Terugkeer naar Atlantis door Hubert Lampo

Titel: Terugkeer naar Atlantis
Auteur: Hubert Lampo
Aantal boekpunten: 2 Personages: Ik vind de meeste personen in het boek wel sympathiek: Christiaan Dewandelaer (de hoofdpersoon, het boek is vanuit hem geschreven), Theresia (de oude vrouw die altijd voor iedereen klaar staat), Jonas (zijn goede vriend die hem helpt bij de zoektocht naar zijn vader), de politieagent die hem ook helpt bij het zoeken, de vrouw die hij tegenkomt (dit is een meisje uit zijn studententijd, haar naam komt niet voor) en Eveline (het meisje dat verdween en ineens weer opdook met zelfmoord neigingen) Er komen nog wel wat personen voor in het verhaal, maar die komen er zo kort in voor, dat daar eigenlijk geen mening over valt te vormen. Structuur: De opbouw van het boek was helemaal niet chronologisch. Het boek zat vol met flashbacks en 'tijdsprongen'. Dit vond ik in het begin niet zo makkelijk, want je moest je de verbanden veel zelf leggen. Dit werd gelukkig verder in het boek makkelijker en toen was het ondanks de opbouw goed te volgen. De gebeurtenissen zie je door de ogen van één persoon, namelijk door die van Christiaan. Hij vertelt het verhaal in de ik-vorm. Je ziet namelijk door zijn ogen ook het gedrag/de houding en daarmee ook voor een deel het karakter van de andere personen die op dat moment in het verhaal voorkomen. Er zat een open einde aan dit verhaal. Dit vond ik een beetje flauw, want er begint met het einde eigenlijk een begin van een heel nieuw verhaal. Op het eind heeft Christiaan namelijk de droom om net als zijn vader naar Atlantis te gaan. Hij denkt ook dat dit zal gebeuren en dan begint dus het nieuwe verhaal.
Tijd: Het verhaal speelt wel in het verleden, maar niet heel ver. Ik denk zo’n 10 jaar terug ofzo. Thematiek: Het boek is realistisch, maar heeft ook een snufje fantasie (magisch-realistisch) Ruimte: Het speelt zich af in een plaatsje vlak naast Antwerpen, België. Dit had ik overigens in het begin niet verwacht, ik dacht meer aan ergens in de tropen door de beschrijving van de nederzetting. Perspectief: In dit verhaal wordt gebruik gemaakt van het “ik-perspectief” Gebeurtenissen per hoofdstuk in telegramstijl. Hoofdstuk 1: - Christiaan zink weg in z’n gedachten. - dood van moeder. Hoofdstuk 2: - verdwijning Eveline. Hoofdstuk 3: - over moeder’s dood. Hoofdstuk 4: - over vader’s verdwijning. Hoofdstuk 5: - Chrisiaan gaat naar de detective. Hoofdstuk 6: - feest bij de procereur. Hoofdstuk 7: - ontdekking van het schilderij. Hoofdstuk 8: - ontmoeting met de vrouw van de procereur. Hoofdstuk 9: - verdrinking vrouw. Hoofdstuk 10: - ontdekking van de boeken. - herstel vrouw. Hoofdstuk 11: - gesprek met Jonas. - vlucht vrouw. Hoofdstuk 12: - dood vrouw. Samenvatting. De hoofdpersoon, Christiaan Dewandelaer is een dokter in het kleine, arme dorpje Wilrijk vlakbij Antwerpen. Hij heeft aan de universiteit gestudeerd en zou een goed betaalde baan kunnen krijgen in de stad. Maar zijn moeder wordt ernstig ziek en hij besluit thuis te blijven wonen en voor haar te zorgen. Als zijn moeder dood is gegaan, gaat hij naar het gemeentehuis om aangifte te doen van haar overlijden. Hij zegt dat ze weduwe was, maar dat blijkt niet zo te zijn. Hij kan er eerst niet bij, maar kan zich ook niets herinneren van een sterfbed of begrafenis. Hij heeft altijd gedacht dat zijn vader dood was, maar nu blijkt dat zijn vader verdwenen is. Niemand had hem dit ooit verteld, zelfs zijn moeder niet. Christiaan gaat naar Jonas, een vriend van zijn vader (en van hem zelf), toe en later ook naar de politie om erachter te komen wat er destijds is gebeurd. Ze vertellen hem allebei hetzelfde verhaal: dertig jaar geleden, op 