijn op historische gebeurtenissen (ook al is het fictie), want je krijgt inzicht in hoe het was om in die tijd te leven.

Schrijver

John Boyne (Dublin, 30 april 1971) is een Ierse schrijver en journalist. Boyne studeerde aan de Universiteit van Dublin en de Universiteit van Norwich. 

In een carrière van meer dan 30 jaar heeft hij 14 romans voor volwassenen, 6 romans voor jongere lezers en een verzameling van korte verhalen gepubliceerd. Zijn beroemdste boek, The Boy in the Striped Pyjamas, is een moderne klassieker en is wereldwijd de bestverkochte roman van een Ierse schrijver. Het was een New York Times No.1 Bestseller en werd aangepast voor film, theater, opera en ballet, en er werden wereldwijd meer dan 11 miljoen exemplaren verkocht. Het wordt op scholen op elk continent gebruikt om jonge lezers kennis te laten maken met hun studie van de Holocaust.

Analyse 

1. Belevingszinnen 

Hoofdstuk

Belevingszin

H1

Bruno doet een ontdekking: Bruno's moeder vertelt hem dat ze van hun huis in Berlijn moeten verhuizen op grond van zijn vaders werk.

H2

Het nieuwe huis: Bruno vindt “‘t nieuwe huis maar niks”. Bruno ziet een jonge man in een uniform die uitstapt van zijn vaders werkkamer. Hij kijkt buiten het raam in zijn kamer en wat hij ziet geeft hem een heel koud en naar gevoel..

H3

Het hopeloze geval: Bruno praat met zijn oudere zus, Gretel. Ze praten over het huis “Oudwis”, en ze vinden beiden dat het daar afschuwelijk is. Bruno zegt dat de andere kinderen er helemaal niet vriendelijk uitzien en laat Gretel vanuit zijn raam zien. 

H4

Wat ze zagen door het raam: Bruno en Gretel proberen te begrijpen wat al die mannen en jongens en soldaten in die omheind terrein doen. 

H5

Verboden Terrein. Altijd. Zonder Uitzondering.: Ik vraag me af waarom Bruno's moeder en vader de Furie te eten hadden gevraagd in het verleden. Ik vraag me ook af waarover de soldaten praten die Bruno hoort in zijn huis. Bruno bezoekt zijn vader om hem te overtuigen om terug naar Berlijn te verhuizen. Bruno vraagt zijn vader wie al die mensen zijn buiten in de barakken en zijn vader zegt: “Die mensen… nou, dat zijn helemaal geen mensen, Bruno”, waar Bruno helemaal niks van snapt. Toen hij vertrok moest hij een gebaar maken en “Heil Hitler” zeggen wat zover hij wist een andere manier was om te zeggen “tot ziens en een prettige dag verder”.

H6

Het duurbetaalde dienstmeisje: Bruno praat met het dienstmeisje, Maria. Maria vertelt Bruno over hoe ze bij hen is komen werken en dat Bruno's vader een goede man is. Ze zeg: “Hij heeft een goede inborst, dat is echt zo, waardoor ik me afvraag…”. Gretel komt binnen en stuurt Maria om iets voor haar te doen op een gemene manier.

H7

Hoe moeder met de eer ging strijken van iets wat ze niet had gedaan: Bruno ging een schommel maken om iets te doen zodat hij niet gek zou worden net als zijn oude buurman, meneer Roller. Bruno vraagt Luitenant Kotler – die met Gretel stond te praten – of hij een extra autoband had die hij kon gebruiken. Kurt maakt een grap over sergeant Hofschneider waarvan Bruno niets begrijpt. Kotler gaf de taak om een autoband te vinden aan Pavel op een hele gemene manier en noemde hem iets wat Bruno niet verstond. Bruno krijgt een ongeluk op de schommel en Pavel helpt hem. Pavel blijkt een dokter te zijn en Bruno begrijpt niet waarom Pavel dan bij hem thuis aan tafel bedient en groente schoonmaakt. Moeder komt thuis en zegt tegen Pavel: "Als de commandant ernaar vraagt, zeggen we dat ik Bruno heb verbonden”. Ik krijg de indruk dat Pavel Joods is, maar ik begrijp niet waarom hij Bruno niet mocht helpen.

