SAMENVATTING:
Terug naar Oegstgeest.

De ouders van Jan beginnen in Oegstgeest een kruidenierswinkel. Jan wordt geboren op zijn vaders 35ste verjaardag. Als Jan een half jaar is krijgt hij bronchitis, waardoor hij astmatisch blijft. Een ongeluk met de kroepketel, die gebruikt wordt om te stomen bij ziekte, is de oorzaak van het litteken op zijn linkerslaap. Jan groeit op in een streng gereformeerd gezin. Hij is voor zijn ouders, die hem graag zouden zien als een braaf
en gelovig jongetje, geen gemakkelijk kind. Het gezin waarin Jan opgroeit is groot.

Het meeste contact heeft hij met zijn broer, met wie hij uit ruimtegebrek het bed moet delen. Zij hebben een haat - liefde verhouding, hoewel de bewondering voor zijn broer bij Jan de overhand heeft. Er komen veel herinneringen aan de lagere school
tijd naar boven. Op juffrouw Vink is hij dol, in tegenstelling tot juffrouw Hakkenberg van de tweede klas. Zo goed als het bij de eerste ging, zo slecht gaat het dan ook bij de tweede. Hij gaat daarop naar een andere school, waar het weer goed gaat.
Jan herinnert zich allerlei anekdotes van de hoofdonderwijzer ‘de papegaai’.
De schrijver bezoekt beide scholen, evenals een overbuurvrouw en het pand van de winkel, waarin inmiddels een middenstandsbank gevestigd is. Na de lagere school volgt Jan de MULO, die hij nooit afmaakt, omdat hij van school verwijderd wordt. Hij deelt de geloofsovertuiging van zijn ouders niet. Als hij iets uitgehaald heeft, volgt onvermijdelijk de cirkelgang: straf, wraak, medelijden, schuldgevoel.
Na het verlaten van de school moet Jan helpen in de winkel van zijn ouders waarmee het door de crisisjaren van de oorlog steeds slechter gaat. Jan is niet erg geschikt als winkelbediende omdat hij arme mensen wel eens iets gratis geeft. De ouders van Jan verhuren kamers en, om geld voor de kapper te besparen, koopt vader een tondeuse. Uiteindelijk wordt de winkel opgeheven, en gaat Jan’ s vader een kantine in een kasteel beheren. Op zijn 14de krijgt Jan zijn eerste echte baantje bij het Academisch Ziekenhuis. Samen met een andere verzorger bedrijft Jan wrede spelletjes met dieren. Al in de vroege kinderjaren is er sprake van ambivalente gevoelens voor dieren en er zijn meerdere voorbeelden van sadisme. Zijn tweede baantje is tuinjongen op een landgoed. Jan tekent veel in de tuin en studeert Engels en Frans uit de boeken van zijn zus.
Hij bezoekt de avondtekenschool en neemt les in machineschrijven.
Hij krijgt een vriendinnetje, maar door zijn stuntelige toenaderingspogingen, loopt dit stuk. Na nog enkele baantjes krijgt hij in 1943 werk op het distributiekantoor in Oegstgeest. In die tijd begint hij griezelverhalen te schrijven.
Als Jan een oproep krijgt voor de arbeidsdienst, duikt hij onder. De schrijver bezoekt verschillende van zijn vroegere werkplekken: de laboratoria, waar de sfeer niets veranderd is, en het landgoed, dat er totaal verwaarloosd bij ligt. Het boek
eindigt met het overlijden van zijn geliefde broer en de herinneringen aan hem.Verwerkingsopdracht 43.

Zoek informatie over de biografie van de auteur en geef aan wat volgens jou de relatie is tussen diens biografie en het gelezen werk.

Het boek terug naar Oegstgeest is een autobiografische roman, ook al gaat het nog steeds om fictie. Het boek berust op de jeugd van Jan Wolkers, maar er zijn ook veel dingen bijverzonnen. In het boek lees je steeds 1 hoofdstuk over zijn jeugd in Oegstgeest en steeds weer een hoofdstuk hoe het is nu hij terugkeert naar Oegstgeest.


Hieronder staat een stuk uit de biografie van Jan Wolkers, ook staat eronder welke stukken duidelijk in het boek naar voren komen.

*Jan Wolkers wordt geboren in Oegstgeest (bij Leiden) in 1925. Hij komt uit een groot gezin en wordt streng gereformeerd opgevoed.

Dit laatste komt sterk naar voren in het boek, daarin staat bijvoorbeeld dat ze de Bijbel ongeveer twee keer per jaar compleet doornamen.

