Te snel door Caja Cazemier

Gegevens over de auteur Caja Cazemier werd op 5 september 1958 in Spijkernisse geboren. Haar jeugd bracht ze door in Groningen. Na de middelbare school werkte ze een jaar in de gezinsverzorging. In die periode besloot ze Nederlandse taal- en letterkunde te gaan studeren. Ze studeerde af op het onderwerp 'Jeugdliteratuur voor meisjes in de puberteit'. Ruim tien jaar later werkte ze als docente Nederlands, eerst in Spijkenisse en later in Leeuwarden. Haar jeugdboeken schreef ze tijdens de vakanties. In 1996 is ze gestopt met lesgeven om meer tijd te kunnen besteden aan schrijven. Ze is getrouwd en heeft drie zoons. Ze debuteerde in 1992 met 'Portret van Sanne'. In 1995 kreeg haar tweede boek een eervolle vermelding van de Nederlandse Kinderjury in de leeftijdscategorie 13 tot en met 16 jaar. De belangstelling van Caja Cazemier gaat uit naar de belevingswereld van jongeren tussen de 13 en 16 jaar, met name de manier waarop meisjes zich in die periode ontwikkelen. Daarbij gaat ze om met vragen zoals: Wie zijn ze? Hoe denken ze? Waar houden ze zich mee bezig? Met welke problemen hebben ze te kampen? Haar inspiratie haalt ze vooral uit de vele verhalen van de leerlingen op haar school. Hoewel ze groot bewonderaarster is van de fantasierijke verhalen van Tonke Dragt, schrijft ze zelfs jeugdromans waarin alles echt gebeurt zou kunnen zijn. Personen - Eline is een van de hoofdpersonen van het verhaal. Eline is vijftien jaar en heeft lang bruin haar. Van zichzelf is ze een verlegen en eenzaam meisje. Eline heeft zes verkering met Tim als hij overlijdt, maar in deze korte periode heeft ze hem goed leren kennen. Door Tim is ze meer zichzelf en voelt ze zich veilig bij hem. Daardoor komt de klap des te harder aan. Haar gedrag is ongemakkelijk, als ze bij Frank is. Bij Tim voelde ze zich echter wel op haar gemak. Ook is ze kwaad op de leraren omdat ze zo laat kwamen met het bericht dat hij was overleden. Ze verandert zeker in het verhaal. Op het begin is ze ongelooflijk verdrietig en daarna blijft ze piekeren over Tim, de zin van het leven en de dood. Tim zal altijd in haar gedachten blijven, maar ze kan er op het eind wel mee leven. Haar opvatting is dat de leraren fout zaten, want zij had drie dagen plezier gehad, terwijl haar vriend dood was. Haar invloed op Frank is dat ze samen over de dood van Tim komen, ze kunnen er met elkaar overpraten. - Frank is een van de andere hoofdpersoon van het verhaal. Die anderhalf jaar ouder is dan Eline. Hij kan zijn broer ook niet vergeten. Van zijn uiterlijk weet je niet veel. Hij is voor zijn gevoel altijd eigenlijk minder geweest als Tim. Hij haalde lagere punten, was minder stoer, meer onzeker en daar bovenop raakte hij ook nog wat vriendinnen kwijt aan Tim. Hij heeft het moeilijk met de reactie van zijn ouders. Met hen kan hij niet over de dood van Tim praten, ze hebben nooit echt aandacht aan hun kinderen besteed. Op een gegeven moment kan Frank er niet meer tegen en zegt dat tegen zijn ouders. Zijn vader kan het enigszins begrijpen en probeert zich wat meer met zijn zoon bezig te houden. Dit lukt niet, iets waar hij het toch best moeilijk mee heeft. De verwerking van Tim's dood verloopt ook moeilijker doordat hij erachter komt dat hij anders was dan hij dacht. Hij probeert niet aan Tim te denken maar dat lukt hem niet. Frank schrikt wel als hij na zes maanden ontdekt dat hij niet meer weet hoe Tim er uit zag, hoe hij klonk. Door foto's komt het beeld weer boven, maar het doet wel iets met hem. Op den duur wordt er, volgens Frank, teveel over Tim gepraat en verbreekt hij de verkering met Eline. Het lijkt erop dat Eline een vervanger van Tim in Frank zoekt (ze lijken vreselijk veel op elkaar) en dat Frank door Eline wraak wil nemen op Tim die zijn meisjes afpikte. - Roy en Arjen zijn vrienden van Tim. Zij praten met Tim over Eline, ze waren een paar van de weinigen die wisten van hun relatie. Van hen kom je weinig te weten want ze hebben geen grote rol in het verhaal. Ze zijn een beetje afstandelijk, omdat hun vriend pas is overleden. Ze weten niet goed hoe ze er mee om moeten gaan. - Floris is een vriend van Frank. Hij probeert hem op te vrolijken, nadat Tim is overleden. Hij is een goede vriend en kan ook best met Frank praten, hij neemt geen afstand sinds de dood.