H8

Waarom grootmoeder woedend het huis uit stormde: Bruno's grootmoeder houdt van muziek en toneelstukken. Ze schaamt zich voor wat haar zoon allemaal doet.

H9

Bruno herinnert zich dat hij graag op ontdekkingsreis ging: vader besloot dat de kinderen weer aan de studie gingen, dus meneer Liszt komt hun lesgeven. Bruno merkt op dat de onderwijzer, net als Pavel hem “jongeman” noemt in plaats van “ventje” net als Kotler. Bruno besluit om op ontdekkingsreis te gaan buiten het huis. Hij vraagt zich af wie maakte uit welke mensen pyjama’s dragen en welke mensen uniformen. Als hij buiten is gaat hij naar de bank met het bordje om te zien wat erop staat: “‘Aangeboden ter gelegenheid van de opening van Kamp…’ Hij aarzelde. ‘Oudwis,’ vervolgde hij, zoals gewoonlijk struikelend over de naam. ‘Juni 1940.’

H10

De stip die een vlek werd, die een bobbel werd, die een figuur werd, die een jongen werd: Bruno ontmoet Shmuel aan de andere kant van het hek die van Polen is en leert dat ze nu in Polen zijn. 

H11

De Furie: De Furie kwam thuis bij Bruno in Berlijn en hij vond de Furie een vreselijke man. Dat was de dag dat Bruno's vader kreeg te horen dat ze moesten verhuizen. En het blijkt dat de vader bang is dat als hij niet doet wat de Furie wil, dan zal er iets met hem gebeuren.

H12

Shmuel denkt na over een antwoord op Bruno’s vraag: Shmuel vertelt hoe hij in het kamp is beland.

H13

De fles wijn: Maria vertelt Bruno dat Pavel uit Polen komt. Bruno bezoekt Shmuel. Bruno eet met zijn familie en het valt hem op dat Pavel over de weken erg dun is geworden. Pavel laat per ongeluk het fles wijn in Luitenant Kotlers schoot vallen en wat Kotler vervolgens doet liet Bruno huilen. Bruno kan zich bijna niet meer herinneren hoe zijn vrienden eruitzien, behalve dat een van hen rood haar had. Ik vraag me af of hiermee wordt bedoeld dat die vriend niet voldeed aan hoe een “echte Duitser” uit moest zien volgens de Furie.

H14

Bruno vertelt een volkomen begrijpelijke leugen: Bruno zegt per ongeluk iets over Shmuel tegen Gretel en om uit de situatie te komen liegt hij en zegt hij dat hij een verzonnen vriend heeft.

H15

Iets wat hij niet had moeten doen: Bruno maakt een lijst van alle redenen waarom hij Luitenant Kotler niet mocht. Bruno ziet Shmuel in de keuken glazen poetsen voor de verjaardag van Bruno's vader, en als Kurt vraagt of Bruno Shmuel kent zegt Bruno nee…

H16

Bruno wordt geschoren: Het is nu bijna een jaar geleden sinds Bruno is verhuisd. Zijn grootmoeder is overleden en ze zijn voor 2 dagen naar Berlijn gegaan. Ik vraag me af waarom Bruno zich niet meer kan herinneren wie een ban zijn 3 beste vrienden… Misschien heeft het iets te maken met het feit dat een van hun rood haar heeft? Want dat merkte Bruno op eerder gedurende het jaar. Luitenant Kotler werd overgeplaatst. Bruno vraagt Gretel wat er zo verkeerd is met hen dat ze niet over het hek mogen gaan om te spelen. Bruno heeft luizen gekregen en zijn vader scheert al zijn haar af.

H17

Moeder krijgt haar zin: Bruno's moeder vindt het afschuwelijk wat zijn vader in Oudwis aan het doen is en vindt dat ze terug naar Berlijn moeten gaan. Bruno's vader besluit dat dat het beste zou zijn voor de kinderen.