12 december 1923 rond negen uur ’s avonds ging zijn vader naar buiten om sigaren te kopen bij een kruidenierswinkeltje aan de overkant van de weg. Toen hij na een uur nog niet terug was, wendde mevrouw Dewandelaer zich tot de eigenares van het winkeltje, maar die had vader helemaal niet gezien. Toen bleek dat niemand hem had gezien, heeft de politie dagenlang gezocht. Ze zochten doorzochten alle plaatsen en sloten. Helaas zonder resultaat. Vader was zomaar in het niets verdwenen. De politie verteld ook nog dat er nog twee dezelfde gevallen waren. Één zelfs op een drukke, zonnige zomerdag terwijl de straten helemaal vol waren. Nooit is hiervoor een verklaring gevonden. Wanneer Christiaan dit weet, gaat hij op zolder zoeken in zijn vaders zelf ingebonden boeken. Hij ontdekt de fascinatie van zijn vader voor Atlantis. Jonas herkent de boeken ook en vertelt dat vader zeker wist dat dit verborgen land bestond en er vaak over droomde. Het verhaal gaat verder met de redding van een drenkelinge die zelfmoord probeerde te plegen, wat haar bijna gelukt was. Christiaan neemt haar in huis en zorgt samen met de oude Theresia voor haar. Alleen de drenkelinge blijkt haar geheugen kwijt te zijn. Ze weet dus niet wie ze is en waarom ze zelfmoord wilde plegen. Een ander deel van het verhaal gaat over een meisje uit zijn studententijd die Christiaan op een vreemde manier heeft leren kennen tijdens haar ontgroening. Vele jaren later komt hij haar weer tegen. Ze is op oudere leeftijd zwanger van haar man waar ze helemaal niet van houdt en komt troost zoeken bij Christiaan en probeert hem ook te verleiden. Maar hij weerstaat dat. Op dat moment heeft hij ook de drenkelinge in huis. In deze periode wordt Christiaan verzorgd door Theresia, oude vrouw en goede vriendin van hem en iedereen in het dorp. Op een avond zitten Christiaan en Jonas te praten over de drenkelinge en volgens Jonas is het de dochter van een vrouw die 20 jaar geleden in hun dorp had gewoond. Alle mannen vielen toen op die vrouw en ze werd gehaat en een hoer genoemd. Ze zijn toen zomaar vertrokken. Dan herinnert Chritiaan haar weer. Hij weet nu dat de drenkelinge Evenlientje is, het meisje waar hij toen stapelverliefd op was en zij ook op hem. Hij wil haar gaan vertellen dat ze moet blijven, maar dan blijkt dat ze de hele tijd aan de deur heeft staan luisteren. Ze weet nu weer waarom ze zelfmoord wilde plegen. Die nacht pleegt ze zelfmoord door voor de trein te springen. Het verhaal eindigt met dat Christiaan weer opnieuw alles heeft verloren wanneer hij denkt dat hij net weer alles op een rijtje heeft kunnen zetten. Hij weet nu (voor zichzelf) zeker dat zijn vader ook niet compleet was in het leven en ook droomde van een andere wereld (Atlantis) en dat hij er nu is. Christiaan wil er zelf ook heen en gelooft dat hem dat ook zal lukken in de toekomst.
Persoonlijke reactie: Als ik zo de titel las leek het me een heel leuk boek over de mythische verloren stad, toen dat niet zo bleek te zijn viel dat een beetje tegen. Ik las evengoed verder omdat me toch wel interesseerde, het ging dan niet over de stad Atlantis maar het een diepere betekenis en ik was vast besloten om die betekenis eruit te wissen. Ik vind het boek heel mooi geschreven, op een ouderwetse manier en een beetje dichterlijk. Hierdoor stond het verhaal soms ook een beetje stil en dat was iets minder goed. Ook was het begin iets te lang, ik zat me een paar hoofdstukken lang af te vragen waar het nu eigenlijk om ging en wat er eigenlijk vertelt was in die eerste hoofdstukken. Al met al was het een redelijk boek, met een mooie diepere betekenis waar je echt even over na moet denken om hem te vinden, dat vind ik heel leuk.