Titel De titel staat op het ongeluk van Tim. Hij reed te snel (en zonder helm) over een weg en kreeg een ongeluk. Ook slaat het op zijn leven, wat te snel was afgelopen. Taalgebruik Ik vond het boek helemaal niet lastig om te lezen. Ik heb ook niet hoeven na te denken wat een woord betekende, of wat ze met een zin bedoelde. De verhouding tussen beschrijving, gesprekken en weergave van gedachten of gevoelens vond ik wel heel rommelig, dan las je weer een gedachte, en dan weer een gesprek. Dat is dan heel even verwarrend, maar ook niet zo dat je gelijk alles niet meer snapt. En aan de andere kant is dat juist wel weer goed, dan wordt het ook niet te saai en eentonig. Er werd in het boek door bijvoorbeeld Frank en Eline een beetje de taal gebruikt die ‘echte jongeren’ tegenwoordig ook gebruiken, dat is wel handig vind ik, want dan kun je je beter inleven in het verhaal. Tijd Tussen het begin en het eind van het verhaal verloopt een jaar. Van de dood van Tim tot de herdenking van zijn overlijden. Die zijn er om te laten merken hoe Tim was, hoe Eline en Frank voor zijn dood met elkaar omgingen. De gebeurtenissen zijn niet chronologisch verteld. Vooral in de eerst hoofdstukken zijn veel terugblikken. Ook later komen ze veel voor, als Frank en Eline terugdenken aan Tim. Het verhaal bevat grote tijdsprongen. Er zijn in totaal vijf delen die de namen lente, zomer, herfst, winter en weer lente hebben. In die delen wordt veel tijd overgeslagen. Plaats Het verhaal speelt zich af op de school van Eline en Frank. Ook bij Frank en Eline thuis spelen veel stukken zich af. Het speelt zich ongeveer steeds op dezelfde plekken af. Opbouw De opbouw van het boek is best verwarrend, soms lees je over Franks gedachten, en dan weer over die van Eline. Je leest soms terug op het verleden, of er worden herinneringen op gehaald, en dan lees je weer in het heden. Tim is in het eerste hoofdstuk al dood, je kan hem dus alleen leren kennen door de terugblikken op het verleden, en de herinneringen die worden opgehaald. Als die er niet waren geweest had je Tim helemaal niet leren kennen, en was het verhaal een stuk minder boeiend geweest. Hierdoor vind ik ook dat de opbouw van het verhaal wel bij het onderwerp past. Je leert de persoon die overleden is toch kennen. Einde Het verhaal heeft een gesloten einde. Het eindigt niet spannend, mysterieus, er blijft niet veel onduidelijk. Ik vind het altijd zo irritant als boeken zo raar eindigen, dan lig je soms een hele nacht te piekeren over hoe het nou is afgelopen, dat hoeft voor mij niet zo. Ik dacht alleen dat Floris en Eline misschien wat in elkaar zagen, ik was wel benieuwd of die nog verkering zouden krijgen. Floris kreeg met een ander meisje verkering dat vond ik ook wel leuk omdat ik dat niet had gedacht.
Samenvatting Eline heeft met haar vriend Tim afgesproken dat ze de ochtend voordat ze op een driedaagse excursie gaan nog even afscheid zullen nemen, omdat ze alle twee ergens anders naar toe gaan. Maar Tim komt niet opdagen... Eline is boos op Tim, maar zij weet niet wat er op dat moment met Tim aan de hand is. Dat hoort ze pas als ze terugkomen uit Luxemburg, en een leraar vertelt dat Tim de avond voordat ze op excursie zijn gegaan een brommerongeluk heeft gehad. Hij is de ochtend van vertrek overleden aan zijn verwondingen, vlak voordat ze weg waren gereden met de bus. Eline is helemaal van streek, ze had nog maar zes weken verkering met Tim, maar voor haar waren die zes weken net zo lang als zes maanden. Eline had minder last van wisselende stemmingen sinds ze met Tim had, hij maakte haar sterker, ze voelde zich op haar gemak bij hem. Nu was diezelfde Tim er niet meer, de Tim waar zij zo goed mee kon mee praten, de stoere Tim die bij haar zijn hart luchtte, voor haar zijn masker af had gedaan, die was er niet meer. Ze is kwaad, kwaad omdat het ‘nieuws’ over Tims overlijden pas op de terugweg aan hen is verteld. Zij was op excursie, ze had een hoop lol, en als die tijd was Tim al dood. Eline gaat samen met haar moeder naar het rouwcentrum waar Tim opgebaard ligt. Daar ontmoet ze Tims ouders en Frank, de broer van Tim. Ze schrikt als ze Frank ziet, omdat hij zoveel op zijn broer lijkt. Tims ouders troosten haar niet, of praten niet echt met haar, en dat vindt Eline moeilijk. Ze mocht eigenlijk niet naar de begrafenis komen, omdat Tims Moeder de confrontatie niet aankon, maar Frank heeft er uiteindelijk voor gezorgd dat Eline wel mag komen. Na de begrafenis ontmoeten Frank en Eline elkaar weer. Ze praten veel over Tim, Eline