H18

Het bedenken van het laatste avontuur: Shmuel's vader is verdwenen. Bruno vertelt Shmuel dat hij op zaterdag terug naar Berlijn gaat. Ze vormen een plan zodat Bruno de volgende dag in het kamp kan komen. Ik vraag me af of Bruno er weer uit zal kunnen komen zonder schade.

H19

Wat er de volgende dag gebeurde: Bruno gaat naar de andere kant van het hek. Samen met Shmuel konden ze geen aanwijzingen vinden naar waar Shmuels vader is gegaan. Plotseling wordt een groep van ongeveer honderd mensen, inclusief Bruno en Shmuel, in een kamer gesloten. Shmuel zegt dat ze op mars gaan. Ik voorspel dat de twee jongens in gestreepte pyjamas nooit weer daglicht zullen zien…

H20

Het laatste hoofdstuk: Er werd nooit meer iets van Bruno vernomen. Een soldaat ontdekt het kleding buiten het hek en roept de commandant. Brunos moeder en Gretel blijven een paar maanden langer om Bruno te vinden, maar beseffen na een tijdje dat hij misschien zelf naar Berlijn is gegaan, dus gaan ze daar. Vader vormt een theorie van wat er is gebeurd. Een paar maanden daarna komen een stel soldaten om de vader mee te nemen.

2. Titel en motto 

De titel, De Jongen in de Gestreepte Pyjamas, past goed bij het boek. Het verhaal gaat over een jongen, Bruno, die van Berlijn naar kamp Auschwitz verhuist omdat zijn vader daar commandant is geworden. Hij ontmoet een jongen in gestreepte pyjamas en ze worden vrienden. Bruno begrijpt niet wat er aan de hand is en waarom de mensen in de gestreepte pyjamas aan de andere kant van het hek zijn. Dit verhaal heeft geen motto.

3. Thema en motieven

Thema’s:

  • Tweede Wereldoorlog / Concentratiekamp: Dat de mensen worden vastgehouden in strafkampen en dat er gaskamers zijn. Ook dat mensen uitgehongerd zijn maakt het dat de Tweede Wereldoorlog het belangrijkste thema is.
  • Vriendschap: Shmuel en Bruno 
  • Eenzaamheid: Bruno voelt eenzaam.
  • Naïviteit: In dit verhaal zie je hoe naïef een kind is, hoe onschuldig. Bruno ziet een concentratiekamp en begrijpt niet dat de mensen in pyjamas gevangenen zijn van de soldaten. Shmuel werd van zijn huis genomen met zijn hele gezin en moest naar Auschwitz gaan. Kinderen horen niet in oorlog te zijn. Niemand hoort in oorlog te zijn.

Een leidmotief van het verhaal is “Oudwis”, wat eigenlijk Auschwitz is, maar Bruno kan het niet goed zeggen. Hij zegt het woord telkens zo en het herinnert je elke keer dat Bruno niet begrijpt wat er om hem heen gebeurt, dat al die mensen aan de andere kant van het hek niet daar voor de lol zijn, maar eigenlijk slaven zijn.