*Zijn vader had een kruidenierswinkeltje (in koloniale en andere waren) die de gevolgen van de beurskracht (Wallstreet 1929) - de economische wereldcrisis - ,dus ook ondervond. Armoede dus
.
In het boek wordt verteld over het kruidenierswinkeltje en over de armoedeproblemen.

*Al op jeugdige leeftijd kreeg hij chronische bronchitis en astma. Door een slecht gesoldeerd stoomketeltje (bedoeld als verlichting van de ademnood bij bronchitis) spuiten soldeer, heet water en stoom tegen zijn slaap als hij een half jaar is; gevolg: blijvend litteken.

Dit wordt ook verteld in het boek en het in enkele situaties komt steeds weer naar voren dat hij astma en chronische bronchitis heeft.

*Zijn lagere school lag tussen twee psychiatrische inrichtingen; hij zou getuige geweest zijn van de moord op een oppasser door een patiënt; in de oorlog heeft het gezin enige tijd een patiëntje in huis gehad.

Jan Wolkers vertelt in het boek veel over die psychiatrische inrichtingen en in het boek dacht hij er ook veel over na. Ook wordt in het boek verteld dat ze een patiëntje in huis hebben gehad, omdat er geldproblemen waren.

*Het grote voorbeeld voor Jan is zijn oudste broer (te zien als tegenspeler van zijn strenge, zeer calvinistische (= protestants-christelijke) vader); deze sterft helaas in 1944 aan difteritis (= een ernstige keelziekte).


In het boek wordt de band met zijn broer beschreven en in het boek zegt hij dat hij de laatste was die zijn broer nog heeft gezien.

*Wolkers voltooit de mulo (nu mavo) niet, en heeft tijdens de oorlog allerlei baantjes, o.a. als dierenverzorger in een laboratorium waar vivisectie wordt toegepast.

*Zijn baantje als dierenverzorger in het laboratorium speelt een grote rol in het boek, in het boek, in het boek haalt hij allerlei rare dingen uit met de dieren en martelt hij ze. Dit is waarschijnlijk niet ook zo in het echt gegaan.

Mijn mening.

Ik vond het een erg mooi boek. De situatie in die tijd wordt erg duidelijk beschreven.
Omdat veel dingen ook echt gebeurd zijn kun je extra goed meeleven met de hoofdpersoon. Het boek is niet te ingewikkeld geschreven en je kunt het makkelijk volgen.
De schrijver gebruikt niet zulke ingewikkelde woorden of diepzinnige zinnen, maar hij doet gewoon. Een hoofdstuk van vroeger wisselt steeds af met een hoofdstuk van nu en dat is
in het begin een klein beetje verwarrend, maar later maakt dat juist erg veel dingen duidelijk.
Zoals waarom de schrijver ergens bepaalde herinneringen aan heeft. Ook is die afwisseling leuk omdat je dan kunt zien hoeveel er in de tussentijd verandert is. De hoofdpersoon probeert dingen uit zijn jeugd weer terug te vinden nu hij even teruggekeerd is naar Oegstgeest.
De oude kruidenierswinkel bijvoorbeeld, die wordt omgebouwd tot een of ander kantoor
ofzo. Dat ziet de hoofdpersoon en probeert dingen te herkennen van vroeger. Het is op een bepaalde manier best een spannend boek, je weet nooit wat er gaat komen, want het boek

is erg onvoorspelbaar, en de hoofdpersoon ook. Je vraagt je ook wel eens af wat de andere personen in het boek nou van hem vinden, maar daar kom je nauwelijks achter.
Wel is het vaak erg duidelijk wat de hoofdpersoon van de anderen om hem heen vindt.
Zo leef je dus echt alleen maar met de hoofdpersoon mee en niet met anderen.

In de eerste recensie staat:
“Opvallend is, dat herhaaldelijk de grootte van het gezin Wolkers vermeld wordt, zonder dat uit dat gezin andere figuren dan de moeder, veel sterker de vader, heel sterk de broer en nogal terloops een zus in het beeld komen”

Dit klopt en komt dan ook omdat Wolkers beschrijft hoe zijn jeugd was en wie daarin het belangrijkst waren en een opvallende rol speelden en invloed hadden op zijn jeugd, dit was dus blijkbaar niet het geval voor iedereen uit zijn familie.

In de tweede recensie staat:
“Wanneer men de verhaalsgebeurtenissen en andere realia op het oog heeft is het met de zogenaamde autobiografische roman altijd een beetje een moeilijk geval, al bewijst deze bemerking weer dat het nooit op feitelijkheden, maar wel op diepere thematiek aankomt.”

Ik ben het ermee eens dat het niet op feitelijkheden aankomt. Het is gewoon de jeugd van Jan Wolkers door zijn ogen en daarin zijn veel feitelijkheden te vinden, maar het blijft gedeeltelijk fictie.