over de onzekere Tim, en Frank over de vrolijke, stoere Tim. Ze kenden alle twee een andere kant van hem. Frank is erg in de war, hij kan niet begrijpen dat hij nooit de onzekere Tim heeft gekend, en Eline wel. Ook heeft hij het thuis moeilijk, hij kan zijn verdriet niet delen met zijn ouders. Frank heeft een doos gevonden met persoonlijke spullen van Tim, met de tekst: ‘DIT IS PRIVÉ!!! dus AFBLIJVEN met je vuile poten, FRANK! Frank durft de doos niet open te maken en geeft het aan Eline.Op een gegeven moment worden Frank en Eline verliefd op elkaar, en krijgen ze verkering. Het is een moeilijke relatie, want Tim staat altijd tussen hen in, en Frank is vooral degene die dat zat wordt. Hij is Frank, en niet Tim! Hij heeft het gevoel dat Eline Tim in hem zoekt. Het gaat uit tussen Frank en Eline… Eline heeft het moeilijk, ze is nog heel erg met Tim bezig, en kan hem nog niet uit haar hoofd zetten. Ze voelt zich niet serieus genomen in haar verdriet, want, zoals iedereen zegt, ze kende Tim nog maar zo kort. Ze voelt zich teleurgesteld over de reactie van veel volwassenen, alsof ze niet de ruimte heeft gekregen Tims dood op haar eigen manier te verwerken. Ze is boos op Frank, maar mist hem ook. En dan nog Tims ouders……zij hebben haar buitengesloten. Haar beste vriendin Ilse laat Eline doen inzien dat Tims ouders hun eigen verdriet hadden, dat zij Eline bovendien niet kenden, en dat het ook niet helemaal eerlijk is om boos op Frank te zijn. Omdat Frank en Eline boos op elkaar zijn hebben ze een tijdje geen contact, maar na een poos gaan ze toch met elkaar praten, en zegt Eline liever goede vrienden te willen blijven, en dat is ook wat Frank wil. Frank vraagt aan Eline of hij mag kijken wat erin de doos van Tim zit, en dat mag. Frank ontdekt dat Eline gelijk had: er bestond een onzekere Tim, de gedichten die in de doos zitten over eenzaamheid en het niet meer zien zitten maakte hem dat duidelijk. Frank kan niet begrijpen dat zijn ouders hem vergeten de zoon die nog wel leeft. Hij wordt er gek van dat ‘het’ altijd zo aanwezig is, en dat sommige mensen altijd maar vragen hoe het met zijn ouders gaat, en niet met hem. Hij krijgt zelfs ook ruzie met zijn beste vriend Floris, maar Frank beseft dat hij ook fouten heeft gemaakt. Het leven gaat door. Langzaam aan gaat het beter met hem, hij krijgt zelfs een nieuwe vriendin, Marleen. Op 22 mei, een jaar nadat Tim is overleden, organiseren Eline, Frank en twee vrienden van Tim een herdenkingsdienst. Eline vertelt over de andere kant van Tim, over de onzekere Tim, en over haar boosheid en verdriet. Er worden gedichten van Tim voorgelezen, en zijn favoriete muziek wordt gedraaid. Eline is opgelucht na deze avond, en heeft het gevoel dat ze het nu beter van haar af kan zetten. Eline gaat nu ook beseffen dat ze al die tijd veel steun heeft gehad van haar ouders, en daar is ze hen heel erg dankbaar voor. Eigen mening ‘Te snel’ vind ik een mooi boek, omdat het heel werkelijk is geschreven, het kan echt gebeurd zijn. Het is een verhaal dat je niet moet lezen als je opgevrolijkt wilt worden, het is namelijk heel zielig en somber, omdat het om de dood van Tim gaat, iets wat veel verdriet met zich meebrengt. Ik las het soms dan ook met een brok in mijn keel, en het ontroerde me echt. Ik kan goed begrijpen dat Eline en Frank, de twee hoofdpersonen van het verhaal, heel erg in de war zijn door zijn dood, dat ze vol zitten met verdriet, onbegrip en alles wat daar nog bij komt kijken. Het verhaal zet me ook aan het denken, wat zou ik doen als mij zoiets zou overkomen? De dood is immers iets heel aangrijpends, dat je hele wereld in kan laten storten bij wijze van spreken. Het is ook weer eens wat anders, meestal lees ik namelijk probleem boeken. Door dat je het boek leest door de ogen van Eline en Frank, kom je goed te weten wat ze voelen. Je weet dan dat Eline het moeilijk heeft door de dood van Tim en dat Frank eigenlijk dezelfde gevoelens heeft. Daardoor kom je veel meer te weten dan wanneer je alleen door de ogen van Eline of alleen door de ogen van Frank leest. Door dit onderwerp leer je te begrijpen hoe erg het is om een dierbaar iemand te verliezen. Ik vond het zielig voor Eline, dat ze Tim heeft verloren want ze hadden nog heel veel plannen en kenden elkaar pas zes weken. Het was ook heel goed hoe Eline met haar verdriet omging, ze leefde zeg maar verder. Toen ik het boek aan het lezen was kon ik bijna niet meer stoppen omdat ik het zo mooi vond. Ik vind het echt een mooi boek dus ik raad het zeker aan om het te gaan lezen.