4. Personages

  • Bruno: Bruno is een 9 jarig jongetje. Hij heeft bruin haar, bruine ogen, is erg klein voor zijn leeftijd. Ook is hij erg avontuurlijk en zoekt achter elk hoekje en gaatje een verhaal. Hij heeft veel respect voor zijn vader. Hij is de enige in huis die de ‘slaven’ behandelt als mensen i.p.v. slaven. Nog zo onschuldig en naïef, hij snapt niet wat er aan de hand is, waarom ze zijn verhuisd of wat er in het kamp gebeurt bij Shmuel.Bruno is een round character: eerst vindt hij Auschwitz afschuwelijk, maar als hij Shmuel ontmoet en ze worden beste vrienden, vindt hij het best prettig.
  • Shmuel: Shuel is een kleine Joodse jongen van Polen die in Auschwitz met zijn familie gevangen is. Hij is precies dezelfde leeftijd als Bruno (15 april). Hij spreekt Duits omdat zijn moeder het aan hem heeft geleerd. Hij wordt beste vrienden met Bruno. Zelf snapt hij veel meer van de oorlog en zijn situatie dan Bruno. Hij probeert Bruno duidelijk te maken wat er allemaal in het kamp gebeurt, maar dat lukt niet echt.
  • Luitenant Kurt Kotler: Een onvriendelijke jongen/man die snel boos wordt. Zijn vader is naar Zwitserland gevlucht en misschien is dat omdat hij Joods is. Na een tijd wordt Kotler “overgeplaatst” en er wordt nooit meer iets over hem gezegd in het verhaal.
  • Gretel (round): Gretel is 12 jaar en de zus van Bruno. Volgens Bruno ook wel ‘’Het hopeloze geval” genoemd. Ze houdt erg van regeltjes, is erg netjes en zorgvuldig. Aan het begin van het boek speelt ze nog veel met poppen en is ze nog erg naïef , maar later interesseert ze zich meer voor de oorlog en soldaten.
  • Bruno's vader (Ralf): De vader van Bruno is kampcommandant van Auschwitz in opdracht van Hitler. Een knappe man met een bulderende stem en dreunende laarzen. Hij heeft altijd een pas geperst pak aan. Hij is iemand die respect en ontzag afdwingt maar toch hartelijk en begrijpend is voor zijn familie.
  • Bruno's moeder (Elsa): Ze is vaak heel ongerust en wil net als Bruno niet in Auschwitz wonen. Bruno merkt altijd op dat ze veel “medicinale” sherry drinkt en veel slaapt. Ze is een lieve vrouw die niet akkoord is met wat haar man als nieuw werk doet maar wel houdt van zijn prachtig uniform en het prestige dat zijn baan meebrengt.
  • Pavel: Een joodse bediende. Hij is erg vriendelijk en was ooit dokter.
  • Maria: De dienstmeisje van de familie. Ze is meegekomen van Berlijn naar Polen, Auschwitz. Ze is een vertrouwelinge van Bruno.
  • De Furie: Hitler
  • Meneer Roller: De gekke buurman van Bruno in Berlijn. Moeder zegt dat hij eerder een heel lieve man was, maar nadat hij in de WOII had gevochten was hij nooit meer zichzelf.
  • Grootmoeder: De moeder van Ralf. Ze kan er niet tegen wat haar zoon doet en schaamt zich ervoor. Ze praat nooit meer met haar zoon en zijn familie na kerst. Een jaar na het verhuizing van Bruno is ze overleden. 
  • Grootvader: Hij is heel trots op zijn zoon met zijn positie als commandant.

5. Begin en eind

Het verhaal begint in medias res: Bruno komt thuis van school en treft de dienstmeisje aan in zijn kamer die al zijn spullen op te pakken in grote houten kratten. Het blijkt dat Brunos familie van Berlijn gaat verhuizen op grond van zijn vaders baan. Door het verhaal heen worden de voorgaande gebeurtenissen verteld.

En toen werd de ruimte heel donker en op de een of andere manier, ondanks de verwarring die daarop volgde, merkte Bruno dat hij nog steeds Shmuel's hand vasthield en niets ter wereld had hem kunnen bewegen die los te laten.” Dit is de laatste zin van het een na laatste hoofdstuk van het boek. Het verhaal voor Bruno is dan afgerond. Na dit hoofdstuk geeft de schrijver informatie over wat er met Bruno's familie is gebeurd nadat hij werd vergast. Ik zou zeggen dat dit boek een open einde heeft, omdat niet alle vragen over het verhaal worden beantwoord (verder uitgelegd bij “spanning en open plekken”). Ik zou zeggen dat het boek een heel realistisch einde heeft, omdat het zo zou gaan in de Tweede Wereldoorlog.

6. Stijl 

Ik vond de schrijfstijl van de auteur heel prettig om te lezen. Je leest het boek lekker vlot weg en het taalgebruik is heel makkelijk om te begrijpen, vooral omdat je vooral vanuit de perspectief van een kind leest. Het is volledig vanuit Bruno’s beleving geschreven. Daardoor zie, hoor en lees je wat Bruno meemaakt.

Toen hij het nieuwe huis zag werden Bruno’s ogen groot, viel zij mond open van verbazing en gingen zijn armen weer naar opzij. Alles eraan leek precies tegenovergesteld aan hun oude huis en hij kon niet geloven dat ze daar ook echt gingen wonen. 

Het huis in Berlijn stond in een rustige straat, een straat waaraan nog een paar andere grote huizen stonden, wat een leuk gezicht was omdat ze bijna hetzelfde waren als zijn huis maar niet helemaal, en daar woonden andere jongens met wie hij speelde (als het vrienden waren) of bij wie hij uit de buurt bleef (als het pestkoppen waren). Het nieuwe huis stond helemaal alleen op een kale, verlaten plek en nergens waren andere huizen te zien, wat betekende dat er geen andere gezinnen in de buurt waren en geen andere jongens om mee te spelen, geen vrienden en geen pestkoppen.” (H2, Blz. 13)

7. Ruimte

  • Het huis in Berlijn: Het was een mooi groot huis met 5 verdiepingen (met een trapleuning die je erg mooi als glijbaan kan gebruiken) waar veel te ontdekken was. Bruno en Gretel hadden hun eigen verdieping met badkamer, net als vader en moeder. Een plek waar ze echt niet mochten komen was vaders kantoor, dat was echt verboden terrein.
  • Het huis in Auschwitz: Na de verhuizing woonden ze in het huis naast het kamp. Dat was een erg saai/lelijk huis vergeleken met het oude huis. Deze heeft maar 3 verdiepingen, dus hadden Bruno en Gretel geen eigen verdieping/ badkamer, maar moesten ze die delen met vader en moeder. Verder kon je er bijna niks ontdekken, behalve als je uit Bruno zijn raam keek want van daar kon je het kamp. In de voortuin stond een grote boom met daaraan een banden schommel die Bruno zelf heeft gebouwd. Het huis in Auschwitz heeft als functie om contrast op te roepen tussen hoe prettig het was in Berlijn en hoe eenzaam en kaal het in Auschwitz is.
  • Kamp “Oudwis” (concentratiekamp Auschwitz): Er was een enorm hoog hek, dat zelfs nog hoger was dan het huis. Achter het hek stonden alleen lage barakken en grote vierkante gebouwen verspreid en verderop een paar met schoorsteen. Dit ruimte heeft een relatie met het thematiek, omdat het om de WOII en Joden gaat, is het Auschwitz concentratiekamp een belangrijke ruimte in het verhaal.

8. Tijd

Het verhaal speelt zich af in 1943/1944 tijdens de Tweede Wereldoorlog. Bruno is 9 jaar oud in het begin van het verhaal (blz. 23) en is op 15 april 1934 geboren (blz. 90). 

De verteltijd is 200 pagina’s. De vertelde tijd is ongeveer één jaar: “Het was nu al bijna een jaar geleden dat Bruno Maria zijn spullen had zien inpakken toen hij thuiskwam." (Blz.162)

Het verhaal wordt in chronologische volgorde verteld. Het verhaal begint als Bruno en zijn familie naar Polen verhuizen en er zijn telkens flashbacks van voordat Bruno en zijn familie zijn verhuisd. In een flashback denkt Bruno terug aan de familiefeesten van vroeger, maar in het bijzonder aan het kerstfeest van voor dat ze gingen verhuizen. Elk jaar met kerst voerden Bruno en Gretel (Bruno’s zus) samen met hun grootmoeder een toneelstuk op, maar dat ene jaar werd dat een grote mislukking door een ruzie. Een paar weken voor kerst waren de Furie en Eva Braun bij hen op bezoek geweest, en daarna moest zijn vader Herr Komandant genoemd worden. Zijn vader kreeg een nieuw uniform, dat hij droeg op kerstdag. De hele familie had voor hem geklapt toen hij er voor het eerst mee verscheen. Behalve een iemand: grootmoeder. Zij is teleurgesteld in vader, en vraagt zich hardop af waar zij het fout heeft gedaan in de opvoeding. Kwam het door al de uitvoeringen die zij hem vroeger had laten doen dat hij zich nu zo opdirkt als een marionet? Grootvader vindt het juist knap dat vader het zo ver heeft gebracht, waarna er een discussie begint tussen de volwassenen, en Bruno en Gretel worden naar hun kamers gestuurd. Door deze flashback wordt het duidelijk dat niet alle Duitsers het eens waren met het naziregime. Bruno’s grootmoeder schaamt zich zelfs voor de positie van haar zoon, en wil na de ruzie ook geen contact meer met vader. Ze vindt dat hij vreselijke dingen doet. (Hoofdstuk 8)

9. Perspectief

Het verhaal wordt in het hij/zij perspectief verteld vanuit Bruno’s ogen. Dit heeft als effect dat je leest hoe een Duits kind de WOII zou kunnen hebben ervaren als ze niet geïndoctrineerd waren.

10. Genre

Dit boek is een Tweede Wereldoorlog roman. Kenmerken: oorlog, concentratiekamp, Joden, de Furie (Hitler), soldaten, gaskamers.

11. Normen en waarden

Ik kan mezelf niet terugherkennen in het verhaal, omdat dit boek over de tweede wereldoorlog gaat en je leest hoe afschuwelijk de nazi’s waren tegen de joden. Ik vond het wel interessant om te zien hoe een kind alle gebeurtenissen zou kunnen hebben ervaren. 

12. Spanning en open plekken

De schrijver maakt veel gebruik van open plekken, waar je je afvraagt wat er precies gebeurd is. Je wordt niet verteld wat er met Shmuel's vader is gebeurd, maar het is als lezer vanzelfsprekend dat hij werd vermoord in het kamp door de soldaten. Ook weet je niet wat er met Bruno's vader gaat gebeuren als soldaten komen om hem mee te nemen, maar het is meest waarschijnlijk dat hij net als Shmuel's vader zal “verdwijnen”. Daarnaast kom je niet te weten wat er met Luitenant Kotler precies is gebeurd. Bruno werd verteld dat hij was “overgeplaatst”, maar ik denk dat zijn vader Jood was, waardoor hij ook Jood was. Ten slotte weet je niet wat er met Pavel is gebeurd en ook Bruno's moeder en zus. Ik vroeg me ook af waarom gedurende het verhaal Bruno zich niet meer herinnerde hoe zijn drie beste vrienden eruitzagen, behalve dat een van ze rood haar had. Ik dacht dat er iets daarmee werd gesuggereerd, maar het bleek waarschijnlijk dat hij gewoon langzamerhand zijn vrienden was vergeten.

Daarnaast gebruikt de schrijver angst om spanning op te wekken.

Kokend van woede liep Bruno naar de keuken en kreeg de  verassing van zijn leven. Daar aan de tafel, en helemaal van de andere kant van het hek, zat Shmuel. Bruno kon zijn ogen bijna niet geloven. ‘Shmuel!’ zei hij. ‘Wat doe jij hier?’ …  Bruno lachte terug en wilde hem nog wat geven, maar juist op dat moment verscheen luitenant Kotler weer in de keuken en hield halt toen hij de twee jongens met elkaar zag praten. Bruno keek hem aan en voelde de stemming dreigend worden, hij voelde hoe Shmuels schouders naar beneden zakten toen hij het volgende glas pakte en het begon te poetsen. Luitenant Kotler negeerde Bruno, stapte op Shmuel af en keek hem dreigend aan. … Bruno wilde dat hij weg kon rennen. Hij haatte luitenant Kotler, maar die kwam nu op hem af en het enige waar hij aan kon denken was aan de middag dat hij hem een hond had zien doodschieten en de avond toen hij zo kwaad op Pavel was geworden dat hij… … ‘En daarna kom ik je halen om je terug naar het kamp te brengen, waar we het zullen hebben over wat er met jongens gebeurt die stelen. Begrepen?’

Shmuel knikte, pakte een servet en begon een glas te poetsen; Bruno zag hoe zijn vingers beefden en wist dat hij doodsbang was om er een te breken.” (Hoofdstuk 15, Blz. 153-159)

Interpretatie

13. Sfeer

Het boek gaat over een concentratiekamp tijdens de WOII, dus als lezer ervaarde ik de sfeer als beklemmend.

14. Samenvatting

Bruno's moeder vertelt hem dat ze van hun huis in Berlijn gaan verhuizen omdat zijn vader in opdracht van de Furie een nieuwe baan heeft. Bruno praat met Gretel over het nieuwe huis “Oudwis”, en ze vinden beiden dat het daar afschuwelijk is. Bruno en Gretel kijken vanuit Bruno's raam en proberen te begrijpen wat al die mannen en jongens en soldaten in die omheind terrein doen. Bruno vraagt zijn vader wie al die mensen zijn buiten in de barakken en zijn vader zegt: “Die mensen… nou, dat zijn helemaal geen mensen, Bruno”, waar Bruno helemaal niks van snapt. Bruno ging een schommel maken om iets te doen zodat hij niet gek zou worden net als zijn oude buurman, meneer Roller. Kotler gaf de taak om een autoband te vinden aan Pavel op een hele gemene manier en noemde hem iets wat Bruno niet verstond. Bruno krijgt een ongeluk op de schommel en Pavel helpt hem, waar hij leert dat Pavel een dochter was. Vader besluit dat de kinderen weer aan de studie moeten gaan, dus meneer Liszt komt hun lesgeven. Bruno merkt op dat de onderwijzer, net als Pavel hem “jongeman” noemt in plaats van “ventje” net als Kotler. Bruno besluit om op ontdekkingsreis te gaan en ontmoet Shmuel aan de andere kant van het hek. Luitenant Kotler wordt overgeplaatst. Bruno's moeder vindt het afschuwelijk wat zijn vader in Oudwis aan het doen is en vindt dat ze terug naar Berlijn moeten gaan. Bruno's vader besluit dat dat het beste zou zijn voor de kinderen. Bruno gaat op zijn laatste dag in Oudwis naar de andere kant van het hek. Samen met Shmuel kunnen ze geen aanwijzingen vinden naar waar Shmuel's vader is verdwenen. Plotseling wordt een groep van ongeveer honderd mensen, inclusief Bruno en Shmuel, in een kamer gesloten. Er werd nooit meer iets van Bruno vernomen. Bruno's moeder en Gretel blijven een paar maanden langer om Bruno te vinden, maar beseffen na een tijdje dat hij misschien zelf naar Berlijn is gegaan, dus gaan ze daar… Vader vormt een theorie van wat er is gebeurd. Een paar maanden daarna komt een stel soldaten om de vader mee te nemen.

Evaluatie

Ik vond het boek makkelijk om te lezen, omdat ik het interessant en belangrijk vind om over historische gebeurtenissen te lezen. Dit boek behoort tot literatuur, omdat het verhaal meerdere verhaallijnen heeft, is onvoorspelbaar, is een eigen idee van de auteur (origineel), en heeft uitgewerkte personages.

Ik verwachtte dat Bruno ineens niet meer Shmuel zou kunnen vinden omdat hij door de soldaten vermoord zou worden. Ik had niet verwacht dat Bruno, samen met Shmuel, vergast zou worden. 

5 beoordelingswoorden:

  • Zielig: Hoe alle Joden werden behandeld.
  • Onbegrijpelijk: Hoe mensen zo vreselijk tegen hun eigen soort kunnen zijn, hoe ze zo overtuigd zijn dat zij iets goed aan het doen zijn.
  • Ontroerend: De WOII
  • Spannend: Veel spanning
  • Geloofwaardig: Dit boek geeft een goede beschrijving van hoe het in de WOII was, ook al zou het niet waarschijnlijk zijn dat de commandant van kamp Auschwitz een zoon heeft die niks over de WOII weet, en niet weet dat hij veel respect moet tonen aan de Furie, anders zou hij in grote problemen komen.

Ik vond de titel heel goed bij het boek passen omdat het boek handelt om de vriendschap tussen Bruno en de jongen in de gestreepte pyjama. Ik zou dit boek aanraden aan mensen die van verhalen van de Tweede Wereldoorlog houden en er ook wel iets van af weten, aangezien je er dan ook net iets meer van snapt.

Bronnenlijst

REACTIES

Log in om een reactie te plaatsen of maak een profiel aan.

Andere verslagen van "The boy in the striped pyjamas door John Boyne"